Norðlingur - 16.08.1876, Qupperneq 4

23
24
inn í ófriðarbálið, — Skönmu cplir fráfall Tyrkjasoldáns urðn þau
tíðindi í Miklagarði, að 2 af ráðgjöfmn hins nýja Soldáns og það
hinir nýtustu, voru vegnir, þar sem þeir sátu á ráðstefnu hjá
Soldáni. Ekki er Soldán byrjaður á neinurn rðttarbotum, sem
hann lofaði, og er mönnum þegar farið að lítast miðlungi vel á
stjórn hans.
I)anir slitu hinu.nýja þingi 24. f. m., að ósamþyktu varnar-
frumvarpi stjórnarinnar, svo að þingsetan varð árangurslaus. Fyrir
þinglokin lýstu vinstrimenn yfir vantrausti sínu á ráðaneytinu.
— Embættismenn setlir. 1. f. m. Bogi Pjetursson hjeraðs-
læknir í Skagafjarðar- og liúnavatnssýslu austan Blöndu. 25. f.
m. Eggert Briem sýslumaður Skagflrðinga, settur til að þjóna Ilúna-
vatrissýslu með til fardaga 1877.
— Veðrátta halði um þrjár vikur áður póstur fór að sunnan
verið hin lakasta, sífeldir stormar og brakviðri. Fiskiafli lítill sem
engi á bátum, og þilskipin höfðu komið nú nær tóm ur hverjum
«uir». Töður, cldiviður og afli lá við skemmduin; grasár virtist
mimdi verða í meðallagi.
— Austanpóstur kom hér 3. þ. m., sagði liann heldur góða tíð
eystra og grasvöxt í belra lagi.
— Sunnaripóstur kora þann 8. þ. m. og með honum skólakcnn-
nri herra Gísli Magnússou, er dveiur hér nyrðra lítinn tíma, sögðu
þeir mjög stirða veðuráttu og aflaiítið af Suðurlandi.
Hér nyrðra komu menn töðu víðast vel í garð, en eptir túna-
slátt var heldur oþurkasarnt, en þessa dagana hefir Ihér verið bezti
þerrir.
-j- Nýlega heíir látizt af barnburði merkiskonan Aðalbjörg Sig-
urðardóttir í Möðrudal.
(Eptir ísafold).
— Póstskipið (Arctúrus) hafnaði sig hjer að kvöidi liins 20. þ.
m.; hafði hrept ofviðri mikið á Jeiðinni hingað. það kom ekki við
á Seyðislirði, og ætlar ekki að komaþar nú á heimleiðinni; gufu-
skipsfélagsstjórnin, sem gjörir Arctúrus út, heflr hannað skipstjóra
það, sjáfsagt að fornspurðri póststjórninrii í Kaupmannahöfn. þetta
ójafnaðarbragð kemur hér á iandi fyrir sjónir eins og hrein og
bein svik af hendi gufuskipafélagsins, er það hefir sjálft birt hér
almenningi nýja ferðaáætlun fyrir Arctúrus, þar sem sagt er for-
takslaust, að haun eigi að korria við á Seyðisfirði í öllum 3 há-
sumarferðunum, en ekki auglýst hór eínn staf um neina breytingu
á henni.
Sem nærri má geta verður mörgum þetta ónotalegur snopp-
ungur og jafnvel stór skaði, sem vonandi er, að félagið verði látið
gjöra svo vel og bæta. Meðal þeirra sem reiddu sig á far til
Seyðisfjarðar með Arctúrus núria, var landshöfðinginn og póstmeist-
arinn, sem ætluðu á embættisferð um Austfjörðu, og mun hafa
verið biiið að leggja svo undir, að hestar og fylgdarmenn yrðu til
taks undir eins og austur kæmi, á landsins kostnað, eins og nærri
má geta1.
Mælt er, að gufuskipsstjórnin hafi líka ætlað Stykkishólmsferð
1) pú eru líkindi ti! at) peir landshöfbingi og pústmeistari komíst hingat), því
þeir höftu haft vit urþ at> reyna til þess a?) komast meti herskípinn Fylln til
Fejcíisfjaitar, og fara svo landveg hingat).
Ritstjúrinn.
kaupstað. Nú er minni brúðhjónanna var drukkið, hugsaði Langi
til þeirra daga, þá er hann lá rúmfastur einu sinni á æfinni, og
það þó eigi langan tíma, en ljetti sjer svo mjög í skapi meö því
að horfa á þennan turn , er snaraði þá frá sjer skugga síuum á
gluggann hjá Ernilíu.
Engir menn lield jeg sjeu til á jörðunni svo sælir, sem við
erum, hvíslaði hann í eyra Emilíu; en Guð mun þó láta þau Blnkk
og Soffiu verða jalnsæl, ef það er mögulegt.
Allir höfðu góðar óskir og mörg alúðarorð að mæla lil hinna
rösklegu brúðhjóna. Soffía var hjartanlega glöð, en gjörði þó hljótt
um sig. Henni þótti sern hin rauða lykkja, er Emilía hafði fest
lraman á brjósti hennar þerinan dag í stað hinnar svörtu, væri
einhvernveginn svo glysleg, að hún gæti eigi rennt til hennar aug-
um. Kristinn Blokk sá hvað henni var í flug. Hann tók fast í
hönd henriar og stóð npp. Hið glaðværa og karlmannlega andlit
hans lýsti því, er menn tiöfðu sjaldan áður sjeð. Hann var nokk-
uð svo klökkur, þar sem hann tók til orða og mælti:
Jeg þakka yður, kæru tryggðavinir I fyrir alla yðar ástúð. Nú
hef jeg þá fest ráð mitt og er þegar kominn af ærslaskeiði, enda
vona jeg að Soffía þurfi eigi optar að hafa fyrir því, að hjálpa mjer
úr örvitahúsinu. En jeg iðrast þó eigi fýflskubragða minna, og
þau gjöld, sem jeg hef tekið fyrir þeirra sakir, hafa snúizt mjer
til góðs. Ef jeg hefði eigi svo mjög rasað l'yrir ráð Tram, þá
mundi oss öllum varla hafa farnazt jafnvel og gleðilega, sem nú
er orðið. En — mælti honn enn framar og hjelt hinu sama taki
engu lausara um hönd Soffi’u — okkur Soíl'íu mína vanlar hjer í
kveld einn gamlan og trúfaslan vin. Honum hló ætíð hugur við
það, er jeg komst vel frá heimskupörum mínum. Jeg lít til hins
valinkuniia manns, Fálka föður hennar. J hans minning skulum
Arctúrusar sömu forlög, og mundi ekkert hafa af henni orðið í
þetta sinn, ef eigi hefði viljað svo til, að stórkaupmaður einn í
Höfn beiddist flutnings á nokkrum vörum til Stykkishótrns. jþá
hefðu allir þeir, sem fóru héðan vestur með Díönu, í því skyni að
komast suður aptur með Arctúrus, orðið strandaglópar þar. Eigi
menu slík svik af hendi gufuskipastjórnarinnar yfir höfði sér eptir-
leiðis, verður það til þess, að enginn þorir að reiða sig á far með
póstskipi.
Sakir illviðra komst skipið eigi vestur til Stykkishólms fyr eu
25. þ. m.; kom aptur í gær, Fer á morgun til Iíhafnar.
VÖBLVERÐ.
Nýlega hefir frétzt vestan af Sauðárkrók að þar haíl verið
gefnir þessir prísar er mi skal greina, og sem eru nokkru betri en
þeir er vér sögðum frá í síðasta Norðlingi, og beztir þeirra er vér
höfum haft spurnir af: Ilvít ull1 95 aura; fiður 1 kr. og 1 kr. 4
a.; smjör 60—66 a. Rúgur 19 kr.; grjón 26—28 kr.; baunir 26
kr.; sikur 50 a; kafíi 1 kr. 8 a.
HINN NOBÐLENZKI KVENNASKÓLI.
— Samkvæmt ákvörðun þeirri, er nokkrar af forstöðukonum hins
norðlenzka kvennaskóla gjörðu á Syðru-Laugalandi þann 6. þ. m.
auglýsist hérméð, að svo er til ætlað, að forstöðukonur skólans
eigi fund með sér hér á Akureyri í húsi gestgjafa L. Jensens þann
20. september næstkomandi, og óskast þess að sem flestar þeirra
vildu sækja fundinn, með því að þar verða rædd spursmál, er skól-
ann mega miklu varða.
— það eru mín vinsamleg tilmæli við hina heiðruðu útsölumenn
og aðra kaupendur »Norðlings» að þeir sem eigi hafa enn borgað
árganginn vildu svo vel gjöra, að liorga hann nú sern fyrst. En
til þess að gjöra lukninguna sem hagfeldasta fyrir kaupeudur, vil
eg gefa þeim kost á, ef þeir ekki ættu hægt með að borga beiu-
línis til mín, að greiða hana til þeirra manna er nú skal greina:
Múlasýslur báðar til herra verzlunarstjóra Sigurðar Jónssonar á Vest-
dalseyri; Norðurþingeyjar- og nyrðri hluti Suðurþingeyjar-sýslu
til herra verzlunarstjóra þórðar Guðjohnsen á Húsavík, en suður-
hluti sýslunnar og Eyjafjarðarsýsla borgi hér inn í einhverja verzl-
an á staðnum; Skagfirðingar á Grafarós til herra verzlunarstjóra V.
Classen; Húnvetningar til herra óðalsbónda Jósefs Einarssonar á
Hjallalandi. Vestfirðingar borgi annaðhvort til herra kaupstjóra
Daníels Thorlaciusar á Stykkishólmi eða herra stórkaupmanns Ás-
geirs Ásgeirssonar á ísafirði. Sunnlendingar til herra bókbindara
Brynjólfs Oddssonar í Ileykjavík, nema hvað Skaptfellingum gefst
kostur á að borga til séra Jóns Jónssonar prests til Bjarnarness og
Hofells, nú á Borg í Ilornafirði.
Ritstjórinn.
X) Frú útlöndnm er oss skrifa?) a'b nllinn sö í uijög lágu -varfci.
Eigandi og ábyrgöarmaður: Sthaptl .lósepsson, cand. phil.
Alcureyri 1816. Prentari: B. M. S t rp h U ns s o n.
vjer drekka hljóðlega eitt staup. .Og jeg læt þá ósk fylgja, að oss
megi öllum eitt sinn verða þess auðið, að hittá hann þar, sem
gleðin hefir engan hlátur í sínu föruneyti en er þó víst miklu á-
gætari enn a!!t gaman og glens veraldarinnar.
Við þessi orð varð í bráð hljótt í salnum og hlje nokkurt á
brúðkaupsgleðinni, en hún náði sjer þó skjott aptur.
Einu verðurðu að lofa mjer, blessuð Soflía mín ! ef samfarir
okkar eiga að verða góðar — sagði Blokk nokkru siðar, þá er all-
ir stóðu glaðir upp frá veizluborðinu.
Soffia leit í andlit lionum, svo sem hún vildi spyrja til hvers
hann hygði, og sá að hann var alvarlegur.
það er það, að þú berir ekki á þjer í kveld neinn af hinum
löngu og íörneskjulegu títuprjónum.
Bara þennan! svaraði hún og benti á hinn óvandaða höfuð-
prjón, er lykkjan á brjósti henni var næld með. það er þriggja
ára gamall kunningi.
Sagan segir að þetta haíi oröið efni til hins f'yrsta lííilvæga
sundurþykkis í hjúskap þeirra. En þau sættust þó hejlum sáttum,
og ]iað er haft eplir Blokk, að þeim liafi aldrei orðið neitt annað
að áskilnaði.
Tuttiigu og fimm árum síðar hafði Soffía þennan samamerki-
lega títuprjón, sem brjóstnál, á minningardegi brúðkaups síns.
Nú er yngri dóttir henuar tekin að bera liann. Eldri dóttirin hef-
ur gipzt Langa hinum yngra, er það eitt hefur að hafzt í þessari
sögu, að hann Ijek við kettling. En nú er hann orðinn dugandi
maður og ætlar meðal annars, þótt undarlegt sje, að aðrir menn
geti verið jafnsælir sem í'aðir hans. Endir.