Fróði - 15.10.1881, Qupperneq 4

55. bl.
F R Ó Ð 1.
1881.
302
303
sárum náunga sínum; pað hefir komið á
rekspölinn þjóðjarðasölunni, sem jeg hygg
hið mesta happaráð til efiingar búnaði.
]pað hefir efit svo og aukið skólann á
Möðruvöllum, að nú getur hann borið
nafn með rentu; pað hefir afnumið hið j
óvinsæla spítalagjald og lagt útflutn- 1
ingstoll í staðinn 4 ýmsar fiskitegundir;
pað hefir samið landamerkjalög; pað hef-
ir bætt hag hreppstjóra, og er par lítið |
betra enn ekkert; pað hefir friðað lax-
inn; pað hefir sampykkf víxillög; mörg
smærri mál hefir pað útrætt, sem ping-
tíðindin munu sýna. Auk pessa lietír
pað fjallað um ýms nauosynjamál, pótt
pau yrðu eigi útrædd, svo sem landbúnað- j
arlögin. — Jeg hygg pví, pegar alls er j
gætt, að með söunu megi segja um al- j
pingi í sumar, að pað hai’i eptir ö 11 -
um vonuni gert rögg sína.
x+y.
þðrsnessjiingi 10. sept.
pað eru, að mig minnir, þrír mán-
uðir, Fróði minu, síðan að jeg sendi
þjer kveðju mina, og er pví inál komið, að
jeg ávarpi þig með nokkrum línum.
Heyskapartiðin, sem nú er að enda,
hefir verið hjer um sveitir ein hin hag-
stæðasta, þurrviðrasöm og hvassviðra lítil;
heilsufar manna hetir einnig verið hið bezta
og þessar tvær greinir hins “daglega
brauðn, nhagstæð veðrátt» og »góð heilsa«,
hafa stntt mjög að því, að heyfli
verður að jafnaðartali að útheyjum ti:
nálægt meðallagi. Allstaðar þar, sein
slæjur hala orðið notaðar ti) Ijalllenda,
hefir heyjast vel; aptur á móti er hey-
afii þar mjög lítill, sem a valllendi og
þurrlendar mýrar heíir orðið að ganga.
Tún og engjar hafu hvarvetna brngðizt,
og af þeim fengizt að eins frá Ijorða
hluta til heltnings við meðai ár. það
er því ekki efunarmál, að nautpeningi
veröur að fækka irijög f haust, og oskanday
væri, að menu seitu á hey sín með
varúð og fyrirhyggju; því verði vetur-
iun, er keinur, harður, og ineun setja
á í vogun, þa er fellirinn vís, og neyðin
á eptir; en haldi menn l’ærri skeprnir
vel, og verji fienaði sínum hæði til að
ininnka skuldir og búa sig undir ókomua
tímann meö matbjörg, allir sem geta, þá
er útsjóuin iíklegri þótt hart verði, og
fjenaður fækki. — Verzlaoin hjer vestra
var mjög svipuð þvi, sem frjefzt helir
um haua að norðan. ISú mnnu mjög
litlar varningsbirgðir hjer í kaupstöðum ;
en kaupmeuu segja að þeirra sje von,
og bjóða sláturtöku í haust; sömuleiðis
ætlar Coghill uð kaupa sauði i Uulasýslu
og fiytja fra Borðeyri; eu hann kvað ekki
rneð riokkru móti vilja sigla til Stykkis-
hólms eptir sauðafarmi. Vjer Snæfelling-
ar væntuin þvi með óþreyjueptir einhverri
orðsendingu í'ra Eggerti Gnnnarssynl,
sem hafði á orði í sumar, eptir því sem
frjetlist, að koma því tii vegar, að skip
kæmi til Stykkishólms og Yestfjarða til
sauðakaupa. það er orðiu nauðsyn
þessi hauslverzlun rrieð fjenuðinn, en á-
vallt tel jeg hana skaða i buuaðarlegu
tiliiti, nema inaður geti misst þanu fjen-
að, sem maður lætur slátra eöa selur á
fæti, beinlíuis frá bui smu og hafi nóg til
skurður á eptir, og þurli ekki að draga
aö búi siiiu aðra matbjörg sökum fjársol-
unnar. pað er bæði liollt og drjugt að
leggjamikið slatur í bú sltt. — Jeg vona
að þu liafir í för með þjer þegar
haustur smágreiuir uin pingið í sumar,
bæði um það í heild siuui og um sjer-
stök mál, sem það hafði meöferöis. Vjer,
sern stöuduin fynr ulan þingið, hóíuui j
af slíkum greinuni gagn og gainan. 1
Hákarlsaíli Eyiiröinga.
i
Af Eyjaíirði gengu í vor og suinar j
16 þiljuskip til bákarluveíða, og varð ufii !
þeirra þessí:
ungis, að fa muli sinu raðið til iykta.
þetta skjal pvertók hun að rita undir.
Dómuruuum bra heldur en ekki í
brún. þeir ætluðu samt að reyna að
telja henni hugtivarf. Vissu þeír þó frá
fyrri tímum, að við pessa kouu dugðu
íortölur eigi mikið. pá sa María, að
dýfiizuvörðurinn lagði þunga fjötra a Jónas
og ætlaði að lara meö hanu í varðhald.
Jónas leít nl hennar rauualega, og gekk
henni það nær hjurta. Hun hugsaði sig
um litla liríð og mælti siðan til dómandanua:
»þjer haíið gjört svo lítið úr vður, að
fara að semja við inig. {>jer eruð þá
eigi í’ramar lögmætir (lómarar, því dóm-
arar sen ja eigi. En fyrst þjer eruð eigi
dómarar nema að nalni, þa geiið þjerjeigi
lieldur latið mig ná rjetti minuin. Jeg
*kal þá gjöra yður kost nokkorn. Látið
pilt þenna laiisun. Jeg ætia að taka
liann mjer i sonar stað, fara með haiin
með mjer til Úlm, og reyna hvort mjer
tekst eigi eö uppala lianri betur en yður.
Fje mitt helir legið vaxtalaust þessa’ eli-
efu mánuði, sern jeg heli setið I dýfiiz-
uuni. |>jer skuluð verða að gjalda mjer
vextina, sem jeg heli misst. Loiið pilti
þessum að fara með mjer. Jeg skal þá
virða svo, sem hannsje vextir þeir, er
drottinn helir latið eignir míuar aukast uin
meðan jeg þoldi brakuinga tijer.«
Manngrumn var nu koininn inn i
forsal hussins með opi og óhljóðum.
Doinenduruir heföu eigi átt.urn tvo kosti
að velja, þó að Maria helði verið harðari
í kröfuin. Jooas var leystur ur böndum.
það var eius og hann væri að dreyina,
og hann tók öllu rólega.
Máría tók í hönd honiun og leiddi
hann til dyra. Folkið tok þar á inóti
þeun með tagnaöaropi. Ifæjarfogetann
langaði þó til að sýna enn, að hatin hefði
eigi alveg inisst inalið og kallaði allhátt
á eptir þeitn: »Nu getnr blessað lóstur-
barmð fengið sjer í Úlm gálga, sem það
á iöglegan aðgang að.«
Muría skildi hann, sneri sjer við í
dyrunum og mælti með sterkri röddu:
»Fógetí, þaö þyrl'ti að loka yður inni í
ellef'u máimði, til þess að þjer þekktuð
inantishjartað. þjer munduð ef til vill
kornast að því, að þeir inenn eru til,
304
Nöfn skipanna tunnutala af lifur
Akureyri . .
Arskógsströndin 285
Baidur . . . 334
Elliði ....
Eyfirðingnr . 146
Elína ....
Gestur . . .
Hermann . . .
Htírmóður . . 394
Hringur . . . 99
Míntírya . . .
Pólstjarnan . . 429
Sailor .... 392
Stormur . . . 390
Víkingur . . . 287
Ægir ....
Gestur, Elína og Ægir fóru einnig
til fiskiveiða, fjekk Gesiur 5,700 ftskaý
fiskiafii Elinu varð 30 skpd. af saltfiski
og Ægis 15.
Uákarlslifur allra skipanna mun því
hafa orðið 2501 tunnur lýsis, og hvert
skip fengið að meðaltali um 156 lýsis-
tunnur, sem verður að bræðslulauuunum
frá dregnurn 6552 króna virði Færskips-
eigandinn 7>» eða 2414 kr., skipstjóri 2/i» eða
689 og hver háseta, sem almennast eru
10, Vi» eða 345. ! (rrra fjekk hvert þiiju—
skip hjeðan af Eyjafirði að meðaitali 138
lýsistunnur, og þá var lýsið i miklu lægra
verði; varð hásetahluturii’n þá að meðal-
tali 128 króntim minui enn nú.
*j- 13. þ. m. andaðist hjer í bænum.
ungfrú Guðný Einarsdóttir frá Brú
á Jökuldal, 24 ára að aldri.
Fjármark Magnúsar Jónassonar á
Mýri í iiárðardal: sýlt gagnbltað’h., sneið-
rifað fr. v. ifreuniniark: M (snarhand-
arl etur).
Utgefandi ug preritari: Björn Jónsaon.
sern fyrirlíta dauðann og jafnvel sækjast
eptlr nonuui, svo autt og suautt og fagn-
aðarlaust er lííið lyrir þá. Aptur hafa
aðrir notið sannrar gieði lífsins svo fylli-
lega og rneð þvi öðlast svo mikið hug-
rekki, að þeir óttast alls eigi dauðaun,
þott þeir sækist eigi eptir horium. Hinir
lyrrnelndu nræðast eigi dauðaou af því
að þeir hafa aldrei lært að IH'a. Hinir
siðaruefndu bræðast hann enn sfður, af
þvi að þeir kuunu svo fvllilega að lifa.
Jeg ælla va að kenna þessum syni sínum
aö lita svo, að hann verði krislinn mað-
ur og læri að hræðast eigi dauðann, sem.
haun fyrirleit svo rnjög á yrigri árum».
Gamla konan efndi orð sin. Jónas
varð hjá heuui. llann varð ráðvandnr
maður og hraustur. Hann var í þrjátiu-
arastríðinu og vann þá ætljörbu sinni
tnikið gagn. Nafn hans var lengi uppi,
og menn minntust hans þakklátlega. En
galdradótnendurnir I Nyrðrabæ urðu að
leggja niður embætti sin. líæjarstjórnin
var rudd, og eptir þessi fimm hörmunga-
ár kornu betri tímar. Rjettvisi og friður
tóku sjer aptur bolstað í hinni öldnu borg.