Fróði - 13.01.1883, Blaðsíða 1

1883,
92. blað.
AKUKEYRI, LAUGARDAGINN 13. JANÚAR
13
Til
Tryggva Ounnar ssonar
í samsæti íslendinga í Höfn
1. nóvember 1882.
J>ví fastar sem að Dróni tekur frengja
vjer finnum bitna meir vort sonablóð,
pá mest vjer þeirra minnumst góðu
drengja,
er muna livað peir skulda sinni pjóð;
vjer elskum pá, sem elska landið hvíta,
sem unna’ og starfa vorri feðrapjóð ;
pví fýsti’ oss pig í flokki vorum líta
og færa pjer í kveld vor pakkarljóð,
J>ú, einn af landsins allrabeztu sonum,
pú ungur beyrðir tímans skörpu raust.
Menn hlóðu’ á bak pjer byrði’ aflands-
ins vonum,
pví bak pitt var svo karlmannlegt og
hraust.
|>ú tefur ei, en út í strauminn beldur,
pann ólgustraum, er mörgum veitti grand,
og vonum öllum böndum traustum heldur.
— ]pú befur mörgum skilað upp á land.
]>ví aldrei brást pú Islands mörgu sonum,
er á pjer festu sína von og tra.ust. —
Og enn á baki berðu fjölda’ af vonum,
En bak pitt, eins og allir sjá, er hraust.
Yjer elskum pá, sem elska landið bvíta,
sem unna’ og starfa vorri feðraþjóð,
pví fýsti’ oss pig í flokki vorum líta. —
Vjer færum pjer í kveld vor þakkarljóð.
E. H.
i -
(Jr dagliók «le lioo^s.
í fyrra sumar á alþingistfmanum
kom til Reykjavíkur skip írá Banda-
fylkjum Norðurameríku á leið sinni
norður og austur í íshaf til að leita
annars skips, „Jeannette“ að nafni, er
löngu áður hafði farið sömu ieið til
að kanna lönd og höf þar nyðra og
reyna, ef verða mætti, að komast alla
leið aö norðurskauti jarðar. Uafði
Jeannette eigi komið aptur úr þeirri
íerð og ekki til hennar spurzt. Skip-
iö sem fór að leita hennar kom aptur
svo búið í íyrra haust til Reykjavíkur
á heimleiö sinni, og höfðu skipverjar
einskis orðiö vísari uin Jeannette. í
vor cða sumar heppnaðist manni, sem
Melville heitir, að finna lík margra
manna af Jeannette á miðri norður-
14
JLaudlæknls-euibœttid.
Beykjavík 6. desember 1882.
Eins og kunnugt er, var hjeraðs-
læknir Jónas Jónassen skipaður af lands-
höfðingja til pess að gegna landslæknis-
embættinu í fyrra, pegar Dr. Jón Hjalta-
lín íjekk lausn, og munu flestir hafa
álitið pað sjálfsagt, að Jónassen yrði
eptirmaður Hjaltalíns, par sem hann
var hinn elzti af hjeraðslæknum bjer á
landi, sem heiir tekið próf við háskól-
ann, og auk pess hefir reynst bjer góð-
ur og heppinn læknir, og er maður vel
að sjer, og nú allmörg ár hefir verið
kennari við læknaskólann hjer og pótt
lipur og ástundunarsamur kennari. En
alft til pessa hefir hann pó ekki fengið
veitingu fyrir landlæknisembættinu, og
getur víst úr pessu gert sjer litla von
um að íá hana.
Svo er nefnilega mál með vexti,
að í vor eð var frjettist hingað frá Kaup-
mannahöfn, að danskur maður ungur,
Schierbeck að nafni, hefði fengið loforð
ráðgjafa íslands fyrir pessu embætti
undir eins og hann hefði tekið hið lög-
skipaða próf í íslenzku. Maður pessi
gekk síðan í sumar tvíregis undir petta
próf við háskólann í Kaupmannahöfn,
en stóðst eigi prófið. Skyldu menn pá
hafa haldið, að ráðgjafa Islands hefði
pótt nóg komið og ekki látið embættið
lengur standa óveitt og bíða Schierbecks,
heldur fundizt ástæða til að veita pað
Jónassen, og pað pví fremur sem hann
á öndverðu síðast liðnu sumri var orðinn
strönd Síberíu, þar sem stóráin Lena
fellur til sjávar. Ilöfðu þeir látizt
þar við mikil harmkvæli, foringinn de
Long og lá förunautar hans. Þar
fannst og dagbók, er de Long haíði
ritað í dag eptir dag allt um hagi
þeirra fjelaga, þangað til er dauðinn
kallaöi aö honum. Úeir höfðu orðið
að yfirgefa skip sitt og gátu ineð
þrautum bjargað sjer til lands, en þar
er á landi lítil rnannabyggð. IJað er
aö eins síðasti kafli dagbókarinnar,
sem hjer fer á eptir, og nær hann
eigi yfir lengri tíma cnn mánuð.
Höfðu þeir de Long þá áður vcriö í
hrakningum 16 vikur frá því er þcir
urðu að flýja úr skipinu.
Laugardagurinn, 1. okt.
doctor medecine við háskólann í Kaup-
mannahöfn við góðan orðstír, með pv
pað í Danmörku þykir mikil meðmæling
með læknum til embætta, þegar peir
hafa disputerað við háskólann og orðið
doktórar. En íslands ráðgjafinn hlýtur
að líta öðruvísi á petta, pví hann lætur
embættið vera óveitt og leyfir cand.
Schierbeck að reyna enn pá einu sinni
að standast prófið í íslenzku, en í petta
sinn vildi Schierbeck ekki lengur freista
þess að ganga upp við báskólann, held-
ur fór hann hingað í pví skyni, og pessi
rnaður, sem ekki gat staðizt próf hjá
prófessor Konráði Gíslasyni, gat undir
eins og hann kom hingað í október þ.
á., og var búinn að lesa nokkra daga
íslenzku hjá ritstjóra Jóni Ólafssyni,
gengið undir próf hjá kennaranum í ís-
lenzku hjer við latínuskóiann, yfirkenn-
ara Halldóri Friðrikssyni, og fjekk hann
vottorð hans og prófdómandanna fyrir
pví, að hann væri svo góður í íslenzku,
sem lögin heimta. |>að mætti nú sitt
hvað segja um petta próf, t. a. m., að
hann var ekki látinn tala eina einustu
setningu á íslenzku, en svaraði öllu, er
hann var um spurður á dönsku, og pó
segja lögin, að liann eigi að vera
lipur að skilja og tala málið. En jeg
ætla mjer eigi að sinni að fara lengra
út í petta mál; það mun verða talað um
pað á sínum tíma á öðrum stað. Hr.
Sehierbeck hefir bezt sjálfur sannað
kunnáttu sína í íslenzku, par sem hann
ekki er betri enn svo í málinu, að hann
ekki hefir getað skilið almúgamenn, er
er 111. dagurinn frá því, er vjcr skild-
um við skipið. Jeg sendi Nindermann og
Alexia af stað til að rannsaka ineginána,
en aðra skipverja ljet jeg afla eldivið-
ar. Læknirinn tók köldu tærnar aí
Ericksen, og tel jeg víst að hann verði
búínn að missa fæturna áður enn vjer
náuin byggðuin, ef hann deyr eigi fyr
enn þaö verði. í»að sást til Ninder-
manns og Alexia hinum megin árinn-
ar, og Ijet jeg þegar fara til og flytja
flutninginn yfir. Jeg skil hjer eptir
þessa skýrslu.
„Laugardag 1. okt. 1881. 28.
aept. fundu 14 af foringjuin og háset-
ura noröurfarar-gufuskipsins Jeannette
frá Bandaríkjunuin kofa þenna. CJrö-
um vjer að bíða eptir að ána legði,
en förum nú vestur yfir hana til að
lcita inannabyggða viö Lena. Vjer