Suðri - 06.08.1884, Blaðsíða 3

81
nema sem sjaldnast; par sem hús eru
nálægt livert öðru, ætti hlaða að vera
par fyrir pað fé, sem í peim er ætlað
að vera.
|>ó hin nýja heyhirðingaraðferð
heppnaðist nú ckki, eru heyhlöðurnar
allt að einu nauðsynlegar fyrir pað;
pað er ekki svolítilltími, sem fer til hey-
torfskurðar, uppreiðslu á pví hlautu,
umhirðingar og aðflutnings á pví purru
víða langan veg, og sumstaðar keypt,
fyrir utan jarðrask að pessum torfskurði
á hverju vori; heyin skemmast opt á
surnrin í görðunum í óperritíð, og
eins 1 miklum úrkomum á haustinu
til stórskemda, margt stráið fer í vindinn
og snjóinn á veturna, auk pess sem
heyin rjúfa stundum á haustin, og
stuttir heystahhar falla um koll á vet-
urna í stórveðrum, og á vorin út-
heimtast nokkur handarvik, áður en
hey verður látið í garðinn á ný, og
ýmislegt fleira.
J. B.
Lærum ao synda!
Óneitanlega er nú á pessum síðari
tímum framfarahugur vor Islendinga,
bæði í pví hóklega og verklega farinn
mjög að glæðast. Bæði landsstjórnin
og einstakir menn hafa stutt og styðja
að pví enn, að skólum í landinu fjölgi,
svo alpýðan geti í peirn lært ýmsar
parflegar fræðigreinir, pó pær séu vit-
anlega helzt til fáar og ófullkomnar,
sérstaklega hvað snertir verklega kunn-
áttu. Yér íslendingar erum pó dá-
lítið farnir að sjá, hvað húfræðin hef-
ur að pýða, og má í mörgum héruð-
um landsins sjá par af gleðilegan vísi.
Yfir höfuð að tala færist flest að pví
takmarki, að vér íslendingar förum nú
að skilja, hversu náttúran umhverfis
oss er auðug af allskonnr meðölum,
sem bæði péna til að viðlialda okkar
andlega og líkamlega lííi. Já, en pví
er miður, að mörg eru enn pá ónot-
uð; og er það tilgangur minn með
pessum fáu línum, að benda yður,
kæru landar, á eitt, sem um fleiri aldir
hefur hér á landi að mestu verið látið
ónotað, en reynslan hefur pó sýnt, og
sýnir næstum hversdagslega, að pað er
opt og tíðum lífsspursmál að nota pað,
meðal petta heitir: að læra að synda.
|>egar verið er að prédika fyrir alpýð-
unni einhverja n^'ja kenningu, pá er,
eins og líka er rétt, gripið til pess, að
petta eða hitt sem um er ritað eða rætt,
sé brúkað eða kennt hjá öllum hinum
menntaðri pjóðum; en pegarumsund-
kennslu er að ræða, pá eru pað fleiri
en menntuðu pjóðirnar sem tíðka sund,
pað eru líka villipjóðirnar, sem sumar-
hverjar kunna pá list mæta vel, og
virðist pví hart fyrir oss Islendinga, að
vera langt fyrir neðan sumar villi-
pjóðir 1 þeirri grein, og pað pví held-
ur, sem forfeður vorir stóðu alls ekki
á baki annara pjóða í þeirrri list.
|>egar vér lítum á skýrslur yfir
manndauða á Islandi, pá sjáum vér, að
pað eru ekki allfáir, sem beðið hafa
hana pannig: að drukkna. Yið pessu
er sundið hin vissasta vörn; pví hversu
margur hraustur drengur hefur ekki
orðið að gista hel á mararbotni, rétt í
lendingunni, eða pá í örmjórri áar-
sprænu, ef að eins hún hefur verið svo
djúp, að hann ekki liefur náð niðri,
einungis — að mönnum sýnist — fyrir
pá skuld, að hann ekki kunni að
synda. Yér höfum lengi viljað fjölga
læknum hér á landi, enda hefur pað
nú tekizt svo, að pað er komið í við-
unanlcgt horf. Hér er pó enn pá
einn læknir, sem pjóðin lætur að mestu
ónotaðan, og er hann pó ekki hátt
launaður; og mun pó óhætt að full-
yrða, að liann mundi mörgum að liði
verða, ef hann væri brúkaður, og pað
að pví liði, að hann mundi inargra
dauðamein bæta; læknir pessi er sund-
ið. Fyrir utan pá fyrstu einkunn, er
sundið hefur í för með sér, nfl. að
pað bjargar lífi manna, pá er pess konar
einnig meðal til að gera mann bæði
harðfengan og fjörugan; og væri alls
ekki ómögulegt, að dálítið kynni að
draga úr gikt þeirri, sem lcvelur unga
sem gamla, nætur sem daga, ef menn
brúkuðu petta einfalda og pokkalega
meðal, að baða sig. Enn fremur mundu
menn purfa minna af krótonolíu og
spansfluguplástri til að brenna á sér
húðina, og við pað sparaðist skilding-
urinn. — Islands ungu synir! göng-
um í félagsskap og endurnýjum pessa
fögru og þarfiegu íprótt forfeðra vorra;
stofnum sundsköla og lœrurn að
synda.
Eeykjavík, í júlí 1884.
Björn L. Blöndal.
Reykjavlk 6. ágúst 1884.
Skagafjarðarsýsla er af konungi
veitt yfirréttarmálaflutningsmanni J ó-
hannesi Ólafssyni.
Prestar eg prestaköll. Torfastað-
ir í Árnessprófastsdæmi voru afLands-
höfðingjanum 26. f. m. veittir séra
Magnúsi Helgasyni á Breiðabólstað á
Skógarströnd.
Svensk-norskur konsúll. Lands-
höfðinginn hefur sett verzlunarstjóra
Guðbr. Einnbogasen konsúl Svía og
Norðmanna hér á landi.
Manntjón. Laugardagskvöldið 26. f-
m. sigldu þeir Sigurður Sigurðsson að-
junkt og Larsen verzlunarstjóri Thom-
sens verzlunar, í góðu veðri að gamni
sínu inn að Elliðaám við 3. mann á
bát, ungling frá Sölvhól. J>að sást
síðast til peirra, að peir voru komnir
langt heim á leið, á að gizka miðja
vegu milli Yiðeyjar og Beykjavíkur-
|>ar sem seglin á bátnum voru fjarska-
lega há, er pað ætlun manna að runnið
hafi sjór á hann og hann sokkið. Af
hátnum hefur rekið önnur árin, spritið
og botnfjöl, en ekki báturinn sjálfur
og ekkert af líkunum. Sigurður að-
júnkt var fátækur bóndason frá Hjörts-
ey á Mýrum, fæddur 11. nóv. 1849.
Var pað mest og bezt séra Stefáni
prófasti 1 Stafholti að þakka, að pessi
bráðgáfaði piltur var settur til mennta.
Lærði hann undir skóla hjá séra Sveini
Níelssyni á Staðastað, kom í Beykja-
víkurskóla 1866 og útskrifaðist paðan
með bezta vitnishurði 1872. Svo var
hann 2 ár barnakennari hjá Biis;
verzlunarstjóra á ísafirði og sigldi svo
til háskólans í Kaupmannahöfn og
nam par málfræði, og tók í henni em-
bættispróf 1879 um vorið með bezta
vitnisburði, og var samsumars settur
kennari við latínuskólann liér í Bvík
og veitt embættið árið eptir, og pá
fór hann um sumarið með styrk úr
landssjóði til Parísborgar, til að verða
fullnuma í frakkneskri tungu, sem var
aðal-kennslugrein hans við skólann-
Sigurður var prýðilega gáfaður, vin-
sælasti kennari og vel metinn af öll-
um, sem pelcktu hann, vinfastur og
tryggur í lund. — Larsen verzlunar-
stjóri var maður rúmlega prítugur,
fæddur og upp alinn í Kaupmanna-
liöfn, en tók við forstöðu Thomsens
verzlunar hjer í bænum fyrir fáum
árum, og pótti hinn nýtasti maður í
stöðu sinni, reglusamur og samvizku-
samur.
Stramlferðaskipió „Thyra“ fór
héðan að morgni 1. p. m. vestur og
norður um land með fjölda ferðamanna,
par á meðal Landshöfðingja Thorherg
með frú sinni.
Póstskipið Roinny kom hingað
frá Kaupmannahöfn aðfaranótt 1. p. m.
og skall liurð nærri hælum, að strand-
ferðaskipið yrði að fara á undan pví.
Hitt og petta.
A: Hvað er pað, sem líkt er með
smalafroðunni og gáfunum hans
Jóns?
B: Að háðar fljótaofan á og komast
aldrei á botninn.