Tíminn - 03.09.1872, Qupperneq 2

82
ÁSKORUN.
Sýslufundur, sem Árnesiugar hjeldu með sjer
að Húsatóptum á Skeiðum 24. þ. m. fól oss und-
irskrifuðum að auglýsa það sem fyrst í blöðun-
um, að um þann hluta Árnessýslu, sem enn er
álitinn ógrunaður af kláðasýkinni, hafa myndast
almenn samtök um það, að farga engri kind inn
í hið grunaða svæði á komandi hausti, hvorki tii
lt'fs nje skurðar, þar eð allir slíkir rekstrar, sem
lítt vinnandi er að hafa nauðsynlegt eptirlit með,
geta orðið mjög skaðvænlegir fyrir heilbrigðu sveit-
irnar. Fundurinn fól oss einnig, að skora á alla
fjáreigendur á hinu grunaða svæði um það, að ala
ekki lengur vogest þenna, sem nú um lðárhefir
ollað bæði þeim og öðrum ómetanlegs tjóns og
kostnaðar, og þó aldrei með öllu orðið upprættur
með lækningum og jafnframt því, sem vjer von-
um að eigendur fjárins á hinu grunaða svæði upp-
ræti kláðann; getum vjer ftillvissað þá um það,
að hinar heilbrigðu sveitir verði ljúfar á að selja
nýjan lífsstofn með vægum kostum.
Enn fremur bar fundurinn það transt til vald-
stjórnarinnar, að hún ætti sem beztan hlut að
þessu og stuðlaði svo vel og kröptuglega að því,
sem hún, lögum samkvæmt, sæi sjer fært, þar eð
engum ætti að vera það jafnkunnugt og henni,
hvílíkt tjón að laudsmenn um svo langan tíma hafa
beðið af kláðanum.
26. ágúst 1872.
St. Stephensen. Jón Jónsson.
(Aðsent).
NÝ FJELAGSRIT.
Ný fjelagsrit, 29. ár 1872, komu hingað til
Reykjavíkur með þessu póstskipi. Án þess að
vjer viljum fara sjerstaklega út í hverja einstaka
ritgjörð, leyfum vjer oss að geta innihaldsins með
vorum smá-athugasemdum. Fyrst er þá ritgjörð
um lagashóla á Istandi; vjer játum það, að rit-
gjörð sú er gjörð í góðri meining og vorrihyggju
nær, en helzt til mjúkorð, og vorkennum vjer það,
með þvi að sá, er hana hefir ritað, er nýr rit-
höfundur, er eigi hefir fyr komið fram opinber-
lega. í öðru lagi er um verzlun og verzlunar-
samtök, og er svo um þá ritgjörð sem annað eplir
þann höfund, ágætt að vorri hyggju. Hin þriðja
ritgjörð heitir prjónalcoddi stjórnarinnar; líkir
höfundurinn þar íslandi (eða málefnum þessl sam-
an við prjónakodda, og stingur stjórnin jafnan þar
í prjónum sínum, og verða opt broddar og fleinar
úr prjónakoddunum, sem hún rekur í oss. Þetta
þykir oss sjerlega heppin samlíking, og ættu að
minsta kosti þeir menn að lesa, sem eru eðapora
að láta bera á, að sjeu Islendingar. Fjórða rit-
gjörðin er : íslenzk mál í blöðum Dana, og er
þar sagt frá máli því, sem Jón skjalavörður Sig-
urðsson hóf á móti Bille, ritstjóra Dagblaðsins,
(BUIe er nafn á skorkvikindi, ef þýða skal A ís-
lenzku), út af grein, sem rituð var af einum há-
loflegum manni dönskum, er þó þótlist vera ís-
lendingur, en sór sig í ættina með því, að ætla
ganga í styrjöldina 1870—1, og geysa fram í liði
Frakka mót Prússanum, en eigi höfum vjer heyrt
ritað eða getið um, að maðurinn hafi komist lengra
en til Danmerkur, og eigi höfum vjer sjeð eður
heyrð skráð eður í frásagnir færð afreksverk þessa
manns, og sízt þau er honum eða löndum hans
er frægð að, og er hann fyrir þær sakir úr sög-
unni. I júní í sumar fjell dómur eptir tveggja
ára undirbúning, og var Bille dæmdur tilaðborga
200 rd. í ríkissjóð (þeim gaf sem þurfti) eða þá
30 daga fangelsi, (sem þó hlýtur að verða langt-
um ódrýgra fyrir ríkissjóðinn), og enn fremur 25
rd. til Jóns í málskostnað. í*essi ritgjörð er mjög
eptirtektaverð fyrir íslendinga. í fimta lagi eru 5
kvæði, og eru þau að allri gjörð og lögun lík öðr-
um ljóðmælum. þar næst eru 5 hæstarjettardóm-
ar (4. frá 1863 og 1 frá 1864), og er ekkert um
þá að segja. I sjöunda og síðasta lagi ertim
brennisteinsnámana við Mývatn, og er það gott
til að benda á yfirráð stjórnarinnar, sem annað
fleira. Vjer viljum að endingu ráða þeim mönn-
um, sem íslendingar eru í anda og sannleika, og
nokkur ráð hafa, og nokkru láta sig skipta, að