Tíminn - 27.08.1874, Side 7

63
eða lærisveinn, en hann fjekk hjá honum húsrúm
og verkfæri til að smíða tiltekinn hlut, undir um-
sjón annars manns nefnil. minni, og jeg vár viss
um að hvorki D. Ásgr., nje neinn annar en E. f\
gjörði eitt handarvik að honum, höf. segir enn
fremur að E, t\ haQ fengið mig til að kaupa sjálf-
um mjer borgarabrjef, þelta eru líka ber ósann-
indi, en hvorki höf. nje öðrum kom það neitt við
hvort eða hvenær jeg vildi kaupa mjer borgara-
brjef, eptir að jeg hafði fengið nægan aldur þar
til. Hann segir og, að jeg hafi ekki svo mikið
sem hálft ár verið búinn að vera minn «eiginn
ineistari», heldur ekki satt. Ut af öllu þessu til
samans dregur hann, að við B. Ásgr. múnum
hafa brotið mjög mikið gegn okkar borgaraeiði',
já, jafnvel fyrirgjört okkar rjetti framvegis, en á
því hef jeg enga þekkingu.
Einnig víkur höf. sjer að lögreglustjóranum
í Reykjavík með miður sæmandi áburð, jeg ætla
nú ekki neitt að bera hönd fyrir höfuð hans, því
það er maður sem jeg held að geti staðið óbog-
inn og óbliknaður fyrir framan þennarm'/rfa laga-
mann, höf., og líka svarað honum ef honum þykir
það þess vert. Það er annars næsta ómerkilegt
af þessum lögfróða prjedikara að koma svona fram
í dularbúningi, einungis til að svívirða menn, því
ef hann skildi samt þekkjast af andardrættinum, þá
hefði honum verið skemtilegra að hafa ekki klæðzt
kuflinum. Jeg vil því skora á hann, að segja til
nafns síns, svo menn geti betur notið vísinda hans
því hann hefur víst aldrei «fallið í gegn»l! Líka
kynnu menn betur við að sjá hann á sínum em-
bættisbúningi, þegar hann fer að d æ m a mig og
aðra. Annars vildi jeg hafa ráðið honum til að
kynna sjer vísuna, sem skáldið Jónas Hallgríms-
son kvað við Bósa forðum:
«Hafðu’ ekki á þjer heldra snið
höfðingja sem brosa,
en eru svona aptan við
æru manns að tosa».
Reykjavík, 27. júní 1874. Björn Árnason.
— MANNÁLÁT. Frjettzt hefur lát sira Sigur-
bjarnar Sigfússonar prests á Iválfafellsstað. — 23.
júlí n. I. andaðistað Langholti í Bæjarsveit merkis-
konan Oddný Elíasardóttir sjötug að aldri, kona
Guðmundar Magnússonar, óðalsbónda s. st.
— Slysfarar þeirrar er skeði hjer í bænum 9.
júlí n. 1. gleymdist að geta í fyrra blaði. Magnús
Einarsson prentara, efnilegt ungmenni, fermdur
á næstliðnu vori, og gekk þá einnig undir inntöku-
próf lærða skólans með bezta vitnisburði, fjekk
bylltu af hestbaki er leiddi hann til bana sam-
dægurs.
— I sama mánuði, ersagtað vinnumaður Guð-
mundar á Auðnum á Vatnsleysuströnd, hafi dáið
snögglega á náttarþelif
— (Úr brjefi). «Mánudag 22 júní þ. á. fóru
fjórir menn frá hreppstjóra GunnariHalldórssyni á
Skálavik við ísafjarðardjúp út í Ogur á 6æring i
blíða logni, að sækja blautan saltfisk, en þegar
þeir voru búnir að bera á skipið, var komið lítið
kul af hafi, sigldu þeir þá strax, en skipið var
ofhlaðið svo sjór fór að renna inn í það, og þeg-
ar þeir voru komnir inn undir Ögur hólmsundið
var kvikan farin að vaxa, svo að skipið sökkmeð öllu
saman kjölrjett ; 2 mennirnir náðu þá í árarnar
sem flutu af skipinu, og varð þeim fyrir snarræði
Jóns Einarssonar frá Garðstöðum bjargað aður
en þá rak upp í þverhnýpta kletta sem þeir voru
rjett komnir að, svo tæpt stóð að þeir næðust
hinir 2 mennirnir drukknuðu, Hannes llalldórsson
frá Vatnsfirði, fyrir innan tvítugt, efnilegt góð-
menni, hinn var Þórarinn Haldórsson frá Botni í
Mjóafirði 17 ára gamall efnilegur piltur. Foreldr-
ar og vandamenn þessara pilta og fleiri er þá
þekktu trega þá mikið, þeirsem bjargað var voru
vinnumenn Gunnars hreppstjóra, formaðurinn Ebi-
neser Knútsson, og Samúel Magnússon». Þetta
dæmi sem önnur fleiri, sýna hvað menn eru skeyt-
ingarlausir með sjófarir og offermi, er ætti að
kenna þeim framvegis að láta annara víti sjer að
varnaði verða, einkanlega hvað ofhleðslu snertir.
1) Fleiri eibum fylgir skilda: fermingareibi, hjóuabandsei&i
o. 8. frv., má skje brot gegu þeim sjeu ekki eius saknæm? Hóf.
— SPURNING (aðsend). Hvað líður kjörskrá