Suðri - 23.12.1886, Blaðsíða 3

135
Feddersen er einhver fróðastur maður
á Norðurlöndum um fiskimál, enda
her pessi ritgjörð hans í «Andvara»
ljósau vott um pekkingu hans í peim
sökum, og pá eigi síður um hitt, að
hann hefur lagt hina mestu alúð á,
að kynna sér málefni pað, sem hon-
um var á hendur falið hér á landi,
svo vel sem framast var unnt og kost-
að alls kapps um, að ferð sín gæti
orðið peim að sem mestum notum,
sem áttu að njóta árangursins af henni.
Nær prí enginn útlendingur, sem farið
hefur hér um land, hefur unnið sér
jafnmikla hylli almennings sem hr.
Feddersen; hann pótti hvervetna koma
vel fram og sýndi pað í öllu, að hann
hafði bæði vilja og lag á, að kynnast
landsháttum vorum og skilja sérstak-
legt einkenni pjóðar vorrar. Meðan
hann dvaldi hér á landi, ritaði hann
ferðabréf um land og pjóð til Morg-
unblaðsins danska og voru pau síðan
gefin út í sérstakri bók, sem heitir
«Á íslandi« (Paa islandsk Grund) og
Pykja bera mjög af öllum öðrum ferða-
bókum útlendinga um ísland að pví
er snertir pekkingu á landi og pjóð,
enda lýsa pau svo hlýjum hug til vor
og svo heitri ósk um framfarir hér á
landi í öllum greinum, að vér ætíð
ættum að minnast hr. Peddersens af
vinarhug, pví vér íslendingar höfum
sjaldan átt svo góðum gesti að fagna.
Ólafur Davíðsson, kandídat í Kaup-
mannahöfn, hefur nú í «Iðunni» skýrt
greinilega frá ferðabók hr. Feddersens
og geta peir, sem betur vilja fræðast
um hana, lesið ritgjörð hr. Ólafs Da-
víðssonar.
«Fj.-konan», 23. bl., sem rit kom
11. p. m. hefur nú sent hr. Fedder-
sen sína kveðju, fulla illmæla fyrir
pað, að hr. Feddersen hefur keypt
nokkra forngripi hér á landi á ferðum
sínum. |>ar segir, að hr. Feddersen
liafi látið alpingi ala sig hér á landi
fyrir stórfé til pess að snuðra í
hvern krók og afkyma eptir forngrip-
um og látið greipar sópa; af fiski-
rannsóknum hans verði árangurinn
jafuan ósýnilegur, en að eini sýnilegi
árangurinn af ferð hanssésá, að liann
hafi sölsað drjúgum til sín íslenzka
forngripi, hvar sem hann hafi getað
hönd á fest.
pað er nú vitaskuld, að hr. Fedd-
ersen má liggja í léttu rúmi, hvað
»Fjallkonan« rausar; pó hr. Fedder-
sen sé útlendur maður, mun hann
orðinn svo kunnugur hér á landi, að
hann fer nærri um, hverja virðingu
skynberandi menn bera fyrir »Fjall-
konunni«. pegar vér ritum liér fáein
orð ii m petta mál, pá er pað ekki til
pess að bera hönd fyrir höfuð hr.
Feddersesn — pess teljum vér enga
pörf — heldur til pess að sýna, að
öll hugsunin í grein «Fj.-konunnar«
er eins og opt kemur fyrir í pví blaði
byggð á skökkum grundvelli. »Fj.-
konan« álasar hr. Feddersen fyrir að
hafa keypt forngripina, í stað pess að
hún hefði átt að álasa alpýðu manna
fyrir að hafa selt honum pá — ef
annars nokkrum er að álasa í pessu
máli. Vér getum ekki láð nokkrum
útlendingi, pó hann vilji kaupa forn-
gripi hér á lándi; pað væri skrítið, að
fara að atyrða nokkurn mann fyrir
pað, að hann vill kaupa sér gripi,
sem honum pykja að einhverju leyti
eigulegir, en hitt er pað, alpýða hér
á landi ætti að láta forngripasafnið
ganga fyrir, pegar hún vill selja forn-
gripi, ef forngripasafnið annars býður
eins mikið fyrir pá og útlendingar.
Að öðrum kosti er engum manni lá-
andi pó hann selji peim, sera betur
býður; megun manna hér á landi er
nú einu sinni svo, að menn verða að
selja vörur sínar bæði nýjar og gaml-
ar peim sem bezt býður. J>ar er
eklcert hægt um að tala. Ef við vilj-
um gera pað að gamni okkar að hafa
forngripasafn, pá verðum við að bera
pann kostnað sem par af leiðir og
leggja pví svo rifiega fé, að pað geti
keypt forngripi hér á landi við eins
háu verði og útlendingar. Við hinu
getum vér naumast búizt, að menn
af' hreinni og skærri ættjarðarást láti
forngripasafnið fá forngripi sína fyrir
lítið eða ekkert verð, en neiti útlend-
ingum um pá, pó peir bjóði miklu
hærra verð.
Fúkyrði «Fj.-konunnar» umhr.Fedd-
ersen eru pannig allsendis ástæðulaus.
«Fjallkonán» má vara sig, að ein-
hver gárungi breyti ekki nafni hennar
og kalli hana «Fjósakonu»; hún ber
opt langtum meiri keim af flór en
fjallalopti. Iiitstj.
Prédikanir í dóinkirkjunni um há-
tíðirnar:
Aðfangadagskvöld kl. 6 e. m : Skúli Skúla-
son, prestaskólakandidat.
Jóladagnr kl. 11 f. m.: Dúmkirkjupresturinn.
— — l'A e. m.: Sami (dönsk messa).
Annar í Jólum kl. 12.: Sami.
Gamlaárskvöld kl. tí e. m,: Sami.
Nýjársdag kl. 12: Sami.
imiP im nm iiiii ■■
Gísli líelgason
fæddur 5. marz 1851 — diiinn 30. nóvember
188ö.
Ung var eg ungum
elskuhuga meður,
glóðu ástar blys á brá,
allt, sem að eygði
augað mitt hrifna
fagra benti framtíð á.
Hratt liðu stundir
hans viður síðu,
stóð eg blæju brúðar í
ástar og vonar
vorblómstrum hlúði
unaðssól í heiði hlý.
Inndæl var æskan,
pá eiðum við bundumst
og saman runnu sálir tvær,
en sælli var sambúð,
pví sorg eg ei pekkti,
meðan stundir stóðu pær.
Ástríkri enginn
elskhuga vafði
örmum blíðum broshýr drós,
hreinskilnu hjarta,
hógværð og stilling
bláskær lýstu brúnaljós.
Hugljúfur öllum
hann, sem að pekktu,
var hann alla æfislóð;
glaður í drottni
gekk hann að starfi,
dyggur meðan dagur stóð.
Misst getur engin
maka sinn betri
heldur en pann, sem hníginn er,
blóðugt er sárið,
sem mér í hjarta
svellur unz að æfin pver.
Hví mátti skilja
helnornin kalda
sálir tvær, sem unnust æ?
Hví var vir faðm’ mér
hollvinur slitinn
til að láta líf í sæ?
Vér skilið ei fáum
pví skammsýnin veldur,
himnadrottins huldu ráð;
hann lífsblysin kveikir,
og lætur pau slokkna,
pegar að hans póknast náð.
Eg veit að pú lifir,
vinur minn kæri
sorgarlaus í sæluvist,
eg huggast í trúnni,
sem heitir mér aptur
pig að finna fyrir Krist.
Eg kveð pitt í anda
eldheitum kossi,
dáið lík í svölum sjá,
með pökk fyrir alla
ástríka leiðslu,
meðan saman leiðin lá.
Undir nafni ekkjunnar
Guðl. Guðmundsson.
A.mglý singax*.
Samkvæmt opnu bréfi 4. janúar
1861 og lögum 12. apríl 1878, inn-
kallast hér með allir þeir, sem telja
til skuldar hjá dánarbúinu eptir
bónda Árna Arnason, sem lézt að
Kaldbak á Eangárvöllum í nœst-
liðnum aprílmánuði, til innan 6
mánaða frá birtingu innköllunar
þessarar, að lýsa kröfum sínum og
sanna þcer fyrir skiptaráðandanum
hér í sýslu.
Rangárþingsskrifstofu, Velli 7. desber 1886.
H. E. Jolnisson. [207
Hér með innkallast samkvcemt opnu
bréfi 4. janúar 1861 og lögum 12.
apríl 1878, með 6 mánaða fresti allir
þeir, sem télja til skulda í félagsbúi
bónda Sigurðar Sigurðssonar, sem
lézt að Kúfhól í Austur-Landeyjum
í októbermán. 1885, og elikju hans,
til að lýsa skuldakröfum sínum og
sanna þcer fyrir skiptaráðanda hér
í sýslunni.
Rangárþingsskrifstofu, Velli 7. des.ber 1886.
H. E. Jolmssoii. [208