Norðlingur - 30.11.1880, Blaðsíða 2

102
bændur nú sjá binn raikla verðraun, getur þeim ekki
dulizt, hve mikið mætti gjöra til umbóta fyrir það fð er
þeir með vörupöntuninni fá í ágóða, inóts við þá
verzlun er nú við gengst.
B æ n d u r! látum þá eigi einræningskapÍBn, tortrygn-
ina,vanafestuna, áræðisleysið nð amlóðaskapinn aptra oss
frá að byrja nú þegar ineð sameinuðum kröptum, ein-
beittum og eindregnum vilja, að koma þessu velferðarináli
í rðtta og fasta stefnu, því her er ekki einungis um margra
þúsund króna árlegan ágóða að ræða, heldur mun reynzlan
óefað sýna að með vaxandi velmegun landsmanna, munu
margvíslegar framfarir dafna, er nú liggja í dái, og
mikilvæg fyrirtæki á fót koinast, er nú þykja jaínvel
óhugsandi á að byrja.
Það er ekki nóg að vita
„að eyjan hvíta
á sðr enn vor ef fólkið þorir
Guði að treysta, hlekki hrista,
hlýða rðttu, góðs að bíða“,
heldur eigum vðr í einum anda að brjóta af oss ser-
hvcrja þá hlekki er hindra sansarlegar frainfarir fóstur-
jarðar vorrar.
Með einbeíttum yilja, þreki og staðfestu mun auð-
velt, þar sem vðr nú höfum gufuskipin, að koma vöru-
pöntun bænda á fót, og þareð eg vona að eg f því
máli geíi unnið yður og fósturjörðu minni nokkurt gagn,
þá vil eg leggja í sölurnar fyrir hana og yður krapta
mína og tíma, til þess að gjöra í þessu málefni það
sem í mínu valdi stendur.
K ö n n u ð f j ö 11.
(Framh.) Frá Kistufellhyar Trölladingja í norðvestur
og er skammur vegur á mini, en hrann er pað og mun
ílt yfirferðar, en Herðubreið teigði höfuð sitt yfir Dyngju-
fjöll (syðri) mundi hún vera, í óttustað, sáum við út á Mý-
vatn og austur og norður mörg fjöll, en engi okkar var
fjallfróður maður, og get eg pví eigi talið pau. Eptir það
fórum við til hesta okkar og, héldum austur fyrir fellið fór-
um við á siunum stöðum á jökulhrúninni en stundum upp
í fellinu, pví jökullinn liggur fast að pví, sumstaðar stóðu
vatnstjarnir par til og fxá í dælunum og náðu eigi fram-
rás, var vegur sá illur, hæði ákaflega hratt út af felsöxlinni
og stórgrýtt.. Lágur er jökullinn par og ljótur mjög, liefi
eg par hvergi komið að mér hafi pótt landslag skjóta
manni eins hroll í hug og par. ]pá var kl. 5 er við fórum
frá fellinu, tók pá við hraun allilt, er hggur norðan við
fellíð, pá fórum við yfir stórgrýtta mela, par til tóku við
leirur er sprænur pær mynda er falla úr jöklinum hér og
par alla leið vestan, frá Kistufelli og austur að Jökulsá,
falla rensli pau út í sanda og koma loks saman vestan
við hraun er gengur aptur norður úr jöklinum, er pað
hraun nokkru nær Jökulsá en Kistufelli. þ>á var kl. 97*
er við komum að pví og höfðum pá faríð hratt austur
leirurnar því vegur var hinn bezti, einn klukkutíma vorum
við yfir hraunið, er pað illt yfirferðar með hesta er austur
eptír dregur, tjölduðum við austast í pví og gáfum hestum
okkar fóður par hagi var engi, utan grávíðislauf á stöku
stöðiun. Hraun petta kölluðum víð Kvíslahraun; var frost
um nóttina par við jökulinn; fórum við paðan kl. 57* og
béldum austur með jökli var yfir meleyrar að fara og smá
jökulsprænur að öðru hvoru, falla pær norður og austur í
Jökulsá. en er dregur austur að ánni stækka eyrarnar,
par eru og grasblettir litlir; bæði var par grávíðir og gul-
víðir, og gras, mest puntur og fífa, skarfakál var par en
lítils vaxtar, eyrarrós og. var þá eigi alblómguð; pó var
þar ekki hagi fyrir hesta hæði vegna sneggju og hins, að
toppamir voru smáír og langt í milli, en hlauphagi fyrir
gauðfé um hásumar, vatn var par í nokkrum smálækjum
íærf, en alstaðar annarsstaðar vestan frá felli jökulleðja.
Kl. 8*A komum við að hinni vestustu kvísl aðalárinnar, en
9Vj er við komum yfir ána, ,var hún mikil, og riðum við
Iiana pá í kvíslum á grjóteyrum, en svo var ein peirra
mikil að freyddi upp að herðatoppi straummegin, en
allgóð var hún undir. Jökulsá (hin vestari kvísl) kemur
úr hverfi litlu rétt við Kverkfjöll en ekki undan Kistu-
felli, eins og stendur á uppdrætti Bjarnar, hefir hann
farið nokliuð norðan við fellið og séð sprænur pær er eg
hefi áður getið um, hefir hann pá ætlað par upptölc árinn-
ar, par sem pó jökullaekir peir er flóa út frá Kistufelli
koma loks í ána nokkuð sunnan við Vaðöldu, en eðlilegt
var pótt honum virtist áin renna austur með jöklinum, pví
einatt hefir hann séð glitta í vatn, en fór sjálfur svo miklu
utar en við. Upptök árinnar eru austur við Kverkfjöll og
munar pað miklu frá pví sem er á uppdrættinum. Reylc
sáum við í einum stað í Kverkfjöllum skamt austan við
upptök árinnar, mun par vera hver en ekki rannsölcuðum
við pað, reykinn lagði par upp með háum hamri og var
mikill að sjá- |Já var kl. 10 er við komum austur að
Kverkhnúkarana (þar fundum við skrokk af skoglu lítt
skemdan) en 107* er við voruip komiiir uppá hann, ekki
er par stingandi strá, er raninn ljótur og eyðilegur mjög,
alsettur giljum með hnúkilm háum á milli, sumstaðar, er
par brunahraun en pess á milli stórgrýttir melar, við geng-
um upp á hnúk austast í rananum og vorum 10 m. að
pví, sáum við pá upptök Kreppu er kemur úr jöklinum
rétt fyrir austan Kverkhnúka, safnast vatnið par saman í
dæl allstóra en reunur síðan út með melhrygg er liggur
austan við, en ýmist er brunahraun eður melar að vestan.
þ>á sáum við og norðaustur í Hvaunalindir, héldum við pá
anstur yfir hrekku bratta tóku pá við melar stórgrýttir, pá
var kl. 10 m. gengin 3 er við koraum austuraf, héldum við
stefnu norður í lindir var pá yfir 2 hrauntögl að fara,
en vel færileg voru pau, kl. 37-« komum AÚð á haga, er pað
rétt sunnan við pað er lindirnar eður fremstu lækjadrög
peirra hyrja. Spréttum við par af hestum og áðum um
hríð, allgóður var par hagi fyrir hesta. |>á var ld. 5 m.
gengin til 6 er við fórum paðan, riðum við Pétur austiu'
að Kreppu fellur hún par pröngt og var mikil, mundi engi
geta. riðið hana par. í melöldu austan við ána sáum við
haghlett nokkuð stóran en meir niun pað grænn mosi en
gras, að pví okkur sýndist í sjónpípu, annar blettur er
par nokkru noi'ðai' með ánni að austan, og gras á honum,
er hann fast við ána svo við sáum hann betur en hinn
fyrri, að vestan fundum við og liaga. í tveim stöðum, var
hinn ytri grösugur vel hvorugur, peirra er mikill ummáls.
Yið Pétur liéldum nú út með ánni par til kemur út að
melhrygg háfum er við kölluðum Kreppuhrygg, vestan und-
ir honum rennur hinn lengsti lækur lindanna, við hrygg
penna heygist áin austur fyrir melöldu og rennur' par út
i dæld djúpa og myndar par eins og stórt vatn en síðan
norðvestur og rött fyrir norðan lirygginn, par fellur hún
hreit og mun mega ríða liana par sölcum vatnsmegins en
óálitleg er hún par með sándbleytu. Til forna hefir Kreppa
runnið út með hryggnum, en stíflast af jökulhlaupi og
hrotizt pá austur fyrir ölduna, sér glögt fyrir árgilinu
norðan við jökulhlaupið. Onnur á kemur að austan og
rennur vestur í Kreppu hjá melöldu peírri er áður er
nefnd, pá kölluðum við |>verá, en ekki sáum við hvert
nokkur á kæmi par er vatnið stóð í dældinni. Aústaní
Kreppuhrygg er hag'i á nokkruin parti og lindaveitur. |>á
fórum við vestur yfir hrygginn og konaum ofan í lindirnar
norðan við hraun er liggur vestan við hann, eru lindirnár
par breiðastar og landsmegin mest, hvannstóð er par á-
kaflega mikið og rætur góðar, par norðan í hrauninu eru
melhnausar talsverðir, voru stangirnar háar mjög; pá
funduin við og húsatóptir hlaðnar af grjóti og skal peirra
síðar getið; riðum við pá vestur fyrir hraunið og síðan
suður til félaga okkar, höfðu peir farið fyrst út yfir hraun-
tagl lítið og spratt par upp lækur, par var haglendi með-
íram og hvannstóð míkið, fóru peir með læk poim norður
að Kreppuhyrgg, gengu þeir síðan uppá hann og lituðust