Norðanfari - 08.04.1881, Blaðsíða 1

XORMXFARI,
20. ár.
Altureyri, 8. apríl 1881.
Nr. 27—28.
t
Nattlangt frost En í helfrosti
Er nog til bana I m hávetur
Vorsins veilta blómi; Eeilur hin áttræða eik,
SVEINN NlELSSON
prófastur, fæddur að Kleyfum í Oils-
firði 14. ág'úst 1801; kom í Bessastaða-
skóla i 820, og útskrifaðist paðan með hezta
vitnisburði 1824. Var pví næst 2 ár skrif-
ari Bjarnar sýslumanns Blöndal. Varð 1828
djákn á Grenjaðarstað. Vígðist 1835 prestur
til Blöndudalshóla, og pjónaði pví hrauði til
1844; var prestur á Staðarbakka 1844 til
1850, á Staðastað 1850 til 1874; pví næst
íjekk hann lausn, og var emhættislaus í 5
ár, en fjekk 1879 Hallormsstað, og þjónaði
pví brauði 1 ár.
Hann var fulltrúi Húnvetninga á pjóð-
fundi 1851; varaþingmaður Snæfellinga 1859
—64; aðalþingmaður sömu sýslu 1865—69.
Prófastur í Snæfellsness prófastsdæmi 1866
—74. Varð riddari af Dannebroge 1869.
Árið 1827 gekk hann að eiga GUÐNÝJU
jÓNSBÓTTUK., prests að Grenjaðarstað;
af 4 bórnum peirra önduðust 2 í æsku, en
2 lifa. Eptir andlát hennar kvongaðist hann
í annað sinn 1836, og gekk að eiga GUD-
RUNU JÓNSBÓTTUR, prófasts á Höslc-
uldsstöðum; liún andaðist 1873. þeim varð
4 barna auðið, og eru nú 3 þeirra á lífi.
líaim andaðist í Reylijavík 17. jan. 1881.
Fjölhæfur og fjölvís,
Svo af flestum bar,
Lærður, listhagur,
Landi parfur;
Minnugur, máisnjall,
Menntastólpi,
Eornmaður að burðum,
Barn í hjarta.
Svo hnigu fyr, svo hníga enn—hníga enn,
Sem stráin vorir miklu menn—miklu menn.
Svo hnígur pú með blöðin bleik—blöðin bleik,
J>ú sterka, gilda ættlands eik—ættlands eik!
Til Drottins! frjáls við frost og hel—frost og hel;
f>ú stríddir lengi, striddir vel—stríddir vel!
J>ú vanst svo lengi, varst svo trúr—varst svo trúr,
Og sterkur eins við skin og skúr—skin og skúr.
Nú hvílir preytt hin haga hönd—haga hönd,
En ný og fersk er nú pín önd—nú pín önd.
t>itt líf var nám og nytsemd tóm—nytsemd tóm;
Svo mörg pað sanna menntablóm—menntablóm.
Gakk öruggt með þitt mikla pund—mikla pund,
|>ú dyggur pjónn, á Drottins fund—
Drottins fund!
Gakk heill og frjáls við frostog hel—frostoghel,
Ó faðir sæli, sofðu vel—sofðu vel!
M. J.
Árið 1881, 8. dag febr. var sýslufundur
Eyjafjarðarsýslu settur á Akureyri. Sýslu-
nefndarmenn vantaði úr Hvanneyrar, Yalla
og Glæsibæjarlireppum. — t*essi nxál voru
fyrirtekin:
1. Reikningur yfir vegabótasjóð og sýslusjóð
Eyjafjarðarsýslu. Til þess að endurskoða
pá reikninga, voru kosnir: D. Guðmunds-
son og Páll Jóhannsson.
2. Janfaðarreikningar allra hreppa sýslunnar.
Til pcss að endurskoða þá reikninga, voru
kosnir: sýslunefndaroddvitinn og sjera D.
Guðmundsson.
3. Var lagt fram brjef amtsins um að kjósa
1 mann í amtsráðið ásaint öðrum til vara.
t>essir hlutu kosningu: Einar alþingis-
maður Asmundsson 6 atkv., sýslum. S.
Thorarensen 4, síra Björn í Laufási og
síra Kristján á Tjörn lilutu sitt atkvæði
hvor þeirra.
4. Eramlagt brjef amtráðsins dags. 25. f. m.
Útaf pvi máli skrifaði sýslunefndin sitt
brjef hvorri sýslunefndinni í finDeyjar"
sýslu.
5. Lagt fram brjef sýslumannsins í Borgar-
fjarðarsýslu um 1724 kr. úr EyjafjaiSarsýslu
ískaðabætur til Borgfirðinga fyrir sauða-
skurð veturinn 1875—76. Sýslunefndin
stendur við orð sín frá 1878, þannig að
hún vill ieggja til með því, að Eyfirðing-
ar greiði Borgfirðingum skaðabætur, en
lýsir pví yfir jafnframt, að ekki getur
komið til umtals um neina hluttöku henn-
ar í pví máli, fyrri en hún hefir fengið
greiniiegan reikning yfir mismuninn á
virðingarverðum þeim sem til er tekinn í
2. gr. laga 4. marz 1871.
6. Lesið brjef amtsráðsins , að það sjái sjer
eigi fært að samþykkja, að sýslunefndar-
menn fengju aukapóknun fyrir ferðakostn-
að fram yfir hina lögákveðnu 2 kr., en
þar á móti heldur fyrir eitthvað, sem nefnt
væri öðru nafni, svo sem húsnæði m. fl.
7. Ivom til umtals um sýsluvegina. Svo er
áætlað að vegasjóðurinn verði 1150 kr.
Sýslunefndin ákvað að verja pví á þessa
leið: Til framhalds veginum frá Akur-
eyri fram í Pjörðinn 450 kr., til vegar í
Saurbæjarhrepp 50 kr., til vegar út á
Torfunef 50 kr., til vegar í öxnadal 250
kr., til vegar út frá Ásláksstaða-kýl 150kr.
til vegar í Ólafsfirði 100 kr., til óvissra
útgjalda lOOkr; sýslunefndarmanni í hverj-
um hrepp var á hendur falið að hafa um-
sjón með vegagjörðinni í sínum lirepp.
8. Lagt fram hrjef frá umboðsmanni Möðru-
vallakl. um klausturjörðina Djúpárbakka,
hvort hún eptir að hafa orðið fyrir land-
broti skuli af tilfærðum ástæðum leigjast
með sama leigumála sem áður. Sýslu-
nefndin fjelist á álit hreppsnefndarinnar í
Glæsibæjarhr. um pau tvö atriði, að hvorki
hafi jörðin batnað nje leigumáii jarða í
Iireppnum hækkað svo, að sami leigumáli
á jörðinni sje liæfilegur eptir sem áður,
og álítur því að tjeð jörð eigi að fá í-
Jónas Dugge.
(eptir Aug. Blanche).
(Framhald).
Dugge, endurtók verkstaðareigandinn,
eins og hann minntist þessa nafns. En
hvernig gat yður komið til hugar að eita
dóttur mína inn í hús foreldra sinna?
Sú ást, sem eigi leggur allt í sölurnar
verðskuidar ekkert. Jeg elska dóttur yðar
og bið hennar nú mjer til handa.
Eruð pjer vitlaus maður?
J>jer purfið ekki að horfa á mig stórum
augum og með opnum munni, háttvirti herra
Malmström. Jeg vil ekki láta gleypa mig
pð jeg heiti Jónas.
Jónas Dugge! |>jer sögðuð pað hefði
verið Dugge sem var ....
Sem var stórkaupmaður í Gautaborg,
og sem dó fyrir hálfu öðru ári síðan, flýtti
Jónas sjer að bæta við, því hann hjelt að
petta mundi koma betra samkomulagi á, á
milli peirra, og að herra Malmström hefði
ef til vildi verið vinur föður síns. Já jeg
er sonur pess Dugge.
Nú, já já, pað er svo, þjer eruð þá
sonur hans, sagði herra Malmström og setti
hendur í síður sjer; pjer eruð pá sonur
pess þræls, sem hafði af mjer 5000 ríkisdali
fyrir sex pumlungasaum, sem liann keypti
frá verksmiðju minni.
J>að gleður mig!
Ha, gleður yður pað?
Já makalaust, einkum par jeg er nú
fær um, að bæta yður tjón pað, er þjer
hafið orðið fyrir.
Bæta mjer, getið pjer bætt mjer tjcin
mitt?
Ekki með peningum, heldur in natura,
eða með öðrum orðum, meðþví að gjöra dóttur
yðar hamingjusama, og um leið gleðja for-
eidra hennar, og vera þeirra stoð og stytta
á eiliárunum.
Herra Malmström rakupp skellihlátur,
og fljótt tóku móðirin og dóttirin að brosa
líka. Dugge var sá eini sem var alvörugefinn.
Jú, jeg pakka .... það er ágætt að
borga skuídir föður síns á pehna hátt, . . .
ha ha ha! sagði verkstaðareigandinn eptir
litia stund og hjelt um magann.
Jeg vildi feginn, sagði Dugge, að jeg
gæti borgað liinum öðrum skuldunautum
föður mins í sömu mynt, en það hjálpar nú
náttúrlega ekki. En svo jeg hverfi að því,
sem frá var horfið, það má hver sem vill fá
upplýsingu um mig hjá yfirboðurum mínum
í yfirrjettinum. Yfir liöfuð er pað ásetn-
ingur minn og föst ákvörðun, að verða
Assessor í hæzta rjetti.
Hver grefillinn! bíðið þjer þá þangað til
það er orðið.
Nei, það hjálpar nú ekki, konan mín
verður, eins og jeg, að gegnumganga hina
ýmsu dóma. Aðeins fyrir starfsemi og sjálfs-
afueitun verða menn duglegir og nýtilegir,
53 —