Fróði - 23.07.1886, Blaðsíða 3

Fróði - 23.07.1886, Blaðsíða 3
1886. P R Ó Ð I. 9. bl. 106 104 105 sjóinn, má kalla að fiskilaust sje síðan og er afli yfir liöfuð lítill, og hart í búi hjá mörgum. Sýslunefndin hjelt vorfund sinn dag- ana 12.—16. ]i. m. Fundirnir eru haldn- ir í barnaskólahúsinu á Eyrarbakka fyrir opnum dyrum. Alla dagana var þar fjöldi áheyrenda; munu peir al- mennt ljúka lofsorði á nefndina fyrir al- úð og vandvirkni í störfum sínum. En vandaverk hafði hún að vinna. J>að er ávallt vandaverk að bæta úr mörgum pörfum með litlu fje. í haust hafði nefndin ályktað að taka 2000 kr. at- vinnulán, og verja pví til að draga grjót að Melabrú, m. m. Verkið varð unnið fyrir mestan hluta fjárins; en svo fjekkst lánið ekki pegar til kom. Nú lánaði Einar kaupm. Jónsson á Evrar- bakka vegasjóðnum 2000 kr.; en auk pess komst nefndin eigi hjá að sam- pykkja að sami sjóður taki enn 15000 kr.lán; hrökkur pó hvergi nærri til allra peirra vegabóta lijer sem bráðnauðsyn- legar eru. Hjer hagar svo til að víða parf stórkostlegar brúargerðir, en af pví regnasamt er, endast prer eigi nema með kostnaðarsömum frágangi. Beðið var um 1000 kr. úr landssjóði til póst- vegarins, og að hinn útlendi vegfræð- ingur, sem von er á í sumar, verði lát- stjórna vegabótum par. Eáist hann ekki, skal bjoða veginn við undirboð. |>annig skal og bjóða upp framhald við- gerðar við Melabrú. Alyktað var að fá álit vegfræðingsins um: hvort eigi mætti gera lestavegi svo úr garði að peir án verulegs kostnaðrauka gæti orð- ið vagnvegir, og hvort eigi mætti spara fje og kostnað með pví að kaupa verk- færi til að mylja grjót í vegi. Lögð var fram áætlun Balds byggingameistara um brúargerð á Soginu; mátti sjá, að hvm mundi kosta eigi minna en 10000 kr.; sá nefndin engan annan veg en fresta pví fyrirtæki að sinni, pó pað sje mjög parflegt. Líka var áfráðið að leggja eigi málið um brúargerð á J>jórsá og Olvesá fyrir aukapingið í sumar. Lands- höfðingi var beðinn um 100 kr. til að ljúka við Grrindaskarðaveginn, og skorað á hann að láta fullgera Mosfellsheiðar- veginn. Ábúendur einnar jarðar kvört- uðu undan áfangastað í landi sínu; pað virðist eigi sýslunefndar mál. Sæluhúss- verði á Kolviðarhóli veittur 50 kr. styrk- ur í ár. Nefndin hafði verið beðin að breyta til með lögferju á vissum stöð- um. p>að áleit hún að svo stöddu eigi ráðlegt. Landshöðingi var beðinn að sjá um, að fiskifræðingur, sem von er á í sum- ar, dvelji sem kngst hjer í sýslu, skoði veiðiár, og veiðivötn, rannsakí f>ing- vallavatn, og leggi ráð til fiskiræktar í pví. Af sýslunefndar hluta búnaðar- styrksins báðu 15 menn um styrk til ýmsra parfiegra fyrirtækja. Lýsti nefnd- in ánægju sinn yfir vaxandi framtaks- semi manna. En styrknum útbytti hún pannig: Til tveggja stórkostlegra fram- skurða í Hraungerðis og Stokkseyrar- hreppum 200 kr. til hvors; en 400 kr. til búfræðings, fyrir 4 mánaða pjónustu bæði við skurði pessa og við að ferðust um sýsluna og leiðbeina mönnum; til að standast kostnað af rannsókn J>ing- vallavats 130 kr. styrk. Af landhöfð- ingja hluta styrksins mælti nefndin með að veitt yrði búnaðarfjelagi Hruna- mannahrepps styrkur til verkfærakafipa, búnaðarfjel. Grímsnesshrepps styrkur til jarðabóta, Háeyrarmönnum á Eyr- arbakka styrkur til sjógarðsbyggingar, J"ens presti Pálssyni á Júngvöllum styrkur til fiskiklaksliússbyggingar. Af sjóði Kristjáns IX. mælti hún með að Gnðmundur bóndi Ingimundarson á Bergstöðum fengi verðlaun fyrir mikl- ar jarðabætur og ágæta búnaðarháttu í öllum greinum. Xefndin lýsti yfir pakk- læti fyrir framboð hins danska búnað- arfjelags um vistir ungra manna hjeð- an á fyrirmyndarbúum í Xoregi. Lof- uðu nefndarmenn að gera hver í sínum hrepp framboð petta heyrum kunnugt. Á sama hátt lofuðu peir að kunngjöra framboð eins nefndarmanns um að út- vega 7 efnilegum piltum hjeðan vistir í |>ingeyjarsýslu, til að læra sauðfjár- rækt. Afrjetta reglugjörðir sýslunnar voru lagaðar, samkvæmt bendingum, amtsráðs og sampykktum, og sömuleið- is fiskiveiðasampykktir í Stokkseyrar- og 01vushreppum. Leitað var álits nefndarinnar um fjallleita sampykkt, eða samning milli Húnvetninga og Bisk- upstungnamanna, par um gat nefndin eigi greitt atkvæði, en fól hlutaðeigendum að koma sjer niður á pví máli. Kætt var um að margir ætti sammerkt við menn í öðrum sýslum og pví pyrfti að breyta. Kom pá fram tillaga um að koma á allsherjar marka „systemi11 yfir land allt, og var amtsráði falið að koma pví máli á rekspöl. Rætt var um að stofna unglingaskóla á Eyrarbakka, en var frestað bæði vegna harðæris og líka, hins, að ráðlegra pótti að biða pess, að alpingi komi skipulagi á menntamál al- pýða, sem von er á að bráðum verði. |>ar á mót var sampykkt að framboð barnskólakennarans á Evrarbakka, um að kenna unglingum á frítímum sínum gegn 200 kr. styrk úr sýslusjóði, skyldi piggja með peim skilyrðum: að eigi færri en 10 notuðu kennsluna, að kennslu- tími sje 3 timar á dag í 5 mánuði, að kennslugreinir sjeu rjettritun, reikning- ur, landafræði og eðlisfræði; að próf sje haldið við lok námstímans, og voru prófdómendur pegar kosnir. Sýslu- reikningar og hreppsreikningar voru sampykktir án verulegra útásetninga og er góð framför orðin í pví efni. Kjör- stjórn var kosin: Sæmundur prófastur í Hraungerði og ísleifur prestur í Arn- arbæli. Hinir sömu voru einnig kosnir í yfirskattanefnd. Mörg voru smámál önnur. Að fundarlokum var rætt um pingmannakosningar. Gaf sjera Jens kost á sjer, en aðris ekki pá pegar. Hann er án efa gott pingmannsefni. Loðvík II. konmigur í Bajeru. Loðvík konungur var einn af ein- kennilegnstu mönnura pessa tima, undar- legt sambland af vitmanni og vitfyrring, góðum höfðingja og hálfbjána. Eáirhafa gefið heiminum meira umtalsefni pvi hann lifði ekki eins og pessa heims börn, heldur miklu fremur eins og hann væri kongur í einhverju æfintýri. Hann kom til ríkis árið 1864 og var pá ekki fullra 20 ára. |>jóðin gerði sjer glæsilegar vonir um hann. Hann var allra sveina fríðastur og hermannlegastur og menn vissu að hann var ágætum gáf- um gæddur og að frelsjshugmyndir tím- ans lágu honum mjög á hjarta. Hann reyndist líka að mörgu leyti góður konungur, sýndi ’bæði sjálfsafneitun og mikil hyggindi. Hann hafði brennandi prá til frama og frægðar og pað hefir naumast verið með glöðu geði að hann horfði á hvernig Prússar urðu pjóða fremst- ir á J>ýskalandi, og Vilhjálmur konungur óx að völdum og virðingu. Hann hafði líka opt í bræði sinni farið pungum orð- um um hann og krónprinzinn. J>egar svo Napoleon priðji sagði Prússum ófrið á hendur Ijet hann spyrja Loðvík konung hvort hann vildi ekki gjöra fjelag við sig og berja á Prússum. Ef Loðvík pá hefði látið tilleiðast, hefli ef til vill farið allt öðru vísi en fór, en pað var ekki við komandi; hann ljet óðara allan sinn her fylgja Prússum og pegar svo sigur- inn var unnninn og pýzka pjóðin vildi gjöra Vilhjálm að keisara, himinglöð af sigurvinningnum, pá sýndi hann pá sjálfsafneitun að hann átti mikinn páft í pví að Vilhjálmi var boðin keisaratignin en ógeðfellt hafði pað pó verið honum í mesta máta að keisaratignin skyldi verða arfgeng í ætt hans. Hann hataði al't andlegt ófrelsi, og pó að kapólski flokkurinn væri í meira hluta í pinginu ljet hann hann pó aldrei komast til valda. p>egar æsingarnar voru á þýskalandi á móti Gryðingunum tók hann svo í taumana að hvergi varð eins lítið ura pær eins og í Bajern |>ótt Loðvík konungur væri vitmað- ur mikill, hafði hann ekki pað andlegt jafnvægi til að bera að hann gæti horft á pað með glöðu geði hvernin mikilmenn- in í Berlín gjörðu götuna prengri fyrir honum. Fram úr peim gat hann ekki komizt og hann gat heldur ekki staðið jafnhliða peim. Hann sökkti sjer því niður í bókfræði, en pó einkum og umfram allt lystafræði, þegar í æsku hafði hann haft afarmiklnr mætur á málaralyst og hljóðfæraslætti og hann var alin upp í peim rómantiska skáldaanda. sem hjá þjóðverjum ríkti. Um langan tíma varð hnnn nú mesta stoð og stytta Wag- ners. tónaskáldsins heimsfræga, og hann kunni sjer ekkert hóf, var með Wagner nætur og daga og hætti algjörlega að hugsa um stjórnarstörfin. |>að var fyrst

x

Fróði

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fróði
https://timarit.is/publication/115

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.