Norðanfari - 14.06.1881, Blaðsíða 4

88 —
liann nú búferli sín hjeðan, að Ilólmnra í
Eeyðaríirði. Næstliðinn Hvítasnnnudag mess-
aði hann, og kvaddi söfnuð sinn lijer í síð-
asta sinni, hvers prestur hann hefir verið und-
anfarin 21 ár, og gefið honum með dæmi sínu
og kenningu, ávalt hið bezta eptirdæmi. Hjá
mörgum af hinum rniður efnuðu hjer í presta-
kallinu mun sjera Daníel prefastur lrafa átt
töluverðar skuldir, sem ólokið mun af tekj-
um hans, og enda frá pví er hann var í Glæsi-
bæjarprestakalli, sem hann allt kvað liafa gef-
ið hlutaðeigendum, og nemur máskje samtals
svo púsundum króna skiptir, munu pess fá
dæmi hjer á landi. að prestar hafi verið jafn
göfuglyndir og hjálpsamir við hina fátækari í
söfnuðum peirra. J>að er pví eðlilegt og líka
skyldugtaf hlutaðeigendum, að peir nú sendi
honurn, ásamt hans ágætu konu, sínar hjart-
kærustu pakkir, og óskir, að gjafarinn alls
góðs umbuni honum og blessi hann á pann
hátt sem hann sjer honum fyrir beztu. Yjer
óskum pess af lireinu lijarta, að heimkoma
hans, til hins nýja heimilis verði lionum,
að pví skapi gleðileg, sem burtför hans og
missir hjeðan, hefir orðið okkur sár og til-
finnanlegur.
Látnir menn.
f Aðfaranótt hins 27. maímánaðar p. á.
varð fyrrum verzlunarstjóri P. Th. Johnsen
hjer í bænum bráðkvaddur tæpra 48 ára gam-
all, hann var fæddur að Grenjaðarstað 25. júlí
1833. Foreldrar hans voru, verzlunarstjóri
Jakob Johnsen að Húsavík og kona lians Hild-
ur Jónsdóttir prests að Grenjaðarstað.
Árið 1857, giptist Páll sál., ungfrú
Nönnu Julie Johnsen, dóttur Eggerts sál.
lijeraðslæknis Johnsen og konu hans Önnu
Maríu sem lifir í Kaupmannahöfn ásamt
dóttur sinni ekkju Páls sál. J»au Páll sál.
og kona hans eignuðust eitt barn, sem lifir
og heitir Eggert, einnig í Kaupmannahöfn,
sem skólanámsmaður par. Páll sál. tók við
Gudmanns verzlun seint á surnri 1857 og
skilaði henni aptur af sjer um nýár 1860.
Sigldi pá um veturinn til Hafnar en kom
hingað á sumrinu eptir og byrjaði páverzlun
fyrir sjálfan sig, sem hann hjelt áfram til
1867. Eptir pað dvaldi hann nálægt árstíma
hjer, sigldi síðan til Hafnar og fjekk pá at-
vinnu við konungs verzlunina á Grænlandi
pá í handlegg mjer og við leiddumst, og pá
er vjer gengum ofan eptir Gautagötu, segir
hann mjer æfisögu sina. Jústitsráðið út-
vegaði honum atvinnu sem skipsdreng á skipi
sem fara átti til Australiu. í Melbourne
fjekk jeg aptur sömu atvinnu á öðru skipi
og stundaði sjóinn í mörg ár. Reiðararnir
i höfuðborg Australiu höfðu tekið eptir pess-
um únga manni, sem eigi að eins pótti lag-
inn og leikinn i pessari stöðu sinni á sjón-
um, heldur par að auki pótti hafa gott vit
á vörum og verzlun, og buðu honum pess
vegna atvinnu á skrifstofu sinní; hann var
eigi að eins ötull og verklaginn, heldur og
vandaður i háttheldi sinu, og svo endurtók
sagan sig pannig, að eipni af dætrum reið-
aranna leizt vel á hinn unga mann og á
sömu leið fór fyrir honum, og innan árs og
dags voru pau farsællega gipt og nú er
hann kominn i fjelag við stórauðuga kaup-
menn. J>rjá efnilega drengi segir hann enn,
hefir konan mín aflað mjer — heldur hann
enn áfram, og fólk í Melbourne veit að jeg
hefi ráð á einni millión dollars, en heim-
sóttin rák mig hingað aptur, og í gærmorgun j
kom jeg hingað til bæjarins. Og hvar hefir i
pú eytt í dag peim fyrra hluta pessadags?
Hjá Bræstrup, segir hann. Til hans átti
og var pangað tif að hann liaustið 1878
kom til Hafnar, en fór paðan vorið 1879
hingað til íslands og dvaldi hjer í bænum
til pess hann dó. Jarðarför hans framfór 8.
p. m. að viðstöddum fjölda manns. Herra
prófastur Björn Halldórsson að Laufási flutti
■ágæta ræðu í kirkjunni og jarðsöng liann
7. p. m. Ijetzt snikkari Jón Tómasson
sem átti lieima hjer í bænum, 58 ára gamall,
fæddur 1823 að Hrauni í Aðaldal í J>ing-
eyjarsýslu. 1843, sigldi hann til Kaupmanna-
hafnar og var par við trjesmíði helztMeubel-
smíði, og kom paðan aptur sumarið 1847
hingað til Akureyrar og giptist um haustið
nú eptirlifandi ekkju sinni Sigurbjörgu Gunn-
arsdóttur, lireppstjóra og sáttamanns, frá
Grund í Höfðahverfi, og varð peim 9 barna
auðið, en af peim lifa aðeins 2 dætur, sem
heita Júlíana Sigurjóna 23. ára ogSigurbjörg
á 19. ári. Hann hafði lengi legið rúmfastur
af sárum og bjúg á fótum. Hann var lund-
liægur maður og síglaður, orðfár og umtals-
frómur og öllum velviljaður.
Nýlega hefir frjetzt hingað að .frúrnar
Halldóra Guðjohnsen á Húsavík, dóttir Svein-
björnsen sál. háyfirdómara og Valgerður Breið-
dal í Hofsós, dóttir Vilhjálms Einnsens hæzta-
rjettar assessors, hafi látizt hin fyrnefnda
eptir nýafstaðinn barnsburð, en hin síðarnefnda
af barnsförum.
J>Á OG NÚ.
J>ú bjóst und bröttum tindi
Við blátært vatna fióð,
Og sæt með sumar vindi
J>jer svana bárust hljóð;
Og sumar sólin pýða
J>inn síðla kvaddi bæ,
Hún bar pjer geisla hlíða
Unz brosmild hnje í sæ.
En hvar er allt pað yndi,
Sem áður veittist pjer?
Með sælum sumar vindi
Ei söngrödd neina ber;
Og enginn blíður bjarmi
Á bústað fellur pinn;
Og engin hjálp 1 harmi
J>ó hrynji tár um kinn.
Jóh. Davíðsson.
jeg nú mest erindi. Á pessum umliðnu
árum hefir Jústitsráðið eigi að eins orðið
Exellence heldur og mikiðgamall; pó ljóma
enn hin fögru og djúpskyggnu augu, með
hinni mjer ógleymanlegu blíðu. Exellencen
pekkir mig nú naumast. J>á er jeg heils-
aði öldungnum strauk hann hendinni um
enni sjer, eins og hann með pví vildi end-
urvekja sitt furðulega minni og sagði: bregð-
ist mjer ekki minni mitt, hljótið pjer að vera
sami drengurmn, sem jeg fyrir mannsaldri
siðan útvegaðí farið“. Jeg varð nú að skýra
Geheimeráðinu, hvernig mjer hefði liðið síð-
an, og pá jeg hafði lokið sögu minni, njeri
bann saman höndunum og segir: Mjer hefir
verið ánægja að lieyra hana, en vitið pjer
nú líka hversvegna pjer sluppuð undan hegn-
ingunni. Jeg skal segja yðurjpað, pað var
eigi að eins fyrir pað, að pjer höfðuð við
svo prælslega harðneskju að búa hjá móður-
bróður yðar, heldur og fyrir pað, að pjer
sögðuð mjer afdráttarlaust sannleikann,
pvottakonan sannaðí pað líka, að pjer hefðuð
borgað urtasalanum hin fjögur mörkin, sem
pjer fenguð hjá Vestergaard fyrir hinar
dýru dúur, pví gat jeg með góðri samvizku
látið náð ganga fyrir rjetti.
Og livað ætlar pú nú fyrir pjer? spyr
fakkarávarp.
Seint á næstliðnum vetri gaf herra óð-
alsbóndi Magnús Ólafsson á Möðruvöllum
mjer 30 krónur; sem jeg get eigi látið hjá-
líða að auglýsa opinberlega, honum til verðugs
heiðurs, en öðrum til góðrar fyrirmyndar,
jafnframt pví sem jeg óska pess, að hinn
alvaldi gefi honum ætíð næg efni, til að miðla
fátækum af.
Öxnafellskoti, 28. apríl 1881.
Kristinn Ketilsson.
— Aflaupphæð hákarlaskipanna er af
fermdu hjer við bræðsluhúsin á Torfunefi í
næstl. maimánuði.
Felix 47 tunnur, Arureyri 221 t., Ár-
skógsströnd 100 t., Hermóður 114t., Storm-
ur 152 t., Baldur 1161., Ægir 92 t., Hríng-
ur 41 t., Sailor 57 t., Pólstjarnan 76 t.,
Gestur 50 t., Elína 46 t. Samtals 1142
tunnur.
Auglýsingar.
Tll vesturfara.
Sökum ískyggilegra frjetta til útlanda af
ísalögum við norðurhluta Islands í sumar,
hefir ekki verið árætt að láta mannflutninga-
skipið koma fyr enn 5. ágúst á Akureyri
til að taka vesturfara. J>að er pví óhætt
fyrir vesturfara að ráðstafa sjer og leita sjer
atvinnu fram að peiin tíma. En allir sem
hjer ganga á sldp, verða að vera ferðbúnir
pann 4. ágúst hjer á staðnum.
Akureyri 11. júní. 1881.
Frb. Steinsson.
Mjer liggur mjög á pví, að peir sem
liafa keypt að mjer «Norðanfara», en eigi
greitt mjer andvirði hans, vildu gjöra svo vel
og greiða pað til mín nú í kauptíð með pen-
íngum eða pá með innskript í reikningminn
hjer á Akureyri eða Oddeyri. J>að væri og
æskilegt, að fá nú í sumar borgun fyrir pann
árgang «Norðanfara» sem nú er á leiðinni,
og pað pví heldur, sem pegar eru útkomnir
meir en tveir hlutir árgangsins.
Akureyri 13. júní 1881.
Björn Jónsson.
— Fjármark Sigurðar Jónssonará Fagra-
nesi í Helgastaðahrepp í píngeyjarsýslu:
Sneiðrifað framan biti aptan bægra, biti
framan vinstra. Brennimark: rm
Brennimark Jóns Jónssonar á Krók-
stöðum í Ongulstaðahrepp í Eyjafjarðar-
sýslu: J-j-J.
Eigandi og ábyrgðarm.: Björn Jónsson.
Prentsmiðja Norðanf. B. M. Stepliánsson.
jeg hann að, pá er við vorum komnir að
neðri götu endanum, og mjer virtist sem
hann vildi stefna út á Norðurbrú. Mjer
hefir verið sagt segír hínn góði maður eins
og dálitið feiminn, að nú á seinni árum
hafi mikið gengið af móðurbróður mín-
um pví að nú á ellidögum sínum lifi hann
i fátækt og volæði, sem jeg vildi dálítið geta
bætt úr, en pegar pví er lokið, hlýt jegpegar S'
að snúa heim aptur til konu minnar og
barna. J>ekkir fjölskylda pín nokkuð í lífs-
sögu pinni spurði jeg hann, pá við vorum
við pað að skilja? Jeg hefi ekkert dulið
fyrir peim af pví sem fram við mig hefir
komið á æfi minni og jeg liefi munað eptir,
svaraði Kristján, um leið og hann tök í
hönd mjer. Jeg hefi sagt peim allt af peim
manni, sem varnaði mjer pess, að jeghjeldi
lengur áfram afbrotaleiðina. Og á minu
fjarlæga heimili suður á Australiu blessar
kona mín og börn minning hins gamla góða
manns Bræstrups, sem ekki að eins minnt-
ist ritningarinnar orða heldur breytti eptir
peim. „Dæmið cliki, svo pjcr ckki verð-
ið dæmdir“.