Austri - 12.05.1885, Side 1

c
r ^
s- ~
a
O C3
CO rf
c' 5
g
*o
bC :0
P 'HH
O .
*Z O
3 53
“ 1
a 2
&■*
co
■O
» 3
.5 'os
gp rO •
bo
bo ~ 3
3 3 35
◄ 3 J
-C. OT
• n
h ** 5
r-4 <C *a
-* > s
rO •«
» Ö . s
,3 3^
. TJ cí .3
tí 0>
■ .5 o
l2 iO rO
• s- » B' g ■ö* 03
o
p 3
P-
Pí
o o
2. 3
O 3 35. J2'
2. "í
C? f°’
— • p
3 „sj» -
2.
CO O*
C oq
*Ö K*
<*5
tU P
Cb 3

^ I-
3
O-
o 3*
S K-
CR "
e- >§
f §
S g.
1 8 8 5.
Z. Úl'il
Seyðisflrði. þrið.judag 12. maí.
>r. 7-
Útlendar f r é 11 i r.
Kaupmannahöfn, 18. dag aprílm. 1885.
það er annars ekki svo lítið að
skrifa um, og margt af þvi er stór-
tíðindi. Hóðan úr Danmörku er
annars fátt gott að frétta. Síðast þeg-
ar eg ritaði „Austra11, var verið að
ræða íjárlögin á þinginu og þingi og
stjórn gat ekki komið saman. En þeg-
ar vonlaust var orðið umsamkomulag
ritaði fólksþingið ávarp til konungs,
og skýrði honum frá í hvert óefni
pá var komið, og skoraði á hann að
taka sér annað ráðaneyti. Lands-
pingið var pá ekki seint til svara, og
ritaði konungi annað ávarp, gagn-
stætt íólksþingsins. Svo komu sendi-
menn beggja pinga á konungs fund.
Konungur svaraði ávarpi landsþings-
ins náðarsamlega, en fólksþingsmenn
fengu ekki jafn-hlýjar viðtökur. Svo
var pví máli lokið, en samkomulagið
um fjárlögin batnaði ekki, deilurnar
urðu harðari og harðari með degi
hverjum, og fjárhagsárinu lauk svo, að
engin fjárlög voru til fyrir landið.
En pó var petta ekki nægileg ástæða
fyrir Estrup til pess að víkja frá völd-
um, hann vildi heldur taka fjárlögin
undir sjálfum sér, og svo gjörði hann
pað. Og ráðaneytið lætur sér ekki
nægja að taka það ^fé, sem þingið
vildi veita, heldur tekur pað miklu
meira rétt eptir geðpótta. Nú geta
allir séð að fjárveitingarvaldið er með
pessu móti t e k i ð a f þjóðinni, og
lög og réttur er brotinn í landinu.
jpað er ekki sennilegt að sú stjórn
sem aðhefst petta, verði fús til að
samþykkja stjórnarskrárbreytinguna
frá alþingi í sumar. Vinstrimenn
á pinginu eru allir á eitt mál
sáttir um. að upp frá pessu semji
þeir ekkert við Estrup eða ráðaneyti
hans, hvorki um fjárlög eða önnur
lög. Síðan petta gjörðist hafa mann-
fundir verið haldnir víða um land til
pess að mæla á móti pessu tiltæki
stjórnarinnar, og hafa þeir almennt
verið mjög vel sóttir. En marga kann
að furða' að Danir skuli ekki gjöra
uppreist til pess að kaupa frelsi sitt
aptur með blóði sínu. Svo mikið er
víst, að stjórninni hefði ekki komið
pað á óvart, pví hún hafði herinn
vopnbúinn pá dagana til pess aðtaka
á móti mönnum ef uppreist yrði, og
skjóta á lýðinn. En Danir eru ró-
legir menn og gætnir. Foringjar
vinstri manna hvöttu alla til pess að
halda sér frá öllum óspektum , pvi
peir vita sem er, að pað hefði að
eins orðið peim til mestu óhamingju.
Að sönnu vita þeir vel, að mjög marg-
ir af hinum óæðri hermönnum eru
sömu skoðunar og þeir sjálfir; en ná-
lega allir herforingjarnir eru rammir
hægri menn, og pað er ólíklegt að
margir óbreyttir liðsmenn pori að
neita peim um hlýðni. Og meðan
herinn hlýðir Estrup, getur hann líka
ráðið yfir Danmörku, pó ófagurt sé
til pess að hugsa. Prestur einn hér
í Danmörku hafði ritað nokkrar grein-
ar móti stjórninni í ýms blöð vinstri
manna; hann bauð sig líka til pings
móti sjálfum kirkju- og kennslumála-
ráðgjafanum. Nú hefir stjórnin vikið
ið honum frá völdum, og hefur pó
fengið litla frægð af pví.
Frá Frakklandi eru nú stórtíð-
indi að segja. Frakkar höfðu farið
ófarir nokkurar fyrir Kínverjum par
austur frá, en manntjónið var pó lít-
ið. En þegar pessi fregn komst heim
til Parísarborgar sló ótta miklum yfir
menn og flestir kenndu Ferry um að
svona hafði tiltekizt. Meiri hluti þing-
manna snerist pá á móti honum, og
sagði hann pá þegar af sér stjórnar-
störfum, hann er ekki eins þaulsæt-
dnn og Estrup. þ>að gekk alllengi
næpta örðugt að mynda nýtt ráða-
neyti.- Loks tókst pó Brisson, for-
seta þjóðþingsins, að mynda pað.
Skömmu síðar veitti pingið honum
150 milliónir franka, til pess að halda
áfram ófriðnum við Iíínverja. En rétt
í sömu andránni kom fregn um pað
að nú væri að pví komið að friður
kæmist á milli Frakka og Kínverja,
Aður en Ferry varð að víkjaúr sussi,
hafði hann nálega komið friðarsamn-
ingum á milli ríkjanna, með aðgengi-
legum kjörum fyrir Frakka. Nú er
svo talið að fviður sje saminn. Frakk-
ar hafa pó herbúnað allmikinn enn
pá, því peir trúa ekki á orð Kínverja
betur en góðu hófi .gegnir. Brisson
er fæddur 31. dag júlím. 1835. Hann
stundaði lögfræði á yngri árum og
tók brátt að gefa sig við alþjóðarmál-
um. Hann telst til hins svo nefnda
radikala vinstri flokks á Frakklandi
og pykir atkvæðamaður hinn mesti_
það er sagt að hann hafi lengi verið
ófús til pess að takast á hendur
stjórnarstörfin, pví pað er fijótfarinn
vegur til pess að missa hylli pjóðar-
innar. En áður hefur hann verið
talinn einna líklegastur til pess að
verða eptirmaður Grevys, sein forseti
þjóðveldisins.
Frá Englandi og Rússlandi eru
og fréttir sem miklum tiðindum sæta.
Eg hef áður skýrt nokkuð frá til-
drögum til pess að sundur dró með
vináttu þessara tveggja stórpjóða.
Englendingum er ókært að fá Itússa
í nágrenni við Indland, og sporna pví
af öllu afli á móti pví að þeir komist
lengra suður í Asíu en þeir pegar
hafa gjört. Báðir málspartar höfðu
nú vopnabúnað mikinn, og dagblöðin
i báðum löndunum töluðu næsta ó-
friðlega, en stjórnirnar sendu fjölda
bréfa á milli sín og ávörpuðu hver
aðra í mesta bróðerni. En þegar
minnst vonum varir, kemur sú fregn
að hershöfðingi Bússa, þar austur frá,
Komaroff að nafni. hafi ráðizt á Af-
ghana við fljót pað er Kusclik nefn-
ist. J>etta skeði 30. dag marsm.
Afghanar [höfðu par á fljótsbökkun-
um 4 þúsundir manns. Að loknum
bardaganum láu 500 manna dauðir á
vígvellinum. en hinir voru flúnir víðs-
vegar. Komaroff ber pað fyrir sig,
að Afghanar haíi verið svo nærgöng-
ulir við sig að sér hafi verið einn
kostur nauðugur að reka pá af hönd-
um sér með vopnum. J>að má nærri
geta að petta póttu mikil tíðindi, pví
nú hugðu fiestir að ekki yrði hjá pví
komizt, að til ófriðar kæmi milli
þeirra stórpjóðanna. Að pað er ekki
enn pá skeð, er eflaust mest að pakka
gætni Gladstones. |>að má nærri
geía, að Gladstone krafðist upplýs-
inga um málið af stjórn Bússa, en
enn pá eru stjórnirnar ekki búnar að
jafna málið fyllilega á milli sín.
Bússastjórn lætur svo sem hún vilji
forðast allan ófrið, en pað eru marg-
ir sem ekki trúa orðum hennar ein-
um. |>eir vilja líka að hún láti pað
á sjá í verkinu. En eitt er víst, og
pað er að báðar þjóðirnar búa sig til
ófriðar af mesta kappi. Menn telja
pað allsennilegt að ef til ófriðar
kemur á annað borð, pá muni Tyrkir
slá sér saman við Englendinga gegn
Bússum, og segja þeim einnig stríð á
hendur. En pá hleypa peir náttúr-
lega skipum Englendinga iun i Svarta