Austri - 11.12.1886, Blaðsíða 4

116
4. Páll Jónsson, bróðir hans, á Esk-
ey. 5. Rafnkell Eiríksson bóndi á
Holtum. 6. Benidikt Hallson bóndi
á Vindborði. 7. Gísli Jónsson bóndi
á Brunnból og 8. Gissur Sigurðsson
bóndason frá Holtum. Jón á Heiðna-
bergi pótti fyrir öllum pessum í sjó-
mennsku og var mesti aflamaður.
Nú verður að segja frá bvernig
hverjum formanni reiddi af í sjóferð
pessari, pví allir bátarnir réru penn-
an morgun nema sá, sem Jón áSkála-
fellsseli var fyrir. Hann setti pó bát
sinn fram að en stóð lengi yfir bon-
um í vörunum, par til bann sagði við
báseta sína, að peir mundu verða að
setja upp aptur, pví bann kvaðst
hræddur um að bvessa mundi af norðri
— og svo varð.
Jón á Heiðnabergi réri fyrstur
eins og vandi bans vartil. Jpeirfisk-
uðu lítið um daginn, en nálægt mið-
mundu dróg yfir kófél í blæja logni,
sem varaði svo sem bálfann klukku-
tíma. En pegar pví linnti, brast á af
skyndingu óttalegt ofsaveður frá norðri
með grimmdarfrosti, svo við ekkert
varð ráðið. Samt fór Jón og eins
allir á binum bátunum að halda til
lands, en pað varð til einkis, pví veðr-
ið — sem nú var orðið norðaustan-
ballt — rak pá viðstöðulaust undan
landinu. J>egar Jón sá að ekki gagn-
aði að róa til lands, tók hann pað
ráð að kasta út stjóra og kraka, svo
síður skyldi reka, en pað dugði stutta
stund, pví stjórinn brökk í sundur
framan undir stefninu. J>á tók bann
alla vaðsteina og sökkur sem á batn-
um voru, lét pað í vaðsekk og bjó
sér til stjóra úr færunum, og festi
sig við petta, og dugði peim pað
nokkra stund. en pá bar að peim
annan bát — nú vita menn ekkihver
pað var —, og bað formaður bans
Jón að leyfa sér að festa sigviðhans
bát. Jón leyfði pað, en pegar pað
var búið, slitnuðu færin og báða bát-
ana rak til hafs. Einhvern tíma um
nóttina seint, hitti Jón fyrir sérfiski-
duggu; voru pá menn hans orðnir
pjakaðir mjög. Að duggunni lögðu
peir, og tóku skipverjar við peim báð-
um höndum, vermdu pá, gáfu peim
dálítið af víni og beitan mat. Tvo
mennina sem veikir voru orðnir lögðu
peir í heit rúm og hjúkruðu peim með
mestu nákvæmni, svo peir hresstust
skjótt. J>egar veðrinu slotaði síðla á
næsta degi, sigldi duggan með pá
svo nálægt landi sem bún gat kom-
ist og lét pá fara par aptur á sinn
bát. Lentu peir svo með heilu og
böldnu á Kálfafellsstaðarfjöru í Suð-
ursveit.
J>egar Bjarni Jónsson bafði brak-
ist um sjóinn í 2 dægur, voru peir
komnir á baf út og fyrir Suðursveit-
ina. J>á var stormurinn farinn að
lægjast. Hittu peir pá fyrir sér bát
pann sem Gissur Sigurðsson var fyr-
ir og var bann fastur við stjóra. J>ar
voru allir menn protnir að kröptum
og 3 dauðir, Jón Sigurðsson, Jón
Hálfdánarson og Eirikur Árnason, og
Sigurður faðir Gissurar mjög kalinn
á böndum og nær dauða enn lífi. J>á
sem lifandi voru tók Bjarni á sinn
bát, en skildi hinn bátinn eptir með
dauðu mönnunum og öllum áhöldum.
Eptir pað um kveldið náðu peir landi
á Reynivallafjöru. Af skipverjum dó
enginn maður, en af binum, er bann
tók af bátnum, andaðist einn beima á
Reynivöllum. Sá hét J>orvaldur J>or-
varðarson bóndi frá Slindurholti. Um
sama leyti náði Páll Jónsson landi á
Fellsfjöru, syðst í Suðursveit._ Af bon-
um dóu bændur tveir, Sigurður bróð-
ir bans í Flatey, og Ólafur Sigurðs-
son í Vindborðseli.
Niðurl. síðar).
S m á v e g i s.
í útlendum blöðum stendur pessi
skoplega saga: Herra Varus er mað-
ur mjög sparsamur. Honum pykir
ofdýrt að búa í miðjum bænum og
pví flytur bann út í annan enda bæj-
arins og leigir sér par lítið hús
með 3 berbergjum. Hann matreiðir
sjálfur, pvær af sér og vinnur allt einn
sem vinna parf. Með pessari aðferð
tekst honum að spara helming launa
sinna, sem eru 8000 krónur. En í
sumum stórbæjum — og var svo í
pessum — er ekki hættulaUst að búa
yzt, par eru bús stundum brotin upp
og morð framin, og pví hefur Varus
komið til hugar að útvega sér hund
til varnar og varúðar. En pað er
dýrt að hafa bund, hann parf mikið
að éta og svo er hundaskatturinn.
Varus hverfur pví frá pessu, enbann
hefur önnur ráð. Hann æfir sig í að
gelta og jafnskjótt sem hann heyrir á
nóttunni nokkurn tortryggilegan háv-
aða, fer hann að urra og ýlfra sem
grimmasti blóðhundur. ífyrstu geng-
ur líka allt vel og enginn ræðst í að
stela frá honum. En nýlega fékk
hann með hraðskeyti áskorun um að
koma til frændkonu sinnar, er var að
bana komin. Varus á hér von á arfi
og flýtir sér pví af stað. Frændkona
hans lifir enn nokkrar ;vikur og pví
kemur Varus ekki heim fyrr en eptir
2 mánuði. En hversu felmtraður verð-
ur hann, er hann sér hurðina vera
brotna upp og hirzlurnar allar í burtu.
Áður en hann fór- að heiman, hafði
hann verið krafinn um 15 kr. hunda-
skatt, og par eð hann greiddi hann
ekki á tilteknum tima, var fjárnám
gjört hjá honum fyrir skattinum, og
búshlutir hans seldir á opinberu upp-
boði.
/Vuglýsiugar.
Allar liúseignir „Norsku verzl-
unar“ á Seyðisfirði ervi frá í dag
tii sölu með mjög góðu verði.
1. Höndlunariiúsið með tiilieyr-
andi pakkliúsum, skúrum og
öðrum byggingum; ágætíbúð-
arherbergi eru i liúsinu.
2. Oddakúsið (gott íbúðarliús) með
útiliúsum standandi neðst niðri
á Fjarðaröldu.
3. Hið svo kaliaða „Griila liús“ (í-
búðarliús) á Búðareyri.
4. Helmingur af öðru húsi til á
Búðareyrinni.
5. Helmingurinn af íiskihúsinu
„Aipha“ á Sörlastaðaeyri.
6. Helmingurinn af iiskifélaginu
„Sandsgaard“ í Norðíirði.
7. Lifrarbræðsluhús stórt oggott
í Norðíirði með öllu tiiheyr-
andi; ágæt íbúðarherbergi eru
í húsinu.
Nánari uppiýsingar húskaupuni
pessum viðvíkjandi, ásamt verði
á húsunum hverju út af fyrir sig,
geta menn fengið nær sem vera
skal hjá undirskrifuðum.
Seyðisíirði 6. nóvember 1886.
Fyrir „Norsku verzlan“.
Sig. Joliansen.
Lesið góðir hálsar og hlýðið.
Gjörið svo vel og skilið mér strax
bókum minum, sem eg hefi átt hjá
ykkur í láni svo árum skiptir, pví
annars neyðist eg til að opinbera ykk-
ur sem óráðvanda menn.
Gunnar Gíslason á Landamóti.
T i 1 k a u p s
fæst gott íbúðarhús, einnig bátur með
veiðarfæruin og margt fleira. List-
hafendur snúi sér til
Hallgrims Ólafssonar.
á Brimnesi.
T i 1 j 61 a n 11 a.
tírsmiður Stefán J>. Jónsson á
Seyðisfirði hefúr nýlega fengið tals-
vert af góðu og óvanalega billegu
gullstássi (lokkum, brjóstnálum, kross-
um m. m.), er hann býður hinum
heiðruðu kaupendum með afar billegu
verði. J>eir er pví vildu útbúa sig
með fallegar jólagjafir, ættu ekki að
sleppa tækifærinu úr hendi sér; borg-
un verður tekin bæði með innskript-
um í verzlanir hér og peningum.
S. J>. Jónsson.
AÐVÖRUN.
Sunnudaginn 25. júlí kom eg frá messu
frá Vestdalseyrarkirkju; gekk í kringum fjörð-
inn og dvaldi nokkra stund á Öldunni, varð
mér ]>að á, að eg gekk í hugsunarleysi yfir
túnblettin sem liggur nærri húsi herra gest-
gjafa Teits Ingimundarsouar vissi eg ekki
fyrri til en herra Teitur kom hlaupandi að
baki mér og sló mér niður með fætinum
þreif í brjóst mér og hristi mig óvægilega,
þar að auki hafði hann í frammi miður sæm-
andi orð í hótunarformi ef eg ekki þegði —
hanu hefur liklega meint yfir riieðferðinni á
mér —, eg álít því skyldu mína að vara fólk
við að ganga yfir fyr nefndan túnblett og
yfir höfuð of nærri því er herra Teiti við
kemur og þannig vera örsök að óþægilegum
geðshræringum herra gestgjafaDs.
Sörlastöðum 31. ágúst 1886.
Sigurður Jónsson.
(Borgað).
Abyrgðarm.: Sigurðr Jónsson.
Pr e n t a r i: Baldvin M. Stephánsson.