Norðlingur - 19.04.1880, Blaðsíða 1

IRILIR.
V., 17.-18.
Keiuur út 2—3 á mánuði
31 biöðais umárið. Akureyri i9- Apríl 1880.
Kostar 3 kr árg. (erlendis
4 kr.) stök nr. 20 aura.
1880.
A s k o r u n.
Ritstjðri „Skuldar“ hefir með fögrum orðum heitið á
landshöfðingjann, að hann „skoraði á biskup landsins að
hlutast til um að haldin verði almenn sorgarhátfð
í minningu Jóns Sigurðssonar", og er þetta vel og fagur-
lega hugsað af ritstjóranum, en vðr óttumst því miður
að þessar mörgu áskoranir, koll al kolli, frá skrifstofu til
skrifstofu, dragi úr framkvæmdinni, þó að nú aldrei
nema biskup landsins — vðr efumst ekki uin vilja og
álit landshöfðingja í þessu efni — kynni að meta minn-
ingu hinnar framliðnu þjóðhetju vorrar eins vel og öll
alþýða manna gjörir það. En skeð getur og að biskupi
þyki þetta of nýstárlegt, og að hann hafi jafnvel ekki
einu sinni myndugleika til að leyfa uppá sitt eindæmi
að halda sorgarhátíðina Þyrfti málið svo aö rekast frá
skrifstofu biskupsins út yfir haf til mjög svo tvísýnna
undirtekta. Um það að svar kæmi frá Danmörku yrði
hin hátíðlega greptran Jóns Sigurðssonar og konu hans f
Reykjavík fyrir löngu liöin, og uppástungudagur ritstjór-
ans, afmælisdagur Jóns (17. júní) að ölluro Ifkindum líka,
að minsta kosti gæti alþýða manna víðsvegar um land
tkki fengið að vita um afdrif málsins lyrr en langt væri
liðið fram á suinar. Sorgarhátíðin, eins og ritstjóri
sSkuldar“ hugsar sðr hana, getur því ómögulega farið fram á
greptrunardegi eða afmælisdegi Jóns Sigurðssonar, og á-
lítum vðr það eiga illa viö, og eigi síður allan drátt og
vonbænir um hátíðahaldið.
Með því_að hætt er við, að þessar kringumstæður tálmi
hinni fögru uppástungu ritstjóra „Skuldar“ fram að ganga,
þá viljum vðr leyfa oss að víkja henni lítiö eitt við, og
stinga uppá og mæla fastlega fram með því, að allar
sýslur landsins sendi fleiri eða færri menn til
þess að vera við jarðarförina í þeirra nafni
og fyrir þeirra hönd. Á þessu eiga menn ráð, til
þessa er fylsta heimild, og þannig heiðra þjóöirnar um
allan hinn inentaða heim hina framliðnu föðurlandsvini
og afbiagðsmenn sína. í»að er nú víst, að lík Jóns
Sigurðssonar verður flutt heim til Reykjavíkur síðast 1
apríl og greptrað þar á opinberan kostnað. ísfirðingar
hafa tilkynt Iandshöfðingja að þeir óski að verða við
jarðarförina, og verða sendir þaðan úr sýslu valdir menn
úr hverjum hrepp, og er oss skrifað að allar Vestur-
landssýslur sendi sjálfsagt menn til jarðarfararinnar, sem
fsfirðingar hafa beðið landshöfðingja að haga þannig, að
húti f æ r i f r a m meðan að strandsiglingaskipið sArcturus„
bíður i Reykjavík síðustu dagana af maí, svo að
alinenningi gælist víðsvegar uin land kostur á að sýna
þessari sinni framliðnu, elskuðu þjóðhetju ást sína og
virðingu, og er enginn efi á, að landshöfðingi, sá maður,
sem næst hinum framliðna hefir mest og bezt starlað að
og fyrir vort fengna stjórnfrelsi, tekur þessari beiðni ís-
firðinga vel, og mega menn víst reiða sig á það, að jarð-
arförin fari fram á tilteknum tíma, síðast í maí.*
Að öðrum kosti neyðumst vðr með sorg til að álíta að
pukrað sð ótilhlýðilega og óforsvaranlega með jarðarför-
ina, sem þó fer fram á alþýðu kostnað af heilum huga.
Vðr getHin þess, að vðr tölum hðr f nafni allra þeirra
beztu manna er vðr höfum minst á málið við, og þeirra
mörgu sem hafa ritað oss um það með brennandi áhuga.
í*að mun óhætt að fullyrða að nærsveitirnar fjöl-
menni til jarðarfararinnar, sem vðr vonum að landshöfð-
inginn birti sem fyrst í blöðunum. Vðr Norðlendingar
erum fjarstir og eigum flestum sýslum örðugra með að
sækja jarðarförina, og er því ekki hugsandi að senda úr
fjarlægustu sýslunura nema fáa menn, en ekki mættu þeir
vera færri en tveir fyrir nokkra sýslu. — Að svo mæitu
skorum vðr á allar sýslur íslands að senda kjörna menn
og fjölmenna sem mest til jarðarfarar vorrar elskuðu
þjóðhetju, Jóns Sigurðssouar, en sðrílagi skorum vðr fast-
lega á Norðlendinga og Austfirðinga, er fylgdu sínum
elskaða föðurlandsvin einna bezt að frelsisverki hans, og
eru arftakendur að áframhaldi þess — að fylgja honum
líka til grafar.
Vðr vonum að hinir heiðruðu blaðabræður vorir fylgi
vel þessu máli, og felum vér það að endingu til fram-
kvæmda: fyrst og fremst hinum hæstvirta landshöfðingja,
en kosningu manna f hverri sýslu, sýslunefndunum og
samvinnumönnum hinnar framliðnu þjóðhetju, aiþingismönn-
um. Góðir íslendingarl látum oss álfta það sjálfsagt
að landshöfðingi verði við þessari áskorun vorri, og förum 1
HTokkur atfiug'amál
eptir
Arnljót Ólafsson.
IV.
Reynum því og kappkostum af fremsta megni að komast
úr kaupstaðarskuldum vorum, og það svo að vér verðim sem
fyrst má verða eigendr yöru vorrar í sumarkauptíð. Nú er
hin hentugasta tíð. Samgöngurnar höfum vér fengið í gott
horf. þennan vetr hefir verið árgæzka til sjós og lands. Öfl-
um því sem mest en spörum kaupin sem mest. Minnumst
þess, er vér sjáum skina á brennivínstunnurnar, kaffisekkina,
*) Vér getum ómögulega séð nokkuð á móti því, að láta
líkamina standa uppi ( líkhúsinu frá því þeir koma
með «Phönix» og þangaðtil að jarðarförin fer fram ; þvf
víst er hægt að láta lík standa uppi á sjúkrahúsinu ef á
þyrfti að halda þennan stutta tíma. Hafi líkami Jóns
verið smurður og haldi hin fagra, hreina elskulega ásjóna
hans sér, þætti oss vel við eiga að líkið stæði að þjóð-
höfðingja sið á «lit deparade» rétt á undan greptraninni;
mundi mönnum minnistæð hin blessaða fagra ásjóna Jóns,
og vekjandi til góðra verka.