Austri - 08.11.1884, Blaðsíða 4

kennilegur í útliti og framgöngu að
hann gaf sig á tal við hann. |>á fékk
hann af þessa manns eigin vörum að
vita, að hann var éiryðingur, að nafni
Ahasverus, skóari í Jerúsalem, sem
hafði smánað Krist á leiðinni til Gol-
gata, og verið dæmdur hér fyrir til
peirrar hegningar, að flakka um jörð-
ina fram og aptur allt til dómsdags.
Með öðrum orðum: pessi munnmæla-
saga sem enn er sögð og ekki einungis
er talin sönn og að vera frá Krists
dögum, heldur hefur og víða á f>ýska-
landi geymzt svo hjá sveitafólkinu, að
enn í dag lieyrist opt sá kvittur, að
skóarinnjfrá Jerúsalem liafi sézt í pess-
um og pessum hæ og talað við pennan
og pennan mann, einkum við smala,—
pessi saga er hér fyrst sögð og hún
talinn sannur atburður. Areiðanlegt
er að hvorki á Krists dögum né seinna
pekktu menn nokkuð til (iyðingsins
gangandi. pvert á móti eru pað 2 ó-
líkar parsónur, hinn heilagi Jóliannes
og hiun heiðni hermaður Malkus, sem
á að liafa svndgazt á Kristi, [er hér
er einn inaður gerður úr og hefur geíið
pessum ókennda höfundi pessa um-
getna rits tilefni til að búa til hina
undarlegu Ahasverus mynd,| er átti að
brýna fyrir Gyðingum, trúbræðrum
sínum, að trúin á Krist væri hin eina
sáluhjálplega.
* *
— Yerra gat pað verið.
Dómari nokkur las upp dauðadóm
fyrir sakamanni, og spurði hann á eptir
livernig honum pækti dómurinn. Saka-
maðurinn svaraði: „Slepp ég virki-
lega með pví að missa lifið?“ „Já“,
svaraði dómarinn forviða, „áttirðu von
á nokkru lakara ?“ „Já, pví að verða
að missa að auki nokkrar krónur“,
mælti hinn dæmdi.
— Sæll er sá, sem geymir vel sinna
eigin starfa og skiptir sér ekki af
aunara.
— Sæl er sú kona, sem aldrei segir
við mann sinn: „sagði ég ekki petta ?“
— Sæll er sá maður. er tengda-
móðir lians talar aldrei um, að dóttir
lieunar sé illa gipt.
— Sælt er pað gamalmenni, sem
ekki liatar mennina yfir böfuð, einkum
börn.
— Sælir eru peir giptir, sem ekki
óska að vera ógiptir, og peir ógiptir,
sem ekki óslca að vera giptir.
— Sæll er sá eiginmaður, sem ekki
segir að móðir hans liati búið til betri
mat en kona hans.
— Maður nokkur mætti seint um
kvöld pjóui sinum og sagði við hann:
„Hvert á nú að f'ara svo seint? þú
ert víst ekki í fallegri erindagjörð“
„Nei“, svaraði pjónninu, „ég ætlaði að
sækja yður“.
— „Jón. ef pú hittir hanu Bjarna
pá segðu honum að flýta sér“. „J>að
skal ég "gera, en hvað á ég að segja
ef ég hitti hann ekk?“
— jpegar nautasölumaður var gefinn
í hjónaband og kom útúr kirkjunni með
konusinni, sagði hannívið hanaog stundi
pungan: „Jæja, Marja litla, nú skul-
um við sjá, hvort við komumst fyrir á
einum bás.“
— Gott ráð. Ungui maður spurði
ógiptan frænda sinn: „Hvað mundir
pú ráða ungum manni sem hugsar til
að gipta sig ?“ „Eg mundi sjálfsagt
ráða honum að láta sitja við að h u g s a
um pað“.
— Fullur maður var á lieimleið;
pað var kvöld og máninn i fyllingu
horfði niður á jörðina. „Yertu ekki
svona merkilegt“, sagði maðurinn við
tunglið, „pó að pú sért fullt einu
sinni í mánuði, ég er fullur á hverjuiu
degi“.
— Maður nokkur sem vildi biðja
stúlku, tók i fang sér hvítan kött stúlk-
unnar og mælti: „Má ég eiga hana
húsmóður pína, kisa?“ „Segðu já,
kisa,“ mælti stúlkan.
— „Marja, pú verður ljót, pegar pú
ert fullorðin, ef pú heldur áfram að
skæla pig“. „Skældir pú pig pá,
frænka, pegar pú varst lítil ?“
— Ung kona, uppalin í kaupstað,
sem hafði gengið að eiga sveitamann,
fór einn dag út í fjós og spurði pá
meðal annars mjaltastúlkuna: „Hver
kýrin er pað annars, Sigga, sem áiru-
arfást úr?“
L E I ö R É T T I X <x.
4 neðstu línurnar í dálk 270, 23.
nr. af Austra, eiga að standa efst í
sama dálki.
Auglýsiugíir.
þessar bækur fást hjá Sigfúsi
Magnússyni á Vestdalseyri:
Dr. Jónassens lækningabók á 3,00
— Hirzels ——— -
pýdd . . . . 4,00
Jóns Ólafssonar enskuuámsbók 1,50
Ágrip af mannkynssöguni . . 0,50
Forskriptir Gröndals . . . . 0,50
og fleira og fleira.
Björn Pálsson á Stórabakka í
Hróarstuugu auglýsir að eptir að
pessi auglýsing er prentuð í Austra
gengur hann í algjört bindindi fyrir
all-a áfenga drvkki.
Með ágúst ferð póstskipsins Láru
norður um land, tapaðist úr farangri
mínum reiðtýgi, sem voru merkt mér á
Húsavík. Yar pað hnakkur. taska,
beizli og undirdekk, allt bundið saman
í einn bagga. J>ar ég enn ekki hef
getað fengið róm á pessu, bið ég hér
með póstafgreiðslumenn skipsins á öll-
höfnum svo vel gjöra að taka pessa
muni til greina. og komi peir íyrir,
að gjöra mér aðvart hið allra fyrsta.
Hnakkurinu var auðkennilegur, virkja-
laus með upphleyptum stönguðum
löfum.
Vestdalseyri, 12. okt. 1884.
Guðni Guðmundsson.
Hús til sölu á Yopnafjarbar-
verzlunarstað 9 ál. langt 8 ál.
breitt, innréttaö til íbúðar bæbi
uppi og niðri, meb sementeruð-
! um kjallara undir. Yið endann
á jiví er byggbur skúr 10 álna
langur, jafnbreibur húsinu með
.timburgólfi. j>eir er kaupa vilja
I geta samið við mig.
Seyðisf., í oktoberl884.
Olafur Runólfsson.
Hér meb leyfi ég mér að
vekja athygli almennings á því,
að ég hefi opnað lyíjabúð míua
á Seyðisfirbi og er þar til sölu
auk alls konar allopathiskra og
homöopathiskra lyfjategunda (þar
ámeðal hin velræmdu og ódýru
homöopathisku „húsapothek“)
gnægb af allskonar litarafnum og
talsvert af ýmis konar vínum, svo
sem ágætu portvíni og sherry,
liinu gómsæta banco og ösviknu
kúnjakld og rommi; enn fremur
hefi ég laxerdrykk á flöskum, er
kallast „Piillnavand" og veitir
rnjög þægilegar lia*gðir til baks-
ins. — Allt þetta fæst fyrir borg-
un út í hönd eða innskript í
reikring minn við verzlanir Tho-
strups eba Gránufélags á Seybis-
firði.
Seyðisf. í sept. 1884.
M. A. Johnsen.
Með línum pessum votta ég utidir-
skrifaður mitt innilegasta pakklæti
öllum Seyðfirðingum og öðrum, sem
f 883 styrktu mig til að fá bætta heilsu
miiia.
Seyðisfirði, 4. nóv. 1884.
Ohr. V. Blöndal.
Á b y r gð a r m. PállVigíússon cand.phil.
P rentari: firuftni. Sigurðarson.