Skuld - 09.09.1880, Qupperneq 4

IV., 122.J
S K lí L D.
[7® 1080.
226
227
228
hngsa um það, eins og flotaforingi K. H., að
lifa öðrum eins og sjálfum sér.
(J>ýtt af M. J.)
K Y E Ð J A
TIL
séra JÓNS BJARNASONAR
FRÁ
BRÆÐRASÖENUÐI í NÝJA-ÍSLANDI
21. marz 1880.
Með hrærðum hug og klökkum
í hinsta sinni vér
í eining allir pökkum
alt oss gott veitt af pér.
J>ú gékkst frá góðum kjörum,
svo gagna mættir hér.
Frá hjartna hljómar vörum:
„J>að Herrann launi pér“!
|>ú hetja trúarhreina,
pú hetja sálardjörf,
pitt mark og mið var eina,
pín markverð rækja störf.
J>ú góðu sæði sáðir
og sannleiks fluttir mál;
pú lífsins ljósi stráðir
og lyftir vorri sál.
J>in endurminning mæta
hún mun æ lifa hér,
hún mun oss gleðja’ og græta,
en gleðin sigur ber,
pví pó pú frá oss farir,
pað fræ, er sáðir pú,
í brjóstum vorum varir
og verkar líf og trú.
En ei vor orlcar rómur
vors anda’ að tala mál,
pvi eitt er orð og hljómur
og annað hjarta’ og sál.
En hjörtun hærra kvaka,
en hávær tunga’ og snjöll,
og andvörp endurtaka,
pars ekki heyrast köll.
Vors anda óskir heitar
frá okkur fylgi pér,
um heiminn hvar pú leitar;
og heims pá stríðið pver,
sú vissa hjá oss vakir,
og vor er hæn sú heit,
pú umbun æðstu takir,
sem um er fyrirheit.
Jóliann Briem.
(Aðsent.)
Jón er dauður Sigurðsson,
ó, sælt er ísafrón;
pað eignaðist pennan afbragðs-son
og ódauðlega Jón,
sem opnaði sérhvert hjarta heitt;
en hvað af leiddi? — sko!
Að sá. sem áður sá ei noitt,
hann sér nú á við tvo.
B.
Auglýsingar.
— Auglýsinga-verð (hvert lstr eem er);
hver 1 þuml.af lengd.dálks 60 Au. Minst
auglýsing: 50 Au. — Utl. auglýs. y meira.
Eskifirði, 15. maí 1880.
Heilir og sælir kæru landar!
Hingað er ég pá aftr kominn með
alla mína, heill á hófi, fyrir drottins
náð og handleiðslu, eftir tæplega árs-
dvöl, eðr öllu heldr ferðalag erlendis.
Eg býst við, að mörgum muni pykja
undarlegt ráðlag mitt og leiði ýmsum
getum um, hvað valda muni. En með
pví, að sá fer oft vilt er geta skal,
hefi ég álitið vel við eiga, að ég með
fáum orðum skýrði yðr frá, hversu á
stendr ferðalagi mínu eðr búferlum.
J>ar með spara ég líka sjálfum mér
mikið ómak og tímatöf, sem af pví
mundi leiða að leysa úr öllum par að
lútandi spurningum munnlega. — Flest-
um mun, ef til vill, liggja næst að a:tla
eitt af tvennu: að armaðjivort sé ólif-
andi, að minsta kosti Islendingum í
Ameríku, eða að ég sé viti mínu fjær
að flytja heim aftr til gamla klaka-
hólmans með ærnum kostnaði frá öll-
um peim gæðum, sem sögð eru frá
Vestrheimi. En pessar eða pvílíkar
getur eru pó fjarri öllum sanni. Eg
er nú sjálfr búinn að sjá svo mikið
af Ameríku, að ég efast eigi um að
hún getr veitt ibúum sínum í ríkuleg-
um mæli alt pað sem útheimtist til
farsældar hér í tímanum, pegar maðr
lítr á hana í heild sinni, yfir höfuð.
Og hvað sjálfan mig snertir pori
ég að fullyrða, að ég hefi aldrei verið
með meira viti eða fróðari á æfi miiini
en ég er nú. Já, og ég segi yðr,
kæru landar, í fullri alvöru, að ég sé
mig als eigi eftir fé pví sem í súginn
hefir gengið. Ég álít pað fullborgað
með fróðleika peim og ánægju sem ég
á marga vegu hefi liaft af ferðinni.
Og ég vona, með guðs hjálp, að ég
hafi nóg eftir mér og mínum til fram-
færis og purfi eigi að verða neinum
til pyngsla.
Nú, en hvað kemr pá til. að pú
hefir farið svona að ráði pínu? munu
menn spyrja. J>að skal ég nú segja
yðr með sem fæstum orðum.
Maðr einn í Nýja-íslandi, sem ég
hafði fulla ástæðu tií að trúa, skrifaði
mér svo margt og mikið gott pi;ðan.
að ég leiddist til að flytja pangað til
frænda minna og vina. |>ó mér væri
um og ó að skilja við átthaga mína,
pá leiddist mér eins og fleirum heima
að búa undir pcirn pungu gjöldum,
sem hér á liggja. Eg réði pví af að
flytja til Nýja-íslands, eins og kunn-
ugt er. En undir eins og ég kom
pangað, sá ég að alt var öðruvísi, p. e.
verra en sagt hafði verið. Ég sá að
landið var mest fen og foræði, nærri
alpakið skógi og hrísi. Ég sá að peir
sem pangað höfðu fiutt með fullar
hendr fjár, stóðu par með altóma vasa
og margir víst eigi meir en hálfann
kvið, en pað sem allra-geigvænlegast
var í minum augum, var pað, að mér
var, með besta vilja ómögulegt að sjá
neinar líkur til að hagr landa par mundi
til batnaðar færast að neinum veru-
legum mun, að minsta kosti eigi í
peirra tíð sem nú lifa par.
Yfir öllu pessu varð ég svo hryggr
og reiðr. að ég liét pví fyrir mér. að
ég skyldi heim fara og ekkert annað,
ef mér entist aldr til. Nú hefi ég
bundið enda á heit petta, og læt hvern
sjálfráðan ujn að dæma. Égneitapví
eigi, að pað hefði máske verið hyggi-
legra, að ég hefði öutt skemra til frá
Nýja-íslandi, nl. til landa minna í
Dakóta. J>aðan eru sagðir mjög góðir
landkostir, og ég sá sjálfr svo mikið
af landinu, pegar 'ég fór par um, að
ég efast eigi um að par sé bæði gott
og fagrt land að fá. En, sem sagt,
ég var pegar alráðinn til lieimferðar,
pegar ég vissi sönnur á pví, og mig
langaði heim aftr í átthaga mína við
sjóinn. Og pegar ég gat fengið drengi
mína til að fara með mér, hafði ég
pví síðr ástæðu til að bregða heit mitt
eða hverfa frá ráði mínu.
Ég cr glaðr yfir pví að vera aftr
kominn meðal yðar, kæru landar, og
kvíði engu með guðs hjálp.
Ég vona að pér sýnið mér enn
pá sömu velvild og áðr. — I peirri
von heilsa ég yðr og óska yðr allra
heilla.
Yðar
8 Kr. 70 Au.] J>orstcinii Sigurðarson.
I vor fanst í Hólum í Nesjum
lítið fingrgull, með fangamarkinu E. S.,
og má réttr eigandi vitja pess pangað
gegn sanngjörnum fuudarlaunum.
IJHNNR PRESTR pORTTEINSSON Á
Klyppstað hefir á næstliðnu vori
tekið upp nýtt mark á lömburn sínum,
sein er prístýft aftan bæði eyru.
p>ar eð bréf pau, með hverjum
að Iireppstjórar í Norðr-Múlasýslu
voru beðnir að auglýsa að kjörfundr
til að kjósa alpingismenn íyrirNorðr-
Múlasýslu yrði haldinn á Fossvöllum
18. p.m. fyrir póstslys fóru til Reykja-
vikr beinlínis, auglýsist hérmeð, að
kjörfundr fyrir Norðr-Múlasýslu verðr
ekki haldinn fyrr en eftir nákvæmari
ráðstöfun sýslumanns.
Skrifstofu Norðr-Múlasýslu 3. sept. 1880.
1 Kr. 20 Aw.] Jóll JollllSCIl.
Hér með innkallast erfingjar vinnu-
konuSigríðar Jónsdóttur, er dó á Kapp-
eyri i Fáskrúðsfirði 19. maí p. á. til
að gefa sig fram fyrir undirskrifuðum
skiftaráðanda fyrir næstkomandi nýár.
Skrifstofu Suðr-Múlasýslu 3. sept. 1880.
90 Au.\ JÓU JohllSCll.
‘Ci
&
0
.M
o>
ei
02
Q ■*»
ö -s
r. d.
m c
Eh ^
Í3 %
H £
fö
irO
c5
m
s
o
-4-3
GO
8
rj
U
-cz
t
MO
O
2
ci
U4
bD
„s
tD
O
u
-4-*
o
tD
ú
•4-J
<Z)
O
Td
’S
c
cc
00
00*
u

Eigandi ogritstjúri:
Prentsmoiúja ,.Skuldar“.
Jón Ólafssen.
Th. C 1 ementzen.