Norðanfari - 10.05.1881, Blaðsíða 3

— 67 —
í öðru lagi skýrskota jeg til slcýrslu og
vitnisburðar pess sem síra J>orleifur sjálfur
ásamt Einari Jónssyni í Yilpu gaf og skrá-
setti hinn sama dag og eiðfesti síðan fyrir
lögreglupingi í Reykjavík 26. s. m. en Einar
bóndi eiðfesti liana í lögreglupingi J>ingeýjar-
sýslu 20.sept. næst áeptir. Hún hljóðar svo:
E n d u r r i t.
Eptir beiðni herra Sæmundar Eiríks-
sonar bónda á Kaldbak, höfum við undir-
skrifaðir farið heim á heimili hans til pess
að skoða vegsummerki eptir útlenda fiski-
nienn og verður skýrsla okkar á pessa leið:
Á stofuglugganum öðrum sáust merki
til pess, að reynt liafði verið til að opna
hann með litlu járni, og var auðsjeð að
petta hafði verið nýlega gjört.
Niðrá hökkum eru tvær klettaskorur eða
einstígi niður að sjónum, sem nefndar eru
Kaldbaksgjár, ytri og syðri, og sást glöggt, að
nýlega hafði verið gengið upp syðra einstig-
ið af nokkrum mönnum á stígvjelum breið-
hæluðum, eins og franskir sjómenn venjulega
hrúka, og lágu pau upp úr gjánni, svo lengi
sem rekja mátti; ofan ytra einstigið lágu
samkyns för ofan í fjörusandinn. í fjörunni
sáust að vísu eigi glöggvar samanliangandi
slóðir, sökum pess að vindur og regn hafði í
3 dægur að nokkru leiti afmáð pær. J>ó
sáust víða för eptir samskonar stígvjel og
áður er getið, og til og frá var traðkur eptir
mjög stórfættan hund, líka nýleg, á stærð
við spor eptir pann hund, sem var með
hinum frönsku í landi á Húsavík í fyrradag
að vitni fjölda manna. í fjörunni sást pjett
traðk eptir sauðfje.
Húsavík, 14. d. ágústm. 1879.
Jporleifur Jónsson. Einar Jónsson.
*
* *
endurrit staðfestir
B. Sveinsson.
Nú getur hver maður sjeð, að pau hin
sömu v'egsummerki er voktu grun minn um
pað, að fiskimenn pessir mundu vera valdir
að kindahvarfinu, eru í öllum aðalatriðum
staðfest við skýrslu prestsins, sjálfskæran er
pannig eigi fremur áfellandi en skýrslan.
Geti menn pví kallað kæruna «uppdiktaða»,
pá verður skýrslan pað líka. Presturinn
ætlar pó eigi að reisa sjer pann hurðarás
um öxl, að bera pað til baka, að kindurnar
hafi horfið liina umræddu nótt, að peirra
haíi verið leitað af 2 mönnum daginn eptir
fram á miðnætti, að 11 af ánum hafi fyrst
sannur málsháttur. Hvenær nær hinn yfir-
unni rjetti sínum?
|>að var dregið að lýsa og pá náttúr-
lega að halda brúðkaupið, að vísu er hægt
að lýsa pótt brúðgumaefnið sje á öðrum
fæti, en til pess að geta staðið í stöðu
sinni sem brúðgumi pá er pó betraað vera
heilfættur. Sá sem hefur tímann fyrir sjer
hann vinnur allt, og sannaðist pað nú við
petta tækifæri.
Hermennirnir voru gramir við voa
Brage, að hann hefði brúkað hnefan en
ekki sverðið, en borgararnir voru náttúr-
lega með Dugge, og kvennpjóðin var alveg
dauðskotin í kappanum, 0g Teresa Malm-
ström ekki minnst.
Hún hafði lesið um einvíg á riddara
timunum, er voru háð vegna kvennfólksins,
en aldrei hafði hún heyrt pess getið, að
burtreiðarverðiaunin: prinsessan, 0ga borgar
ungfrúin, hefðu fallið peim í skaut er
hefðu misst hendur eða fætur.
fundist viku seinna, allar götur fram á
Hvammsheiði í öðrum hreppi og 4 af peim
eigi fyr en um haustið á Hraunsrjett, að 2
af hinum veturgömlu kindum, sem jeg saku-
aði af mínu eigin fje um morguninn 13
ágúst hafi aldrei komið til skila pað jeg til
veit o. s. frv. Sannanir um pessi atriði eru
nægar, hæði í rjettarrannsóknum peim er
gjörðar voru um málið fyrir lögreglurjetti
f>íngeyjarsýslu 16. og 20. sept. og 22 des.
1879, og í vitund svo margra manna hjer
nærlendis. Og hvaðan kemur nú prestinum
á Presthólum sú speki, að hinir umræddu
fiskimenn ekki hafi verið valdir að kinda-
hvarfinu í Kaldbak 1879? f>að er að vísu
sannað, að peir ekki hafa tckið ærnar og
p æ r kindur, sem aptur komu til skila, hitt
annað er leyndardómur, eigi síður fyrir prest-
inn en mig. Hafi jeg grunað pá um skör
fram, sem jeg neita, pá hefur presturinn,
eptir pví sem jeg fæ bezt sjeð, orðið pað
sama á. En um petta getur hann ekki sjálf-
ur dæmt; liitt mundi honum innanhandar
að skynja, að hann með ummælum sínum
um mig, hafi bakað sjer lagaábyrgð eptir
hegningarlögunum 217.—219. gr. og fer pá
hjer sem optar, að «sjer grefur gröf pó grafi».
Með pessu er einnig svarað greininni 1 ísa-
fold, sem presturinn vitnar til.
|>essa leiðrjetting krefst jeg að pjer,
herra ritstjóri, takið í hið fyrsta eður annað
nr. af blaði yðar, er pjer hafið fengið hana,
samkvæmt 11. gr. í lögum 9. maí 1855.
Kaldbak 30. marz 1881.
S. Eiríksson.
— Á sumardaginn fyrsta, 21. apríl, var
haklinn aukafundur í bindindisfjelagi Akur-
eyrarbúa.
Forseti setti fundinn með snotri tölu
og skýrði frá, að síðan á aðalfundi 6. febrúar
hefðu 4 menn gengið í fjelagið og væru nú
fjelagsmenn 20. — Eptir pað var lesin upp
ritgjörð úr 2. ári Heilbryggðistíðinda Hjalta-
líns, um skaðsemi áfengra drykkja.
p>á kom fram sú tillaga, að haldinn væri
aukafundur í fjelaginu síðasta sunnudag í
hverjum mánuði, til pess að glæða áhuga á
bindindismálefninu í Akureyrarhæ, og var
hún sampykkt. Eptir pað gengu 6 menn í
fjelagið
Síðan fundurinn var haldinn hafa 4 geng-
ið í fjelagið, svo tala fjelagsmanna er nú 30.
Hún horfði með ánægju og gleðisvip
til Dugge pegar hann gekk fram hjá
glugga hennar og har hátt höfuðið. J>að
var ekki hægt að finna neitt að fötunum á
honum.
Jeg get ekki sagt frá livernig Jðnas
að öðru leyti náði takmarki sínu, en svo
mikið er víst, að stuttu eptir petta giptist
hann Teresu Malmström.
Yesaliugs herforinginn gekk lengi við
staf, en átti seinna ríka kaupmannsdóttur.
Hvað Jónasi Dugge sjálfum viðvíkur,
pá hjelt hann öruggur að sinu næsta tak-
marki, er hann hafði sett sjer. Hann varð
yfirrjettar assessor og var næstum orðinn
dómari í hæstarjetti, pegar hann sýktist af
ofmikilli áreynzlu í parfir ríkisins og reis
ekki á fætur aptur.
Dugge varð ekki assessor í hæstarjetti,
sagði hann hrosandi við mig, pegar jeg
lieimsótti hann í fyrsta sinni meðan hann
lá, en Jónas fjekk pó „uiulurnjólan"
Pró f
við Möðruvallaskólann í lok aprilmán. 1881.
Efri deild:
1. Jónas Jónsson frá Helluvaði.
2. Jón Guðmundsson frá Mörk.
3. Jón Sigfússon frá Núpufelli.
4. Magnús Blöndal frá Hvammi.
5. Hallgrímur Jónasson frá Hallgilsstöðum,
6. Páll Jónson frá Hefgastöðum.
7. Pjetur Jakobsson frá Sauðafelli.
8. Hannes Blöndal frá Hvammi.
9. Guðm. Guðmundsson frá Silfrastöðum.
10. Mattías Ólafsson frá Haukadal.
11. Ögmundur Sigurðsson frá Bíldsfelli.
12. Jóhann Gunnlaugsson frá Ytra-Lóni.
13. Björn Arnason frá Skuggabjörgum.
14. Eriðb. Bjarnarson frá Vestari-Krókum.
15. Páll Bergsson frá Ytri-Bægisá.
16. Jósef Jakobsson frá Sauðafelli.
17. Jón Jónsson frá |>verá.
18. Jón Hallgrímsson frá Vakursstöðum.
19. Ásgeir Sigursðsson frá ísafirði.
20. Guðmundur Einarsson frá Hraunum.
21. Ásgeir Bjarnason* frá Gautlöndum.
Neðri deild:
1. Stefán Benediktsson frá Gilsá.
2. Sigurður Einarsson frá Sævarenda.
3. Brynjúlfur Bergsson frá Yallanesi.
4. Snæbjörn Arnljótsson frá Ytri-Bægisá.
5. Benedikt þórarinnsson frá Skriðu.
6. Brynjúlfur Bjarnason frá Siglufirði.
7. Erlendur Sigurðsson frá Sandhaugum.
8. Ólafur Jónsson frá HallgilsstÖðum.
9. Ólafur Thorlacius frá Melgerði.
10. Gísli Gíslason frá Höskuldsstöðum.
11. Sturla Jónsson frá Sveinsseyri.
12. Jporsteinn Jónsson* frá Langbúsura.
13. Gunnar Helgason* frá Grjótárgerði.
Skólariið
við burtfararprófið á barnaskólanum á Ak
ureyri í lok aprílmánaðar 1881.
Ef r i d e il d :
1. Friðrik Kristjánsson . 5.90
2. Valdimar Magnússon . 5.80
2. Pjetur J>orgrímsson . 5.75
4. Sofía Jensen . 5.74
5. Kristján Kristjánsson . . 5.62
6. Elín Tómasdóttir . 5.54
7. Jakobína Möller . . 5.54
8. Olga Schiöth . 5.54
*) Veikur.
sinn, bætti hann við, og leit um leið blítt
til konu sinnar, sem stóð hjá rúmi hans
mjög sorgbitin, ó, hvað liann hefur endur-
nært mig og skýlt mjer án .pess nokkru
sinni að visna eins og undurnjölinn gamla
spámannsins. Og hve fögur blómhefir hann
gefið mjer, sagði hann og benti á prjú smá
börn, er pau áttu, priblaðað ástarblóm,
sem eigi skildu hvílík sorg nú beið peirra,
en sem grjetu af pvi pausáu móður peirra
gráta.
Já, Flodmann! góði vinur minn,
pað er satt að maðurinn getur pað sem
liann vill, en pað er einnig satt, að Guð
ræður en mennirnir hugsa, og i pví, er
fólginn mismunurinn á himni og jörðu.