Norðanfari - 13.03.1883, Blaðsíða 4

— 16 —
eð við ekki komum við í «Glasgov», samt
skilaði hann hverjum sínu alveg upp á eyri án
pess að taka nokkuð fyrir víxlunina og í öllu
sýndi hann oss sem bezta skilsemi. Pláz
pað sem við höiðum á «Camoens», var vel
við unandi, en pó varð nú allt pess háttar
mikið fullkomnara á nýja skipinu; pað er
sagt 70 faðma langt en 7 faðma breitt,
samt held jeg það sje tæplega svona stórt, pó
hijer virðist pað risavaxið og margt mætti af
pví segja hversu pað var vel út búið. Kl. 4,
c. m. hjelt pað af stað vestur á haíið, er skjótt
af pví að segja, að síðan höfum við haftstöð-
ugann mótvind alla leið, svo ferðin gengur
seint, en fyrir pað, að aðbúð öll er góð, og
íæði gott og mikið og pað sem mest er í
varið, heilsufar flestra í góðu lagi, una menn
liag sínum vel, er nú 27, október komið svo
langt á leiðis, að skipverjar segja, að við verð-
um í «Boston» aðra nótt hjer frá. Nú er
íagurt veður og allir upp á þilfari að svala
hjer á hreina loptinu til hressingar eptir
niðriveruna, pví hvasst hefir verið að undan-
förnu einkum tvo daga, var pá skafrok rjett
á móti, trúði jeg pví pá varla að nokkuð
gengi áfram, en pó var pað svo. Fátt eitt
eitt af kvennfólki hetir verið til muna sjó-
veikt á Atlantshatinu og börn öll frísk, yngsta
stúika Sæmundar Eiríkssonarsálaðistfyrir fám
dögum, hún lagðist snögglega í barnaveiki og
lifði ekki fulla 2 sólarhringa par eptir; var
strax smíðuð kista utan um likið, síðan var
tilkynnt um skipið að vera við útförina, og
kistm borin upp á pilfar, par hjelt Lárus
hjartnæma ræðu yfir henni í viðurvist flestra
ytirmanna skipsins og íjölda fóiks, sálmur úr
messusöngsbók okkar var sunginn fyrir og
eptir, en kistunni síðan hönduglega hleypt
fyrir borð; pótti mjer furðu gegna, hve mikta
hluttekningu að kaptemninn sýndist votta við
þetta sorgartilfelli. J>ó bæði jeg og flestallir
uni nú vel hag sinum, er ekki að vita hvað
f'yrir Jiggur, nú eru menn óðum að fyllast
með kvefvilsu, er pað að sönnu ekki hættu-
legt fyrir íullorðna, en pað eru börnin, sem
jeg óttast að má ske býði pyngra af því.
í>ví bæti jeg við, að engann parf pað
að fæfa frá ferðalagi, að fara með gufuskipum
Allanlínunnar yfir Atlantshafið, jeg hefi reynt
hvernig er eð vera með pessu skipi í stór-
sjó og driti, og er pað sanuast að segja, að
úr pví skipið er farið að velta sjer, finnur
sá sem niðri liggur varla nokkurn mun á
hvaða ólæti sem á ganga uppi. —
S. Bergmann.
F r j e 11 i r i n n 1 e n d a r.
Úr brjefi úr Hrútafirði 10/2 83.
Frjettir hjeðan eru allt annað en glæsi-
legar; nú hafa pessi 2 harðinda ár dunið
yfir, allt um pað hefðu menn staðið sig hjer
nokkurnveginn, ef að sumarið hefði ekki
orðið eins dæmalaust eins og pað varð, pví
pað litla af skepnum, sem var látið lifa,
hefur til pessa verið i voða, og þeir hestar,
sem ekki hafa verið reknir á haga í aörar
sveitir eða sýslur, eru orðnir sármagrir viða
og eru Strandamenn óvanir pvi efpeirfella
mikið úr hor, pví að yfir höfuð er hjer
íarið mjög vel með skepnur, eptir pví sem
gjörist hjer á landi. J>að litla hey er fjekkst,
er víðast svo ónýtt og skemt að skepnur lifa
trauðlega á pví. Nokkur styrkur er að
gjafafóðrinu frá Englandi, einkum fyrir kýr.
Yeturinn hjer hefur verið harðari en í
tlestum öðrum hjeröðum landsins, pó má
heita að góð tíð hati venð í mnra hluta
Bæarlirepps, samt er viðast búið að taka pó
hesta, sem heima eru i liús og á’hey. All-
gott tískiri varð hjer í haust um tima og
hefði orðið betra ef beitu hefði ekki vantað
Kræklingur var næstum ófáanlegur, ekki
að tala um, að geta náð nokkurri hafsíld
pó fjörðurinn væri fullur af henni framyfir
-Kýár. í fyrra ætluðu menn að stofna hjer
síldarveiðafjelag og voru góðar undirtektir
pess máls, en í vor og sumarharðindunum
misstu menn allan kjark, og var pað ósegj-
anlegur skaði, því í Strandasýslu víða, er
svo ágætlega fallið til sildarveiða ,og maður
á lijer um bil víst, að hún kemur á fiest-
um árum“.
Ur brjefum úr Seyðisfirði, dagsett 13
og 16 febrúar p. á. „Nú fyrir nokkrum
tíma, vildi það slys til á Njarðvikurstekk,
hjer fyrir norðan Borgarfjörð, að snjóíióð
ldjóp þar á bæinn um næturtíma, og fór
með hann og allt fólkið 9 manns er í honum
var, af hverju eptir 3 dægur fundust 3 lif-
andi, í peim enda baðstofunnar, er frá
brekkunni vissi, voru pað 2 synir bóndans
og vinnustúlka, er höfðu heyrt dauðastunur
hinna dánu, og að þeim látnum fuudið ná-
lyktina. af þeim. þeir sem dóu var bóndinn,
kona hans, móðir bóndans, barn þeirra,
íósturbarn og vinnukona. Vegna illviðra
er pá voru, vissu menn ekki af ajefndum
atburði fyrri enn að uppbirti. þaff er sagt,
að áður hafi fallið snjófióð á bæ penna, pað
þykir pví liklegt, að enginn vogi að byggja
par bæ framar til pess að búa í honum yfir
vetrar tímann.
Úr brjefi úr íteykjavik 2/2 — 83.
„Yndæll vetur til porra, pá hægur út
synningur, en pó töluverður snjór lagður á
pýða jörð. Eptir nýárið var góður afii um
tima í Leirusjó, nú minni Norðan veður
með 7° frosti og kólgu til norðurs“.
Úr brjefi af Suðurlandi 14/2 — 83.
«Allt af má heita góð veðurátta, reyndar
var porrinn framan af úrkomusamur með
snjókrassa af suðri og vestri og stormasamur,
jörð ónotaieg til beitar, hefir útigangspeningur
heldur lirakast, en frostleysur hufa optast
verið. Bráðapest hefir lítil verið í fje á
pessum vetri. Aligóður fiskafli var um tíma
eptir nyárið í Garðsjó, en nú um tíma hefir
hann verið par lítill eða nær enginn. Heilsu-
far manna hefir verið aligott, en nú er farið
eð ganga illartað kvef; sumir búa enn að
dílaveikinni frá í sumar.
Misklíðareíni hefir heyrzt úr höfuð-
staðnum út af garola kirkjugarðinum; land-
læknirinn vill fá byggingarstæði í lionum,
en fjöldi bæjarbúa, æðri sem lægri, eru á
móti pví, og álíta pann biett fullborgaðan
og friðheigan, svo að bein hinna dauðu mættu
rotna par í friði, margir núlifandi eiga par
ættingja og vini. Nokkrir halda fast við orð
hinna helgu rita, með eina upprisu úr
gröfunum, en fiestir ganga út frá heilbrigð-
inni, að eigi yrði ábyrgzt nema sóttnæmi
gæti komið upp, par eigi er svo langt síðan,
að jarðað var í garðinum, og sjálfsagt verið
jarðaðir í honum bóluveikir menn. pá er
hún gekk í Reykjavík veturinn 1838—39.
Nú hefir fjöldi bæjarbúa, æðri sem lægri,
seut bæjarstjórninni áskorun um, að tilhlnp-
un jþorl. O. Johnsens kaupmanns, að veita
eigi byggingarleyfið, og verður nú fróðlegt
mjög að frjetta, hve mikla virðingu að bæjar-
stjórnin og landlæknirinn ber fyrir «helgum
dómum» liðinna manna. — Reit penna ætti að
hafa friðhelgan og setja í hann myndastyttur».
Úr brjefi úr Vopnafirði, sem dagsett
er 28 jan. p. á., frá herra Einari Sæmund-
son, sem er „agent“ fjelags nokkurs á Eng-
landi. „Með pví jeg hefi lítin tíma til þess
að fara norður, pá hefi jeg beðið herra
þórð Flóventsson frá Austaralandi í Axar-
firði, fyrir mína bönd, að bjóða mönnum
fjárkaup í haust. Fjelagið, sem jeg er fyrir,
er í „London“, og a tiar sjer að byrja verzlun
hjer á landi í sumar, sem kemur, á likan
hátt og Slimmon að undanförnu, að þvi
undanteknu, að mitt fjelag borgar allt í
peningum, ef pess er æskt, en ekki að eins
helminginn, eins og jeg heyri sagt að peir
Slimmon gjöri Úm frekari upplýsingar,
getið pjer snúið yður til min ef þjer viljið“.
Fyrir og um næstliðin mánaðamót, var
hjer bezta hláka, svo að víðast hvar kom
upp jörð, er lengi áður hafði verið þakin
snjó og gaddi, sjer í lagi til sumra dala og
heiða, t. d. á austur fjöllum Mývatns og
vestan vert við pað, i Laxárdai, Bárðardal
og viðar. Áður bati pessi kom, voru nokkrir
af Bárðdælum búnir að reka fje sitt á jörð
í Ljósavatiisskarði og Reykjadai, ognokkur
hross sögð fallin á Austurfjöllum. Aptur
i Skagafirði og Húnavatnssýslu sagður bezti
vetur og hross þar, sem alltaf hafa gengið
úti, í sumarholdum, og hið sama er sagt
um hross hjer i Eyjafirði, einkum pau, er
gengið hafa í Saurbæjar- og Miklagarðs
högum. Haldizt jarðsældin og tíðin verði
bærileg, gjiira menn sjer vou um, að ekki
muni nú purfa að fækka skepnum peim,
er settar voru á i haust, auk þess sem
fóðurbyrgðirnar, sem gefnar hafa verið frá
útlöndum, hafi nokkuð bætt úr heyskort-
inum. — Vegna ógæfta, sem hjer hafa opt
verið síðan fyrir jól og að síld hefir sjaldan
fengizt til beitu, hefir verið lítið um fiskatla
lijer innfjarðar, en nú er sagt að hann sje
farinn að aukast, einkum pá það ber við,
að sild fæzt til beitu. Um hákarlsafla er
hvergi getið. — Alveg afialaust fyrir Axar-
firði og |>istilfirði, en góður afli var á Vopna-
firði núna eptir nýárið.
Slysfara heyrist eigi getið. Að sönnu
hefir frjetzt hingað, að 5 menn úr Fjörðum
eða Flateyjardal hafi róið til hákarls norður
af Flatey, en sunnan stórviðrin, er pá skullu
*b hrakið þá til hafs, nema hafi þeir getað
nað Grímsey, en síðan pó, eptír seinustu
frjettum hingað, komið leiði til lands. Hvergí
ber nú á veikindum, nema að enn eru pau
sögð á Grund í Eyjafirði og í Siglufirði,
og svo hefur barnaveikin ailt af, hjer og
hvar, verið að stinga sjer niður og börn að
deyja úr henni.
Á Langanesi og fústilfirði, i Vopnafirði
og viðar, kvað þegar vera stofnað pöntunar-
fjelag, til að panta vörur erlendis frá, gegn
íslenzkum vörum, á líkan hátt og Suður-
þingeyingar stofuuðu i fyrra. — Pöntunar-
maður Suður-þingeyinga erlendis, kvað vera:
fyrrum sýsluskrifari á Hjeðinshöfða herra
Kr. Jónasson, Frederíksborg Gade nr. 48, 4.
f Hinn 11. f. m. ljezt bóndinn Jón
Jónsson að Hamarkoti, 75 ára gamall, ráð-
vendnis- og dugnaðarmaður.
Auglýsingar.
Undirritaður býður mönnum til kaups:
rúgmjöl, sekkinn, 180 pd. á kr. 17,50
grjónamjöl------
haframjöl-------
hafragrjón------
bygggrjón,
baunir
-----------20,00
— --------14,50
— ------- 27,00 p. 16 a.
200 --------24,00 - 12 V2-
225 --------25,00 - ll‘/2-
konjakk, hverja tunnu, hjer
um bil 120 potta 160,00
-----fínt, flöskuna á 2,75
aquavít —---------------------- 1,50
kaffi, beztu tegund, pundið 0,60
tegras — — — 2,00
tjöru, finnska, tunnuna á 22,00
koltjöru 14,00
færi, 60 faðma, hvert - 3,50
lóðarstrengi, 50 faðma, hvern 1,60
línuás-hespur, 40 faðma, hverja 1,20,
og ýms önnur færi og öngultauma.
Akureyri, 14. febrúar 1883.
Olaus Housken.
— Næstliðið haust var mjer undirskrif-
uðum dregin hvit lambgimbur, með mínu
rjettu eyrnamarki sem er: Sneitt aptan
hægra og blaðstýpt aptan vinstra, enn par
jeg á ekki petta lamb má rjettur eigandi
vitja andvirðis þess hjá mjer, fyrir næst-
komaudi fardaga, og semja við mig um
markið og borga pessa auglýsingu.
Skútustöðuin við Mývatn, 12/2 83.
Jón Hjaltason.
Selt óskila fje í Arnarnesshrepp, haustið
1882.
1. Svartur lambhrútur; marlc: Miðhlutað í
stúf hægra. Hvatt og gat vinstra.
2. Hvítkollótt ær tvævetur, mark: Sneitt
aptan og biti framan liægra stýfður
helmingur apt. vinstra.lj K $
3. Hvít ær með dilk, mark: sneitt og
fjöður fram. hægra, sneitt apt. vinstra.
Arnarneshrepp 10/2 1883.
Magnús Baldvinsson.
Óskilakindur seldar i Staðarlirepp
haustið 1882.
1. Hvithirnt ær 2 v., mark; Sýlt hiltaf a.
bití fr. liægra, tvistýft a. biti fr. vinstra.
2. Svartbotnótt ær veturg. Stýít gagnbitað
hægra. stýft gagnbitað vinstra.
3. Hvítur lambhrútur, mark: Stýlt biti
fr. hægra, fjöður aptan vinstra.
4. Hvítur lambhrútur, mark: Blaðstýft
aptan hægra. gagnbragðað vinstra.
5. Hvitur lambhrútur, tnark: Fjöður fram.
hægra, háltaf aptan vinstra,
6. Hvit lambgimbur, mark: Stúfrifað gagn-
fjaðrað hægra, stýft vinstra.
7. Hvít lambgimbur, mark: Hvatt gat
hægra, sneitt írainan vinstra.
8. Hvít lambgimbur, mark: Hvatt og gat
hægra, sneitt framan vinstra.
Eigandi og ábyrgðarm.: l>jörn Jónsson.
Prentsmiðja Norðanf. B. M. Stephánsson.