Skuld - 19.09.1878, Page 4

II. ár, nr. 25.]
SKULD.
[1#/g 1878.
_________________298__________________
aldri. (Láts konu hans var getið í
síðasta blaði).
Skaðar í veðrinu. í dag 18. sept.
fréttist, að í Norðíirði hafi bæði rofið
hey og orðið bátskaði.
Af innsveit Reyðarfj. er sagt
heldr verra, en héðan úr kálkinum,
fé hrakið og fent, og hávaði manna á
hey undir snjóum og mun svo vera
víðast hér um firði.
Maðr úr Skriðdal sagði í gær að
snjór hefði verið jafnfallinn í mjóa-
legg á nesinu niðr af Arnhólsstöðum;
á peim bæ hafði hest fent, ekki að
tala um fé, sem mikið eða mest mun
vera í fönn par efra.
Að sunnan.
Skólakennari Gisli Magnús-
son er látinn. Hann sigldi í
sumar með fólksflutninga-skip-
inu til Skotlands, og fór paðan til
Hafnar, til að leita sér lækningar, pví
hann pjáðist af steinsótt ið síðasta ár.
Með „Díönu“ fréttist að hann hefði
andazt í Höfn 31. f. m.
Fáir menn munu meir harmdauði
verða, en hann verðr fjölda lærisveina
og vina víðsvegar um land.
Gísli var afbragðs-gáfumaðr, manna
hvassastr og skilningsslcarpastr, og
stálminnugr par að auki. Gráfnafar
hans var að vísu einkennilegt nokkuð,
og hann var einkum kallaðr af mörg-
um sérvitr í rithætti; en hvergi leyndi
sér lærdómr hans og gáfur og ein-
kennileg kýmni; og færri mundu fjör-
ugri í anda tvítugir, prítugir, heldr en
hann var fram til dauðadags. — Yér
viljum benda að eins á Snótar-formál-
ana hans, sem sýnishorn fjörs hans
og kýmni, en jafnframt pessa „sér-
lega“ í gáfnafari hans.
Málfræði var pað, sem hann hafði
sérlega stund á lagt og var eins og
skapaðr fyrir. Er pað auðvitað, að í
svo annsamri lífsstöðu, sem hannvar,
svo hlaðinn störfum, svo afsíðis settr
í heiminum og svo fastbundinn fylgi-
konu pjóðar vorrar og flestra hennar
mestu manna — fátæktinni, ræðr
pað að líkindum, að hann gat eigi
stundað til fullnustu, svo sem hann var
30—36þuml., vasngjaþan 3V2—4 álnir [kvenn-
fugl. stærri]. Hvort landörninn [Aquila fulva]
sje hjer stundum eða eigi, er mjög óvíst, þó
má það vel vera, fyrir því að hann er mjög
svo líkur að lit og stærð hafeminum; sama er
að segja um hvíthöfðaðá örninn [H. levcoce-
phalus] frá Ameríku, en er þó nokkru minni
og hefur hvítt höfuð, og líkistþá mest göml-
um sæörnum, sem farnir eru að lýsast. Til
eru ýmsar sögur um viðureign arna við seli,
laxa og ketti, og allar kátlegar.
[Framh. síðar].
_________________ 299_______________
hæfr til og fýsti, svo margbrotið vís-
indanám, sem samanberandi málfræði
er. En ætlun vor er sú, að enginn
samtíða landi vor hér innanlands hafi
gæddr verið meiri gáfu í pessa stefnu
eða haft fj ölbreyttari pekkingu en
hann í málum.
Y ér vitum eigi, hvað hver og einn
kann að segja um hann semkennara;
en vér megum viðrkenna, að vér höf-
um haft meiri not af hans kenslu, en
nokkurs annars kennara, fyr eðr síðar;
en pað er fjarri oss að ætla, að allir
lærisveinar hans segi pað sama, pví
sinn er lagaðr fyrir hvað og gáfnafar
manna ólíkt.
Sem kennari var hann sískemt-
inn, ávalt fræðandi, en gekk einatt
út fyrir efnið; hann kendi máske ekki
betr, en sumir aðrir, pað, sem til
p r ó f s er heimtað; en hann kendi manni
að skilja, hvað sú vísindagrein var,
sem maðr var að læra; hann kendi
manni að læra.
Hverjum peim, sem sýndi kenn-
urum sínum tilhlýðilega virðing og
eigi sýndi af sér strákskap eðr græsku,
var hann alúðlegr og skemtinn og um-
önnunarsamr.
Hann var inn glöggvasti maðr að
finna, hvað til var í hverjum lærisveini,
og enginn kennari var uppörvunar-
samari, en hann, par sem hann fann
gáfu fyrir. Hann gat furðanlega laðað
enda letingja til náms, ef peir höfðu
gáfu, — en heimskan var ekki hans
matr, hvar sem hann fann hana. Ekk-
ert gat sannara verið, en pessi orð,
sem hann sagði í orðakasti við mann
einn fyrir prem árum: „pað er sagt
að Gísli Magnússon hafi sagt marga
sérvizku, karl minn, umsínadaga; en
aldrei hefir neinn heyrt hann segja
neina heimsku!“
{>eim lærisveinum, er Gísli tók
trygð við í skóla, var hann inn trygg-
asti og ástrikasti upp frá pví meðan
hann lifði.
þrátt fyrir örðugan efnahag var
hann jafnan mörgum veitandi og marga
styrkjandi, og pað á pann hátt, að
pað mun verið hafa á fárra manna
vitorði, annara en peirra, erhlut áttu
að máli.
Hvort sem pví litið er á gáfur
hans, lærdóm eða mannkosti, pá meg-
um vér nú með sönnu segja pað, sem
um marga aðra var að eins sagt íyrir
siða sakir, — að hér er sannr merk-
ismaðr til moldar hniginn!
Leiðrétting. Að gefnu tilefni skal
þess getið, að þar sem á 269. dálki í blaði
þessu stendr:
„XY. Kæra úr Norðfirði um, að..“
ætti að standa:
„XV. Fyrirspurn úr Norðfírði út af því,
að...“
Á 126. dálki i I. árg. „Skuldar11 stendr í
33. línu: „lærdómsbókinni gölu“, sem er auð-
300
sjáanleg prentvilla fyrir: „lærdómsbókinni
gömlu“.
Auglýsingar.
— Auglýsinga-verð (hvert letrsemer):
heill dálkr kostar 5 AV.; hver 1 þuml. af
lengd dálks: 50 Au. Minst auglýsing: 25Au.
Niðrlag á „Frá Nýja íslandi11, skýrsla
um prestafundinn og svar til hr. E. M.
skal koma í næsta bl. Ritstj.
Eg vona að peir, sem annaðhvort
hafa fengið hjá mér í sumar umlíðingu
á skuldum sínum við mig eða tekið sér
hana sjálfir, sýni nú pá skilvísi af sér
að borga mér í næsta mánuði, ekki
síðar en pann 20.
Margir hugsa kannske að mér sé
sama, hvort ég fæ mitt fyrr eða síðar,
ef ég að eins fæ pað á endanum; en
pað er fjarri pví. Auk pess, sem ég
við vanskil skiftavina minna tapa pví
litla lánstrausti, sem ég hefi haft
hingað til, sæti ég, sem von er, miklu
verri kjörum á pvi, er ég parf að kaupa.
—Hvcr kaupandi, sem dregr mig
fram yfir sumar-kauptíð á borg-
un blaðsins, gjörir mérmeiracn
1 Kr. skaða!
Jún Olafsson.
Baðmeðal á sauðfe.
Bezt af öllum baðmeðulum á sauðfé er
PATEÍÍT SAííITÆll
CBEOSOTE.
I>að er ágætasta meðal við kláða
og öðrum útbrotum, og drepr jafn-
framt alskyns lús.— |>að fæst ásamt
brúkunar-fyrirsögn hjá undirskrifuðum,
sem einir hafa sölu-umboð pess í Dan-
mörku.
Fyrir 10 Kr. má baða yfir 100 íjár.
M. L. Mdller & Meyer,
Gothersgade Nr. 8.
Woiff & Co„ 3 s.] Kjohcnhavn.
(ÍHEIDA 8 A L A.
ÓN BJÖRNSSON, bóndi á Fors völlum
í Jökulsárhlið, selr hér eftir nætrgisting
og annan greiða og gestbeina, sem hann lætr
úti, án þess hann þó vilji skuldbinda sig til, að
hafa jafnan til alt það, er ferðafólk kann að
óska eða þarfnast._____[50 Au.
SIGFÚS EIRÍKSSON, bóndi á Ormsstöð-
um í Eyðaþinghá, lætr eigi eftirleiðis ferða-
fólki í té gisting né annan greiða eðr gest-
beina, nema móti borgun; þarmeð vill hann
þó eigi skuldbinda sig til, að liafa alt það til,
sem um kann að verða beðið. [50 Au.
T/IRLENDR ERLENDSSON á Lambeyr-
-*-iarhól við Eskifjörð hættir upp frá þessu
að veita ferðafólki hýsing eðr beina, nema á
móti borgun. [50 Au.
pcssu Nr. fylgja fyrstu 24 bls.
af öðru hefti „Nöiinu44.
„SKULD.“ — Árgangrinn er að minsta
kosti 40 nr. og kostar 4 AV., er borgist í
sumar-kauptíð. 1— Auk þess fá allir kaup-
endr ókeypis eitt eða fleiri hefti af skemti-
ritinu „Nanna“ um árið. — Kaupi á blaðinu
verðr eigi sagt upp nema með 3 mán. fyrirvara.
Eigandi og ritstjóri: JÓll ÓlafsSOIl.
Pröntsmiðja „Skuldar11. Th. Clementzen.