Fróði - 13.01.1883, Blaðsíða 4

92. bl.
I S 0 Ð 1.
1883,
22
23
24
í s a f i r ð i 8. n ó v b r. 1 8 8 2.
Háttvirti ritstjóri!
Það hefir dregizt lengi fyrirmjei
að skrifa þjer lítinn frjettapistil, sem
jeg þó liafði lofað. Að nokkru leyti
hefir dráttur þessi komið af því, að
hjeðan frá þessum útkjálka er svo lít-
ið að skrifa sem írjettir geti kallazt.
Tíðarfarið hjer á Vestljörðutn má
kalla að á seinastliðnu sumri hafi ver-
ið ágætt í samanburði við hjá ykkur
Norðurbúum; því ísinn varð aldrei
landfastur fyrir vestan Horn, en há-
karlaskútum varð hann þó slæmur
þröskuldur, er hindraöi þær írá að
komast svo langt frá landi sem þuría
þótti, og hefir því sá aíli orðið minni
enn annars mundi. Einnig kennum
við fsnurn um, að hann hafi orðið ein-
um okkar ötulasta hákarlaformanni að
tjóni; ncfnilega Aðalbirni Jóakimssyni.
Ilann var formaður íyrirjagt. er kaup-
inaður M. Jochumsen, eður þeir fje-
lagar, J. M. Falck & Co. áttu $ aí
móti Aðalbirni. A skipinu voru 7
inanns og síðan það lagði út í marz-
mánuði, hefir ekkert til þess frjetzt.
Fiskiafli varð með minnsta móti
við Dýra- og Arnarfjörð. Hjer við
ísafjarðardjúp var hann ágætur, og
hefðu hinir vondu mislingar ekki kom-
ið, þá fiskur var mestur, mundi hafa
orðið mesta veltuár við djúpið hvað
íiskiveiðar snertir.
Grasbrestur má heita að hafi orð-
ið víðast hvar hjer vestra, svo hey-
byrgðir eru mjög litlar; skurðarfje
fjekkst því nóg í haust, þrátt 4fyrir
þann sauðpenings missi, sem varð hjer
seinastliðið vor. Lömb dóu þá nær-
fellt öll víðast hvar hjer um sveitir.
Tvær sveitir hjer í sýslu eru
mjög bágstaddar, og ættu sannarlega
ekki að verða útundan, við útbýtingu
þeiira gjaía, er okkar erlendu velgjör-
arar hafa gefið. þessar sveitir eru
Sljettuhreppur og Grunnavíkurhreppur.
Fað eru þó sjerstaklega norðaustur
partar þessara sveita sem bágstaddir
eru, þvf þar — fyrir strönduin —
lá ísinn allt sumarið, og búendum því
gjörsamlega allar bjargir bannaðar.
Fugltekja hefir áður árlega verið tals-
verð, nú engin. Um liskiafla er hið
sama að segja, og grasbrestur að kalia
gjörsamlega, enda koinu strax rign-
ingar og kafald þá ísinn loks fór.
Eldivið vantar og svo á sumum bæj-
uin, því harðatorf varð ekki skorið
I sökum klaka í jörðinni. En af því
meun í þessum nefndu sveituin eru
| sparsamir og ötulir, þá haía þeir ekki
borið sig u]ip enn þá, og gera varla
lyrri eun f iulla hucfa; en komi nú
ekki gott og hagstætt vor, verður ó-
mögulegt íyrir þá að halda lífinu án
hjáipar.
Jeg uefni aptur mislingana; þeir
urðu hjer mjög inannskæöir. í sum-
um sveitum dó £ aj /ólkinu. Hjer í
kaupstaðnum ísafirði geröu þeir fyrir
utan manntjónið, veikina og þar af
ieiðandi aðdráttaieysi, með íisk og
annað, þau leiðindi, að bæjarstjórnin
ekki gat gætt skyldu sinnar. Ti! dæin-
is var ekki jafnað niöur bæjargjöldum
í maí, sein iög gera ráð fyrir; nei,
þetta drógst, til í september. Fessi
óhaguaður og annar siappleiki hjá hinni
ötulu stjórn er af suinum allur kennd-
ur mislingunum!! í'að mun mega segja
um þá: „ilit er illur að vera“.
Peir eru nú samt lyrir iöngu
hættir að sýna sínar iflu verkanir á
almeuningi, svo maður vouar að kvill-
anu smá dragi úr bæjarstjórninni Iika,
því víst er þaö, að aliir þeir sem í
henni eru, eru svo gamlir, aö þeir áð-
ur hafa útsopiö þann beiska kaleik að
hafa legið í misliugunuin.
Norðmaður, A. Hansen að nafni,
sem hjer kom í sumar frá Haugasundi
í Norcgi og setti upp gulubræðsiuvjel
heíir keypt lifur — fyrir hlutafjelag
í Haugasundi — mót peningum. Ilefir
hanu sýnt sig sein mjóg áreiöanlegan
eg duganda inann; eii hið lága verö,
er hann heíir fengið iifrina fyrir, neíni-
lega fulluin j minna enn kaupmenn
hafa borgað inót vöru, sýnir annað-
tveggja, stóran peningaskoit, eða hugs-
unarleysi lólks. Hanseu ætlar nú að
stofna hvalveiöaíjelag, og vill helzt
haía það að mestu Jeyti íslenzkt. Jþess-
konar veiði hefir á sfðustu árum verið
einhver hin arösamasta í Noregi, en
til að geta stundað hana með fuilurn
krapti þarf hjer um bil 150,000 kr.,
og á hver fjelagshluti eða hlutabrjef
að vera á 1000 krónur.
Síldarafli varð hjer ekki teljandi
í sumar.
Auglýsingar.
M. L. Möller & Meyer
Gothersgade, nr. 8 í Kanpmannahofn,
selja alls konar matvörur og kriddvör-
ur, cinnig ymsar víntegundir, svo
sem rom, cognac, banco, ennfremur
alls konar litarefni og apotheks-
vörur, og þær vörur sem þeir ekki
hafa, útvega þeir þeiin er við þá vilja
verzla án verðhækkunar. Verðlags-
skrár verða sendar ókeypis þeim sem
óska.
Eiisk lestrarbók með
orðasafni eptir Jón A. Hjaltalín, fæst
innhept hjá Friðbirni Steinssyni á Ak-
ureyri íyrir 3,50 kr.
Piltar sem voru í fyrra á Möðru-
vallaskófanum geta fengið á Möðru-
völlum arkir þær, sem þá vantar í
Ensku lestrarbókina fyrir 2,90 kr.
— Hjá undirskrifuðum fást þsssar
bækur: Heilbrigðisreglur eptir
sira Jakob Guðmundsson. Verð 38 aur.
Sálmabnkin, 3. útgáfa. Verð 280 —
Landafræði eptirB Gröndal á 300 —
Ri t reg lur V. Asmundarsonar á 100 —
Björn Jónsson
prentari.
iAalfimrtur Iiins Eyfirzka á-
byrgðarfjeiags verður baldinn á
Akureyri mánudaginn þ. 12. marz.
Útgefaudi og preutari: Björa Júusson
að framan. Til kvöldverðar var ekki
annað enn hundurinn. Ljet jeg Ivar-
sen slátra honum og matbúa það af
kjöt.inu, er sízt varð þurkaö. Gazt
öllum vel aö nema mjer og lækninum
við gátum hvorugur borðað fyrir við-
bjóð. En hví skyldi jeg minnast á
slíkt. Pað sein eptir var af hunds-
krofinn vóg 27 pd. Pegar vjer höfð-
um hvflt oss lítið eitt sendi jeg Alex-
ia af stað til hins kofans að vitja um
hvort oss einnig heíði missýnst. Ilafði
hann með sjer byssu og kom aptur í
rökkrinu; sagði hann að það væri rúin-
góður kofi og hefði fundið þar bæði
bein og kjötleifar. Vildi jeg þegar
halda af stað, en Alexia treysti sjer
eigi til að finna kofann aptur í nátt-
myrkrinu ög Ijetum vjer því lyrir ber-
ast þarna utn nóttina. Collins og
Gortz gátu drukkið ofurlítið af vín-
anda en jeg gat ekki bragöað hann.
Þaö var haröneskjuírost með norðvest-
an storini og var oss því ómögulegt
að halda hita á oss. Nóttin var ill-
úðlegri enn frá verði sagt; Ericksen
allt af mcð óráði, æpti og talaði í sí-
fellu, var það óttalegur viðuiauki viö
eymdar- og örvæntingarhag vorn. Oss
gat eigi hlýnað og því síður gátum
vjer oiðið þuriir til hlýtar, vjer virtumst
allir ætla að verða vitskertir, og jeg
var hræddur uin að einhver vor mundi
deyja um nóttina. Eigi vissijeghvað
kalt var, því að síöasti hitamælirinn
ininn haíði brotnað við bylturnar, sem
jeg fjekk á ísnum. Láum vjer þarna
kringuin eldinn alia nóttina, og höið-
um vjer þá vakað nokkurnvegin sam-
fleytt í 3 sólarhringa. Ef Alexia heföi
eigi vafið um mig selskinnsfeldinum
sínum og hitað mjer á sjálfum sjer,
tel Jieg víst að rajer mundi hafa liðið
í brjóst af kulda. Óráðsóp Ericksens
kváöu við alla þessa skelfingarnótt, og
vona jeg að jeg lifi enga jafn ógurlega
hjer eptir.
(Niðurlag)