Tíminn - 31.12.1872, Blaðsíða 5

17
ionifalið frítt fæði til Ameríku, ef svo farið var
með gufuskipinu <• Jóni Sigurðssyni» hjeðan til
Bergen, kostaði það 17—20 rd., varð því flutn-
ingur hjeðan til Visconsin yfir 100 rd., má því
sjálfsagt vonast að flutningur með gufuskipi fje-
lagsins verði talsvert billegri og það því fremur
ef margir verða til að taka far með því, að öðru
leyti flytur fjelagið svo billega sem því framast
er unnt.
Hið minnsta skip fjelagsins er hjer um bil
1200 lesta, og eru þau öll svo gjörð, að þau eru
inndeild f vatnsheldum rúmum, svo þó einhvers-
staðar komi gat á skipið, fyllist ekki nema það
rúm, sem gatið er í, svo skipið fer eins leiðar
sinnar fyrir því, einn eða tveirlæknar eru áhverju
skipi; með skipum fjelagsins má hver einstakur
með hafa tíu teningsfet í farangri, en getur að
öðru leyti haft eins mikið og hann vill mót sann-
gjörnu flutningskaupi, börn að aldri frá einu til
tólf ára flytjast fyrir hálfan farareyri, börn yngri
en eins árs frá Noregi 9 rd. alla leið, börn ekki
yfir fjögra ára hafa frían flutning á járnbrautinni
í Vesturheimi.
Mjer er að endingu óhætt að geta þess, að
íslendingum er ekki til neins að ætla upp á, að
stjórn Bandafylkjanna vilji bjóða þeim frítt fareins
og Brasilíustjórn nú kvað gjöra, því til Banda-
fylkjanna sækjast menn að fara úr Norðurátfunni
fremur en til Brasiliu, og ættu menn að hugsa
sig vel um allar ástæður svo sem frábreytta lifn-
aðarhátt, loptslag, trúarbrögð o. fl. áður þeir
leggja út í þangað ferð, sem jeg ekki tel eptir-
sóknarverða nema fyrir þá er vildu sitja fyrir erf-
iði því er sjálfsagt árlega losnar við það að slaf-
arnir verða lausir fyrir hina ótrauðu milligöngu
Bandafylkjanna.
Nákvæmari upplýsingar verða gefnar ef að
nógu margir áskrifendur hafa fengist og skipsins
verður von. Reykjavík í desember 1872.
G. Lambertsen,
umboðsmaður fjelagsins.
SAMTAL.
A: Heflr þú lesií) seinustn blóíiin af honnm fijúl&úlfi núna?
B: Já jeg hef lesii) þan rajer til mestu leiþinda.
A: Til mestn ieibinda, þaþ var þú svei mjer nndarlegt,
leibist þjer þá aþ heyra þessa fræíiandi kenningn herra Júns
Gulfcmnndssonar, nra þai) hvernig sveitarstjúruarmálum er komii)
fyrir í Danmórkn, og meir ai> segja um alian heim.
B: Já jeg hefl aldrei á æfl minni iesil) annan eins
þvætting og botnlanst rogl, eu bann veit hvaí) hann má
bjúþa mónnnm hjer á landi karlinn, menn taka þab allt fyrir
gúþa vórn sem hann segir, já uudrast jafuvel yflr speki tiaus
og vítt út breidda þekkingn.
A: Já þai) er mailnr, sem þar aí) anki þorir ai) segja
stjúrninni og hófiíinguunm sannleikan; og, sjer þú? Stjúrn-
inni er þai) engan veginn á múti skapi, þú hann gjóri þetta;
meira ai) segja hún neyiir menn til ai) kaupa blaþii), og
lesa þar úhrúíiurinn um sig og embættismenn sína, því húu
heflr boiiíi ai> allar opinberar auglýsingar er menn variíar
ai> vita, skuli prenta í þjúbúlfl.
B: Já I víst er þai) undarlegt ai) stjúrnin skuli láta slíkt
blai) hafa á minnst einka rjettindi sem útbroitiir hnjúinr nm
hana og embættismennina opt mei) óiln ástæbulaust, en þab
getnr þú úmógulega verii) ab stjúrnin flnni nokkra ánægjn í
því, ai) meun hjer á landi útbreiii úánægju mei) sig og em-
bættismenu landsins; þetta verinr ai) koma til af einhverju
hugsunarleysi bjá heuni, sem ai) vísu ekki er lastvert, eo þab
er vouaudi ai> stjúrnin bráium rábi bút á þessu.
FLÆRÐIN OG ALÐMÝKTIN
áttu eintt sinni samleið gegnum «rústir•> hins
••hrynjandi" hnattar, þetta var seint á degi, og
voru þær því að ræða um náttstað. t*ar stóð
bær allskammt á burtu, næsta skrautlegur ásýnd-
um með útskornum vindhana úr gulli. Nú fóru
þær að herða gönguna, til þess að ná þessum
sælustað sem fyrst, og vortt þærinnan stundar komnar
að bænum, og knúðu þar að dyrum. Eptir langa bið
kom út maður gamall og gráhærður, í rauðum skar-
latskyrtli með gtillhnöppum á. í*ær inntu hann að
nafni, en hann kvaðst Einvaldur heita og vera þar
ráðsmaðurá staðnum. Húsráðendur væru tværsyst-
ur, og hjeti önnur Auðlegð, en hin Nízlta. Þær
hefðu búið þar frá barnæsku, og væri hann
fóstursonur þeirra. Nú fór okkur ekki að
verða um sel (segja þær stallsystur svo frá),
því okkur virtist ekki þær systur árennilegar.
Samt kusum við þann kost, heldur en að liggja