Austri - 03.07.1885, Page 4

52
hann ” með sér, en sveinninn hristi
höfuðið:
„Hér verð eg pangað til faðir
minn kallar á mig“.
Og hann varð eptir, hann vissi
ekki að faðir hans var fallinn og lá
örendur á efsta pilfarinu.
Iteykurinn varð æ pykkari, eld-
snarkið fór æ vaxandi, loksins kvikn-
aði í púðurhúsinu og Austurvegur flaug
í lopt upp.
Næsti dagur rann upp yfirheilar
rastir líka, er særinn hafði sópað á
land; fundu menn pá lík yíirforingj-
ans, og um háls hans hafði ungur
sveinn tekið föstu haldi í dauðastríð-
inu; pað voru feðgarnir;' peir höfðu
fundizt í dauðanum.
Sagan getur pess að mörg hundr-
uð hraustra drengja hafi fallið við
Abukir; nöfn peirra eru nú týnd;
en Jósep Kasahianka gleymist ekki,
pegar hann er neíndur, hrennur eld-
ur úr augumhinna frakknesku sveina;
pví að hann er kappi unglinganna,
og getur aldrei elzt.
— Amtmaðurinn í Norður og Aust-
uramtinu hafði í vetur út af ijárkláð-
anum í Eyjaseli, boðið að baða í
vor hæði gemlinga og vorlömh. Jafn-
vel pótt vér ætlum hvorki að lofa né
lasta aðgjörðir amtsins i pessu efni
né öðru er snerti pennan kláða, viljum
vér pó ráða mönnum sterklega til að
baða í olíusætu lyfi pví er fluttzt hefir
í húðum og flyzt enn, öll pau vorlömb
er menn kynnu að eiga eptir í fráfærum,
eptir petta stirða vor.
jpað er nl. sannreynt að petta
lyf drepur pegar alla lús, eyðir öllum
óprifum, svo að lambinu fer miklu
hetur fram en ella yfir sumarið, eykur
ullar vöxt að ekki svo litlum mun, og
sumir sem hafa brúkað pað árlega á
lömb, pykjast hafa tekið eftir að pað
muni varna dýrhít, segja að pannig
höðuð lömb hafiheimtzt hetur að hausti
en óböðuð lömb, og er ekki ólíklegt
að svo sé, lyktin af baðinu er sterk
og helzt í lamhinu nokkuð fram eptir
sumri. En víst er að tóur fælast sterka
lykt af kindum.
Baðlyf petta sem er mjög hand-
hægt og ódýrt, ættu pví allir að brúka,
par sem pað hefur svo marga kosti,
og mundi pað borga sig margfaldlega.
J>að fæst í mistórum dunkum.
Dunkur með 2*/2 pd. í, en hann kostar
tæpar 2 krónur, hefur mönnum nægt á
50 lömb á fráfærum.
Að vísu fylgir baðlyfi pessu
fyrirsögn á dönsku, hvernig á
að brúka pað. En pá er pess að
gæta að par er átt við fullorðið fé.
jpessvegna pykir vel hlýða að geta pess
stuttlega, hvernig fyrir hafnar minnst
og eínfaldast er að baða, fáfróðum til
leiðbeiningar.
Baðlyfið er hrært suudur í snarp-
heitu vatni, og að pví búnu er rétt-
ast að hella pví ö llu í baðkerið
sem getur verið stór pottur og síðan
er lögurinn kældur með köldu vatni,
pangaðtil hann er ekki orðinn heitari
en nýmjólkur volgur, pá er lambið
sem haða á, tekið af 2 mönnum og
dýft ofan í löginn og haldið litla stund
niðri í, kannske allt að x/2 mínútu, að
minnsta kosti pangað til lærilúsin skríð-
ur út á lambinu. Ekki má lögurinn
fara í augu, eyru eða munn á pví.
Síðan er lambið tekið og sá sem held-
ur aptur fótum pess, kreistir mestan
löginn úr ullinni aptur niður í baðkerið
til pess að ekki fari neitt til spillis.
Ef ekki er allt baðlyfið hrært
sundur í einu, má gera pað smásaman
eptir pví sem lögurinn verður daufari,
En kraptur hans sést á pví, hversu
fljótt færilúsin skríður út á lambinu,
Engin hætta er búin af pví pótt lög-
urinn sé sterkur, að eins'má hann ekki
vera ofheitur og ekki halda lambinu
oflengi niðri í, á pví getur pað drepizt.
Smávegis.
— Hefndin er sæt, en beisk pegar
henni er lokið.
— Eangelsispresturinn: „það er
skylda mín að spyrja yður áður en pér
eruð af lífi tekinn, hvort pér viljið
ekki fá enn neina ósk uppfyllta“.
Bandinginn: „Jú herra prestur,
látið pér hengja yður í minn stað.“
— Maður nokkur sem ekki hafði
sem bezt orð á sér, talaði í sam-
kvæmi illa um annan mann og sagði:
„J>að er hinn mesti porpari í
pessu landi“.
Læknir sem sat hjá honum og
alkunnur var fyrir fyndni, klappaði á
öxl hans og sagði í hálfum hljóðum:
„|>ér gleymið yður, herra minn.“
— Af því að sumir kaupend-
ur Austra hafa látið á sér heyra
aö þeir mundu hætta vib aö
kaupa blaðið, fyrir þá sök ab í
því sé svo mikib af Brama aug-
lýsingum, viljum vér minna hina
sömu á, ab í öbrum íslenzku blöb-
unum er ekki minna af þess kon-
ar auglýsingum , og í þeim öll-
um yfir höfub talsvert meira af
auglýsingum heldur en verib hef-
ur í Austra. A meban ekki
verba í bíabinu fleiri auglýsing-
ar en góbu hófi gegnir, og þab
hefur ekki verib í Austra, verb-
ur engum sem borgar vel og skil-
víslega undir auglýsingar, synj-
ab um ab koma þeim í blabib,
hversu mikib humbug sem þab
kann ab vera er þær fara fram á.
Auglýsingar.
Magnús Einarsson,
úrsmibur á Seybisfirbi hefur til
sölu : ný gull, silfur, nikkel, Cy-
linder og Ankergangs úr, í 4,
8 og 15 steinum, mjög vel vönd-
og gób. Einnig ýmsar abrar
vörur, svo sem: loptþyngdarmæla
(Barometer). hitamæla (Ther-
mometer), skæri, skegg- og vasa-
hnífa, borbhnífa. skeibar og gafla,
gullstáss, úrfestar, kapsel, axla-
bönd, hálstau og slipsi, reibhatta,
sjöl og margt fleira.
Ath. þessar vörnr seljast ab
ab eins fyrir peninga út í liöud.
M. Einarssou.
Til athugunar.
Vér undirskrifaðir álítum skyldu
vora, að biðja almenning, gjalda var-
huga við hinum mörgu og vondu ept-
irlíkingum á Brama-lífs-elixír
herra Mansfeld Biilner & Lassens,
sem fjöldi fjárhuga kaupmanna hefur
á boðstólum; pykir oss pví meiri á-
stæða til pessarar aðvörunar, sem
margir af eptirhermum pessum, gera
sér allt far um, að líkja eptir ein-
kennismiðunum á e k t a glösunum, en
efnið í glösum peirra er e k k i
Brama-lífs-elixír. Vér höf-
um um langan tíma reynt Brama-
lífs-elixír, og reynzt hann vel, tii
pess, að greiða fyrir meltingunni, og
til pess, að lækna margs konar maga-
veikindi, og getum pví mælt með hon-
um'sem sannarlega heilsusömum
b i 11 e r. Oss pykir pað uggsamt,
að pessar ó e k t a eptirlíkingar eigi lof
pað skilið, sem frumseméndurnir veita
peim, úr pví að peir verða að prýða
pær með nafni og einkennismiða al-
pekktrar vöru til pess að pær gangi út.
Harboöre við Lemvig.
Jens Christian Knopper. J. S. Jensen.
Thomas Stausholm. Gregers Kirk.
C. P. Sandsg. L. Dahlg. Kokkensberg.
Laust Bruun. N. C. Bruun.
Niels Chr. Jensen. J. P. Emtkjer.
Ove Henrik Bruun. K. S. Kirk.
Kr. Smed Könland. Mads Sögaard.
J. C. Poulsen. L. Lassen.
L. Chr. Christensen. Chr. Sörensen.
N. B. Nielsen. N. E. Norby.
Ábyrgðarm.: Sigurðr Jónsson.
Prentari: Guðm. Guðmundssou.