Skuld - 13.04.1878, Side 1

S k u I d.
II. árgangr. Eskifirði, Laugardag, 13. apríl 1878 Nr. 10. (30).
109 1 iio | íii
t 17CJTI| f Þar Þa<5 er t>æði
• auglýsendum og oss
óhentugra, að safna auglýsingum
fyrir, par til nóg er í viðauka-
blað, tökum vér heldr auglýsingarnar
í blaðið sjálft. — En til pess að
sjá kaupendum vorum nokkurn sann
fyrir rúm pað, er auglýsingar pannig
taka upp, raunum vér gefa út á árinu
eitt eða fleiri númer fram yfir á-
kveðna tölu, án pess verð blaðsins
hækki neitt fyrir pað.
Jón Ólafsson,
eigandi og ritstjðri „Skuldar11.
tJB ÖLLUM ÁTTUM.
[Kafli úr brófi úr pingeyjarsýslu, 8. marz 1878.
Blað yðar „Skuld“ hefir komið
fjarskalega seint norðr hingað, og oft-
ast liðið margar vikur eða jafnvel mán-
uðir á milli pess, að ég hefi fengið
pað.*) |>essi mjög tiltakanlega seinu
og síðbæru skil liafa verið hér um
pláz á öllum blöðunum, en einkum
pó á yðar blaði og sunnlenzku blöð-
unum; og leiðir petta til pess, að á-
‘hugí manna hér um sveitir dofnar nú
óðum með að kaupa blöðin, par pau
geta ekki fylgt tímanum, svo í nokkru
lagi sé; auk pess vantar flesta ýmist
fleiri eða færri númer í hvern árgang
af Akreyrar og Roykjavíkr blöðunum
*) Blaðið heíir verið reglulega sent með
hverri einustu póstferð tilþessútsölumanm,
sem þessum kaupanda afhendir „Skuld.“ R.
fyrir næstl. ár, og pað jafnvel 4. til
5. part allra blaðanna. J>að er eðli-
legt, að menn af slíkum orsökumfirt-
ist heldr við að kaupa blöðin, sem
fremr mega kallast óhæfilega dýr eftir
stærð peirra;*) — og pað pvi fremr,
sem sumt af innihaldi peirra er, að
áliti okltar bændanna, fremr fánýtt og
ómerkilegt rusl, svo sem auglýsingar
á hrossum, töpuðum munum o. fl., á-
samt eftirmælum í ljóðum og æfi-ágrip-
um ýmsra manna, sem einungis ætti
að koma út í viðaukablöðum, pareð
pessháttar er prentað á kostnað hlut-
aðeigenda, sem óneitanlega rétt er.**)
Eg er viss um, að blaðamenn
gæti fengið miklu fleiri kaupendr —
að minsta kosti priðjungi fleiri— hér
um sveitir, ef ráðin væri bót á pess-
um áminstu göllum, sem mér og fleir-
*) Ef alþýða hefði nokkra hugmynd
um, hvað prentun, pappír, útsending o. s.
frv. kosíar blöðin hér á landi, þá mundi hún
sjá, að þetta er ekki á rökum bygt. — Saman-
borið við kaupendafjölda og tilkostnað eru
hvergi í heiminum eins ódýr blöð og
in íslenzku. Ritstj.
**) Auglýsendum yrði oft eigi gagn að
auglýsingum sínum, ef þeim væri safnað sam-
anívikur og mánuði, þar til nóg v.eri komið
í auka-blöð; enda virðist á sama standa, þó
þessháttar taki upp dálítið pláss í hverju
blaði, ef númerin þá eru höfð þeim mun
fleiri um árið. Með því móti bíða kaupendr
engan halla. pannig er það tilgangr vors
blaðs, að halda kaupend? skaðlausa af aug-
lýsingum blaðsins, með því að gefa þeim mun
meiri arkafjölda. ftitstj. „Skuldar.11
um pykja vera á blöðunum og út-
sending peirra*).
Eg liefi nú ekki minzt á petta í
peirri veru, að ég vonist til pað liafi
nokkurn árangr til umbóta (frekar en
margt hvað annað, er alpýða kvartar
yfir), heldr til pess pér fáið að vita,
hvert álit vér bændrnir hér fyrir norð-
an höfum í pessu tilliti. — En væri
í pessu tilliti nokkurra umbóta að
vænta, pá pætti mér meiri vonápeim
frá yðr, en öðrum blaðamönnum hér
á landi, og að pér pá kynnuð öðrum
fremr að vekja athygli blaðamanna á
téðum misfellum**).
Mikið vel fellr mér jafnan ritmáti
yðar í blöðunum og sá óbilandi kjarkr,
einurð og skarpleiki, sem svo ágæt-
lega einkennir greinir yðar, eins og
séra Arnljóts Ólafssonar, enda hefir
mér ætíð pótt ærin nauðsyn á, að ein-
liverjir yrði til að draga dularblæjuna
hlífðarlaust af misfellum embættis- og
*) pað er póststjórnin ein, sem getr leið-
rétt ið óþolandi fyrirkomulag, sem erápóst'
ferðum i pingeyjarsýslu; en annars efumst
vér um að svo komnu, að þriðjungi fleiri menn
keyptu þar blöð og borguðu þau, en nú
gjörist. pað er annars eins og borgunin
úr sumum sveitum eigi engu greiðari leið til
útgefendanna, lieldren blöðin til kaupenda.
Ritstj.
**) pað þykjumst vér bezt geta gjört með
þvi, að láta þetta bréf tala sjálft; það er eins
konar rödd úr alþýðu munni.
Ritstj.
Ö n n u r
ferð Stanley’s
í A f r í k u.
Ritað lianda „Skuld“
af
J o t a Subsoriptum.
(Framli.) I'eir voru svo heppnir
að hitta hér fyrir þjóðflokk, sem
eitt sinn hafði komið vestr til sjáv-
arstranda og séð hvíta menn og
lært að meta, hver hagr er að
\rerzlunar-viðskiftum. I>eir Stan-
ley vingubust Jiví við floklc þenn-
an, keyptu ab þeim vistir fyrir
vóru, er þeir fluttu með sér í slík-
um tilgangi, og gátu svo enn
haldið leiðar sinnar.
Skömmu síðar hittu þeir fyrir
sér annan flokk villimanna; voru
þeir vopnaðir byssum. Undir eins
og þeir urðu varir við Stanley
og hans föruneyti, settu þeir út
54 herbáta á móti þeim. Stanley
bauð þeim góðar gjafir, og reyndi
að gjöra þeim skiljanlegt, að hann
færi með friði og byggi yfir eng-
um meinráðura þeim til handa;
en það kom alt fyrir ekki; hinir
lögðu til orustu, og varð Stanley
að berjast við þá 12 mílur vegar
niðreftir fljótinu, og lét hann þar
nokkuð af mönnum.
Jpótt nú Stanley þyrfti sjaldan
aö eiga ílt við villimenn eftir
þetta, var leið hans engu að síör
full-erfið og hættuleg fyrir það,
því fljótið féll þar svo viða í stór-
um fossum fyrir björg niðr. —
Inn síðasti fórunautr hans hvítra
manna, Englendingr Pocock að
nafni, fórst í einum af fossum
þessum 3. júní. — Eitt sinn var
Stanley sjálfr liætt kominn í ein-
um þessara fossa; bátrinn, sem
hann var á, lenti svo í strauminn,
að straumrinnn reif hann með sér
og kastaði lionum ofan fossinn;
bátnum livolfdi, en Stanley komst
af, og þó með mesta lífsháslca.
I>ó voru eigi þrautir þeirra fé-
laga afstaðnar enn.
Með 115 menn með sér náði
Staidey loksins til svertingja-
þorpsins Ni Sanda, og var þá að
eins tveggja daga ferð til Embo-
ma, sem er við mynni Congo-
fljótsins. fegar þangað kom, voru