Norðanfari - 20.02.1883, Síða 2

— 2 —
til 4. norðaustan liægur með políulopti og
íjúki. 5.—7. sunnan hægur, lopthert. 8.—9.
hyrrt með pokulopti og fjúki. 10. norðaustan
hægur nieð pokulopti. 11. kyrr og loptbeft.
12.—14. suðvestan pjetthvass með jeljagangi.
15. —16. kyr og Iopther. 17. suðvestan
hægur; skýjað. 18. kyrr, skýjað. 19. norð-
austan hvass með hríðarkrepju. 20.— 21.
kyrr með pokulopti og snjómuggu. 22.-26.
nprðan austlægur með snjókomu. 27. sunn-
an gola lítil með pokulopti. 28.—29. kyrr og
loptber, 30.—31. sunrran hægur; skýjað. 20
(higa af mánuðinum var'frost, én 10 daga hiti.
Mest frost var hinn 29. um hádegi 14,3° C.
Mestur hiti hinn 13. um hádegi 4° C.
Desember. 1. sunrián liægur, skýjað.
2. -4. riorðaustan með pokulopti og regn-
skúrum. 5. kyrr, skýjað. 6. sunnan hægur,
loptbert. 7.—9. kyrr, skýjað. 1Ó. sunnan
hægur, skýjað. 11,—12. norðan hægur, með
pokulopti og snjójeljum. 13.—20. kyrr,
optast með pokulopti. 21. sunnan hægur,
skýjað. 22.—25. norðan, opt pjetthvass,
með pokulopti og snjókomu. 26.—30. kyrr
með pokulopti. 31. sunnan hægur; skýjað.
26 daga af mánuðinum var frost, en 5 daga
hiti. Mest frost var að morgni hins 29.
16, c° C. Mestur hiti hinn 3. og 4. um há-
degi 3° C. A árinu voru 138 úrkomudagar,
139 daga sunnanátt og 155 daga norðanátt.
J>ótt nú að veðuráttan sje pað sem einna
mest sætir athygli vorri, par sem svo má að
orði kveða, að með henni stándi eða falli bú-
skapur manna, bæði til lands og sjávar, pá er
pó fleira í kringum o’ss, sem vjer hljótum að
veita eptirtekt, en sem pó flest er afleiðing
veðuráttunnar. Jeg vil pví í fám orðum
geta heiztu tíðinda, í pessari sveit, árið sem
Frá byrjun ársins og áflt fram i júlí-
..uð, mátti heita almenn heilbrigði, en pá
'mislingarnir að breíðast út, pó komu
peir ekki nema á V4 af bæjum hjer i hrepp
og urðu að eins 4 að bana. Hjeldust peir
við fram eptir haustinu, en voru pó snemma
vetrar afroknir, allstaðar par sem peír komu.
Að mislingarnir ekki gengu almenntyfir, var
að pakka varúð peirri, sem brúkuð var eptir
að peir voru komnir. Eptir að peiin linnti
var optast kvillasamt árið út, pott eigi væru
pað mannskæð Veikindi.
Eins og veðurskýrslan hjer að framan
ber með sjer', fór Eyjafjörður eigi varhluta af j
veðurvonzkunni og harðindunum næstl. vor.
Eptir skýrslu, seín safnað var í Saurbæjar-
hrepp, telst svo til að full 700 unglömb og
nál. 90 fullorðið fje hafi drepist næstl. vor
skilið; hann hafði verið einhver liinn bezti
vinur föður hans (og má ske hinn eini sanni
vinur bugsaði Jörgen með sjálfum sjer); hann
póttist pví öðrum fremur hafa tilkall til vin-
u drengsins. J>egar Jörgen kom heim úr
ðum sínum, færði hann Erits litla ætíð
eitthvað, svo sem skeljar, kínverskar öskjur og
skip með veifum og reiða úr lituðu gleri;
allt petta skreytti dragkistu madömu Villurn-
sen. En pó var ekkert af öllu pessu eins
gott, eins og pað sem Jörgen frændi gaf Erits,
pegar hanri var heima nl. sögurnar um hin-
ar löngu ferðir sínar, og allt sein hann hafði
sjeð hingt, langt í burtu; svo sem, hin háu
fjöll, hið volduga, freyðandi haf með hinum
stökkvandi höfrungum, hina skoplegu kín-
versku drerigi i mislitum silkiserkjum, og hár-
ið bundið í písk, og kínversku stúlkurnar
sem tritluðu svo yndislega, með hin skásettu
möndlumynduðu augu, sem blikuðu svo unaðs-
legaogsnotru litlu fæturna. Ó, gamau væri
að sjá alít petta! sagði Erits Jitii í hálfum
í hreppnum. Grasspretta varð í sumar al-
mennt slæm og nýting að pví skapi. Eptir
sömu skýrslu er ætlað á að í öllum lireppnum
hafi næstl. haust, verið sett á fóður: 36 kúm,
44 hrossum og 2,200 sauðfjár færra en gjöra
má ráð fyrir í hverju meðalári. ]pótt að í
hreppnum sje nú rúmir.70 búendur, pá er
pó fækkun pessi mikil og pað pví heldur,
sem fækkunin mun liafa verið nær pví eins
í fyrra, eins og sjá má af pví að lausafjár-
tiund í hreppnum í haust, var 155 hndr.
minni en í fyrra haust, og rúmlega 200
hndr. minni en að meðaltali næstl. 1Ö ár.
p>á er að geta hinna útlendu gjafa, sem seint
á árinu komu til landsins; af peim skiptist
Saurbæjarhrepp: frá Danmörku 53 heil- og
hálfsekkir og frá Englandi 50 hálfsekkir.
Hvernig peim mönnum, sem falið var að
skipta milli hreppa sýslunnar, hafi heppnast
að rata hinn rjéttá veg,: vil jeg eigi dæma
um, en svo virðist senr peir of rnjög hafi
haft tiilit til pess, áð heyskapur var hjer í
lirepp litlu sem engu minni en í fyrra, en
pess eigi gætt, að hann mun pá hafa verið
mikið lakari en víðast eða allstaðar í sýsl-
unni, par sem nokkrir af búendum hreppsins
liefðu, með hæfflegum ásetningi, eigi getað
haldið nema kúgildum og landskuld jarðanna,
auk pess sem allur porri bænda varð að
drýgja fóður nautpenings með kornmat og
ýmsu sjófangi. Um útbýtingu á gjöfum
pessum í hreppnum er fátt að segja, en svo
sem pær hafi framar orðið til að auka kurr
og óvild einstakra manna til hreppsnefndar-
innar, heldur enn að hrærast til pakklætis
við liimuaföðurinn og pá, sem hann g'jörði
að verkfæri í sinni heudi til að afstýra neyð-
inni. |>e‘r> sem pannig liafa komið fram,
eru að vísu ekki margir í sveitarfjelagi pessu,
en pessir íáu hafa iieldur ekki dregið sig í lilje.
Ritað í janúármánuði lötíá.
D. K.
Eptirmæli ársins 1881
í Múlasýslum.
Eyrsta janúar var vestan prða, 2. var
, norðyestan vindur en 3. og 4' stillt, 5. var
suðvestan hláka, kom pá vfðust hvar jörð, en
pann 6. og 7* gekk tíðin til frosta og norð-
anvinda, en pó stillt af og til, til pess pann
17. fyllti alla firði með lnifís og fraus pá, svo
fara mátti ineð æki eptir fjörðum á sjó, pví
frostiri voru frá 16 til 22 gr. R., en jarðjr
hjeldust pegar á gaf að beita til 28., pá keyrði
niður mikinn snjó með grófum illviðruin,
hljóðum, Yertu rólegur drengur minn, pang-
að til pú verður stór, bá getur pú fengið að
sjá petta, sagði Jörgen írændi. En móður
hans var minna um petta gefið; hún unni
ekki hafinu eins og Jörgen frændi, og hún
sá vel hvaða áhrif sögur hans höíðu á son
hennar. Hana hryllti við pegar hún hugs-
aði um dauða manns síns í sjónuin, og hún
var svo hrædd um að hún kynni líka að
missa pann eina sem hún elskaði og liíði
íyrir; hún gjörði pví pað sem hún gat til að
1 bæla uiður löngun sonar síns til að fara á
sjóinn, sem hú.n tók svo snemma eptir hjá
honum, og sein loit út fyrir að hann liefði
teluð í arf eptir föður sinn. — En til hvers
var öll hennar viðleitni? JLitli báturinn frá
Jörgen frænda var nógu stór til pess að bera
liuga drengsins út á regin haf, ogpágleymdi
hanu allri sveitasælunni sem móðir hans hafði
lýst svo íagurlega. — Að sigla, pað var pað
skemmtilegasta af öllu, og svo söng hann við-
sem hjeldust til 1. febrúar, og gjörði pájarð-
laust yfir nálægar sveitir og gróf ísalög ein-
lægt á sjónum svo víða gengu bjarndýr á
land og voru drepin, hjer í sveit var drepið
eitt eður skotið, pað var 4 álnir á lengd og
mikið feitt; í síðustu viku porra gekk til
frostleysu og suðaustan áttar, sem varaði fram
í fyrstu viku góu, rak pá út ísinn af fjörðum
sumstaðar, enn ekki nema á stöku stöðum
kom jarðarbragð, gekk pá tíðin til frosta og
norðanáttar og fyllti allt með ís; fyrstu dag-
ana af marz var stillt en 5. var sunnan hláka
með 6 stiga hita á R., en allt í einu rann
á norðaustan með srijóbil; sem varaði 5 daga,
en pann 10. stillti til með sólskini og frost-
um, svo að fraus enn að nýju saman sjór og
land, og varaði sú tíð með snjóhretum og
norðanstormum og 16—24 stiga frosti par til
2. apríl, gekk pá veðráttan. til stillingar með
norðvestan og vestan píðu ogsólbráði, en með
| pálmasunnudegi, serii var 10. apríl, gekk tíð-
! in til sunnan áttar með mestu blíðum og hag-
stæðum bata, en á páskadaginn og annan,
gekk tíðin til kælu og frosta, á nóttunni en
23. apríl gekk veðráttan til snjóa og fann-
fergis,' er var mest austan og suðaustan snjó-
hríð, sem varaði til 4. maí, en pó varaði
kuldatíðin til Úrbanusmessu, pá gekk tíðin
aptur til hlýinda og sunnanáttar, og rak pá
ísinn alvég á burt svo að skip komust all-
staðar inn á aðal hafnir á austfjörðum, enn
með fardöguin gekk veðráttan til norðan- og
norðaustan áttar möð snjóhretum og 'frostum,
enu með Imbrudegi gekk tíðin til sunnan
áttar leysti pá snjó úr fjöllum og byggð, en
pó var heldur kalt af og til fram að Jóns-
messu, gjörði pá sunnanrigningu grófa með
mikluin vatnsgangi, fór pá tíðin fyrir alvöru
að hlýna og jörð að gróa, einkum með júlí
byrjun, en miklir voru ópurrkar fram í miðj-
ann júlí. Allstaðar fúr afli að öríast í byrj-'
: un júli og svo fóru Norðmenn að veiða síld
í Mjóafirði og, Reiðarfirðí sem peir sögðu væri
vetrarsíld. Sláttur byrjaðist í 15. viku sum-
ars, tún voru mjög illa sprottin og dauðkal-
j in og víða úthagi, éirikum var pað svo merki-
legt, að alstaðar par sein jörð kom upp um
prettándann og var snjólaus til 28. janúar,
var alveg dauðkalin, og er ekki ólíklegt að
pví hafi valdið hin miklu frost sem jörðin
fjekk á peini tíma, par sein ek'ki hlýfði sujór
eða svell. Aflari, ágúst voru muggur og ópurk-
ar par til pann 21 fór heldur að porua til,
,/eil alla tíð var mýrarengi að próast, svo pað
varð í meðállagi en mjög illa hirtist pað litla
• tóðumoð, sein var á túnum, pað varð ekki
lagið við kvæði sem Jörgen frændi hafði
kennt honum
Singsaljah! Hurra!
2. k a f 1 i.
Eitt kvöld í nóvember, í kulda og hrak-
viðri sátu pau iriæðgin inni í baðstofu; hún
var að spinna, en Erits litli var að inassa
skip. |>au áttu á hverri stundu von á Jör-
gen frænda, sem lengi hafði verið að heim-
an, en ætlaði nú að vera heima hjá peiin
um veturinn. Erits litli*var nú orðiun átta
ára og fór í skólann á hverjuin degi með inörg-
um drengjum á sínu reki.
Móður hans pótti verst, að hann átti
engann verulegann vin í skólanum, pví hún
I hjelt að pað rnundi helzt draga huga hans
fr^ sjónum, sem hann var sífellt að liugsa
um. En Frits pótti inest gainau að lcika sjer
heinia; pegar hann var búinn með «lektíuua»
sína, tók hann skipið sitt, vatt upp segl og
(Eramhald).