Tíminn - 31.12.1872, Blaðsíða 7

19
hattmynd (hnaltmynd1). Núvildihann vila hvern-
ig vinnrn hans mnndi líka þetta. Hinn fyrsti, sem
hann þá sýndi það, áleit að orðið «hattasmiðnr»2
þyrfti ekki, fyrst þar kæmi strax á eptir, «býr til
hatta», spjaldið, (blaðið1) berlega sýndi það, að hann
væri hattasmiður. Pjetur strikaði þá yflr það orð.
Hinn næsti sagði honum að þessi orðin «býr til»,
mættu missa sig, þar kaupendum hans mætti
standa á sama, hver hattana byggi til, bara hatt-
arnir væru fallegir, vænir og með vanalegu lagi,
mundu allir kaupa þá, hvar sem so þeir væru búnir
til. Pjetur strikaði þá líkayfir þetta. Hinn þriðji
sagði honum, að sjer íindust orðin «fyrir peninga
út í hönd», alls ekki eiga við, því það væri ekki
veDja í borginni, að láta menn fá hatta til láns.
Pjetri leizt dável á þetta og strikaði yflr það. Nú
stóð þá eptir stutt og laggott: Pjetur selur hatta,
«selur hatta» sagði þá enn einn vinur hans, held-
urðu að nokkur hugsi, að þú gefir þá? Til hvers
er þá þetta orð? þá var það líka látið fjúka, og
«battur» var so eini viðbætirinn við nafn hans.
J>að þótti Pjetri snubbótt og pí kipti hann þessu orði
líka burt. Loksins stóð þá ei annað eptir á spjald-
inu, en tómur Pjetur . . . ,4 og hattmynd (hnatt-
mynd3) fyrir neðan. (Eptir sama bandriti).
— Auðmaður, sem ekki er velgjörðasamur og
örlátur; fátæklingur sern ekki vill vinna; vísinda-
maður sem neitar um góð ráð, og embœttismað-
ur sem ekki er skildurækinn, eru ekki einungis
ónýtir, heldur s kaðlegir fyrir mannfjelagið;
V-tOO'
SMÁVEGIS ÚTLENT.
Hið alþekkta bókasafn í þorpinu Escorial á Spáni
sem er mjög auðugt af fágætum ritum, var frelsað úr
eldi sem kom þar upp af eldingu í október næstl.
Meðal hins fágæta var nokkuð af hinum elztu hand-
ritum sem þekkjast, t. a. m. handbókum kirkjunn-
ar, er hafði til heyrt því spánska einveldi. f*ar
1) Oglöggt í handr. 2) þannig öglöggt í baudr. 3) Illa
læBilagt t handr. 4) Ólæsilegt. 5) Ógreinilegt.
voru málverk eptir Rapbael, Michael Angelo, Titian
o. fl.; mjög gamalt handrit af kóraninum, sem og
bandrit af hinni nafnfrægu gullinshinnu (codex
aureus) hún er 168 pergamentsblöð og inniheld-
ur 4 guðspjöll, rit hins heil. llieronymusar og Eu-
sebiusar. Stafirnir eru ekki ritaðir, heldur út-
skornir í þunnum plötum af gulli, sem eru 17
pnd. þungar. («Dagbladet» 14. okt. þ. á.).
— Á Bjarkey í Mælaren (Lögurinn, vatn í Sví-
þjóð með mörgum hólmum, og sem Stokkhólm-
ur höfuðborg landsins stendur á), hefir Dr. Stolpe
fundið hið mesta silfur, er nokkru sinni hefir
fundist í Svíþjóð, með því að grafa eptir því í jörð
niður. Það sem Dr. Stolpe fann, voru 16 arm-
hringir, fjöldi af teinum, nokkrar nálar, þar af voru
70—80 heilar, nokkur hundruð af brotnum kút'-
iskum myntum. (»Fædrelandet» 14. okt. þ. á.).
— Maður einu í San-Francisco, ímyndar sjer
að hann geli búið til gull. («Norsk Folkeblad»).
— Fyrir hálfskildings-þjófnað, leið Grænlend-
ingur einn 15 daga vatns- og brauðshegningu á
næstliðnu sumri; svo hart er tekið á þjófnaði 1
Grænlandi.
— Hið íslenzka «Samlag» í Björgvin varð seint
í september síðast liðinn að hætta útborgunum
sínum, þar eð fastasjóður hlutafjelagsins að upp-
hæð 32,000 spesíur, var of lítill til að auka fram-
kvæmdir og starfssemi fjelagsins. Svo var mál
með vexti að skuldaheimtumaður einn hjelt gufu-
skipinu «Jóni Sigurðssyni» föstu, er ætti að selja
sem óhælilegt til íslandsferða; ásigkomulag «Sam-
lagsins» er samt sem áður svo gott, að það er
haldið að það geti reist sig við aptur, þegar fasla-
sjóður hlutabrjefanna stækkar, með því að hinir
gömlu hlutamenn skrifa sig fyrir helming hins
nýja hlutabrjefs (30,000 spes.) og skuldaheimtu-
mennirnir sem eiga 75,000 spes. til góða, fyrir
hinum helmingnum.
— t*egar Stanley og Livingstone hittust: Eptir
margar þrautir var Stanley kominn svo langt, að
hann gat vænst að hitta Livingstoneá milli Negr-
anna 1 einu þorpi þeirra. Þegar hann og fylgd-