Skuld - 28.07.1877, Blaðsíða 6

I. ár, nr. 6.-7.]
Ervlðislaun á Seyðisfirði.
Hr. faktor Sig. Jónsson á Yest-
dalseyri, sem er afgreiðslumaðr póst-
skips á Seyðisf., skrifar oss pannig:
„Herra ritstjóri! .
Meðal annars fróðleiks hefir Nr.
3—4. af blaði yðar „Skuld“ fluttokkr
lesendum sínum pá merkilegu nýung
að daglaunin hjá mér hafi við kola-
útskipun í „Diana“ pann 25. maí síðstl.
verið 10 Kr.\ en pareð petta eru yfir-
drifin ósannindi finn ég skyldu mína
að leiðrétta pað. Daglaunin voruhér
á Seyðisfirði, áðr en „Díana“ kom í
petta skipti, mjög óákveðin; samdiég
pví fyrirfram um við alla, er að kola-
útskipaninni unnu, að peim skyldu
goldnir 16 skildingar (eftir gömlum
peningareikningi) fyrir hvern klukku-
tíma, er peir ynnu. J>essa horgun
virtist mér að allir gjöra sig ánægða
með, enda var ekki kostr á að peir
fengi einum eyri meira.
Að útskipanin hafi pá og oftar
gengið seinlega fyrir mér, kann vel að
vera, en par sem mér finst að ég af
ýtrastamegni hafi ævinnlega reynt að
fiýta fyrir afgreiðslu „Diana,“ og skip-
stjóri Vandel oftast látið í ljósi ánægju
sína yfir pví, pá |ber ég engan kinn-
roða fyrir pví, er stendr í ritgjörðinni
um gufuskipamálið.
Vestdalseyri, d. 28. júní 1877.
Sigurður Jónsson.“
SKULD.
HEBHYÖT
Athugas. ritstj.: J>að er ekkitil-
tökumál, pótt flugufregnir komi stund-
um í blöð; pvíað inum vandaðasta
ldaðamanni er eigi unt að vita, pegar
hann heyrir fréttir, hvort pær sé sann-
ar eða ekki. — |>að vita allir, sem á
pví svæði búa, að petta var altalað
hér á Eskifirði um pessi 10 Kr. dag-
laun, og má hr. S. J. að vísu fremr
kunna oss pökk, en ópökk fyrir, að
vér með pví að hreifa orðrómnum í
blaði voru, gáfum honum færi á að bera
hann til baka.
Yér höfum sagt á s. st. að út-
skipun væri seinleg á Seyðisf., og er
oss leitt að sjá, að góðkunningi vor
skuli hafa misskilið svo orð pau, að
hann álítr sveigt að sér sem afgreiðslu-
manni með pessu. Hyorki kom oss
pað til hugar, enda vonum vér að eng-
inn annar geti lagt pað í orðin. |>að,
sem vér áttum við, er vér sögðum út-
skipun seinlega á Seyðisf., var pað,
að hvorki er par völ á slíkum útskip-
unar-bátum sem hér, pví peir eru par
eigi til; svo er og engin bryggja par,
er lagzt verði við með hafskip; par
sem hér á Eskifirði er bryggja, er
hvert hafskip og gufuskip getr legið
við, svo út á megi ganga, ef ekki eru
pví verri veðr; endaerhægt að varpa
p eim út ef svo kemr fyrir.
62
gegn
I>JÓÐFJANDA. ^
(Framh.) |>etta stig heitir:
2. HÓELECt NAUTN ÁFENGRA
DRYKKJA. Með pessari hóflegu
nautn læra menn að verða víúdjöflin-
um handgengnir og loks prælar hans.
En fyrir pað er ekki sagt, að allir
hófsmenn verði ofdrykkjumenn; pað er
mjer fjarri að segja, par sem svo
fjölda margir eru hófsmenn raeð vín
alla æfi sina og hafa aldrei drukknir
sjezt, eða pá sumir slikra hófsmanna
hafa orðið kenndir (eða drukknir?) svo
sem einu sinni á ári, mest tvisvar, eða
ef til vill alls einu sinni alla sína daga.
Hveijum dettur í hug að ásaka pessa
menn? |>eir prýða líferni sitt með
dyggð hófseminnar og gefa peir ekki
öðrum gott eptirdæmi ? Og einatt prje-
dika peir átakanlega gegn ofdrykkju.
Hjer tala jeg nú sjer í lagi um pá
menn, sem eru ráðvandir menn yfir
höfuð, grandvarir og vilja ekki vamm
sitt vita, er guðs og manna dómar
verndapáfráheimsku, vansæmd, tjóni,
glötun ofdrykkjunnar, Og hverjum
dettur í liug annað en virða pá og
elska? Ekki mjer. En samt talar
guðs orð til peirra, eins og annara.
„Sá sem stbndur, gæti pess, að hann
falli ekki.“ Hinir vönduðu hófsmenn
gæti dæmanna og reynslunnar og spyrji
sjálfa sig: „Er vissa fyrir pví, að jeg
muni verða alla leið sterkari á svelli,
heldur en margur vandaður hófsmaður
hefir reynzt á undan mér, pegar vín-
djöfullinn gjörði með öllu móti árás
á hann og hann seint og síðar 1 eymd
ástríðu sinnar varð að játa: ’Ó, að
jeg, áður en jeg veiddist í net Bacch-
usar, hefði svarið Bindindinni, sem
helgri verndandi drottningu, trú og
hollustu, pá væri jeg nú frjáls og far-
sæll pegn í riki hinnar frelsandi drottn-
ingar, pvi hún stjórnar með speki,
sannleik og mannkærleik, en Bacchus
með villukenningum, lýgi og gjörn-
ingum.’ Er víst jeg fái staðizt betur
en hann?“ — Já, hina sáru og auð-
mýkjandi játningu, gjörði sá drykkju-
maður, sem fyr var hinn vandaðasti
og guðhræddasti liófsmaður, hana ljet
hann í ljósi andvarpandi, vegnu hins
holla, pótt margdeyfða porsta hans
eftir sæmd og dyggð, sem enn var
eptir í sálu hans, prátt fyrir vínporst-
ann, A pví hann fyrrum hafði gengið
á ferli dyggð'anna, pótt samt hinn vondi
porstinn að lokum kæfði hinn góða,
enda hafði pessi maður—er raunar
var útbúinn kristilegum hugsunarhætti
og góðum ásetningi, en gætti ekki að
standa íklæddur guð s alvæpni—hann
hafðiekki við hold og blóð að berj-
ast, heldur viðillsku anda í loft- *) Bf. 6. 10 fo.
— 63 —
[28. júlí 1877.
inu eður i himneskum efnum.*) Honum
reyndist vínsins ríki í heiminum
djöfulsríki, hann mátti ekki losast,
hann reyndi og reyndi, komst nokkur
tet, stundum alllangt, fjell svo og fjell.
pví hann var orðinn ofdrykkjumaður
og komiun í klær víndjöfuslins hjer á
Jörðu, kominn á hið priðja stig. Svona
íor fyrir pessum vandaðahófsmanni.
pú vandaði hófsmaðnr, er óhugs-
andi, að eins fari fyrir pér? Setjum
Púsegir: Já.“ f>ú segir: „f>essa
manns afdrif eru sjálfskaparvíti, hann
hefir ekki fylgt föstum ófrávíkjanleg-
um reglum, hann hefir ekki sífellt
vakað og beðið.“ Ekki segi jeg pig
tala ósatt, en jeg fer ekki heldur lijer
ineð nein ósannindi. Og jeg leyfi mjer
enn að segjapjer: „fessimaður hafði
víst bæði sterkari ástríður en pú, og
hættulegri ginningar, voðalegri atfarir
freistinganna.“ Samt má hann og á
að ásaka sjálfan sig, pví hann var
ekki ávalt í öllum herklæðum. En
líka ásökun pessu má og á hver mað-
ur að gjöra, pótt hann sje ekki ber-
syndugur, pví allir vjer brjót-
um margfaldlega.
f>ú vandaði hófsmaður! Jcg hygg.
eða jeg vona með sjálfum pjer, að pú ;
verðir aldrei ofdrykkjumaður, en ertu ‘
með öllu viss um pað, nema pii sjert j
í bindindi? f>að er vorkunn, jafnvel
von, pó sumir slíkir hófsmenn haldi,
að peir geti ekki fallið. En sumir,
jámargir eða flestir mættu skelfast,
°o gjörðu pað, ef peir væru ekki
slegnir með blindni og gætu sjeð hættu
vegarins, pví víndjöfullinn blindar pá
°g lýgur að peim, hann erpeimpægi-
legur og viðfeldinn, sýnir peim ekki
mislyndi sitt, angrar pá ekki, en
veitir peim ánægju, virðing, vinsæld,
pangað til hann hefir náð að fjötra
pá og peir losna ekki pótt peir brjót-
ist um, af pví peir svíkja hann ekki
með öllu og kalla á hina frelsandi
drottningu Bindindi, svarinn óvin pessa
djöfuls og honum yfirsterkari; hún hefir
og veitir hverjum, sem piggja vill, hið
úyggjandi alvæpni guðs, sem dugir
móti pessum morðingja og miskunar-
lausa harðstjóra. Jeg virði og elska
hófsmanninn, einkum ef jeg veit, að
hann hefir haft ríkar ástríður og sigr-
að pær vel, ef hann hefir afneitað
sjalfum sjer og fylgt Kristi eptir.
En minni er dyggð lians, og vera ma
pað megi um hann segja aðhannhafi
sín laun út tekið, ef hann gjörir hið
góða, eða er hófsmaður, aðeinseptir
nátttúrufari sínu; minni er pá dygð-
in, eða engin, pví dygðin aðskilst aldrei ■
frá sjálfsneitun (sínneitun?) f>essi
hófsmaður dæmir pví opt ranglega um
drykkjuskap, svo sem eins væri ást&tt
með alla, aðrir megi eins vel forðast
-64-