Norðanfari - 09.09.1879, Blaðsíða 4

— 88 —
fóru úr Evík var Tbúið að prcnta 6 eða 7
hepti af alpingistíðindum, og eitthvað sagt
komið af peim hingað með Díönu. A ann-
að hundrað mál hafði pingið að pessu sinni
til meðferðar og sum af peim leidd til lykta.
Úr Múlasýslum er oss skrifað 29. f. m.:
«Sumarið hjer austur frá hefir verið stríttog
yfir höfuð eitthvert hið hágasta, sem við
liöfum lifað hjer, grasvöxturinn hörmulega
lítill og frost á nóttunni fram í júlímánuð
og pá aptur — er hrjefið var skrifað —
frostin komin á nóttunni og snjór á fjöllum,
en yfir tók hvað nýtingin varð slæmátöðun-
um og sumstaðar ekki tún hirt fyrri enn í
seinustu águstm. vikunni. Fiskafli hafði verið
góður einkum á Vopnafirði».
2 hvali rak í næstl. ágústmánuði, annan
undir svokölluðum Viðarvíkurbjörgum í J>ist-
ilfirði, en hinn í Gunnólfsvík á Langanesi,
báðir mikið skertir, pó sá fyrri meira.
— Nú hefir Einar prentari |>órðarson í
Eeylcjavík fengið sjer hraðpressu.
— í brjefi frá Kaupmh.,- sem dagsett er
15. f. m., hefir oss verið skrifað, að sumar-
ið hafi verið kalsa- og votviðrasamt yfir alla
Evrópu, og að pað eflaust hafi talsverð áhrif
á prísa og verzlun.
Auglýsingar.
Gufuskipið „Camoens11 fráherra Slimon
í Leith kemur til Oddeyrar 21. september
næstkomandi, og tekur par sauði, er Oránu-
fjelag kaupir fyrir hann; verð er hið sama
sem í fyrra haust. Afhending sauðanna fer
fram á Oddeyri frá 22.—25. september.
hann kunni vel að brúka sjer til ánægju
og öðrum til nota.
J>að er pví að vonum og verðung, að
pessa æruverða öldungs sje og verði lengi
minnst með virðing, elsku og pakklátsemi,
einkum af peim fátæku, pví pá hafði hann
jafnan hjá sjer.
Landi vor herra Magnus Eiríksson,
hefir fyrir skömmu fengið dálítinn fjárstyrk
(400 kr.) af pingi Dana, og gáfu allir ping-
menn í fólkspinginu atkvæði sín með, nema
einn. |>að var Klein, sem var ráðgjafi vor
um árið! Um leið og vjer látum gleði vora
í ljósi yfir pessu, viljum vjer geta pess, að
frumkvöðlamir til pessa fyrirtækis voru nokkr-
ir af vinum Magnúsar í Höfn. Framsögu-
maðurinn í ijárlaganefndinni í fólkspinginu,
Berg, mælti fyrst stuttlega fram með uppá-
stungu um petta efni par á pinginu, en pví-
næst stóð prestur einn upp, Lund að nafni,
og hjelt snjalla tölu fyrir málinu. Síra Lund
er eini presturinn, sem setu hefir á fólkspingi
Dana, og er af hægrimanna flokki. Tala
hans er svo frjálslynd og óhlutdræg og lýsir
svo kristilegu hugarfari og svo næmri tilfinn-
ingu fyrir pví siðferðislega góða, að oss pykir
vert, að hún komist fyrir almennings sjónir
á íslandi. Oss finnst jafnvel, að hún gæti
verið sumum hverjum af prestum vorum til
góðrar fyrirmyndar í frjálslyndi og kristilegu
umburðarlyndi. Tala síra Lunds er pannig:
«Jeg vil leyfa mjer að fara nokkrum
orðum um breytingaratkvæði pað, er stendur
við 26. tölulið og fer fram á að veita rit-
höfundinum Magnúsi Eiríkssyni styrk nokk-
urn fyrst um sinn. Jeg parf sjálfsagt ekki
að taka pað fram, að skoðanir okkar eru gagn-
stæðar í trúarefnum, en pótt okkur sje ólíkt
farið í pessu, getur pað ekki tálmað mjerfrá,
að sýna honum pá viðurkenningu, sem hann
að fullu og öllu á skilið. Jeg vil pá fyrst
og fremst vekja athygli á, að hann er einn
peirra manna, sem fyrst barðist fýrir trúar-
frelsi hjer á landi. J>ví næst vil jeg geta
pess, að hann hefir alla sína æfi með alvöru-
gefni og samvizkusemi lagt stund á vísindin.
Ekki .er pað pó mín ætlun, að hann hafi sam-
ið pau rit, er halda muni nafni hans á lopti
langt fram eptir öldunum, en hann hefir samt
sem áður með ritum sínum og enn pá meir
með öllu líferni sínu, vakið alvöru í hjört-
um margra manna. En pað sem jeg eink-
um vil taka fram, er pað, að hann er oss
gott dæmi pess, hvað pað pýðir að lifa, pola
og starfa fyrir hin andlegu efnin. Hann
hefir aldrei vikið fótmál frá pví, sem sam-
vizka hans og sannfæring hafa boðið honum.
Ef hann hefði viljað geTa pað, pá hefði
hann sjálfsagt nú getað haft álitlegt og arð-
samt embætti. Jeg er nokkurn veginn sann-
færður um, að hr*nn hefði pá getað verið
orðinn biskup á íslandi. En hann hefir
staðfastlega fylgt samvizku sinni og sann-
færingu og til pess að geta sýnt pessa stað-
festu og framfylgt henni, hefir hann kosið
að lifa pví lífi, sem opt og einatt hefir haft
-næsta bágstödd kjör í för með sjer fyrir
hann. Hann hefir ritað á móti kenningum
peirrar kirkju, sem jeg fylgi, en jeg heldpó,
að jeg komist næst hugsunarhætti pessa
kirkjufjelags, er jeg lotningar fyllst læt hverj-
um peim manni virðingu mína í ljósi, sem
alvarlega og einlæglega leitast við að komast
að pekkingu sannleikans, og með eins mik-
illi alvöru og einlægleik reynir að lifa sam-
kvæmt pví, sem hann álítur sannast og rjett-
ast. Jað er mjer sönn gleði að geta gefið
atkvæði mitt fyrir styrk pessum lianda Mag-
núsi Eiríkssyni og pannig fyrir mitt leyti
stuðlað til pess, að hann, sem hingað til hefir
átt svo erfitt uppdráttar og átt við svo mikla
mæðu að búa, kunni á endanum að geta al-
ið ellialdur sinn í friði og áhyggjulaus. Jeg
vil pví einlæglega mæla fram með uppá-
stungu pessari við pingið».
* *
*
|>á hingað var komið setningu blaðs pessa
barst oss framan sett ritgjörð. Kitst.
— steinolía frá Ameríku reyndist svo
illa hjer í álfu næstliðið ár, að kaupmenn
kvörtuðu um pað við skiptavini sína par
vestra. j>eir tóku vel á pví, og sendu
mann til Norðurálfu til að skýra fráorsök-
inni. Hjelt hann víða fundi. Hann skýrði
svo frá, að steinolíuæðarnar í Pensylvaníu
væri nær á protum í bráð, en nú væri
steinolía tekin á öðrum stað, par sem
JBraðforð heitir, og mundi pví haldið áfram
fyrst um sinn. En olían frá Braðforð væri
eigi jafngóð hinni eldri, pví að í henni væri
minna af eiginlegu steinolíuefni, en meira
af pungri jarðfitu; á pessu mætti ráða bót
með pví að breyta lömpunum hjer í álfu
og vanda betur kveykina, að dæmi Yest-
manna. f. lömpum peirra logar hin nýja
olía mæta-vel og er pað einkum að pakka
kveykjunum sem eru miklu víðari en evróp-
eiskir kveykir, ofnir úr góðri ameríkanskri
baðmull, pykkir og lausir í sjer, svo olían
læsir sig eptir peim. Kveykir Norðurálfu-
búa eru úr óvönduðu efni og of fast ofnir;
kveykpípan of pröng og of löng. jpyrfti
pví að breyta lömpunum. En Norðurálfu-
menn telja pað óvinnandi, að gjöra pær
umbætur á lompunum, og hafa pví skorað
á Yestmenn að lireinsa betur oliuna. j>ess
var getið á fundunum, að bezt væri að
slökkva steinolíubál með klóróformi, en á
lömpum væri hættuminnst að slökkva pannig,
að skrúfa kveykinn niður og blása á ljósið
að ofan.
Frjettir.
2. p. m. kl. 4 e. m. lcom hjer strand-
ferðaskipið «Díana», foringi Caroc, sem hafði
farið frá Kvík 28. f. m. sunnan um land á
Eskifjörð, Seyðisfjörð, Vopnafjörð og Húsavík;
hjeðan lagði hún að morgni pess 4. kl. 5,
vestur og suður um land, og ætlaði að koma
við á Sauðárkrók, Skagaströnd, ísafirði, Flat-
eyri, j>ingeyri, Bíldudal, Yatnseyri ogStykk-
ishólmi. Díana flutti hingað frá . Kvík lík
húsfrú Kristínar Pálsdóttur frá Hraunum í
Fljótum, og var pá hjer kominn maður liinnar
látnu, herra alpingism. Einar Guðmundsson
með 5 menn á skipi til að flytja líkið sjóveg
vestur að Hraunum (12 vikur sjávar). Húsfrú
Kristín sál. hafði verið veik af meinlætum, en
var að kalla albata af peim, fyrir aðgjörðir
Jónassens læknis, en pá varð hún gagntekin af
lungnabólgu, er leiddi hana til bana 9. f. m.
37 ára gamla, og ljet hún eptir sig 8 börn á
lífi,öllnema eittinnan fermingaraldurs. Hún
var af peim, er til pekktu, talín meðal hinna
ágætustu kvenna hjer á landi. Með Díönu
komu margir farpegjar, par á meðal herra
prófessor Fisk og samferðamaður hans herra
Reeves, alpingismenn og skólasveinar. Nokkr-
ir tóku sjer far með henni hjer. Helztu
tfðindi að sunnan: Veðurátta og grasvöxtur
betri en hjer; fiskafli pá honum varð sætt.
júngi var slitið 27. f. m., en sökuln rúm-
leysis í blaði pessu getum vjer svo sem ekk-
ert skýrt frá gjörðum pess, en pá pingmenn
— Hinn 31. dag fyrra mánaðar glatað-
ist á eystri bókkum Eyjafjarðarár, á kafl-
anum milli Munkapverár og Laugalands,
gullmen (Medaillon), með kvennmannsmynd
í og dálítilli skammbyssu úr gulli áfastri
víð; er sá, sem finnur, hjermeð beðinn að
skila pessu á skrifstofu „Norðanfara“ mót
sanngjörnum fundarlaunum,
— Jeg vil hjermeð leyfa mjer að aug-
lýsa, að um leið og Gránufjelagsfundur verð-
ur haldinn hjer á Akureyri 12. p. m., mun
næstfylgjandi dag laugardaginn pann 13. p.
m. verða haldinn fundur, hvar rætt verður
um landbúnaðarmálefni hjer norðanlands og
ýmislegt er par að lýtur. Mun par verða
stungið uppá fundarhöldum og fjelagsskap um
pað framvegis, og eru peir pess vegna hjer
með látnir vita petta, er kynnu að vilja láta
skoðanir sínar í ljósi, pessu málefni viðvíkjandi.
Akureyri 3. sept. 1879.
Sveinn Sveinsson.
Fundizt hefir á leiðinni milli Akur-
eyrar og bræðsluhúsanna röndóttur mal-
pokaræfill með ýmsu í, er eigandi má vitja
á skrifstofu Norðanfara, jafnframt og hann
borgar fundarlaun og auglýsingu pessa.
Yxnafellskoti í Eyjafirði, 9. ágúst 1879.
Páll Jónsson.
Fjármark Jóhannesar .Tóhannessonar í
Fellseíi í Ljósavafnshrepp: Sneiðrifað fram.
biti a. hægra, stúfrifað vinstra. Brm.: Jh Jh.
Fjármark Sigurðar Snorrasonar á Gunn-
ólfsá í Ólafsfirði: Gagnbitað hægra, Vagl-
skora aptan vinstra. Brennimark: S. Sn.
Fjármark Benidikts Bjarnas. á Yöglum
í Fnjóskadal Sneitt framan biti apan hægra,
stýft og gagnbitað vinstra.
Fjármark Yilhjálms Tryggva Friðriksson-
ar á Grili í Grítubakkahrepp: Blaðstýft
aptan bæði eyru.
Fjármark Magnúsar Einarssonar á Kotá
í Hrafnagilshrepp: Stýft fjöður fr. hægra,
lögg apt. vinstra. Brennimark: M. E.
Fjármark Halldórs Pjeturssonar á Espi-
hóli í Eyjaf-: Heilrifað hægra, tvær fjaðrir
apt. vinstra. Brennimark: H. P.
Eigandi og ábyrgðarm.: Björn Jónsson.
Prentsmiðju Norðanfara. B. M. Stephánsson.