Göngu-Hrólfur - 19.02.1873, Blaðsíða 3

— 45,—
-46.—
hann og samþikkir orð eins offíséra á Valo-
rous, enska herskipinu, er hér var, og eru
þau þannig: »að ekkert muni neinstaðar ann-
arstaðar finnast í heiminnm(I), sem taki ís-
landi fram að einkennilega viltri og hrikalegri
náttúrnfegrð*. Minna mátti það ekki vera!
Vér játum það, að náttúran á íslandi sé
*vilt» og «hrikaleg» og víða forkunnarfögr.
En að hún taki fram öllu öðru í heiminum,
það er nú bara tilað hlæja að. Sé það so,
sem vér ekki neitum, að Burton geri oflítið
úr henni, þá er það ekki annað en smekk-
brestr, sem hann lætr hræsnislaust í ljósi.
En þegar þeir menn koma með aðrareins
öfgar og að ofan eru nefndar, sem varla
hafa stigið fæti á land hér, en aðeins legið
stundarkorn á höfninnií Rvík og siglt nokk-
uð frammeð slröndunum, þá þikir oss sann-
ast, «að sá segir mest af Ólafi kóngi, er
hvorki hefir heirt hann né séð*. — «Skírsla
um fjárhag prestaekknasjóðsins 1872». Var
sjóðrinn við níár 1872: 5058 rd. 14 sk. og
tekjur hans á árinu; als 550 rd. 83 sk.;
útgjöld als 61 rd. 13 sk. (þaraf útdeilt
ekkjum 60 rd.; hitt auglísingakostnaðr); árs-
gróði er því 489 rd. 70 sk. og eign sjóðs-
ins nú 5547 rd. 84 sk. og þessutan nokkur
expl. af «Blómstrkörfunni» óseld.— «Barna-
skólinn á Vatnsleysuströnd*, skírsla um hann
eftir Oddg. Gudmundsen, kand. theol., sem
nú er þar kennari. — Dómr ifirdómsins i
málinu milli Oddg. Stephensens og Havsteins
amtmans útaf sokölluðum meiðirðum síðar-
nefnda við Oddg. Er Havstein dæmdrí 100
rd. sekt til landsjóðs og í málskostnað, og
«meiðirðin» ómerk, soaðnú mega menn aðeins
hugsa, en ekki segja, að Havstein hafi hafl
rétt. — Um bí-ráðið í Rvík. — Fréttir. —
Um leikana í «Glasgow». — (Aðs.) Manna-
lát. ■— Áskorun um fjárkláðann. — Auglís-
ingar. — Næsta bl. 8. febr. — — Nr. 14.
— 15. Rvík, 8. febr. Innih: Skipskaði. —
Eldgosið. — Fiskiaflinn. — Fjárkláði. —
Fjárhöld og tiðarfar.— Heilsufar manna. —
Svar uppá spurningar hr. Hilmars Finsens
er nokkuð orðlengt um þörf fram, en ann-
ars vel ritað og vert þess, að það sé lesið í
heild sinni. — Eeikningr gjaldkera bifliufé-
lagsins sínir, að sjóðr félagsins, sem 1. júlí
1871 var 4229 rd. 72 sk., hefir á reiknings-
árinu haft 266 rd. 23 sk. inntekt og 1 rd.
43 sk. útgift, soað sjóðrinn var 1. júlí 1872
als 4494 rd. 52 sk. — Skírsla frá Sighv.
alþm. Árnasyni um aðgerðir nefndarinnar í
málinu um brúargerð á Pjórsá og Ölfusá
sínir, að nefndin hefir aðeins fengið 110 rd.
samskot enn i þessum tilgangi, en þikist eiga
von miklu meira árangrs, er það sé Ijóst
orðið, hvað brúargerðin kosti; hefir hún því
ritað stiftamtinu um, að fá með þess tilstirk
sljórnina tilað senda hingað upp verkfróðan
mann (inséníör) tilað gera áætlun um kostn-
aðinn, og hefir nefndin mælst tii, að sá
kostnaðr, er af för hans rís, verði goldinn
af lands-fé, að þvi leiti sem þessir 110 rd.
hrökkva eigi til. — Ágrip af reikning spari-
sjóðsins í Rvík frá 20. apr. 1872 til ll.des.
s. á. — Augl. — Prestaköll.-------------TÍMINN,
II. ár, nr. 6. kom út 22. jan. Innih: Ní-
árs-heilsun (kvæði). — Rvík, 1. jan. 1873:
ifirlit liðna ársins. — Til útgg. «Tímans»;
meira um járngerð fornu íslendinga, eftir
Dr. Jón Hjaltalín. — Auglísing. — —
,NORÐANFARI“. í XI, árl, nr. 47.-48 Akreiri, 12.
nóv. 1872 er aí> flnna íslenska þíbing af inu marg-
umrædda brdfi frí Rvík til ,B j ii r g v i n a r-t í í-
I n d a“, dags. 22. marz 1872 metb lísingu allra inna
korintigkjöriiu þingmanna. Höfund bráfsins þekkja
menn eigi. En oss þikir eiga vib at> minna á þafe,
ab ritstjári „G-Hr.s“, er talinn var í almæli hár í vor
liöfundr bráfsins (líkl. afþvíab hann háf flrstr íslend-
inga at> rita f nor.-k blöb um Islands-mál, og heflr
-árstakl. ritab margtnm þab í ,Björgvinar-tít)iridom“)
bar þegar af sér I „|>jót)álfl“ þab faberni. — I nr. 49.
—50. (A-e.,11. des. 72) er ritgjörti nm „Gránnfé-
I a g i t)“ eftir Triggva alþ m. Gnnnarsson fnililegog vel
ritufc, og viljum 4vér rába úllnm, al> lesa ritgjörbina
sjálfa. — I sama nr. er og vel samin ritgjörb um trú-
arbragba-freisi eftir „V“(= 5? *= E?)„Á“. Kr
þat) gótis vottr, af> blöf> vor geta fært svo frjálslega
ritgjört) í þá átt, án þess af> hneixia fordóma manna
og vanafestn; og hitt eigi síbr, af) sjá, at) menn geta
þó hór á landi ritab af skinsemi og stlllingn um trú-
arefni, án als ofstækis og fólskn, sem flrr heflr hér
lengi vit) brnnnil). — 1 nr. 50, —51. er npphaf á ein-
um miklnm dómadags-hræriþvættingi nm Reikja-
v í k r-s k 6 I a. Skoinm vér minnast þhss, þá er þat>
er alt út komib, ef oss þá virbist þab þess vert í
heild sinni.