Tíminn - 06.03.1872, Qupperneq 2

22
hverju arki fyrír hngsunina í þeim ritgjórbom} er menn eigna
honum í blabinu; enn þegar menn betur gá ab, þá verfcur
þessi borgnn of há eba óþórf, því hogsuniu í ritgjórbunnm
getor ekki talizt mikils virbi af þeim mónnum sem knnna ab
hugsa, því sumar ritgjórbirnar eru sundurlansir stubbar og
baknodd á einstóku mónnum meb fleiru Ijettmeti. f>ab er
líka abgætandi, ab af árganginom í J>jóbólfl gengur 7« part-
ur frá fyrir anglýsingar, og 76 partur ern reikningar og dómar,
sem útgefandinn kostar ekkert upp á, svo hjer er einungis um
ab tala 4/6 parta af árganginum eba 16 arkir, og munu
margir skynsamir monn telja þenna part af blabiuu, — ab
undanskildum cinstókum útlendnm frjettakóflum, sem ekki eru
eptir Jón —, bctur óprentabann; þab mun því vel í lagt ab
reikna þetta 60 rd. eins og ábur er gjórt. Pappír í hand-
jitin hófum vjer ekkert reiknab, því heyrst heflr, ab þab væri
optast ritab á gamla sendibrjefalappa og abra foruga miba.
Nú er ab reikna frá, þab sem útgefandinn fær fyrir
auglýsingar, hann reiknar ab línan kosti 4 sk., og þegar ab
er gætt, þá verbur fullor J/6 partnr af árganginum auglýsing-
ar og stundum meira; nú kostar blabsíban í þ>jóbóJfi «pp og
ofan 4 rd. 40 sk.' þegar 4 sk. kostar líuan; 48 blabsíbur koma
því til ab kosta 212 rd; þetta dregib frá abalkostnabinum,
■verbur þá eptir sem kanpendur ættu ab borga 270 rd 24 sk ;
þessu ætti uú ab jafna á 1150 expl., en vjer gjórum hjer fyrir
vanhóldum, sem hófnndar greinanna nm Sálmabókina hafaþó
ekki gjórt, 150 expl., er vjer látum ganga til sólulauna og
annars kostnabar; þessir 270 rd. 18 sk. eiga því ab jafuast á
1000 expl ; hver árgangur ætti því ab kosta af Jjjóbólfl ab
rjettu lagi 26 sk., í stabiun fyrir ab Jón selur hann eptir
auglýsingu hans 'í l. blabi Jjjóbólfs 24. árg. fyrir 136 sk.;
Jón tekur því 1 rd. 14 sk. meira fyrir hvern árg. af Jjjóbólfl
eba fyrir upplagib um árib 1145 rd 80 sk. meira en kostn-
abnrinn er. J^etta mun full-ljóslega sýna almenningi, ab
Jón Gubmundsson teflir hjer meí) meiri „blób pen i ngn m“
— eins og hann kallar í J>jóbólfl — af almennings sveita, en
prentsmibjan í Reykjavík, sera á seinustu árunum selur bæk-
ur sínar meb lágu verbi, í samanbnrbi vib ónnur lónd; euda
mun almenningur brábum sannfærast um þab, eptir því sem
hann betur kynnist Sálmabókinni, ab J>jóbólfnr níbir rang-
Jega prentunarfráganginn á henni, og ab hófundarnir, sem
hafa nítt hana, eru engir fóburlandsvinir, því þeir geta ekki
heitií) þjóbviuir, sem sogja raugt frá, og níba þab ab ósekju
sem gott er í sjálfu sjer.
Ab endingu viljum vjer geta þess, ab nýja Lærdóms-
bókin kostar í prentsmibjunni eins og 3 línnr í J>jóbólfl,
gamla Lærdómsbókin eins og 4, Passíusálmarnir eins og 8, og
Sálmabókin nýja kostar eins og 20 J>jóbólfslíuur, — og er
hún þó 32 arkir ab stærb.
ÖSKUDAGURINN.
(Framhald). Allir í baðstofunni líta upp á Filp-
us, og brosa, og Guðríður litla segir: «jeg kvíði
fyrir, ef mjer dettur hanu Filptis i hug, í þessum
búningi, þegar jeg er ein í fjósinu*.
«Pú heftr verið sæmilega meyjarmannslegur í
þessum búningi,Filpus!» segir Ingunn, «en voru nú
hinir allir eins búnir?»
«Óekkí, blessuðU segir Filpus, «það hafði
hver sína narradragt. Jeg man eptir dragtinni á
honum Jörgin dönskum manni. Hann var í stíg-
vjelabússu á öðrum fæti, enn skinnsokk á öðrum.
í’á var hann í síðri, úthverfri skinnpeisu, skjóttri
um bolinn, var önnur ermin svört, enn önnur hvít,
og dingluðu 3 bjöllur niður úr að aptanverðu,
sem hringdu í hverju spori. Fyrir andliti hafði
hann grímu, og flagsaðist tóuskott upp af höfði
hans. Hann reiddi um öxl járnkarl, og var hinn
svaðalegasti; enda varð hann og kattarkóngur. Við
byrjuðum nú föstugangshlaupin, gengum fram
hjá hverju húsi, komum inn í krambúðirnar, og
fengum alstaðar vel í staupi. Var þá ekki tunn-
unni vægt þegar út var komið. Loksins unnurn
við björnirm, tunnan fjell í stafi, og kötturinn lá
dauður, að mjer sýndist. Tók Jörgi upp köttinn,
og gengum við fjelagar inn í pakkhús, og settumst
kringum brennivínspott. lá spyr Jörgi: hver
vilji eiga skinnið af keltinnm. Jeg gell við fyrst-
ur, og segist vilja eiga belginn. ««Svo taktu þá
við»» segir Jörgi, ««og skoðaðu npp í hann»»
jeg gjöri það, og fer að glenna f sundur ginið
á honum; en þá blæs kötturinn, blessuð verið þið!
loga og svælu í augu mjer, svo jeg rauk aptur
á bak og vissi ekki af mjer. legar jeg rakna við,
sje jeg engari af fjelögum mínum, enn heyri ámát-
legasta mjálm, eins og í urðarketti, síðan heyri
jeg urr og blástra allt í kringum mig. Það var
dimmt í pakkbúsinu, svo jeg verð ákaflega hræddur,
hugsa, að kötturinn sje apturgenginn og muni
leggjast á mig. Jeg ætla að þjóta upp, en þá er
jeg fastur á rófunni. Jeg hugsa að köttur sje
komin, og muni rífa mig á hol. Filpus gjörir þá