Suðri - 17.04.1884, Blaðsíða 2

36
pessa brekku, ef yér eigi hefðum látið
menn ganga á undan og höggva spor
í hjarnið. En vér urðum að stíga með
varkárni í sporin svo vér eigi skrjpp-
um út úr peim og rynnum niður hjarn-
fönnina, og opt urðum vér að nema
staðar til að hvíla hné vor og létta
mæðinni. En jafnvel í pessari hrekku
hlupu vinnumenn mínir upp og ofan
með byrðar sínar svo hæglega og
snildarlega sem peir hefðu verið línu-
dansarar frá blautu barnsbeini.
Klukkan var priðjung gengintill2
er vér komum upp á Esjuna. Hún
var að ofan rennslétt einsog stofugólf
og var pað unaður að vera staddur
uppi á pessari tárhreinu, mjallhvítu
flatneskju. Dálítill svalur gustur var
par, (hitinn var í sólskini kl. 1 — 1,2°,
kl. 2 — 0,2° og kl. 3 — 1 skugganum —
3,2” á C.), en annars gátum vér eigi
fundið á neinu, að vér værum pann
26. febr. á 64. br. gráðu uppi á meira
en hálfs priðja púsund feta háu fjalli.
Yíðsýni var ekki mikið, pví pungur
pokubakki lá yfir suðursveitunum og
hæðadrög uppi á flatneskju Esjunnar
námu við lopt í norðri. Yér reistum
flagg svo að vinir vorir í Reykjavíh
gætu séð, að vér værum komnir far-
sællega hingað upp.
Yér gátum eigi fest stöplana 1 snjó-
inn, pví hann var of grunnur til pess,
og gaddfrosin jörðin undir honum. Vér
skorðuðum pví stöplana með hellum,
og fundum vér gnægð af peim í fjalls-
brúninni. Yér festum síðan 850 feta
langan koparpráð, settan hjer um bil
1000 nálaroddum, á isolatorana, vöfð-
um hann í tröppustigs-vafninga í fer-
hyrning með 6 feta millibilum og náðu
öll pessi útstraumsfæri út yfir hér um
bil 4100 ferhyrningsfet.
Yér vorum hér um bil 4 kl.tíma
að koma færum pessum fyrir. Eg fékk
pví tækifæri til að athuga loptvogin
(Barometer) fjórum sinnum (kl. 12, 1,
2 og 3). Eg hafði komið mér saman
við Sigurð skólakennara Sigurðsson um,
að hann skyldi og athuga sams konar
loptvog, sem hann hafði; og af sam-
anburði pessara samtímis athugana
okkar beggja kom pað út, að færin eru
reist 2616 fet yfir sjávarmál.
J>á er öllum starfa var lokið og tek-
in hafði verið mynd af færunum og
öllum mönnum í ferðinni, var drukk-
in ein flaska af kampavíni til minn-
ingar um, að petta var í fyrsta sinn
að danskt flagg væri reist á pessum
stað, og 1 fyrsta sinn að svona marg-
ar lifandi skepnur (21 menn og 3 hund-
ar) væru hér í einu. Yér grófum síð-
an flöskuna með stuttri frásögu um
ferðina og með nöfnum vorum íniður
í fönnina og par getur má ske einhver
fjallfari seinna fundið hana sér til
gamans.
Kl. 3 ’/2 lögðum vér á stað ofan
aptur, og bárum vér endann á inum
isoleraða koparpræði skemmstu leið
ofan af fjallinu. |>ótt illt væri að kom-
ast upp eggjarnar, var pó hálfu verra
að komast pær ofan, pví sporin, sem
höggvin höfðu verið tróðust 1 sundur
meir og meir. Sumir félagar mínir
purftu pví að yfirstíga margar veruleg-
ar og ímyndaðar torfærur, áður en vér
náðum pangað niður, sem vegurinn
skánaði. Annars gekk allt slysalaust
ofan og kl. 6—7 vorum vér allir komn-
ir niður að Mógilsá.
Morguninn eptir voru stöplarnir,
sem eptir voru, oginn 3200 fetalangi
telegrafpráður borinn upp pangað, sem
leiðipráðurinn hafði endað. Síðan voru
endar práðanna festir saman og tele-
grafpráðurinn leiddur á stöplum og
isolatorum niður fjallið svo langt sem
hann náði. Eg hafði ímyndað mér
að hann mundi máske ná niður að
fjallsrótum, en hann endaði á 714 feta
hæð yfir sjávarmál.
Nú var góða veðrið á enda. Himin-
inn var dimmur og pungbúinn, og pað
tók að rigna og hvessa. Eg setti neðri
enda práðarins í samband við tvær
zinkplötur; var önnur peirra lögð í
dálitla dæld og hlaðið grjót yfir, en
hin var grafin niður í blauta jörðina.
J>á er eg hafði sannfært mig um pað
með rafurmagnskeðju (electriskt Bat-
teri) að práðurinn var í góðu lagi al-
veg upp í gegn, var eigi um annað að
gera, en hverfa til baka ið bráðasta,
pví að veðrið var orðið mjög ískyggi-
legt og engin von var til að auðið væri
meira að gera. Eg gat og að vissu
leyti verið ánægður með pað sem kom-
ið var; útstraumsfæri mín ná nú eigi
yfir minna en 1900 feta hæðarsvæði.
Hann hvessti óðum og sjómennirnir á
bátnum sögðu, að illsiglandi væri í
slíku veðri. En með pví félögum mín-
um reið mjög á að komast heim fengu
peir pví ráðið að hætt var á að sigla
á stað, og komust peir með heilu og
höldnu alla leið. Sjálfur kaus eg held-
ur að fara ríðandi til Reykjavíkur, og
fékk eg pá í fyrsta sinn tækifæri til
að kynna mér ferðahátt íslendinga
pegar verst gegnir, í stormi, hellirign-
ing og á aurblautum vegum.
Eins og eg hafði búizt við hafa
færin ekkert lífsmark sýnt enn pann
dag í dag. Eg get skoðað pað í kíkir
héðan frá bústað mínum í Reykjavík
og hef sannfært mig um að pað er enn
pá í góðu lagi. Eg hef líka fengið
fregnir frá Mógilsá um að neðri kafli
leiðipráðarins sé einnig í bezta standi.
A peim fáu kveldum sem hentugt veð-
ur hefur verið hef eg aldrei getað séð
nokkurn inn minnsta óvenjulegan ljós-
bjarma yfir pessum stað á Esjunni.
En jafnvel sönnun ins gagnstæða
hefur í pessu efni vísindalega pýðingu.
Eg get eigi dulizt pess að láta hér
í ljósi innilegasta pakklæti mitt til
manna peirra, er eg fékk til að starfa
að pessu verki með mér, fyrir pann
framúrskarandi dugnað og kapp, sem
peir unnu með. Eg finn mér og skylt
að pakka hjónunum á Mógilsá góðfúsa
gestrisni peirra, og hversu pau lögðu
sig í líma til að gjöra dvöl vora par
notalega og vel viðunanlega.
Innlendar fréttir.
Bangárvallasýslu ‘2BIs: Nú sem
stendur ber hér ekkert markvert til
tíðinda. Yeðurbatinn við helzt enn í
dag síðan 3 vikur af porra, optast
auð jörð og frostalaust, en stormasamt
að jafnaði. Aflalítið fyrir öllum Rang-
ársandi sökum gæftaleysis, en nú vel
fiskvart pá sjaldan róa gefur. Hm
pessa daga varð landferð úr Vest-
mannaeyjum og er paðan engra tíð-
inda getið nema að hlutabrögð eru
par lítil, ekki fullt hundrað hæst', og
að 2 verzlunarskip eru komin par.
BU: Hér hefur mátt heita ágæt
tíð 1 allan vetur, einkum seinni part-
inn, enda eru góð tún töluvert farin
að lifna við. í Út-Landeyjum hefur
fiskast allvel, hæstir hlutir munu um
400. Inn 3. p. m. strandaði frakk-
nesk fisldskúta á svo nefndri Kross-
tjörn í Austur-Landeyjum; á skút-
unni voru 18 manna, sem allir kom-
ust af, pví veður var ið bezta pann
dag. Frakkar eru nú orðuir svo nær-
göngulir hér, að heita má, að peir
liggi uppi í landsteinunum, og ef illa
stendur á sjávarfóllum parf lítið útaf
að bera, að peir ekki festist á sand-
rifjum og verði svo að hleypa í strand.
önnur fiskiskúta frakknesk strandaði í
Mýrdalnum og in 3. sökk rétt hjá
Vestmannaeyjum, án pess hægt væri
að bjarga nokkrum manni.
Skaptafellssýsla 23/3-. Síðan eg
skrifaði síðast hafa alltaf að kalla má
verið frostleysur, tíðast auð jörð og
alltaf hagar, en inir sömu umhleyp-
ingar og að undanförnu; verður pví
optari að gefa útifénaði en annars pyrfti,
pví hann er orðinn magur sökum
hrakviðranna. Aflalaust er um alla
pessa sýslu; er pví víða skortur á
1) Seinustu áreiðanlogar fréttir þaðan segja
þó 200 fiska hlut hæstan. Ritstj.
1