Norðanfari - 11.03.1881, Blaðsíða 1

XftKIVUi'ARI.
20. ár.
Herra ritstjóri!
Báglega pótti út líta í pessum parti
landsins pá er jeg sendi yður seðilinn í
«Norðanfara» 25. nóv. síðastliðinn, par sem
megn ótíð og vetrarríki hafði pá gengið um
langan tíma. En veturinn heíir trúlega
lialdið áfram síðan allt fram á pennan dag,
og ekki er enn útlit fyrir snögg umskipti til
liins betra, par sem allt er pakið haíís með
ströndum fram og firðir allir fyrir löngu
paktir lagís, með afarpykkri snjóbeðju ofan
á, enda liafa frost frá pví um miðjan fyrra
mánuð opt verið alveg óvenjulega mikil, frá
18 til 21 gr. R. hjer við sjóinn, og náttúr-
lega talsvert meiri upp til Hjeraðs. Jarð-
laust er nú með öllu hjer og hefir verið
lengi, og sama er að frjetta úr öllum nálæg-
um sveitum. Einstaka menn fyrir ofan fjall
kváðu pegar liafa rekið af sjer nokkuð af sauð-
fje sínu til peirra, er birgari eru af heyj-
um. J>ó munu engin almenn vandræði vera
enn, og með pví heyskapur almennings var
með mesta og bezta móti síðast liðið sumar,
cr vonanda, að menn slarkist lengi, pó að
fimbulvetur pessi haldi áfram nokkuð lengi
enn. — Æðarfugl drepst hrönnum saman
með pví að liann nær ekki til sjávar fyr en eitt-
hvað langt út í haíi, par sem ekkert æti er að fá.
— Einstaka bjarndýr liafa gengið á land lijer
í Austfjörðum síðan haf og purlendi rann
saman í eitt, og verið drepin.
Skömmu eptir nýárið komu hingað til
Seyðisíjarðar báðir hjeraðslæknarnir Er. Zeut-
lien og J>. Kjerulf til að eiga við hina prjá
menn, er hjer kólu svo voðalega og með svo
merkilegum atvikum seinast í nóvembermán.
]pcir áttu mikið starf fyrir hendi, par sem
svo var komið, að allir hinir kölnu menn
lilutu að missa fætur sína og ef til vill líf-
ið með. Læknunum tókst lijer rnæta vel.
J>eir tóku báða fætur af hverjum einum
hinna kölnu manna, og lítur elcki út fyrir
annað, en lífi peifra allra sje par ineð borg-
ið, par senr peir nú allir virðast á góðum
batavegi. Munu fá dærni til, að svo margir
Akureyri, 11. marz 1881.
limir hafi verið af teknir í einu hjer álandi,
en einkum pykir hjer vel hafa til tekist af
pví að mennir voru svo langt leiddir áður
en peir komust undir liendur læknanna.
J>að pótti eigi litlum tíðindum sæta í
pessu byggðarlagi, pegar pað spurðist, að
kveikt liafði verið eina nótt snemma í jan-
úarmán. í einu af liúsum peim , sem hinir
norzku síldarveiðamenn hafa reist við sunnan-
verðan botn Seyðisfjarðar. Menn nokkrirvoru
óvanalega snemma á fótum morguninn eptir
nótt pá, er kveikt liafði verið í liúsinu ; peir
sáu husið vera farið að brenna, en með pví
eldurinn hafði pá ekki brotizt algjörlega út,
varð hann slökktur áður en nokkurt veru-
legt tjón yrði af. Hver petta ópokka-verk
hefir framið, er ekki komið í Ijós, og kemur
líklega hjeðan af aldrei í Ijós, pó nú verði
farið að hefja ránnsóknir pví viðvíkjandi, úr
pví pað var eklci gjört meðan verkið var ný-
unnið, en vel má vera, að ekkert hefði upp
úr pví liafzt einnig pá. Að kveilct hafiverið
í húsinu af ásetningi, en ekki af vangá, hefir
öllum pótt auðsætt pegar frá uppliafi. Og
ekki hafa menn getað ímyndað sjer, livað
komið liafi peim, sem valdur er að óbóta-
verki pessu, til að fremja pað, nema ef vera
skyldi óvild til manns pess, sem liinir norsku
eigendur hússins hafa falið pað á hendur til
gæzlu um vetrartímann meðan peir dvelja
erlendis. Horðinenn hafa ástæðu til að skoða
níðingsverk petta sem sprottið af íslenzkum
óvildarhug til sín, einkum ef svo fer, að lög-
reglustjórn vor sjer sjer ekki fært að liefja
neina rannsókn málinu viðvíkjandi.
Hjer í Seyðisfirði eru prjár verzlanir,
og hefði pví mátt búast við, að enn væri,
ekki lengra en liðið er á veturinn, vel byrgt
af vörutegundum peirn, sem almenningur
parfnast. En pað er ekki. Hjer liefir t. a.
m. nú um nokkurn tíma hvergi verið að fá
sykur*, steinolíu og sápu, sem allt hljóta að
*) Kandís-sykur er pó enn að fá i verzlan
Gránufjelags.
Nr. 21—32.
teijast nauðsynjavörur. Og er hætt við, að
úr pessu verði talsverð vandræði fyrir mörg-
um pegar lengra líður fram á. Fyrir korn-
vöru-skorti par á móti er fullyrt að ckki
purfi að óttast, að minnsta kosti ekki á með-
an almenningur ekki neyðist til að kaupa
korn til að halda lífinu í skepnum sínum.
Gránufjelagsverzlun (á Vestdalseyri) er talin
bezt búin vörum peirra verzlana, sem hjer
eru. — Ein peirra vörutegunda, sem protn-
ar eru, er brennivín, enda hefir nú um tíma
all-langan ekki, að heita megi, borið á drykkju-
skap í pessu byggðarlagi, og eru hjer pó prjú
opinber veitingahús og nóg af vínföngum
enn að fá á öllum peirra. — J>að er mikil-
vægt spursmál hjer eins og víðar, hvað gjört
verði til að reisa skorður við ofdrykkju. Ýms-
um mun pykja eina ráðið , að fá lagaboð,
sem með öllu bannar, að áfengir drykkir sje
fluttir inn í landið. En jeg tel víst, að slík
lög nái aldrei fram að ganga, enda verður
pví ekki neitað, að pað væri ófrjálslegt, að
leggja pvílíkt alslierjarband á verzlanina. J>að
hefir ekki heldur enn tekist nokkurri pjóð
að eyða ofdrykkjunni hjá sjer með pví móti.
En öðrum pykir ráðlegast, að fá hjálp land-
stjórnarinnar til að koma upp almennu
pjóðarbindindi, og vilja t. a. m., að árlega
sje lagt úr landsjóði talsvert fje til að sfyðja
petta mál, embættismenn allir skyldaðir til
að vera í bindindi og' prestum sjerstáklega
gjört að skyldu að ganga hjer í broddi fylk-
ingar. En pó að vissulega væri brýn nauðsyn
á að útrýma ofdrykkju frá peim, sem stjórn
landsins hefir falið á hendur að vera leiðtogar
almennings, og sjerstaklega úr prestastjettinni,
pá get jeg ekki fallist á pá tillögu, að land-
stjórnin neyði erindsreka sína til að vera
bindindismenn, nje heldur pá tillögu, að
opinbert fje sje fram lagt bindindismálinu
til stuðnings. J>að er auðvitað, að peir
embættismenn og sjerstaklega prestar, sera
gjöra sig seka í ofdrykkju, ættu eigi að halda
embættum sínum. En pá gengur vissulega
landstjórnin of nálægt persónulegu samvizku-
Hinn þöguli fógeti.
(Niðurlag).
■^■ra já — til að vera fullvissari,
gæti jeg búið liann undir petta, sagði
presturinn. Fyrst gæti jeg sagt honum eins
og launungarmál, að pjer hefðuð í hyggju,
að uppfylla petta skilyrði, sem að vísu
væi'i æði-hart, og pvi næst gæti jeg í vin-
semd gefið honum pað ráð, að mæta yður
á hálfri . leið, er hann sæi pað, sem jeg
leyfði mjer að nefna góðan vilja frá yðar
liálfu.
Nei, liena prestur. gjörið pað ekki
fyrir Guðs sakir. Jeg pakka yður fyrir
yðar hreinskilnu hluttekning og velviljaða
ráð, en jeg get alls eigi fylgt pví. — Jeg
veið á annan hátt að reyna að lijálpa mjer
út úr pessum vandræðum.
Áður en frú Blum kom heim frá hinni
misheppnuðu tilraun lijá prestinum , hafði
lnin með sjálfri sjer tekið áform, sem hún
gjörði sjer góðar vonir um, að mundi
heppnast vel. Enn pá datt henni pað að
eins snöggvast i hug, en nóttin var nógu
löng til að hugsa um pað til hlýtar.
Snemina morguninn eptir spurði hún
mann sinn: Yilt pú — sjálfsagt ekki með
orðum, lieldur með teiknum — svara hrein-
skilnislega nokkrum spurningum mínum ?
Hann hneigði sig og játaði pví pannig.
Á hið uinrædda knjefall að eiga sjer
stað í vitna viðurvist spurði hún og skalf.
Hann hristi undireins höfuðið og neit-
aði með pvi.
Er pjer pað nóg, spurði hún, ef jeg
krýp fram fytir pjer, og segi með biðjandi
rödd: taliiðu.
Hann lmeigði sig, og ljet hana með pví
vita, að liann væri ánægður með pað.
Hefir pú nokkuð móti pví, að hinum
nánustu ættingjum og vinum okkar sje
boðið til okkar í kvöld?
J>að datt ofan yfir liann við pessa
— 41 —
spurningu. Eógetinn var fremur gefinn
fyrir skemmtanir, og hann var gestrisinn
og pægilegur lieim að sækja. En — pað
hlaut eitthvað að búa undir pessu, svo að
honum leist hann verða að fara varlega.
J>egar liann svaraði engu, tók hún til
orða og mælti: J>að er, ef til vill dálítill
greiði, er jeg bið pig um ; en jeg skal
borga hann með öðrum stærri, sem pú auk
pess liefir aldrei beðið um. Ekki í einrúmi
heldur í viðurvist allra gestanna skal jeg
falla á knje fyrir pjer eins og vesall synd-
ari, og segja hátt og snjailt: talaðu, eins
og pú liefir lagt fyrir mig.
Nú fór, að fara um fógetann. Honum
kom nú i hug, að hún ætlaði allt petta til
pess, að hún gæti rækilega hefnt síu, að
Arelía ætlaði að Ijósta upp um sig frammi
fyrir öllum, með pvi að láta alla sjá knje-
fallið, og síðan mundi hún skýra frá pví
með mörgum orðum, hve grimmdarlega
liann hefði farið með liana, og að lokum