Víkverji - 13.08.1874, Síða 3

»yn, afc mfnnast þes», a?) þfcr hftflfc barist í broddí
framherja þessa Und* fyrfr frelsi þess og frænb. Srtki*
Ybar og vfirii heflr náh þeim lelk'loknm, a% vfrf fánrn
é þessnm d#»ei horft fram á /ífarnar brantir þfóblif?
▼ore meb von í stah ótta þolgæ^i Y^ar, fyrirhygefa
og 6ta<bfesta heflr refst Yhr þann minnisvarba á inn
heilaga Ingherei e»eud»»*r þessa „sngn, otáls oe sóneva
lands“, er nm aldr og æfl mnn nppi vera me^al inna
minnogn systkyna Ybar, og bera blessnnar ávóxtn i
hjortnm inna frjálsbornn barna ættjarhar Ybar.
Vér blbjnm af heitn bróbur-hjarta, ab Gnb mogi
lengja og far«*»*Ja Y^ar dýra líf, og ab þessi þ|ób megi
sem lengst ver^a a^njótaudi Ybar vizknfullu ráÝ’a og
starfsómu haiidar
Ávarpið var undirskrifaS af fundarstjóra og fund-
arskrifara og sent herra Jóni með konungsskipun-
tim.
Loksins var rætt um kostnaðinn, er leitthafði
af að búa alt á pingvöllum undir hátíðina. Bnginn
reikningr var enn gjörðr, en ætlað var, að hann
rnundi verða hátt á aðra þúsund rdl. Viðtekið var
að láta Sigfús Eymundsson hafa 300 rd. í ómaks-
laun, en sjálfr hafði hann einkis krafist. Á fund-
inum skutu menn saman hátt á þriðj a hundrað rd.
til að greiða þenna kostnað og 3 fundarmenn, pórðr
bóndi á Leirá, Jón umboðsmaðr I Vík og Tryggvi
kaupstjóri buðust til að setja veð fyrir 1000 rdla
láni upp í kostnaðinn.
Fundr þessi hefir efalaust verið einn inn fjöl-
mennasti sem hefir verið áttr á þingvöllum síðan á
Sturlunga-öld, en því fór betr, að menn voru ekki
nú komnir saman til að ganga í flokkadrætti, og
munu fáir mannfundir hafa farið fram með betri
reglu en þessi, enda höfðu allir tilfimiingu af, að
þeir voru komnir hingað, eigi til að skemta sér eðr
ciga kappræðr, heldr til að sýna inni öldruðu fjall-
konu, inni fornu fóstrfold vorri virðingu og sóma á
þúsundára-afmæli hennar. Vér höfum áðr slcýrt frá
tölu tjaldanna á pingvöllum og hafa menn ætlað,
að í þeim hafi verið rúm 500 manns, þcgar hér við
bætast þeir, er tjölduðu annarstaðar en á pingvöll-
nm eðr ekkert tjald höfðu, verðr tala fundarmanna
varla minni en 1000 manns, og er það ekki lítil sam-
koma á jaínafskektum stað og á þingvöllum, sem
veitir mjög örðtigt um alla aðdrætti. Fyrstu fund-
ardagana var veðrið ágætt, blítt og fagurt, og jók
það ekki lítið ánægju manna af hátíðinni, fimtu-
daginn 7. tók að rigna og truflaði það nokkuð há-
tíðarhaldið, svo að t. a. m. ávörpum þeim, er lesin
voru upp þann dag, var ekki svarað eins og ætlað
bafði verið verið, en að öllu samtöldu ætlum vér
að enginn, er fór á þingvöll, hafi yðrast eptir ferð-
ina, og vér höfum einnig heyrt alla útlendinga ljúka
einum munni upp um, að hátíð þessi væri öllum oss
tslendingum ogþeim, er höfðu gongist fyrir að und-
irbúa hana, til sóma. ,
— pJÓÐHÁTÍÐIN .( Rosmhvalaness- og Hafna
hroppum. Eg lofaði að skýra frá, hromig hér í
sóknum fram fór þjóðhátíðarhaldið 2. Ágúst næstl.
og yar það með þeim hætti, að fyrst var messu-
gjörð byrjuð að Kirkjuvogi kl. 7j um morguninn,
sókti kirkju hvert mannsbam að kalla í sókninni,
að lokinni messn banð óðalsbóndi Ketill Ketilsson
á Kotvogi til samsætis hjá sér, scm framfór með á-
nægju og skemtun.
Á Hvalsnesi var byrjuð messugjörð kl. 111 og
var einnig sú kirkja full af fólki. Eptir messuhéldu
flestir sóknarmenn samsæti hjá meðhjálparanum
Eyúlfi Árnasyni á Gerðakoti.
Á aðalkirkjunni að Utskálum var byrjuð messa
kl. 3. og komu svo margir sem kirkjan gat rúmað.
Strax eptir messuna átti söfnuðrinn samsæti á slétt-
um grasvelli út á Skaga allskamt frá þingbúsinu,
hvar slegið hafði verið upp snotru allstóru tjaldi
með borðum og bekkjum, settust þar til borðs um
200 manns. Eptir borðhald og kaffedrykkju voru
sungin fögr ljóðmæli. sem valin voru og vel áttu við.
Fyrst var sungið íslands minni, þvl næst mælt fyr-
ir konunasins skál og seinast fyrir minni yfirmanna
landsins. Til þessa samkvæmis höfðu allirbúendr, sem
voru í boðinu, lagtsinn skerf fyrir sig og sittheim-
ilisfólk, og fór alt fram með siðsemi, glaðværð og
góðri skemtnn. Ymsum umræðum var hreyft og
gefin að góðr rómr, og sumir komu fram með upp-
ástungur og áheiti til sameiginlegrar nytscmdar.
Að endaðri samdrykkjunni var hleypt af nokkrum
fallstykkjum, og hver fór heim til sín undir morgun.
Mér þykir hlýða að geta einnig þess, að Suðr-
nesjabúar, hafi, að svo miklu leyti sem þeim gafst
kostr til, viljað fagna komu konungs vors, því bæði
voru uppdregin flögg yfir „Skagavörðu“ og á prest-
setrinu þegar konungsskipin skriðu fram hjá, ogsvo
hleypt af 3 fallstykkjum sem hingað voru flutt í
þeim tilgangi. Sóknarmenn I 3 sóknunum munu
Og hafa skotið saman og sent frá sér um 40 rd. til
að létta undir kostnað þann, sem leiða mundi af
viðtöku konungsins á pingvöllum. Úr fátækum
hreppum er ekki að búast við nema fátæklogu, en
þó máttinn vanti er viljann að virða.
3. ágúst 1874. S.
Ritst.: Vér kunnum inum heiðraða höfundi þökk
fyrir ofan ritaða skýrslu, og óskum og vonum, að
fleiri verði til að senda oss slík stutt ágrip af því,
er fram hefir farið í ýmsum sveitum eða sýslum á
þessum minnisverða þjóðhátíðardegi vorum. Slikar
frásagnir munu þykja fróðlegar bæði fyr og síðar.
— UM BRAUÐASKIPUNINA (úr bréfi frá sveita-
manni). Ykkr ríðr á að hafa fyrir augum sannar-
legt gagn þjóðarinnar og rita f hennar rétta anda.
Eg tek nú til dæmis, að rtsa öndverðir á móti brauða-
sameiningum; lýðsins sanna gagn útheimtir, að prestr
sé til að minsta kosti I hverju einu inna gömlu
pre8takalla. Alt mælir með þvi, annars fellr bama-
uppfræðingin niðr, heiðni er óðar komin inn í land-