Skuld - 31.01.1879, Side 1

B n3
11
rd
fl
03 rlí bO
tí *s
I s •
rtí f-1 t-,
a %
S ■=4 o
03
fl.'£á
^ 03 f3 w
a &
eð •
tí
44
in
c
C3
rC
fcfc
1 8 7 9.
é? g" §• w
« ^ co 3
"•<? §r 5
tí
-ö tr
B- ^2 “°g
»5 £ Í3H 3

^ P" ? H
Q o
? B. S
£
& SL g*
^ r+- ^ O
r60 f s
ce 3' 7*
f'f £5,c§
Kr. 62. Esklflrði, Föstutlag, 31. janúar. m, 2.
13 14 15
3LEIIM UM I»1>UMA»S-
KOSMNCjÍI XA HÉR.
ú höfum vér fengið bréf frá
ýmsum málsmetandi mönnum
hér í sýslunni um þetta efni, þar
sem þeir láta í ljósi álit sitt um
uppástungu vora um þingmanns-
efni, og gleör það oss að heyra,
að öllum þeim, sem vér höfum
séð alit frá, gezt vel að því, að
kjósa hr. Jón Pétrsson til þing-
farar.
það er þannig nú í margra
manna nafni, að vér leyfum oss
að skora á hr. Jón Pétrsson, að
hann gjöri kjósendum kunnugt,
hvort hann muni eigi fáanlegr til
að taka kosningu í vor, og get-
um vér fullvissað hann þess, að
það er ósk margra, að hann
gefi kost á sér, og því þykir oss
mega telja það víst, að hann verði
kosinn, ef hann vill því taka, —
því fremr, sem eigi lítr út fyrir,
að her verði við neinn að keppa
um lcosningu.
Fisliiveiðar útlendra
liér við land.
[Niðrlag].
þó að einhver vildi telja til hér
á móti pað hagræði, er menn hafi af
verzlun við Flandra, pá getum vér
eigi svo mikið sem gefið slíku anz, og
pað pví síðr, sem mikið af peirri verzl-
un mun eigi eiga sér sem löglegastar
eða sómasamlegastar rætr í íleiru en
einu tilliti.
það, sem hér er sagt um Frakka,
pað á engu síðr, nema frekar sé, við
um Englendinga, nema hvað ensk fiski-
skip eru hér svo fá talsins í saman-
burði við hin.
Já, mikið höfum vér nú hér af
sagt, og eigi alt fagrt; en livort sem
pað mælist fyrir betr eða verr hjá ein-
stöku manni, sem mjög kann að vera
orðinn innlífaðr Flöndrum og Flandra-
stússi, pá munu pó poir, sem vel vilja
og vit á hafa, verða að játa pað, að
petta var orðið pað mein, sem pörf
var á að stinga, en vandinn er, að
pað verði nú svo, að hrífi.
En pá er nú eftir að svara peirri
spurning, sem eðlilega mun vakna fyrir
mörgum, og hún er sú: Hversu
verðr hér hót á ráðin?
Yér ætlum að pað verði með pví
einu móti, að landsmenn fái einhver
réttarmeðöl i liendr til að verjast pessu.
Hvað stoða oss falleg lög á snjóhvítum
pappir, sem vér engan veg höfum
til að kenna pessum útlendingum að
hlýða ?
Yaldsmenn vorir verða að hafa
afl til að beita pá liörðu, pegar góð-
menskan gildir ekki lengr.
Yarðskip Dana teljum vér að
engu, pví að oss útkjálkabúum er lítil
vörn gegn ágengni útlendra í pví, pótt
yfirmenn „Fyllu“ spenni mittisgrannar
meyjar í mjúkstigum dansi suðr í
Reykjavík eða fái sér útreiðartúra upp
í Ártúns-brekkuna pann tíma, sem poir
ættu helzt hér að vera. — því fé, sem
varið er til útgjörðar „Fyllu“, er pví
kastað í sjóinn, að pví leyti, sem til-
gangrinn er að láta hana líta eftir
breytni útlendra fiskimanna hér. —
Mundi ekki stórum tiltækilegra að
verja pví til pess, að kaupa fyrir
nokkrar fallbyssur, sem settar væru
upp á yztu bæjum við firðina hér, svo
að hægt væri að láta pær segja út-
lendum fiskimönnum til vegar, pegar
peir ætla að villast inn á firði, par
sem peir eiga ekkert lögmætt erindi,
eða forða peim við ósjálfráðu strandi,
pegar peir eru að fiska í landstein-
um hjá oss?
Yér efumst ekki um, að sýslu-
mönnum vorum yrði auðveldara að
framfylgja lögunum, ef peir liefðu slíka
járnharða, lögreglupjóna á annesjunum.
Eftir að þetta er sett höfum vér móttekið
grein um sama efui, sem kemr í næsta bl.
S»»
ogur
eftir
E d g a r a 1 1 e n P o e.
þýddar úr ensku
eftir
Jón Ólafsson.
II.
vþ ú e r t s á s e k i !*4
[Framh.]
þessi systursonr lir. Skotverðs liét Skildingsfjaðri, og
vildi liann eklcert liejra um pað að liggja aðgjörðalaus,
en hélt pví fast fram, að pegar væri eftirleit gjör að „liki
ins myrta mans“. þessi voru hans eigin orð, oglir. Gæða-
drengr gjörði pá skarplegu athugasemd pá pegar, að petta
T«ri „mjög undarlega að orði komizt. svo maðr segi
ekki meira“. þessi athugasemd Gamla Kalla vakti lika
talsverða eítirtekt nieðal lýðsins; og menn heyrðu að ein-
10
liver í mannprönginni var svo uærgöngull að spyrja,
„livernig á pví stæði, að inn ungi herra Skildingsfjaðri væri
svo nákvæmlega gagnkunnugr öllum atvikum við hvarf
ins auðuga móðurhróður síns, að liann pættist geta full-
jrt skýrlega og afdráttarlaust, að móðurbróðir sinn væri
„myrtr maðr“. Út úr pessu spannst nokkurt orðakast
og hnútur milli ýmsra, er við voru. helzt pó milli „Gamla
Kalla“ og herra Skildingsfjaðra — en pað var nú reynd-
ar engin ný bóla, pví heldr liafði verið kalt á milli peirra
ina síðustu prjá eða fjóra mánuði. það hafði jafnvel rek-
ið svo langt, að lierra Skildiugsfjaðri hafði slegið herra
Gæðadreng, svo liann féll um koll. Kom pað útafpví, að
herra Skildingsfjaðri, sem bjó í liúsinu hjá frænda sínum,
sagði að herra Gæðadrengr liefði eitt sinn gjört sig par
meira lieimakominn, en lög munduu ráð fyrir gjöra. —
Yrið petta fæiú er mælt að „Gamli Kalli“ hafi sýnt ina
mestu stillingu og kristilegan lcærleika. Hann reis upp
eftir höggið, dustaði rykið af lclæðum sínum og gjörði als
enga tilraun til hefndar — tautaði rétt fáein orð um „til-
finnanlega liefnd við fyrsta liagkvæmt færi“ — og máttu pað