Fróði - 11.05.1883, Blaðsíða 4

105. bl.
I R Ó Ð 1.
1883.
178
laust; þá mundi iesendur hvergi vauta;
og sú yrði vissulega raunin á. En það
mun varla unnt að flýta svo prentun allra
tíðindauna eins og þau nú eru löguð, að
þau komi nógu fijótt. En þótt önnur
iivor fyrri tillagan, eöa eitthvað því um
líkt, verði látin sitja í fyrirrumi — sem
vert er að vona — þá virðist samt að
hina þriðju tillöguna, um að senda tíð-
indin kostnaðarlaust út um landið, ætti
ekki eptir að skiija, meðan þau em
prentuð á aunað borð Uver aðferð sem
höfð er, verður það nokkur kostnaður
l'yrir landsjóðiun , en þó varla inikiil
samanburöi \ið notin, er af því muudu
verða í framtiðiuni. Engiuu mun neita
að alþýða eigi heimting a, að gert sje
það sem þarf í þessu elui, og þau muuu
sum g|öld, er á iandsjóði livíla, að naum-
asl ætti að gaugast fyrir kostnaðiuum til
þess, að útbreiða kuunleik um alþing
meðal alþýöu manna.
Br. J.
§var tii J%«rdauíara.
í Norðanfara 9. ágúst lö82 heíir
einhver B. lvr. sett íram ymsar spurn-
ingar, lútandi meðal annars að því,
livað Ilelgi snikkari, læknar, heilbiigð-
isnefnd og ylirvöld í lleykjavík iiaii
verðskuldaö iyrir það, aö hleypa misi-
ingasóttinni á iand“ o. s. írv. Um
aðgerðir lækna, heilbrigðisnefndar og
viirvalda í Reykjavík, er ekki mitt aö
tíæma, það eru menn sem sjállir geta
svaiað lyrir sig. En hvað sjállau m:g
sneitir, skal jeg geta þess, að jeg kom
hingað til Reykjavíkur Irá Kaupmanna-
liölii 2. mai með póstskipmu, en dag-
inn eptir að jeg kom í land, og jeg
lanu að jeg var iasiuu af hósta og
þyngslum íyrir brjósti, hitti jeg snemina
dags'hiun setta landlækni Jonassen og
tjáöi houum, að jeg væri Iasinn, og
livernig þeirn lasleika væri variö. iijell
Jiann það vera — og jeg líka — ai-
leiðingar af sjósótt og sjóvolki, því
sjósótt hafði jeg opt á leiðiuni. ilaun
sagöi að jeg skyldi fara variega með
mig, og jeg kvaðst skyldi gera þaö^
enn sagði honuin jainframt, að jeg
þyriti að íaia í næstu Jiús til þess aö
útvega mjer menn til vinnu, og við
þaö skildum við að því sinni. Um
Jiádegi.-bdiö ldtti jeg hinn selta lijer-
aöslækni Tómas Hallgrimsson, sagðí
lionuin einnig að jeg væri lasinu og
livað að mjev gengi, og bað liann ráð-
Jeggja mjer meðul viö lasleikanum,
geröi haun það lúslega, og fórum við
í lyíjabúðina, og fjekk jeg þar meöul
í því skyni, að jeg gæti iarið feröa
miuna og starfað það sein jeg einmitt
þá daga þurlti að starfa iyrir liiöop-
inoera. Daginu eptir, á þriðja degi
irá því jeg kom í land, var jeg lak-
aii, sendi jeg þá cptir lijeraðslækuin-
uui, og þegar hann koin til mfn, sá
Jianu uudir eins hvað aö mjer gekk.
Var þá gerð ráðstöiun af sóttvaruai-
178
nelndinni og yfirvaidinu til þess að
sý'kin breiddist ekki út. þetta er nú
sagan eins og húu gckk til, og mönii-
um er iijer kunnugt, og mun enginn
sanngjarn maður, sein nokkuð þekkir
til iaga eða landsvenju hjer eða ann-
arsstaöar í nálægum löndum, ámæla
mjer, eða kasta þúnguin steini á mig,
þó jeg íæri í land, heilbrigður eins
og uijer þá fanust jeg veia, ekkert
meira enn eðliiega eptir mig, eptii
sjóveikina og kuldann. Pað sýndist
ekki meiri liætta aö jeg, ósjúkur lyrir
maiiiia sjónum, gengi á land, lieldur
enu aönr inenn, sem á skipinu komu.
Við koinuui llestir írá Kuupinauiiaiioin,
pg iijer var þaö kunnugt, að þar hölðu
gengið mislingar. Eu úr því yiirvald-
iö í lieykjavik, sóttvaruarueiudiu og
Jaiknar, lundu ekkert athugavert við
þaö, að jeg eins og aðrir larþegjar og
skipveijar gengi í land, og helöi allt
samblendi við Reykjavikurbúa og lands-
loikiö, þa get jcg ekkt sjeö, aö þessi
B. Kr. Iiaíi halt ueiua ástæðu til þess
aö skeyta skapi sínu á mjer, og reyna
td að gera mig kegningarverðan í
augum Janua minna.
bernna heíír einhver brjeíritari í
Norðaiiiara (fj, jau. 18ö3, nr. 49-—
50) geit misllngasóttina að umtalseini
og avaipaö uiig, enri af allt öðrum
anda og hinblæstri enn B. Kr. samt
kraiiiit al uijer, aö jeg skýri íyiir mönn-
um, hveinig á því hali staóið, að jeg
liali svo óruggur og óliultur umgeng-
ízt nieun eptir að jeg kom, og aður
enu jeg sjaliur Jagöist. Eetta hefi jeg
reyndar gert meö því, sem jeg heíi
sagt í grein þessari hjer að Iraman
En jeg tek það lijer upp aptur, að af
því jeg þekkti ekki inisiuigasóttina, og
ai því mjer datt ekki í liug, að sá
lasleikt, sem jeg fann td eptir að jeg
kom í land, væri þess kyns veiki, og
al því eugiun gat þess til við mig áö-
ur euii jeg kom í land, að mislinga-
veikin væri kotnin í uiig þá var jeg
alveg ugglaus, og um gekkst vim mína
og kumniigja öruggur og óhultur, eins
og venja var td. Jeg skal leyia nijei
að gela þess, að jeg lieii sýnt bæði
laiþegjum, er mjer voru samieröa á
skipinu, og læknum sem nú er til stað-
ar lijer í lieykjavík sem þetta mál
kemur við og lleiri heldii mönnuin bæ-
ar þessa þetta svar, og cru þetr iúsir
á að gela mjer vottoið sitt, eí krafizt
yrði um að þaó sje satt og rjett sem
jeg lieli lijer skriiaö.
Reykjavík 27. marz 1883.
Ilelgi Ilelgasou.
# * *
Vjer þorum óhikað að íullyrða,
að saga sú, er herra tímburmeistari
Uelgi llelgason segir hjer íyrir olan,
er í alla staöi sönn og rjetthermd.
JJöfundur hennar, sem er alkunnui
heiðursinaður, mun sanuarlega ekki segja
liana öðruvísi enn hún gekk, enda
eigi hafa ueina orsök td þess. Þeii
munu wg fáir af lönduiu vorum, sem
180
betur fer, er taka í sama strenginn
sem Noiðanfari, og segja annaöbvort
í dylgjum eða berlega að herra ffelgi
hafi verðskuldað illt fyrir það, að pnisl-
ingasóttin barst með honuin hingað til
lands í fyrra, eða með öðrum orðum,
að hann haíi ílutt liana hirigað vísvit-
andi eöur af illvilja. f’að er vonanda
að einn einstakur ritari Norðanfara og
svo ritstjórinn sjeu einir uin sína hitu
í því að trúa slíku og reyna að út-
breiða þá trú meðal alþýðu. þ'að var
óncitaniega mikið mein og ógæfa lyrir
Island, að fá þessa skaðvænu mislinga-
sótt imi f landið í íyrra olan á aðrar
þrautir, en hvað er nm slíkt að tala.
„Islands óhandngju verður allt að
vopnia þegar svo ber undir, sem skáld-
ið segir.
Seyðisfrði 27. apríl.
Hjeðan uð austan er fátt að frjetta.
Veturinn var hinn mildasti, gripir því
allir í bezta standi. Eiskafli var hjer
til muna í allan vetur og nú að aukast.
Síld veiddist lijer í lagnetjum að mun,
)ó meiri á Eskifirði, en engir köstuðu
fyrir hana nema Svanberg á Mjóafirði,
hann nurlaði saman rífum 600 tuunum
af stórri síld. Vatlme kom hingað á
gufuskipi á sumardaginn fyrsta, fór suð-
ur með landi, hitti síld á Eáskrúðsfirði
og innilokaði þar undir eins hjer uiu
bil 3000 tunnur. Hann flytur sildina
hingað ósaltaða, og er nú búið að salta
og slá til 750 tunnur. Við höfum hag
af pessu allir, sem hlut eigum að máli,
en ágóðinn skiptist í marga staði.
Akureyri, 10. maí.
5. þ. m. gekk í norðanátt með frosti,
hefir síðan verið mjög kalt og snjóað.
Gróðurinn er komiun var dó alveg út.
Margir eru nú tæpir með hey eða hoy-
lausir bæði fyrir kýr og kindur.
iuglysingar.
Við undirritaðir vildum gjarnan eiga
tal við kjósendur vora um yms lands-
mál, og einkum þau er peirn er mest
um liugað um. Eyrir því biðjum við
kjósendur vora svo vel gera að eiga
íund við okkur á Akureyri árdegis,
laugardaginn 2. júní næstkomanda. Ósk-
um við helzt að þeir hefði þá meðíerð-
is frumvörp eður ákveðnar tillögur sínar
um pau mál er þeir vilja fela okkur til
flutnings á ,næsta þingi.
Arnljótur Olafsson, Einar Asmundsson.
Af því margir áskrifendur að kekn-
ingabók þeirra prestanna J. Austmanas
og Magnúsar Joussonar, bafa bæði per-
sónulega og með brjefum snúið sjer til
mín að fá bókina, þá vil jeg bæði mönn-
um til leiðbeiningar og tii að komast
hjá brjefaskriptum, láta menu vita, að
bókiua er að iá hjá verzlunarstjóranum
á Oddeyri. — Jeg heti að eins haft bók-
ina dálítið til lausasölu, sem jeg heti
sjálfur iunbuudið, eu bækuruar á Odd-
eyri eru allar buudnai' af Ara bónda á
þ>verá.
Akureyri 10. maí 1883.
Frb. Steinsson.
Útgefciiidi vg preutari : Björu Júussoa.