Norðanfari - 23.02.1882, Blaðsíða 4

-28-
og nokkrir memi dðið. Tíðarfarið hefur
verið æskilega gott alloptast, hæði slðastlið-
ið suraar og pað sem af er vetrinum, þö
veðurblíðan væri tiltafanlegust á síðastliðnu
íungli. en pað sem af pessu er liðið hefur
veðuráttan gengið til smágjörðra rosa. Hey-
skapur varð hjer víða hvar í sumar í lak-
asta lagi, en yfirtekur pó með töðuleysið,
svo að beljur hafa týnt tölu i haust og pær
gagnslitlar, sem eptir lifa. Heyfengur flestra
var sleginn úr sinu helzt í forarflóum, pví
að harðengi var hvitt og kalið. Á mörgum
stöðum urðu menn varir við, að ekki fór
klaki úr jörðu í sumar. Jarðeplagarðar urðu
að litlum notum. Máskje Guð gefi okkur
góðan vetur og arðsamt næsta sumar“,
Úr brjefi úr Mýrasýslu 4/12 — 81.
Heyskapurinn rýr í sumar, nýting góð,
heilbrigði almenn, pó hefur barnaveikin
verið að stýnga sjer niður hjer og hvar.
Fiskafli góður á Akranesi pegar gefur.
Kaupstaðir í Borgarnesi fátækir, verzlun
pví fjörlítil hjer, ef peningar eru í boði fæst
ýmislegt dót.
Úr brjefi úr Hrútafirði 12j12 81.
Heilsufar manna og skepna gott. Veð-
urátta ágæt síðan á Höfuðdegi. Piskiri gott
lijer út til nesjanna og pó betra við Stein-
grímsfjörð, og er pað mikið pakkað kol-
krabba, sem rekið hefur víða og á Stein-
grímsfirði veiddur.
Úr brjefi af skagaströn^ 14. des. 1881.
„Drengur drukknaði ofaní Svínavatn 9
p. m. og sóktist svo illa að bjarga honum,
að sýslumaðuur hefur fuTidið ástæðu til að
hafa afskipti af pessum atburði, og er peg-
ar búinn að yfirheyrá ferðamann, er fór
par hjá um pað leyti. Heíur sýsluinaður,
að sögn farið pangað sem maðurinn drukkn-
aði til pess áð rannsaka atvik pau er að
pessu lutu. Drengur pessi var frá Stóra-
dalsseli og hjet Jón Guðmundarson“. Ký-
lega er dáin af barnsfarasóótt frú .Olaessen
a Sauðárkrók.
Ur brjefi úr Austur-Skaptafellss. 12/i2 81.
«Bezta tíð var allt til september, pá gekk
bjer í rosa svo að ónýttist mikið af heyi. Fyr-
ir pað mátti nær pví svo að kveða, að ómögulegt
væri að lóga svo af heyjum að menn almennt
yrðu byrgir ef harður vetur liæmi, og fyrir
pessa skuld eru menn enn pá milli vonar og
ótta. En mikið hefir samt hughreyst menn,
að bezta tíð hefir mátt heita pað sem af er
vctrinum, o'g fjenaður allur, sem var sármag-
ur undan sumrinu, er lítið, og víða ekkert
farinn að rýrna enn pá. Trjáreki hefir verið
með meira móti, og hvalhnus með flettu og
beinagrind rak í águst á Hnappavallafjöru, að
sjá eptir livalaveiðamenn; að honum mátti
heita góður fengur par í hrepp, pví að hann
var ekki seidur, heldur var miklu af honrum
útbýtt öðruvísi í öllum hreppnum. 24. des.
um næstliðna viku, keyrði niður mikinn blot-
snjó, síðan ldjóp í frost og tók svo að segja
algjört fyrir alla liaga; meiri snjór kom pó
í Yesturskaptafellssýslunni, var par að sögn
mjög illt að ferðast um fyris ófærð. Nu iít-
ur samt út fyrir, að ætli að batna úr pessu,
pví að i 2 daga hefir verið góð liláka og er
jörðin nokkuð farin að koma uppaptur. Nú
liöfum við Skaptfellingar fengið sýslumann,
sem liefir kynnt sig mjög vel, og óska jeg
pví, að hann vilji ílengjast hjer».
Úr brjefi úr jpistilfirði 20/12 — 81.
eHjeðan eru helztu fijettir, eyðnur og
nægar jarðir við sjóarsíðuna, en snjópyngsli
og jarðleysur pegíir dregur svo sem 2 bæjar-
leiðir til lands. Hálsbólga á börnum og
kýghósti, er að stinga sjer niður á stöku
stað, en pó deyr fátt úr pessum kvillum'bjer
í sveit, en á Langanesi hafa á stuttum tíma
sákist 4 börn úr pessum veikindumx.
Úr brjefi úr Núpasveit 13/i — 1882.
«Með böfuðdeginum mátti beita að fyrst
byrjaði sumartíð, tún spruttu í lakasta lagi
svo töðufall varð viða ekki meira en helm-
ingur við pað, sem er í meðal árum, purrar
engjar ónýtar, en blautar í meðallagi, nýting
bin bezta, hver dagurinn öðrum betri af
liaustinu svo hnauspýtt var pangað til í 3.
viku vetrar. 23. nóv. dreif hjer niður milc-
inn mollusnjó, en hann tók bráðum upp
aptur. J>ar sem fje er við sjó, var pví ekki
gefið fram yfir nýár og í Presthólum gengu
lömb tiújóla. Á nýársdag byrjaði hjer yðu-
kast, sem hjelzt til 11. p. m. í gær og dag
góð hláka. Haustafli var hjer ágætur og
fiskur hefir aldrei, svo raenn muili, gengið
jafn grunt sem í haust. Masturtrjeð sem
næstl. sumar sást út af Oddstaðaeyjum, er
nú rekið upp í pær. J>að er 30. ál. langt
brotið af háðum enduro, ummál pess í gild-
ari endann 33/4 ál. en í mjórri enda liðugar
3 ál., stórar járnsviptir eru á báðum endum
og nokkur hluti pess vaíinn koparpynnum».
Úr hrjefi úr Áxarfirði 17/i — 82.
«Allt gott er hjeðan að frjetta. Sum-
ar og haust hið bezta frá höfuðdegi og vetur
góður til nýárs. Ovanalegúr mokaíli af fiski
í haust, svo að engir menn muna annan
eins. Heilsufar fremur gott. Kýghósti stakk
sjer niður í sumar og haust en íátt dáið, en
í vetur liefir bólguveiki stungið sjer niður
en enginn dáið og flestum batnað nú».
Úr brjefi úr Laxárdal í Júngeyjars. 26/x — 82.
«Hjeðan er ekkert að frjetta nema góða
tíð nú um tíma, en mjög stormasamt, næg
jörð má heita kominn, snjór fremur lítill en
svellalög fjarskalega mikib.
lír brjefi af Jökuldal 16jy — 82.
Hjer er með öllu tiðindalaust, heilsufar
ágætt hjer á dalnum, en árferði í lakara lagi.
Grasbrestur fjarskalegur í sumar svo lieyskap-
ur varð mjög rýr og seinfengin. Skurðarfje
reyndist vart í meðallagi, jeg fjekk einn sauð
vænstan með 80 punda falli og 25 pd. mörs
(28 kr.? alls á blóðvelli), köllum vjer pað í
bezta lagi, en svo mun petta hafa verið vænsta
kindin (eptir aldri), er lijer var lógað í haust.
Síðan vetraði að, hefir verið mjög liryðjusöm
tíð, var hjer orðið haglaust að jólum sökum
svella og áfreða, aptur eyðnur .og blíður til
sveita og við sjóinn. jpann 12,-—13. piðnaði
vel og síðan suðvestan átt, komin allgóð sauð-
jfirð aptur. Lítur pannig út fyrir, að vetur
pessi verði mildari en hinn næstliðni víking-
ur. Prost hafa stigið hærst 16° lí. pað var
4. janúar. Seint ætla öskujarðir vorar að ná
sjer aptur, einkum pær sem mestan áverkan
hlutu, nefnil. Eiríksstaðir, Brú og Yaðbrekka,
túnin á pessum bæjum íöðra nú öll til sam-
ans 3 kýr áður 8. Úthagi spilltur að pví
skapi einkum livað heyskap áhrærir, óhætt að
segja jarðir pessar bera nú eigi priðjung gripa
við pað sem áður var (er pað fyrir öskufallið)
enda er allt útlit á pví, að Brú ogYaðbrekka
fari pegar í eyði, og pegar svo er komið, er
vonandi að peir náungar, sem hugðu að ask-
an mundi öllu heldur auka jarðargróðann en
eyða lionum og spjlla, sannfærist pá um hversu
mikið gagn eður öllu heldur ógagu ósku-
fallið hefir unnið oss, pví að vart mun verða
gengið frá 20 hundraða jörðum vel húsuðum,
að ófyrirsynju. Ejögur býli í heiðinni og 2
hjer á dalnum, sem öskufallið eyðilagði hafa
enn pá eigi byggst, voru pó bærileg kot til
forna, en nú með öllu óbyggileg.
Jeg vildi fegin óska, að herra f»orvaldur
Thoroddsen eða eiuhver góður og merkur
náttúrufræðingur, vildi leggja leið sína hjer
nm. f>að er mjög líklegt, að slíkir menn
gætu með vísindalegri játningu sinni, sannað
með oss, hversu lönd vor eru spillt og eyði-
lögð orðiu, eptir hið óhappalega öskufall árið
1875».
f Að morgni hins 19. p. m. varð hráð-
kvaddur hjer í bænum f'orsteinn Jónsson
Siglufjarðarpóstur, rúmt tvítugur að aldri.
Fyrirlestrar mu sögu íslands.
]. Um landnámstímann
2. Um kristniboðið á íslandi
3. Um lög og stjórn fornu íslendinga
4. Uin skáld og sögumenn peirra
5. Uin Jón Dgtnundsson bizkup og Sæ-
mund fróða
6. Um j>orlák bizkup helga
7. Um Guðmund biskup góða og Sturl-
unga
8. Um sama efni.
Auk pessa 1. fyrirlestur um England
og einkum Lundúuaborg. Tala peirra er
sóttu fyrirlestrana er pessi: l.og2. 30—40;
3. 63; 4. 7 (óveður) 5. 34; 6. 83; 7. 74;
8. 50. Mátulega rúmt 50 við suma komst
íólk ekki iún.
Fyrirlestrar í H ö f ð a h v e r f i pann
8. og 9. febrúar 1882 ílutti jeg fyrirlestra
á jpingböli um pjóðlíf og náttúru Noregs,
Englands, tívípjóðar og Danmerkur. Tala
tilheyrenda var 88 fyrsta daginn, 100 seinna
daginn, pað eru peir íiestu tilheyrendur, sem
jeg hef liaft eptir tiltölu, pað var ^/j part-
ur úr bygðinni í kring. Ut anlands hafði
jeg tíesta 700 í borg er hafði 5000 manns
eða tæpan J/7 part.
Guðmundur Hjaltason.
A u g I ý s i n g a r.
— Hinn 10. ágúst síðastl. póknaðist drottni
að kalla burt til sín úr pessu lííi konu mína
Sigríði Erlendsdóttur eptir 2. vikna sjúkdóms-
legu. J>ettá sorgarefni tilkynni jeg hjer með
ættingjum og vinum okkar lieima á Islandi.
Leittieton P. O., Noríölk Co., Manitoba.
í Vesturheimi 1. okt. 1881.
Skúli Árnason.
JJigjT" Hjá undirskrifuðum getur unglings-
maöur, sem kann einfaldan reikning, getur
talað dálítið dönsku og helzt líka bjargað sjer
í ensku, fengið atvinnu allt sumarið, frá 1.
maí til 1. óktóber, eða allt árið, eí svo um
semur. jpeir sem vilja sæta pessu framboði,
gjörí svo vel og snúi sjer sem fyrst, lielzt
munnlega, til undirsltrifaðs.
Akureyri 11. febrúar 1882.
L. Jensen.
— Með pví aðulfundur hins Eyfirzka á-
byrgðarfjelags er haldinn var hinn 2. p. m.,
vegna tíðarfursins varð svo fámennur, var
ákveðið að efna á ný til fundar hmn 23. marz
næstkomandi. Verður pá kosin ný íjelags-
stjórn, borin upp uppástunga um að lækka
ábyrgðargjaldið tramvegis um priðjung frá pví
sem verið heíir, sem og afráðið um önnur
málefni fjelagsins, sem kynnu að koma fyrir.
Akureyri, 15. febrúar 1882.
Stjórnarnefndin.
Seldar óskilakindur í Svalbarðshrepp
í |>ystilfirði haustið 1881.
1. Hvíthníflótt ær fullorðin, mark: Hvatt
hægra, sýlt gagnbitað vinstra.
2. Hvíthornóttur sauður veturgamall, mark:
Sneiðrifað aptan ijöður framan hægra,
sneitt a. biti fr, vinstra. Brennim.: G. P.
3. Hvíthornóttur haustgeldingur veturgamall,
mark: Heilrifað íjöður fr. hægra, sneitt
apt. biti fr. vinstra.
4. Hvíthornóttur lambgeldingur, mark: Heil-
rifað fjöður fr. hægra, sýlhamrað vinstra.
5. Hvíthoruóttur lambgeldingur, mark: Stúf-
rif'að biti fr. hægra, sýlt vinstra.
6. Hvíthornótt lambgimbur, mark: Geirsýlt
hægra, geirsýlt vinstra.
J>etta mark á Jón Sigurðsson á Sjóar-
landi lijer í hrepp, en á pó ekki lambið.
Kúðá í desember 1881.
Ólafur Jónsson.
Eigandi og ábyrgðarm.: líjörn Jónsson.
Prentsmiðja Norðanf. B. M. Stephánsson.