Norðanfari - 02.08.1884, Side 4

— 52
dvaldi þar til hún árið 1864 giptist ekkju-
jwanninum Hallgrími Hallgrímssyni á Stóru-
Hámundarssöðum, hver í sínu fyrra hjóna-
handi hafði eignast 12 börn, af hverjum 6
voru lifandi, flest á unga aldri, en í síðara
lijónabandi eignuðust pau hjón 4 börn af
hverjum 3 mannvænleg systkyn eru lifandi:
Stefán Kristinn, fórdýs Björg og Jón Bald-
vin.
Filipia sál. var frá fyrsta barndómi hin
allra háttprúðasta yngismær, og var ákjós-
anleg fyrirmynd sinna mörgu systkyna, hver
eð öll urðu mjög lík að siðferði, enn hun
var peirra elzt. Hún var af öllum er hana
pekktu, elskuð og mikilsvirt, þar allir henn-
ar góðu eiginlegleikar hjeldust óbreyttir til
dauðans. Hún var mjög frið og álitleg, glöð
og jafnlynd hversdagslega, og pað eins í
stríðu sem blíðu, elskuverðasti ektamaki,
blíð og góð móðir, góð og vorkunlát hús-
inóðir, og hjelt manna bezt hjúum sínum
hver eð sum aldrei fóru frá henni, og yfir
höfuð að tala var Filipía sál. einhver hiu
kostabezta manneskja: Guðhrædd, gætin,
jafnlynd og stillt, höfðingí og mjög brjóst-
góð við purfandí, prifin og sparsöm, stjórn-
söm og ráðholl, einasta brast hana lengst
af æfinni góða heilsu.
Hennar er pví sárt saknað af öllum er
við hana áttu að búa, og vel til pekktu, en
pað gleður aptur að vita hana alsæla i Griiðs
fiiðurs blessuðum miskunnarfaðmi á laudi
í'riðar og fagnaður á himuum.
N á u n g i.
A eyju í Mýyatni.
Hag: Vorið er komið og grundirnar gróa.
Sit jeg í eik er með svifandi líða,
segir mjer hverfulan jarðneskan heim.
Sje jeg á unninum sólina blíða,
:,: síga til viðar úr heiðbláum geim. :,:
Kælandi suðaustan kominn er blær,
klakkandi báran við steinana hlær.
Hrönnin á bakkanum kreppir sig saman
kvistirnír hneppa að sjer laufkjúlinn sinn
: ,: Brekkan sem áðan var blómleg í framan,
blundar nú sorgleg með fölleita kinn.:,:
Vita’ ekki blónán sá vinur þeim unni
verður að moi^ni að flytja á burt.
Veit ekki fuglinn að verða opt kunni
:,: vindur að aptni að morgni þó kyrt.:,:
J>ví er þá náttúran þegjandi og dauf,
því vill þá felast hvert einasta lauf.
Má jeg ei kveðja ykkur marglitu rósír,
mega ekki vinirnir líta við mjer.
Á morgun pið brosið þálogandi ljós-
hýr
Iífgeisli sólar um eyjuna fer. :,:
Endurnar treysta sjer ekki að vaka,
allt er að klæðast í hellegan biund;
J>röstur í runni er þreyttur að kvaka
:,: þagnar, og hverfur hin hugblíða stund.:,:
Heldöpru myrkri sem hjúp klæðist fold,
himininn sortnar, sem litaður mold.
Saknandi hlýt jeg frá sælunni vikja,
sofnandi dreymir mig allt það jeg leit,
:,: vaknandi næ jeg ei mein það að mýkja,
mig fyrstjeg burtfrá þeim unaði sleit.:,:
G. J. **
ini—i,ii——
Tíl Skagstrendmga. (Einkum).
Lesið 7. og 8. tölublað J>jóðólfs p. á. og
munuð pjer finna par snildarlega vel samda
grein um fiskiveiðar m. m. eptir herra Guð-
mund Guðmundsson í Landakoti; greinpessi
sýnir pað, að höfundurinn er gagnkunnugur
pví, er hann ritar um og grundvallar álit sitt
á eptirtekt og reynzlu í pví efni og par eð
grein pessi er mjög eptirtektaverð og pýðing-
armikil fyrir marga, ef eigi alla pá, er sjáfar-
gagn nota, ætlum vjcr lijer, að fara fáeinum
orðum um pau atriði í henni, er beinlínis
virðast eiga hjer við hjá oss,
Höfundurinn lætur sjerstaklega í ljósi pá
ætlun sína, að hin mikla lóðarbrúkun, er
hvervetna virðist fara í vöxt, eigi mestann
ef eigi allann pátt í fiskileysi eða fiskipurð á
ýmsum stöðum og ætlum vjer að petta sje
öldungis rjett skoðun, pví þegar vjer gætum
nú að fiskiveiðum hjá oss nú í samanburði
við fiskiveiðarnar fyrr meir hjer, er það auð-
sætt að fiskur hefir mjög fækkað og smækk-
að pann tíma, er lóðirnar liafa verið brúkað-
ar hjá oss, pví engin líking er nú á aflabrögð-
um hjer, við pað sem var l pann tíma, sem
engar lóðir voru hjer til og færi voru almennt
brúkuð; annað sláandi dæmi er pað, að pað
þverhattar öldungis fyrir par, sem hætt er
við lóðir svo pað má opt heita hlaðafli á peim
svæðum, er lóðirnar eru lítið viðhafðar, þótt
aflalaust áje um allar lóðarstöðvarnar og ætíð
vænni fiskur í færastöðvunum. J>annig hafa
nú fiskiveiðar vorar farið æ minnkandi ept'ir
pví sem lóðarbrúkun hefir aukist, par til að
nú er svo komið, að fiskilaust má heita mest-
an hluta ársius uin allflestar lóðarstöðvarnar,
nema aðeins nokkrar vikur að haustlaginu, sem
ögn aflast af smælkisfiski. er vart mun borga
útgjörðarkostnaðinn, sem allt af eykst með
þeim vaxandi ósið og grunnhyggni að hver
sperrist í kapp við annan að hafa lóðirnar
sem lengstar, er að eins mun mest miða til
þess, að fæla vaxna fiskinn á burt pegar hann
er í göngu, en deyða unga og smáa fiskinn
sem upp ætti að komast og er nú petta fiski-
leysi hjer hjá oss pví tilfinnanlegra, sem
landbún iður vor er á mjög lágu stigi ogeng-
ar líkur til að hann nokkurntíma geti náð
þeirri fullkomnun að framfleyta mannfjölda
þeim, er hjer býr við sjáfarsíðuna ef sjávar-
afli bregst með öllu, sem horfur eru nú á.
Hvað skal þá til varnar verða? fjelagar
góðir! til pess fyrst og fremst að geta haldið
lífinu án annarlegrar hjálpar.—Ekkert! hreint
ekkert, nema annaðhvort að reyna að flýja af
landi burt, sem eflaust væri hið heppilegasta,
undir núverandi kringumstæðum og preng-
ingu á allar hliðar eða pá að reyna, allir fyr-
ir einn og einn fyrir alla, að koma sjáarafl-
anum hjá oss í arðvænlegra horf, en hann nú
er og ætlum vjer fyrsta og fremsta stigið til
pess sje: beinlínisað takmarka lóðarbrúk-
unina pannig, að engin lóð sje brúkuð nokk-
urntíma, nema að eins frá veturnóttum til
Jóla, parnæst að bera svo mikið æti niður
fyrir fiskinn, sem unnt væri, svo útlendu
skútunum veitti eigi eins ljett að laða hann
til djúpsins, er vjer íáum eigi veitt hann.
Til niðurburðar höfum vjer slógið úr honum
og smáhausa, sem væri eins vel komið á sjá-
arbotni, og kringum býli vor, til að úldna þar
og eitra loptið fyrir oss.
J>að er pví föst ætlun vor, að það sje lífs-
spursmál fyrir oss að gjöra allt, sem unnt er,
til pess að geta sem bezt notið sjáararðsins,
og vonumst vjer epfcir að pjer sjáið það fje-
lagar góðir! eins vel og vjer sem ritum lín-
ur pessar að hverju landi muni reka með oss
Skagstrendinga og sveitarfjelag vort ef eigier
neitt að gjört og sjóarafli vor látinn eyðileggj-
ast algjörlega; pjersjáið, vonum vjer, mismun
pann, sem er á kjörum vorum og þeirra, er
njóta meira og fullkomnara gagns af sjónum
t. d. á Skagafirði, Eyjafirði og víðar; pað er
auðvitað að margt hjálpar til að draga bæði
úr sjáaraflanum sjálfum og fullum notum af
honum, svo sem ljeleg skip og úthald, deyfð
verzlunarmanna hjer að koma honum í viðun-
anlega verzlunarvöru m. m. en aðal orsökin
til eymdar vorrar nú, er aflaleysið, pví komi
mikill fiskur á land lijá oss, er búið spilið,
vjer förum að lifa betur, verðum sjálfstæðari
purfum engri verzlunareinokun að sæta, get-
um selt fisk vorn peim, sem bezt bjóða og
náð þeirri fullkomnun, er oss vantar nú : a ð
lifa fyrir oss.
Vjer ráðum yður fastlega til að lesa hin
nefndu tölublöð af «|>jóðólfi» og færa yður
ráðleggingar pær, sem eru í grein herra Guð-
i mundar í Landakoti í nyt.
Tveir Skagstrendingar.
Auglýsingar.
B*T Þeir. sem eru mjer e/nn skyldug-
ir fyrir Norbanfara og fleira frá undan-
fornum árum, óska jeg að vildu borga
mjer þab sem allra fyrst, að hverjum
fyrir sig er uniit, helzt ineb peningum,
ebur innskript í reikning minn hjer á
Akureyri eða Oddeyri og hvar annarstab-
ar á verzlunarstöbum, sem jeg hefl reikn-
ing.
Akureyri 1, ágúst 1884,
Björn Jónsson.
S^F* Jeg skora enn á þann, sem jeg
hefi lánaö «Atlaslini" minn, að skila
mjer honum aptur, eður borga mjerhann
fullu verbi.
Akureyri, 1, ágúst 1884,
Bjðrn Jónsson.
Jeg hefi enn til kaups, prentub
orb og tölustafi, á líkri stærð og suin-
stabar cr á sálmanúmeratöfluin í kirkjum.
Akureyri, 1. ágúst 1884.
Björn Jónsson.
Með strandferðaskipíuu „LauraK var
í fyrrasumar (1833) hinn 5 júlí, sent frá
Skagaströnd til Akureyrar málað koffortog
ómálaður kistill, hvorttveggja skrálæst. í koff-
ortinu var: lítið púlt læst, reiðbeizli, lausar
beizlisstengur, „töplur“, dálítið af fötum og
fl. Báðar þessar hirzlur voru merktar: „Mar-
grjet Halldórsdóttir á þverá i öxnadal, Eyja-
fjarðarsýslu“. Hvorug pessi hirzla hefir kom-
ið til skila, og er pví hver sá, sem tekið
hefir á móti munum pessum ílandúr skip-
inu, beðinn að gefa herra verzlunarstjóra
E. Th. Hallgríiussyni á Akureyri, pað
til vitundar, eður helzt að senda pær með
skipi til fyrnefnds verzlunarstjóra, semveit-
ir peim móttöku.
— Fjármark mitt er: Sneiðrifað aptan
hægra Sýlt vinstra. Brennimark: cq J.
Grímshúsum í Helgastaðahrepp S
þingeyjarsýslu.
Benidikt Jónsson.
Eigandi og ábyrgðarm.: Björn Jónsson.
Prentsmiðja Norðanfara.