Norðanfari - 17.03.1883, Page 4

— 14 —
Fiskur (porskur) saltaður stendur eldd
langt á baki lýsi, sem verzlunarvara.
Afli á Eyjafirði er misjafn, og kémur
pað af ýmsum kringumstæðum, er vjer
þekkjum allir; en vjer sjáuin líka, að fisk-
urinn hlýtur að verða auðsuppspretta vor,
ef öll meðferð á honum væri rjett og góð.
Vjer erum lítt reyndir í fiskiverkun, höfum
engan sem kann pað til hlýtar, og vitum ei
nema vjer sköðum oss á fiskinum fyrir
þekkingarskort.
Vjer þurfum að vita, hvernig þeir vilja
hafa fiskinn, sem kaupa liann af oss. Verzl-
unarstjórar hjer eru ekki ætíð á sama máli
um fiskinn; þeir vilja hafa sem mest og
bezt af honum, en geta þó ekki sagt með
vissu hvernig hann á að vera; það er líka
skiljanlegt, því þeir hafa ekki sjeð nema það
sem vjer sjáuin.
Yjer þurfum að ser.da laglegan mann,
að kynna sjer allri meðferð á fiski, söltun,
vöskun, þurkun o. s. frv. Ilann þarf líka
að vita hvernig fiskurinn þarf að vera úr
garði gjörður, svo þeim líki hann, er kaupa
af oss. Eörum nú i öflugt fjelag við Eyja-
fjörð. Höfum það að augnamiði, sem inest
lijálpar oss til að gjöra fisk vorn að góðri
yerzlunarvöru; vjer þurfum allir að verka
fiskinn eins, því öllu er slengt sainan hjá
kaupmönnum. J>að þurfa samtök og ein-
dregin ráð til þessa, en það þarf ekki að
kosta nema góðan vilja, og því ætti ekki
allir að hafa hann?
Vjer höfum þetta ekki nema sem fæst
orð, og vonum þó að menn gefi þeim gaum;
það væri bezt að halda fund um þetta efni,
og koma sjer þannig saman um haganlegustu
aðferð við þetta; fundurinn væri bezt settur
i Hrísey, og þá skulu factorar boða hann,
þeir er flesta eiga þar þorskana.
Úr brjefi’ af Seyðisfirði 20/2 — tí3.
. . . J>á hafa nú skemmlileikirnir, sem
hjer hafa verið leikuir í vetur þótt nýlunda,
og skal jeg lítið eitt drepa á þá. Tildrög til
þeirra voru, að um jólaleytið tók nokkuð af
unga fólkinu sig saman í fjelag, til að leitast
við að skemmta sjer og öðrum með að leika
gleðileiki og fengu sjer húsnæði og var nú
búist fyrir eptir efnuin. Eins og vanalegt
er, þegar eitthvað nýtt á að vinna, mæltist
þetta fyrirtæki misjafnlega fyrir, en þó verð-
ur eigi annað sagt, en flestir sýndu sig því
hlynnta; jeg tel það ekki, að einum verzlun-
arstjóranum þóknaðist að neita fjelaginu um
lítilræði sem það þurf'ti að lána hjá honum
til bráðabyrgða, því slíkur ódrengskapur og
smámunasemi skýzt ávallt í og með. — jpm'
sem studdu mest og bezt, að koma þessu á
fót, voru þeir herra verzlunarstjóri Kr. Hail-
grímsson og verzlunarmaður A. Rasmusen,
ennig herra bakari J. Chr. Thostrup og gull-
smiður Gísli Jónsson, þessir 2 síðarnefndu
störfuðu að tilbúning leiksvæðisins, máluðu
veggjutjöld og s. frv. og þótti ölium þeim
hafa farist vel.
Loks komst svo langt að slagið var sleg-
ið, og voru fyrst leiknir í 3 kvöld í rennu
leikirnir: «Sigríður Eyjafjarðarsól», eptir A.
Jónsson og «Brahdur» eptir G. Vidalin fyrir
á að gezka 100 áhorfendur hvert kvöld til
jafnaðar. Hálfum mánuði seinna var leik-
inn «Hrólfur eptir S. Pjeturson og danskur
leikur eptir Overskou: «Misforstaaelse paa
Misforstaaelse» 2 kvöld hvort eptir annað, og
nú síðast sömu leikirnir aptur 2 kvöld.
Jeg held að tilgangur leikenda hafi nokk-
urnvegínn náðst, þannig: að þeir haíi skemmt
_„sjer og áhorfendunum líka. Óvíst er hvort
optar verður nú leikið í vetur, samt er það i
ekki ómögulegt.
G. li.
S a m t a. í.
Bjarni: Heyrðu Gissur minn! þú ert
gamall maður og greindur vel; getur þú frætt
mig á því til hvers liið unga kvennfólk okk-
ar brúkar allar þessar svokölluðu «blundur»
eða hvern skollan sem þær nefna það og sem
þær eru alltaf að knýta (jeg trúi að það sje
kallað að liekla). — Hvar sem jeg kem er
alltjend einhver stúlka að fundra við þetta,
og ræmurnar bjá sumum þeirra eru svo lang-
ar, að mjer blöskrar — já, margann sokkinn
mætti prjóna neðan við og marga skóbótina
bæta þann tímann sem þær eyða til þessa
glingurs.
Gissur: Ekki skal jeg lá þjer Bjarni
minn þó þig furði á þessu og skal jeg nú
segja þjer pað sem jeg veit í þessu efni:
Taktu nú eptir kvennfólkinu þegar það
liefir mikið við, hvernig það er búið að af-
skræma og aflaga liinn snotra og þjóðlega
peisubúning með þessu heklaða útflúri, sem
þær klína ekki einungis allstaðar þar sem
hægt er á ytri fötin, heidur er mjer sagt að
þær einnig prýði nærföt sín, nefnan- og ó-
nefnaníeg, á líkan hátt. Heldurðu nú Bjarni
minn að ekki þurfi nokkuð til alls þessa?
En nú kemur það bezta. Mjer hefir ver-
ið sagt, og það af ólýgnum manni, að
þessi framúrskarandi dugnaður og ástundan
í hekluverki, sje þannig undir kominn, að
nokkrar frúr (ekki húsfreyjur) og «fröken-
ar» (ekki ungfrúr) víðsvegar um land hafi
gengist fyrir að hafa fyrirliggjandi gnægð af
hekluðum «blundum» af ýmsuin «munstr-
um» til að «garnera» með þann hluta liins
fyrirhugaða rafsegulþráðs sem hingað á að
leggjast, sem verður lagður yfir pvert land,
og sýna þannig útlendingum starfsemi og
smekkvísi íslenskra kvenna,
Láttu nú hjá þjer Bjarni minn!
G. h.
akkarávarp.
«J>ess skal getið, sem gjört er», segja
menn, og þá ætti þess eigi sfzt að geta, sem
vel er gjört; og því vil jeg geta þess, að
þegar jeg á næstliðnu vori varð fyrir pví
óhappi, að missa hross mitt í Glerá til dauðs,
þá auðsýndu þau velæruverðugu Ytri-Bæg'isár
heiðurs hjón mjer sjerlega velvild, með því
að gefa mjer 10 krónur, og hvöttu, þar að
auk, heiinilisfóik sitt til að gefa mjer, svo
það varð að samanlögðu 8 kr. Einnig var
mjer auðsýnd -saina velvild á heiðurs heimilnu
Steinstöðuin, þar sómamaðurinn Stefán Jóns-
son umboðsm. og hin valinkunnu hjón hrepps-
nefndaroddviti Júiíus Hallgrímsson og kona
hans Kristín Jónsdóttir ásamt vinnukonum
þeirra, gáfu mjer í munum og peningum vel
upp á 10 kr. En þar eð jeg hefi ekkert að
<borga með, þessu mínu velvirta velgjörðafólki,
þá hlýt jeg að láta í ljósi tilfinningar hjarta
míns með opinberu þakklæti, og bið góðan
Guð að launa þessum velgjörðamönnum
mínum og gæta þeirra í bráð og lengd.
Geirhildargörðum í Yxnadal, 14. febr. 1883.
Sigurður Jónasson.
Úr brjefum frá Kmliöfn 13. jan. 1883.
Vetur liefur verið ágætur, þó kom dá-
lítið kuldakast í byrjun desembermánaðar.
jpóruallur Bjarnarson frá Laufási er að
taka próf við háskólann, en verður ekki
búinn fyrri enn 24 þ. m. Schierbeck var
veitt landlæknisembættið 3 eða 4 þ. m. Skip
öll komu mjög seint í haust frá íslandi
bæði vegna austan storma, og svo vegna
þess að ísinn lá við ísland allt fram á sum-
ar eða haust.
blorðmenn hafa víst haft mikinn skaða
á síldarveiðum sínum í ár, og hefur eink-
um borið á því í Stavangri, þar sem 4 eða
5 stórhús hafa hrunið og þará ineðal eitt
hið stærsta, Köhler & Comp., sem að sögn
kvað liafa hjerumbil einnar miliiónar skuíd,
og kannskje geta enn farið fleiri. Ekki
hefur heyrzt að á öðrum bæum á vestur-
strönd ISioregs liafi skeð hið sama, enn þó
getur vel verið að fleiri af þeim smærri
liaíi farið, þó ekki hafi það heyrzt hingað.
— Á Beyðarfirði og Eáskrúðsfirði aflaðist
í sumar, sem leið á báðum þeim fjörðum
20—30 þúsund tunnur af síld.
Síldarveiði Norðmanna við Tslands,
hófst hjer 1868, og hefir síðan aukist ár
frá ári. 1880 var allur síldarafli þeirra
bjer um 1 00,000 síldartunnur, af þeimjvoru
60,000 aflaðar á Seyðisfirði, 25.000 tannur
á Eskifirði og 20,000 tunnur á Mjóafirði og
Eyjafirði m. fi. Öll veiðin er metin til
verðs 2 milljönir króna. 1881 var allur
aflinn á 187 skipum, á þeim voru 1799
menn, metinn til 167,715 tunna, Og verð
síldarinnar 3 millj. króna. Beztu veiði-
stöðvarnai' voru Ej'jat'jörður, Mjoifjörður,
Seyðisfjörður og Eskiíjörður, þar va.r sildin
mjög feit, og stærð hennar 31—35 centi-
meter. Aflatiminn stoð yfir frá júlí og til
þess í nóv. Aríð 1882 hamlaði ísinn mjög
aflanum Fiskiskipm gátu ekki haldizt víð
fyrir norðan. land, heldur urðu að flýja
undan ísnum suður fyrir land. Margir af
sddarveiðamönnum fóru, sökum afla.leysis,
svo búnir. Nokkrum af síldarveiðafjelög-
unum hefir þar á mót gengið allvel, svo
sem tvennum frá Mandal, er hvort um sig
aflaði hjer um 3,500 tunnur, en að öllu
samanlögðu mun þó'sildaratiinn miklu minni
en á næst undanförnum árum. Að sönnu
er nú verðið á henni nokkru hærra en fyr,
eður 25 kr. tunnan, í staðmn fyrir það,
sem hún áður var 18—20 kr. Tslendingar
stunda veíði þessa lítið, nema til beitu og
fæðis, en lítið sem ekkert af henni sem
verzlunarvöru.
A u g I ý s i n g a i*.
Undirritaðui' býður niönuuin tii kaups:
rúgmjöl, sekkinn, 180 pd. á kr. 17,50
grjóuamjöl----- —----------20,00
haframjöl------—-----------— 14,50
liafragrjón —— — —------ 27,00 p. 16 a.
bygggrjón, 200 —------ 24,00 - 12 7*-
baunir 225 ------- 25,00 - 1172 -
konjakk, bverja tunnu, bjer
um bil 120 potta 160,00
-----fint, flöskuna á 2,75
aquavít — -—- - 1,50
kaffi, beztu tegund, púndið 0,60
tegras — — — 2,00
tjöru, finuska, tunnuna á 22,00
koitjöru --------- 14,00
færi, 60 faðma, hvert - 3,50
lóðarstrengi, 50 faðma, hvern 1,60
línuás-bespur, 40 fiiðma, hverja 1,20,
og ýms öiinur færi og öngultauma.
Akureyri, 14. febrúar 1883.
Olaus Housken.
Ejármark Sigfinns J. Sigurjónssonar á
Litlu-Strönd við Mývatn, er; Stúfrifað, biti
aptan hægra, miðhlutað í stúf biti apt. vinstra.
Fjármark Torfa Sæmundarsonar í Baldurs-
heimi við Mývatn: Miðhlutað í stúf, fjöður
fr. liægra, stúírifað, fj. apt. viustra. Brenni-
mark: TORFI.
— Fjármark Ásgeirs Bjarnarsonar á
Möðruvölluin í Hörgárdal er: Stufrifað og
biti fr. hægra, stúfrifað og fjöður fr. vinstra.
Brennimark: Ásgeir.
Eigandi og ábyrgðarm.: Björn Jónsson.
Prentsmiðja Norðanf. B. M. Stephánsson.