Skuld - 31.01.1882, Side 3

7
vera 3 aurar fyrir hver 10 kvint eða rninni
þunga.
Burðareyrir fyrir böggulsendingar þær,
sem um getur í 2. gr. hjer að ofan, skal
vera 10 aurar fyrir hvert pund og 5 aur-
ar að auki í ábyrgðargjald fyrir hverjar
100 kr. eða minna af verði sendingarinnar,
ef verð er til tekið.
4. gr. Með ferðum landpóstanna frá
því í nóvember og til þess í marz eru póst-
menn eigi skyldir að taka böggla til flutn-
ings þyngri en eitt pund, framar en þeim
þykja hentugleikar leyfa, nema dagblöð
í krossbandi.
Allar eldri ákvarðanir, sem koma í bága
við þessi lög, eru hjer með úr lögum
numdar.
Hálfyrði mn kirkjima í Reykjavík og
kirkjusioina.
«Mitt hús skal vera bænahús en þjer hafið
gjört það að ræningjabæli" sagði frelsari vor
fyrir nærfellt 1880 árum síðan, þegar hann rak
kaupmennina út af musterinu í Jerúsalem. Ef
Kristur nú á dögum skyldi á hátíðardegi koma
inn í dómkirkjuna í Reykjavík mundi liann að
vísu ekki finna þar «þá sem seldu og keyptu»,
heldur ekki mundu «borð peningaverzlaranna» og
“stólar þeirra, er dúfur seldu», verða fyrir hon-
um, en hvað ætla hann segði, þegar hann sæi
kóngulóavef í öllum hornum kirkjunnar, vegg-
ina svarla af ryki og kolareyk og g'ólfið óhreinna
en í meðal baðstofu um hásláttinn í vestu rign-
ingatíð í sveit.
f>að er ekki nóg með það, að hverjuro
manni, sem er vanur þrifalegum híbýlum, verð-
ur að blöskra að sjá hvernig þrifað er til í
kirkjunni, en einnig í mörgum öðrum atriðum
sýnir það sig, að stjórn kirkju vorrar vantar
mikið á að fullnægja skyldum sínum. Mestalla
jólaföstuna sá maður óhreinan og mjög ófagr-
an stiga standa svo í kirkjunni, að enginn mað-
ur, sem frá kirkjugólfmu hoifði upp til altaris,
gat komizt bjá að sjá hann. Jóladaginn var
að minsta kosti á annari sálmatöflunni skakkt.
tilfærð að minsta kosti ein sálmatalan og að-
fangadagskvöldið voru allar tölurnar ramskakk-
ar, og var það líklega þess vegna, að bæði það
kvöld og gamlárskvöldið var svo dimt víða í
kirkjunni, að ómög ulegt var að sjá orða-
skil á bók. það er ekki langt síðan, að ensk
kona, sem var við messugjörð í böfuðstað lands-
ins gat þess í ferðasögu sinni, hve afkáralegt ým-
islegt í þjónustu prestsins fyrir altarinu varð að
þykja hverjum, sem hafði vanizt þeirri siðprýði,
sem menn gætavið messur í öðrum löndum en sjer
samt maður enn hvern messudag fyrir altarinu í
dómkirkjunni meðhjálparann hoppa í kringum
prestinn og hrinda honum til og frá lil þess að
fá rykkilínið og hökuliun til að fara vel, og
prestinn að snúa sjer við og láta órólega fyrir alt-
arinu, þegar meðhjálparinn sofnar undir síðasta
sálminum á undan prjedikuninni og ekki gætir
rjetts tíma til að færa prestinn úr skrúðklæð-
unurn, áður en hann á að fara upp í stólinn.
Slíkt við gengst nú reyndar líka í öðrum kirkj-
um hjer á landi, en þar situr meðhjálparinn
optast rjett hjá altarinu og þar vantar skrúð-
hús, en við dómkirkjuna er skrúðhús rjett hjá
prjedikunarstólnum eins og í flestum útlendum
kirkjum og þar ætti því að vera hægt að skríða
prestinn annarsstaðar en fyrir altarinu.
. In nýja sóknarnefnd vor hefur hingað til
ekki látið til sín taka. J>egar maður lítur á
kirkjustjórnina í höfuðstaðnum, skyldi maður
Að Austan. Síld'irveiðm. Merkur og á-
reiðanlegur maður í Múlasýslu skrifar oss, að
haustnflinn af síld hafi brugðizt í ár á aust-
fjörðum; sumamflinn hefir aftur auðsjáanlega
verið með hezta móti, þar sem sami maður
skrifar oss, að í Reyðarfirði (með Eskifirði) hafi
febgizt um 30 000 tunnur, og á Seyðisfirði,
Mjóafirði og Norðfirði til samans, eigi mikið
meira en 40—50 000 tunnur, bæði í haust og
sumar samtalið». Hjer geta nú allir Grímar
og allar «ísur» og þeir yfir höfuð, sem hrak-
spáðu mjög fyrir áætlun fjárlaganefndarinnar í
sumar um spítalagjaldið og hjeldu að nefndin
væði reyk og færi með þyaður, — allir þessir
geta nú sjeð, að nefndin hefir ekki farið of
djarft í að áætla. A Austfjörðum hefir í ár
veiðzt 70 til 80 000 lunnur og á Eyjaíirði um
100 000 tunnur. J>annig mun, þegar þess er
gætt, að á ísafirði veiddist eitthvað af síld í
sumar, óhætt að segja, að 175 000 tn. af síld
hafi út fluttar verið af landi hjer í ár.
Af tíðarfarinu er látið fremur illa. Sum-
arið var á Austurlandi kalt og votviðrasamt,
gras því lítt sprottið og hirtist illa. Haustið
setti snemma að og var illviðrasamt þá, er síð-
ast frjettum vjer. í 2. viku jólaföstu fenti fje
í Hjeraði (í Vallahrepp og Skriðdal).
Verzlun. Sakir grasleysisins var miklu fje
lógað í haust í Múlasýslum. Fyrir bezta kjöt
hafði verið gefið 22 til 23 au., en 18 til 15 au.
fyrir lakara kjöt, mör 30 au. — Slimon kaup-
halda, að aldrei hefði birzt í stjórnartíðindum
landsins nein lög frá 27. febr. 1880 um stjórn
safnaðarmála og skipun sóknarnefnda og hjer-
aðsnefnda. fað er í von um, að in háttvirta
sóknarnefnd vor muni vakna af blundi sínum, að
jeg bið «Skuld» að flytja henni þessar bend-
ingar.
Ritað á Eldbjargarmessu 1882.
Jón.
maður hefir verið vanur að láta Gránufjelag
kaupa fyrir sig lifandi fje eystra á haustin.
Var enn svo í ár, en er til kom, prettaðist
Slimon um að koma og sat svo fjelagið uppi
með fjeð, sem þá var búið að vakta í marga
daga, og er haft eftir kaupstjóra Tr. G., að fje-
lagið bíði fleiri þúsund króna tjón við pretti
Slimons.
Heilsufar manna meðal talið gott, nema
hvað barnadauði hafði mikill verið, og var talið
að vera mundi af flekkusótt (febris scarlatina).
NorÖan- og vestau-póstar ókomnir f dag.
Æ ii o-1 ý s i 11 g a i-
eru teknar upp fyrir oO au. hver þurnlungur af
lengd dálks. Minsta auglýsing 25 au. — Út-
lendar auglýsingar 50°/o meira.
Cúlr- A-deild stjóruartíðiiulanna fvrir 1875
og 1877 óskast til kaups. Ef einhver, sern á
þessar deildir, vill selja þær, skulu þær verða
yfirborgaða r. Skyldi einhver heldur vilja
selja fieiri árganga stjórnartíðindanna, skulu þau
og verða keypt, ef þessar deildir að eins eru í
þeiro. Iíitstjóri «Slcutdar».
Að jeg undirskrifaður hef lögsókt herra ritstjóra
og ábyrgðarmann blaðsins „Skuld“, Jón Ólafsson ?!-
[nngismann, fyrir grein í 141. blaði „Skuldar'1 (V. árg.)
œeð yfirskript „Bessastaða-Grímur og sannleikurinn“
auglýsist hjer með.
p. t. Beykjavík 13. jan. 1881.
___________________Grlmur Thomsen.
(íí3=, Næsta blað 5. febrúar.
Ættartala.
|>að er skaði, livað sjaldan sjest neitt í blöðum vorum til upplýsingar ættfræð-
inni. Siðan lierra háyfirdómari Jón Pjetursson í Tímariti sínu ralcti ættir alpingis-
manna, hefir að oss minnir fátt birzt í tímaritum vorum um ættir peirra manna, sem
fyrir einhverja sök eru nafnkendir. Yjer leyfum oss að setja lijer í dag til fróð-
leilcs og skemtunar ætt priggja náfrænda, sem allir eru nafnkunnir, hver á sinn hátt:
Grfmur Grímsson
Ingibjörg
sjera Jón í Götðum.
Jón á Giljá
Mála-Davlð.
Ingibjörg (gift porgrími gullsmið.
Beina-porvaldur.
(Bessastaða-) Grímur,