Norðanfari - 05.11.1881, Blaðsíða 2

ur höfð á þeim flóðveiting, þótt þeir væru
þurrkaðir, en aptur á móti má vel takast að
iiafa par seitluveiting, og nota til pess gil, sem
kemur úr Byrðunni, skammt fyrir utan Hof.
A mestallar engjarnar, er liggja fyrir neðan
börðin, milli peirra og Hjaltadalsár, má hafa
flóðáveitu, og fæst vatn til pess úr Hofsá með
ekki mikilli fyrirhðfn. Yatn pað má ognota
til seitláveitu á grundir pær, er liggja út og
niður frá Hoíi. Sá hluti engjanna, sem Hofsá
ckki verður höfð á, er mýri sú, er liggur fyr-
ir neðan túnið á Hólum, og allur sá mýrar-
fláki, sem þaðan liggur norður að Víðirnesá,
en á petta svæði má veita Yíðirnesá, og bæta
pað land töluvert, að minnsta kosti til heitar,
— eins og pað er notað nú sem stendur. Á
öllum pessum engjum er jarðvegurinn marg-
hreyttur, pannig eru mýrarnar ásumumstöð-
Herra ritstjóri!
í yðar heiðraða blaði 14. júní p. á.,
er sagt; að jeg ásamt fleirum tilgreindum
um mosamiklar, annarstaðar mosalausar og
næstum graslausar með öllu vegna vatnsnga
og járnsýnings þess, sem í þeim er, en víð-
ast eru pær pó heldur rótgóðar. Eyrarþær,
sem liggja meðfram ánum, eru ýmist sand-
kendar eða moldarríkar, og sumstaðar að eins
punnt jarðlag ofan á grjótinu, svo sem með-
fram Yíðinesá
J>egar á allt er litið, álit jeg, að tún og
engjar jarðarinnar liggi vel við, og geti hæði
aukist og tekið miklum hótum, svo að vandhitt
muni verða önnur jörð, er betur sje fallin til
að bera búnaðarskóla en Hólar. Aptur í móti
má pað heita töluverður annmarki ájörðinni,
að motak er að minni hyggju okki að íinna
í landeigninni svo pað verður að fá annar-
staðar.
mönnum hafi boðið mig fram til alpingis-
manns í haust á kjörfundinum i Holtum.
fetta er ekki pjett; jeg að eins, fyrir áskorun
fárraNna gaf kost & mjer; en pegar jeg
ogmíniiienn gáum fylking embættismann-
anna, vaisv0 vel skipuð, að telja mátti
peim vísan ;gnrinni yíldum vjer, sem þá
hugðum a b^fingU^ lnta atkvæði vor falla
í einn stað, \r yar líka miklu geðfeldara,
að verða ekki isinD) kæai af pví að áhugi
manna á þeim má.m sem jeg alít oss mestu
varða, er næsta dacur k d. er ekki komið
greinilega i ljós almnn tilfinning um, að
hjer vanti menntun, pv slgur hitt, að menn
allmennt vilji leggja nou^jð á sig, til að
koma upp nokkurri þesshá'tar stofnun hjer
nærri; eða svó nærri, að múdm von sje
til að hinir efnalitlu geti notið hennar; og
svo hinu, að jeg álít samvizkusök að eyða
fje pjóðar vorrar á þingi, ef jeg gtti ekki
gjört verulegt gagn, pá. tii einskk, fhar
sem jeg get lifað annars), og svo ef til vill
gæti jeg með öðrum leiðst til að ráðstafa
pví óheppilega. J>á er hinn dýrmæti tími
ekki minna verður, sem ef illa tekst, bæði
tapast pjóðinni, og líka því heimili sem jeg
er skyldur að standa straum af.
J>essum línum bið jeg yður að ljá rúm
í blaði yðar.
S. I.
Fcrðir rníiiar og vera í Danmörk
1877—81.
(Af Guðmundi Hjaltasyni).
(Framhald).
|>annig var landið að sjá í fjarlægð. En
í nánd var pað eins og fagrar ábreiður gegn-
umdregnar með dimmgræmun og bleikum
böndum, með Ijósgrænum, Ijósrauðum, hvít-
grænum, dimmgrænum, bleikum og rauðgræn-
um skjöldum á mifli. '|>au dimmgrænu
bönd voru varnargirði af mo1d alpakinn lauf-
trjám og skildu pau akra og engjar og beiti-
lönd. J>au bleiku bönd, voru peir 3—5 faðma
breiðu vagnavegir stráðir með rauðbleikri möl
af Granítsteini. J>eir ljósgrrænu skildir, voru
peir hálfproskuðu akrar og engjur. |>eir ljós-
rauðu voru bóghveitiakrar og lyngblettir hjer
og hvar; peir bleiku skildir voru hinir prosk-
uðu kornakrar, og peir rauðgrænu voru smára
og bauna-akrar.
Síðan fór jeg að slcoða hvert af pessu
fyrir sig, og eins og jeg nú heíi lýst pví í
heild, eins skal jeg nú lýsa pví í hverju ein-
stöku.
1. Eyrst koma pá Beykiskógarnir. —
Maður nálgast pá og sjer fyrst hina bláleitu
trjestofna, sem standa eins og háar práðbein-
ar stoðir, sem bera pá fagurgrænu greina-
toppa sem mynda hvelft laufþak yfir hinni
fögru sköghöll. Maður gengur inn á milli
stofnanna og eru peir sumir 1 alin og meira
í þvermál, og stundum 10 álna bfl á milli
trjánna 0g trjen stundum 20 álna há. Hjer
er grasið hnjehátt, og fásjeð og fjöllit blóm
mynda fagra og breytitega litskjöldu á hið fagra
skógargólf. Hjer er 2—4 álna hár undirskóg-
ur af smábeyki, reyni og ýmsum blómrunn-
um og berjatrjám; horfi maður upp undir
skógpakið, sjer maður himininn eins og bláar
laufrósir á milli þeirra grænu laufa, sem fá
gullslit af sólinni, sem sendir geisla sína í
rósamynclum niður á undirskóginn og gras-
ábreiðuna. Hjer er fagurt og indælt, þegar
lævirkinn og prösturinn syngur í trjátopp-
unum á meðan greinarnar iða til í blænum
og geislarnir leika fram og aptur á skógar-
gólfinu, og blám blæ slær á laufin í forsæl-
unni, allt ilmar svo sætt, kvöldið kemur og
næturgalinn tekur til með sinn dýrðlegasöng
á meðan aðrir fuglar smáhætta eins og af
lotningu fyrir konungi söngfuglanna.
|>að er fróðlegt fyrir marga að vita hverjir pað sjeu af guðfræðingum vorum, sem
náð hafa hinni æðstu menntun í peirri grein við háskólann í Kaupmannaböfn, hverja líka
má telja með lærðustu mönnum þjóðarinnar, undireins og þeir hafa verið hinir merkileg-
ustu og anclríkustu kennimenn, enda hafa líka peir sömu komist til æðstu embætta og beztu
brauða, og með pví flestir pessara manna hafa verið álitnir mestu ágætismenn pjóðarinn-
ar, og hinir uppbyggilegustu hver í sinni stöðu, er tilhlýðilegt að nöfn peirra sjáist til
endurminningar og verðugs lofs.
Jeg hefi áður sent yður heiðraði ritstjóri! biskupatalið, og sömuleiðis skólameistar-
anna hjer sunnanlands, ætla jeg pví að bæta við tölu þeirra guðfræðinga sem á þessari öld
frá 1800 tekið hafa embættispróf í guðfræði við háskólann í Kaupmannahöfn, en af því
pessir menn eru nafnkenndir set jeg að eins ártalið hvenær peir tekið hafa embættisprófið
með einkunn hvers fyrir sig, og dauðaár peirra er dánir eru.
Attest. Char. Embættisstaða. Dauða ár.
Steingrimur Jónsson 1803 1 + biskup yfir Islandi 1845
Jón Jónsson 1 lector við Bessastaðaskóla 1860
Árni Helgason 1807 1 + stiptprófastur og biskup 1869
Helgi G. Thordersen 1819 1 biskup yfir íslandi 1867
Sveinbjörn Egilsson 1819 1 Dr. theol. og skólameistari í Hvík 1852
Hannes Stephensen 1825 2 prófastur og prestur að Görðum 1856
Gísli Brynjúlfsson 1 Dr. phil. og prestur að Hólmum 1827
Guðmundur Bjarnason 1820 1 prestur að Hólmum 1839
Gunnlaugur Oddsson 1821 2 Consist. ass. dómkyrkjuprestur 1835
J>orgeir Guðmundsson 2 prestur á Sjálandi 1871
Jóhann G. Briem prestur á Sjálandi 1880
Jón J>órarinnsson 1 cand.
Tómas Sæmundsson 1832 1 prófastur og prest. að Breiðabólsst. 1841
Ásmundur Jónsson 1833 1 prófastur og prestur að Odda 1880
Alarkús Jónsson 1834 2 prestur að Odda 1853
Pjetur Pjetursson 1834 1 Dr. theol. og biskup yfir íslandi
Benidikt G. Scheving 1 prestur á Sjálandi
Magnús Eiríksson 1 cand. í Kaupmannahöfn 1881
Ólafur E. Johnsen 1837 2 prófastur og prestur að Stað
Halldór Jónsson 1840 1 prófastur og prestur að Hofi 1881
Hallgrímur Jónsson 1840 1 prófastur og prestur að Hólmum 1880
Ólafur Pálsson 1842 1 prófastur og prestur að Melstað 1876
Jón Sigurðsson 1845 1 prestur að Breiðabólstað 1859
Guðmundur E. Jolinsen 1846 2 pröfastur og prestur að Arnarbæli 1872
Hannes Árnason 1847 2 prestaskólakennari 1879
Sigurður Melsteð 1 forstöðurmaður prestaskólans
Jens Sigurðsson 1 skólameistari í Keykjavík 1872
Jónas Guðmundsson 1 prestur að Staðarhrauni
Helgi Hálfdánarson 1 prest. og prestaskólakennari í Kvík
Skúli Gíslason 1 prófastur og prest. að Breiðabólsst.
J>orvaldur Bjarnarson 1 prestur að Melstað
Hallgrímur Sveinsson>- 2 dómkirkjuprestur í Heykjavik
Steingrimur H, Johnsen 2 kennari við latínuskólann
þessir hafa af eldri attestatis dáið síðan 1800:
|>orkell Ólafsson stiptprófastur á Hólum 1820
Páll Hjálmarsson skólameistari, prestur á Stað 1830
Markús Magnússon stiptprófastur að Görðum 1825
Gísli f órarinsson prófastur í Odda 1807
Arni Sigurðsson prófastur, prestur að Holti 1805
Sigurður S. Sivertsen prestur á Sjálandi 1814
Geir Jónsson Yidalín biskup yfir íslandi 1823
Sæmundur M. Holm prestur að Helgafelli 1821
S.