Norðlingur - 07.11.1879, Blaðsíða 2

Norðlingur - 07.11.1879, Blaðsíða 2
/ 219 Undum v£r ísalands dætur; Senn kemur sælli tíð, S61 roðar austurhlíð, Frjálsar vfer rísum á fætur. Fáum vðr frelsi’ og rfett, Finnist oss byrðin létt, Gcfist oss glaðari’ að lifa: Fléttað í fagran kranz Freinstu með sonum lands E g g e r t s nafn skulum víir skrifa. Umvið sem ávöxt ber Upp lðztu vaxa hér E g g e r t vor Gunnarsson göði. Proskist í þýðri jörð Þrávalt við Eyjafjörð Andlegur auður og gróði. f 4/ ^-£yt£í/r> ^ r . ^ £ ££ > MÖÐRUVALLASKÓLINN, ALÞINGISIUJSIÐ 0. FL. Þann 23. september afhenti alþingismaður Tryggvi Gunn- arsson amtmanni Chr. Christiansson skólabygginguna á Möðru-' völlum, tók amtmaður þá við húsinu fyrir hönd landsjóðsins, en íulinaðarafhending skólans fer frain í Kaupmnnnahöfn í hendur ráðgjafa íslands; erskólinn þangaðtil í ábyrgð Tryggva, sem heíir keypt ábyrgð á byggingunni alt að þeim tíma. Tveir timb- irsutiðir skoðuðu að amtmanni og sýslumanni nærverandi skóla- imíðið og lðtu hið bezta yfir verkinu, og sögðu öllum skil- málum vei fylgt. Ytirsmiðnuin, Jóni Stefánssyni hefir því tekizt að leysa þetta stórvirki rúinum tveim mánuðum fyr af hendi en áskilið var í skilináia þeiin, er þeir ráðgjafi fs- lands og Tryggvi Gunnarsson gjörðu sín á inilli. Að verkinu varð svo snemma lokið er að þakka forsjá og verkhygni yfii — smiðsins, sem er því ágætari sem honum var eigi vcl búið í hendur að ýmsu Jeyti frá Kaupmannahöfn, einsog liann líka hafði ýmsa aðra örðugleika yíir að stíga, er láu í flutn- ingi efnisins o. fl. Þegar vðr gætum að því hve seint og slysalega hefir tekizt til með opinberar byggingar hðr á landi alt að þessu, t. d latínuskólann, dómkirkjuna og hegningar- húsin, hvort sem fyrir þeim hafa staðið hðrlendir smiðir eða útlendingar, þá er það gleðilegt að svo lítur út fyrir að hðr sð hjá oss sá maðurinn er muni geta leyst þvílík stór- virki bæði fljótt og vel af hendi. — f fjárlögunuin hefir alþingi veitt 100,000 krúnur til þess að byggja fyrir hús lianda því og söfnum landsios, og er vonandi að hin heiðraða neínd, sem sett er í máliuu aki í þessu efni tilht til reynzlunnar og velji þann mann til að standa fyiir byggingunni er ‘hefir sýnt að flokkinn, og lauk lianu máli sínu á þe>sa íeið : sKoin þú ineð mér, herlffið ei inndælt, og á vígvellinum syðra er skjótlegt uð vinna sér írægð og framav. Eg kvaðst þess albúinn. Um miðdegi í dag fékk faðír hans mér skjal nokkurt, að eg væri gjörður að undirforíngja í Souavaflokknuin, í sveitþeirii er liaoul réð. Algier, 1863. Við stiguiri áf skipi í Oran, og hófum hergöngu vora suður í landið táin dögum sfðar. Landið er fjollótt, og frjó- vir dalir á inillum. Öólargeislarnir eru opt brennandi heiti", en þegar inn kemur milli fjallaniia kemur eitthvert eyðisnið á alt, og á kveldin eptir sólarlag blæs svöi tjaliagola, sein ininnii á Noiðuiiöndin. Næturuar eru einkuin yndislegar; liirn- ininn er þá heiðbiár og alstirndur. Jussnl berstjóri kom íii vor uin daginn, og lofaði að vér skyldnm bráðlega komast í kast við íjandmennina, enda var þess eigi langt að bíða. I morgun um sólaruppkonui vorum vér á göngu um gula sand- auðn Framheiiun uain tiiógglega staðar, og sáum vér nokkra 220 hann cr t'il þess vel fær. Að öðru leyti virðist oss að alþingi hafi hraðað sér heldur inikið að þessiri fjárveitingu. þegar jafnfátækt og niðurnítt land og ísland á í hlut verður vei að gæta þess að veita aðeins fé til nauðsynlegra fyrirtækja, og þarf þess því vandlegar að gæta sem iéð er meira 100,000 krónur er stórfé fyrir ísland, það er meira en fjórði hluti af árs tekjum landsins þar eð menn munu nú afhuga að heyja alþingi við Oxara, því mætti þá ekki alþingishússbyggingin bíða eptir því að latínuskólinn yrði bygður ? það getur naumast dregizt mörg árin. Ilvað getur verið á móti því að lieyja alþingi í honutn annaðhvert suinar í sumarfríi skólapilta? Nóg er rúmið. Menn munu koma með þá ástæðu fyrir að byggja strax, að söfn landsins þnrfi þegar annars og betra húsnæðis við. En aðgætandi er, að nú hefir einmitt í sumar verið gjort við dóinkirkjuna þar sem þau eru geyind, og er óiíklest að þau skemdust þar á fáuin árum. það létu Danir sér sæina, að geyina hið mikla og dýrmæta háskólabókasafn í Kaupmannahöfn uppi á kirkjulopti fjöldamörg ár, og er þó ærin mur.ur á efnahag þeirra og okkar það er óefað, að ineð því að sameina byggingu skólahússina og safnanna og halda alþingi í herbergjum skólans mundi sparast inargar þúsundir króna, er betur hefði verið varið til þess að þókna dálítið hreppstjórum, stofna búnaðarskóla, afnema ábúöarskatt, færa niður lausafjárskatt og spítalagjald. sem alt varð útundan á þessu þingi. því miður hafa þær raddir látið til sín heyra er segja alþingi of dýrt, og er hætt við að þetta álit minki eigi við þessa alþingishúss byggingu. Vét álítum alþingi eigi of dýrt. en Guð gæfi því væri eigi mislagðar hendur. Vér viljum hér um leið minnast nokkuð á aðra mikia fjárveiíingu alþingis, en það eru Í00,000 krónur til brúargjörðar á Olíusá og þjórsá, er reyndar á að endurbörgast á 40 áruin, en er alveg rentulaust lán, og missir landsjóður við það fjarska mikið té. Er hér fyrst athugavert, að það eru allar líkur til að þessar lOOoOO kr. hrökkvi eigi, enda vildi séra ísleifur Gíslason, þingmaður Rsngæinga, að veittar væru þegar 150,000 kr. og er líklegt að að því reki ef eigi meira, því þegar þingið hefi sagt a í þessu tilliíi þá neyðist það til að segja iíka h. það mun rétt hennt að menn hafa ekki búist svo bráðlega við þes ari miklu fjárframlögu til brúnna, - einkurn þar formaður fjárlaganefndarinnar var málinu lítt meðmæitur — og því skipt sér lítið af májinu og óvíða rætt það á mann- fundum, nema þeir eystra sem eðlilegt er, því Vesturskapt- fellingar, Rangæingar, Árnesingar, Gullbríngu og Kjósarsýslu- búar og Reykvíkingar eiga að borga þeíta rentulausa lán, og það tnun öilu til skila haldið að málið bafi verið samþykt af almenningi þar syðra og eystra — það mun sannast þá borga skal lánið — en það er víst að Vesturskaptl'ellingar mótinæltu því að bera brúargjörðakostnaðinn, og er það hart að þeir skuli hvfta díla í fjarska, er hrairðust og færðust óðfluga nær. það voru Beduínar* úr fjandhernum, er geistust tram á hiiiuiu tlughröðu íákuin sínum, og sneru jafnan við aptur, uns vér eygöu'n stórhepa þeirra iangt í burtu. Beygjandi sig frain á hinum brunandi jóuiri, ineð hinar hvltu og blaktandi kápur, og myrku og mögru andlit, er hvítmataði í augun, voru þcir sein volur að líta. sem svífandi kirkjugarðbúar, koinnir 'á kreik í návoöum sínum. Vér fylktuin oss í feihyrning, og gengum hægt fram skjótandi á riddaraflokkana, er þutu kringum oss, og skutu inn í hóp vorn, án þess þó að vinna mikið á Bórðuinst vér svo um hríð. Tveir djörfustu af óvinunum ideyptíi á flokkinii, og annar þaut sem elding yfir raðirnar, og í gegn, svo að hvergi sakaði, en liinn stefndi þar á er við Raoul vorurn fyrir. llesturinn var lagður undir hoauin, og um leið og hann féli setti hann byssu sína fyrir brjóst Raouls, og virtist svo sem eldur brinni úr augum hans. Eg gat nieð naumindum slegið hlaupið frá, og skotið fór uppí loptið. Beduininn gafst upp. *) Keikitlokkur arab-kur.

x

Norðlingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Norðlingur
https://timarit.is/publication/106

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.