Norðanfari - 08.04.1881, Blaðsíða 2

- 54
vilnun í eptirgjuldi fyrir pað laiulbrot er
lián varð fyrir.
9. Brjef frá ábúanda kl. jarðarinnar Arnar-
ness Antoni Sigurðssyni, par sem hann
samkvæmt auglýsingu landsliöfðingja 17.
nóv. 1879, leitar álits sýslunefndarinnar um
pá jörð, og óskar að hún sendi lands-
liöfðingja skýrslu sína um málið og til-
lögu sína um hæfilega verðhæð jarðarinn-
ar. Um pað mál ritaði sýslunefndin lands-
höfðingja skýrslu sína og tillögu um verð-
hæð jarðarinnar.
Daginn eptir pann 9. febrúar var fram-
haldið fundi sýslunefndarinnar. Kom pá til
umtals:
1. Um majjíaskrá sýslunnar. J>að varð að
sampykki að prcnta markaskrá sýslunnar
á næstkomandi' sumri og skrifa hrepps-
nefndunum að safna mörkum hver 1 sín-
nm lirepp og leggja fram kostnaðinn við
tilhuning markaskránna á næstu mann-
tnlspingum, einnig að pær skuli hafa kom-
ið markaskýrslum hreppanna til oddvita
sýslunefndarinnar í seinasta lagi fyrir sum-
armál. Sýslunefndarmaður Jón Ólafsson
á Laugalandi tók að sjer að undirbua
handrit markaskrárínnar fyrir 60kr. pólm-
un, einnig að lesa prófarkirnar. llrepps-
brennimörk voru ákveðin.
2. J>á var hreift um gangna sampykktir, er
ekki póttu vera til nema í sumum hrepp-
um sýslunnar, og vár oddvita sýslunefnd-
arinnar falið á licndur að uudirbúa pað
mál til næsta sýslunefndarfundar.
3. Lesið brjef Vilhjálms Bjarnarsonar í Kaup-
angi mbð ástæðum hans til pess að sækja
um lieiðurslauu af sjóði Kristjáns kon-
ungs IX. Sýslunefndin felur oddvita síu-
um að mæla sein bezt fram mcð beiðni
Vilhjáhns.
4. ]>á voru eptir áskorun öddvita nefndir til
hreppstjórar í Vallahrepp: Gísli Pálsson á
Grund, Halldór Hallgrímsson á Melum og
Sigurður Sigurðsson á Tungufelli.
5. Lesið brjef frá Jóni lireppstjóra Einars-
syni á Laugal., par sem hann fer pess á leit,
að af vegasjóð sýslunnar sje kostaður að
meiru leyti grjótgarður milli vegarins og
túns ábúðarjarðar lians. Sýslnnefndin sjer
sjer ekki fært að sinna pví máli af peirri á-
stæðu, að svo víða standi sýsluvegur eins
af sjer við túnið eins og á Laugalandi og
niundu pví túngarðabyggingar á kostnað
vegasjóðs verða alit of tíðar.
6. Lesið brjef frá sama hreppstjóra par sem
hann ber sig upp við hreppsnofndina und-
an útsvari sínu og kærir hreppsnefndina
um ólöglega aðíerð á kærumálum út af
útsvörum. Sýslunefndin sá sjer eigi fært
að úrskurða útsvarskæruna af pví að úr-
skurð hreppsnefndarinnar vantaði í mál-
inu. En aptur ritaði sýslunefndin hrepps-
nefndinni áminningu um að gæta peirrar
skyldu, er á henni lægi með aðsvarapcim
er kærðu, og pað pó að henni pætti kær-
an koma of seint.
7. Lesið brjef frá yfirsetukonu Hildi Snorra-
dóttur, er beiðist 10 kr. launaviðbótar, af
pví að hún lieíir verið yfirsetukona með
heiðri og sóma í 20 ár veitist henui pessi
launaviðbót.
8. Lesin kæra Eriðriks Jónssonar á Ytri-
bakka út af útsvari sínu, sömuleiðis kæra
Jörundar Jónssonar í Hrísey út af sínu
útsvari. Kæra Jörundar gat eigi orðið
tckin til úrskurðar, sökum pess að úr-
skurðar hreppsnefndarinnar hafði eigi ver-
ið leitað; aptur fann sýslunefndin ástæðu
til að lækka útsvar Eriðriks um 10 kr.
• og skrifa hreppsnefud Arnarnesshrepps á-
minning um að gæta sem bezt jafnaðar í
niðurjöfnun sinni framvegis.
9. J>á gjörði sýslunefndin svo hljóðandi
ÁÆTLUN
um tekjur og útgjöld sýslunnar árið 1881.
Tekjur Kr. a.
1. í sjóði við árslok 1880 176,84
2. Niðurjöfnun á hreppana
jarðarhuudruð 7895,9
lausafjárlindr. 4104,1
1200,0
7 aurar á hvert hundrað 840,00
Kr. 1016,84
G j öld Kr. a.
1. Til yfirsetukvenna 400,00
2. — sýslunefnda . . . 140,00
3. — kvennaskólans . . 100,00
4. — afborgunar skuldar
við landssjóð . . 360,00
5. — óvissra gjalda . . 16,84 1016,84
Var svo fundi slitið 2. fundardag.
S. Thorarcnson. Davíð Guðmundsson.
P. Jóliannsson. J>. Thorlacius. Jón Sigfússon.
Jón Ólafsson. Friðrik jporsteinsson.
* ~ *
*
Bjett eptirrit staðfestir
S. Thorarensen.
Ur brjefi að sunnan.
------«En — pótt póststjórn og póstpjónum
landsins kunni í sumu að vera ábótavant,
pá eru pað eigi peir einu, sem aðfinninga
purfa við lieldur og líka liinir mörgu
menn, sem bera blöð og brjef manna á milli
pví slíkir menn eru opt og einatt líkastir
Skugga-Sveini, er hann skildi samvizkuna
eptir á hillunni; peir taka fulla borguu fyrir
burð sinn, en svo ef til vill kemst aldrei til
skila, pað er peir báru. Eingin nýmæli eru
pað, að blöð, sem send eru fáar bæjarleiðir,
lcoma til móttakandans rifin í sundur, skitin
og skemmd. Algeingt er pað og, að blöð og
brjef, sem send eru í pósttöskunni, mæta
afar-miklum vanskilum og hroðalega íllri
meðferð frá brjefhirðingastaðnum til pess
staðar, er pað á að komast til, og er pað
einatt af vanskilum manna við landa sína.
Já blöð og brjef mæta opt og einatt peirri
meðferð hjer á Iandi, sem pað væri hjá viltri
pjóð, og er pað næsta sorglegt umhugs-
unarefni.» — —
SKÝBSLA
um
bindindisfjelag Akureyrarbúa.
Eins og mörgum mun kunnugt, var
bindindisfjelag Akureyrarmanna stofnað fyrir
tveim árum, og gengu pá í pað 34 bæjar-
; menn.
Næstliðið ár voru fjelagsmenn 30 að
tölu.
Nú á síðasta aðalfundi fjelagsins, 6. febr.,
gengu 2 menn í fjelagið að nýju, en 11 urðu
til að segja sig úr pví, og 4 voru brottvikn-
ir úr bænum, svo nú sem stendur eru fje-
lagsmenn eigi fleiri en 17.
í lögum fjelagsins er svo ákveðið, að
tillögum fjelagsmanna _skuli einkum varið
handa fátækum fjelagsmönnum sem verði
fyrir lieilsubresti eður öðrum óhöppum, og
var á tjeðum fundi sampykkt aðveita einum
slíkum meðlimi fjelagsins 10 krónur af sjóði
pess, sem pá var alls 13 kr. 56 aurar.
Stjórnarnefnd bindindisfjelagsins.
Brjef frá Vesturlicimi
Pembína County, 14. októbermán. 1880.
Eáar frjettir verða sðm jeg tel hjeðan af
pessari nýlendu oklcar, hjer í Pembína Coun-
tý, pví jeg býzt við að einhverjir hjeðan liafi
skrifað löndum heim og máske gjöri pað bet-
ur eða greinilegar en jeg, pó verð jeg í fám
rjettlátir og góðir, og petta eru peir eigin-
legleikar, sem veita mauninum rjett til
æðstu embætta í mannfjelaginu; pessvegua
skulum vjer gjöra út um petta mál í snatri
. . .'. fyrst enginn býður injer sæti.
jpetta er kátlegur piltur, sem ekki er
hægt að reiðast við, sagði herra Malmström,
og hver veit nema jeg hefði hugsað um
petta góða tilboð yðar ef öðruvisi hefði
staðið á, en ti-1 allrar ógæfu er pessu málefni
svo varið, að dóttir okkar er nú pegar trú-
lofuð, já herra minn trúlofuð herforingja
von* Brage við Svea-lífvörðinn, pegar
menn eru búnir að segja a pá verða menn
líka að segja b; hvað segið pjer nú um
penna litla agnúaV
Malmström rak upp skellihlátur yfir
pessari fyndni sinni. Jónas Dugge virti
aptur fyrir sjer hina ímynduðu assessors frú,
og tók nú eptir hring á fingi'i hennar.
*) Lesist f o n .
þarna hitti jeg smíðshöggið, sagði Mahn-
ström.
jpað eru nú ekki allt smiðshögg sem
slegin eru, sagði Jónas; að gipta dóttur
sína hei’foringa við lífvörðinn, er sama sem
að festa sjálfan sig, konu sína og börn við
byssustyngiua . . . . en jeg sje að pað or
orðið íramorðið og jeg parf að fara í yfir-
rjettinn, á morgun ætla jeg að leyfa mjer
að koma aptur, til pess að gjöra út um
petta mikilsvarðandi málefni, og pað á pann
hátt, að allir geti orðið ánægðir. Sitjið
heilir pangað til kæri herra tengdafaðir!
Earið pjer vol vitskeiti maður!
Yerið pjer sælar frú tengdamóðir! Og
pjer einnig yndíslega ungfrú . .. pjer hlægið
. . . . pað er ekkert á móti pví, jeg vildi
heldur leggja lífið i sölurnar en sjá tár í
pessum augum. . . . Yið sjáumst á morgun.
Að svo mæltu íór Bugge hurtu og
skein gleðin af augnm hans, og pað leitsvo
út, sem hann ætti ekkí annað eptir en biðja
um lýsingarnar.
Hvað segið pið um hann pann arna,
sagði Malmström við mæðgurnar, pegar
Dugge var farinn. Jeg vil sannarlega eklci
gefa túskilding fyrir vitið hans.
Jeg ekki heldur, sagði frúin.
En hvað segir pú Teresa um pvílíkan
biðil?
J>að er undarlegur maður, mikið und-
arlegur svaraði hún, og lagði fingurinn um
leið á nefið.
Að vera undarlegur er opt hið sama
sem að vera heimskur, en pað getur einnig
opt verið hið sama sem að vera hygginn.
Dugge lijelt orð sín; næsta dag á peim
tíma sem vanalegt er að gjöra húsgöngur
kom hann til Malmströms en honum var
eigi veitt móttaka.
Honum var sagt að enginn væri heima
Dugge skildi eptir fimm heimsóknarmiða,
einn til föðursins, annan til móðurinnar,