Göngu-Hrólfur - 26.04.1873, Blaðsíða 2

— 75.—
76.—
og Bergr amtmaílr komo snóggvast nppeftir. Var þar
flrst mælt flrir konnngsskál (Sophóm'as Haildórsson) og
hrópaíl þrefalt húrra á eftir; Páll Vigfússon mælti flrir
íslands skál og var nín sinnnm hrúpah húrra; þá mælti
Gestr Pálssou flrir skál kennaranna; þakkabi inn flrsti
kennari þá skál { nafui kennaranna. þá kom rektor
nppeftir og so þeir biskup og Bergr, báþir ab sógn
sinilega ólvabir; þó eigi so, ab til neinna líta væri, enda
er þess eigi getib hér þeim til vansa. Gekk rektor þá
nm kring mebal pilta *og baþ þá, ab mæla ðrir skál
stiftsiflrvaldauna, en til þess vanst enginn, mælti þá
einn kennarinn flrir skál þeirra, og þa% inn málsnjalli
kennari Gísli Magnússon, en alt nm þab var aþ þeirri
skál litill rómr gjórr ng engiun skólapiltr drakk hana
enda var eigi vín þá á borþum haft. Alt um þab svarahi
Bergr amtinabr og þakkahi flrir (þnrra) skálina og inælti
vel og snjalllega flrir skál skólans; hrósaþi hann sérílagi
þeirri regln og sibprihi, er þar ætti ser stab í samsæti
þessu, (þarsem abeins var rauþvín drukkiíi og enginn
ólvaír), og fór nm þaí) mórgnm fógrnm orbnm. Fóru
so stiftsiflrvúldin burt aftr Enn voru ímsar fleiri skál-
ar drnknar; nefnnm vér þar helzt til skál Jóns Sig-
orþssonar, er kand. Lárus Haldórsson mælti flrir; var
hún drnkkin af fúguuti og meí> óteljandi húrra-hróp-
nm. Dndir lok samsætis, eþa klnkkan ondir 1 stób
fram piltr einn og birjaþi aíi mæla flrir skál lands-
hófíliugja. Heirhist þá þegar almennr knrr og pípri-
blístr og fór einn piltr til aþ draga túlumann nibr af
málpallinum; en meílr því aþ þá vorn þegar hrotin
matborh, og eigi hnútur til ah kasta aþ fornum sií), þi
voru, flrst cigi var annaþ betra flrir liendi, glós látin
fjúka í ræhnmann; skeindist sá lítib eitt, er hann
vildi brott færa, og varþ óvígr í svip ; en tólnmabr
slapp ósár nibr af pallinnm. Tók þá annar maþr vih
og hélt fram skálartólunni, en sneri því uppi ah mæla
flrir skál loknvarbar eg var sú skál þegin meb ánægjn.
— Var samsætinu so 6litib eftir litla 6tund.---------Ih
þriþja samsætib var setib af iflr 30 mónunm; var þab
og máltíbarsamsæti og drnkkn flestir eigi annab en
raubvín, því meiri hluti samsætismanna vorn bindind-
ismenn (flestallir stúdentar eru { bindindi). Mælti þar
Stefán stúdent Jónsson flrir skál konungs; Jón ritstjóri
Gubmnndsson mælti flrir Islands skál og var þaí) snjöll
ræba. Birjabi hann ab segja frá hjónnm einnm; hafbi
þeim vegnab vel ábr; en síban komst dónsk frú npp á
milli hjónanna; lenti þá alt f ósamlindi og ólagi; þótti
honnm sem lfkt stæbi á á iandi hér, milli Islands og
konnngs þess, er hann líktí til hjóna; þikjnmst vér
eigi þnrfa ab lisa því bversu samlíkingin frekar var
heimfærb, t. a. m. hvernig iu danska púta heðr komist
hér npp á milli hjóna o. s. frv. Jón stúdent Jónsson
frá Melum mælti flrir skál Ingólfsbæjar. Síban mæltn
ímsir flrir skálum þab, er eftir var kvöldsins, td. Ólafr
stúdent Björnsson flrir skál Jóns Sigurhssonar; stúdent
Jón Sigurbr Ólafsson flrir andvígisská! oddborgaranna;
Jón ritstj. Ólafsson flrlr skál forvfgismanna íslands f
framtíbinui og flrir skál allra gótra Ameríkofara frá
íslandi o. s. frv. Enginn mintist þar landshöfbingja til
vegsenidar. Ekkl var nokkor matr öivabr í þeim tveim
inum sítarnefodn samkvæmom og fór alt sitiátlega
fram { þ e i m.
þab mnno nú flestir hafa tekib eftir, ab lands-
höfblngjans skál var hvergi drukkin í þessnm þremr
samsætnm, og a% á þeim eina stabnnm þarsem átti ab
fara ab tildra þessn djásni fram, þar létn menn ó-
tviræblega í Ijósi ah þeir vildu helst ekki minnast hans.
Hefbi þetta knmib fram annarstabar en { skólanum, þá
hefti landshöfbingl orbib ab hafa þab sohúib; en þeg-
ar þab koin fram metal skólapilta, sem standa ondir
annara nmsjón, þá varb náttúrlega ab reina ab beita
valdinu og kúga úr þeim, ab þeir mættu hafa nokkra
sjálfstæba meiningn um nokkurn hlut Eftir gildib
fór líka rektor (eftir flrirlagl stiftsiflrvaldanna) ab
halda ransókn um þab, hverjir hefbi verib npphafsmenn
þessarar „óreglu“ I skólannm — iandshöfbinginn kall-
ar þab „afbrot“l! — hverjir hefbo kastab glösnm o. s.
frv, en varb einkis fróbari. Nú er þab knnnogt, ab
skólinn heflr á hverju ári fengib 50 rd stirk af fé því
er ætlab er til óvissra útgjalda skólans, til ab halda
hátíblegan fæbingardag konungs. En nú neitobu stifts-
iðrvöldin ab borga stiik þenna, er rektor skorabi á þau
ab ávisa honnm, og skntu þau því undir úrsknrb lands-
höfbingja; bárn þan þab fjrir ab piltar hefbu gert sig
óverbogahans meb óreglu í samsætinn. Skrifabi rektor
þá landshöfbingja helsttil anbmjúkt bréf og mæltist enn
lil, ab fá stirkinn og bar vott om, ab ENGINN piltr
hefbi verib drukkinn í samsætinu; máske einn
e b a t v e i r LÍTIÐ EITT KENDIR (sem vart mnn
þó hafa verib). En landshöfbingl reit aftr neltunar-
bréf; og bar þar piltnm á brín, ab þeirhefbn verib a 1-
ment drukknir og sumir útúr drnkknir;
já, þvi er jafnvel sneitt til rektors, kerinaranua ogum-
sjónarmanns, ab þeir hafl verib eins á sig komnir, og
ab þeir hað alveg vanrækt skildu sína ab hafa eftirlit
meb samsætinu. Bréf þetta mnn nú ekki hafa verib
ætlab almenningi, en „Göngn-Hrólfr“ á sér pólitiskan
snakk; leggst hann án manngreinarálits undir hvern
þaun, er ritstjórinn vill, bæbi embættismenn og odd-
borgara og færir oss fréttir víbsvegar ab; þessi vorfor-
kostulegi frétta-snakkr flaog á óvörnm undir landshöfb-
ingja, er hann samdi bréflb, og las hann þab alt úr
penua og mebdeildi oss af snakkaralegri góbffsi; honnm
eigum vér því ab þakka ab vér höfum náb í þetta
dírmæta dÆuuient, soab vér eignm þab orbrétt. En
þareb þab er langt, tökum vér hér npp abeins nokknr
kjarnirbi. En hver sem vill heira þab alt, getr fengib
þab hjá oss.
Stiftsiflrvöldin er sagt í bréflnn ab hað skorast
nndan ab ávísa stirkiun, sakir „þeirra afbrota
gegn góbrí reglo og v e I s æ m i, sem átt hafa sér
stab í þessari hátíbisveizlu". í mibju bréflnu segir so:1
1) Menn verba ab lesa gaumgæfllega til ab skiija,
og halda landshöfbingja-garminum d a n s k a tll góba,