Fjallkonan - 18.09.1887, Page 1

Kemur út Jirisvar á min-
uði. 36 blöð um árið.
Árg. kostar 2 krónur.
Borgist fyrir júlilok.
FJALLKONAN.
Valdimar Asmundarson
ritstjóri þessa blaðsbýr
í Þiugholtsstrœti og er
að hitta kl. 3—4 e. m.
28. BLAÐ.
REYK.TAVÍK, 18. SEPTEMBER
1887.
Hina lieiðruðu kaupendr búnaðarritsins læt ég vita, að
það er áform mitt. að reyna að halda ritinu úti næstkomandi
ár. Það eru þvi vinsamleg tilmæli mín, að sem flestir bændr
vildu senda ritinu ýmsar hagfræðisskýrslur; enn áríðandi er að
skýrslurnar séu nákvæmar og sannar. — Enn fremr læt ég
hina heiðruðu kaupendr vita, að andvirði búnaðarritsins og bréf
til mín mega sendast næstkomandi vetr að Hléskógum, pr.
Akreyri. Þó má einnig senda andvirði ritsins til Sigurðar
Kristjánssonar bóksala i Reykjavík.
Ég ber það traust til hinna heiðruðu kaupenda búnaðar-
ritsins, að þeir dragi það sem stytzt fram yfir gjalddaga að
borga ritið.
P. t. Brjámslæk 12. ágúst 1887
Virðingarfyllst.
Hermann Jónasson.
Prestvígðr sunnudaginn 11. þ. mán. prestaskólakandídat
Einar Friðgeirsson sem aðstoðarprestr síra Þorkels Bjarnasonar
á B.eynivöllum í Kjós.
Gufuskipið Camoens lagði af stað héðan til Skotlands 11.
þ. m. með um 700 hesta.
Skipstrand. Fiskiskútan „Vonin“, eign þeirra Sigurðar
Jónssonar járnsmiðs, Ólafs Björnssoaar á Bakka o. fl., slitnaði
upp hér á höfninni í stórviðrinu 8. þ. m., og brotnaði.
Sjálfsmorð. Maðr fyrirfór sér austr í Flóa, aðfaranótt
liins 3. þ. m., Gestr nokkur, bóndi á Egilsstöðum, með þeim
hætti, að hann risti sig fyrst á hol, 8 þurnl. langan skurð niðr
frá flagbrjóski langsetis, svo að iðrin lágu úti, og skar sig síð-
an á háls. Læknis var vitjað, og saumaði hann saman skurð-
ina, enn maðrinn dó eftir 3 dægr.
Álit um alþingismenn 1887.
iða á þinginu sýnir bezt, hye þingmenn skortir
politiskt sjálfstæði og samheldi. Kemr þetta af
nokkuru leyti af því, að margr veltist eins og
fjandinn úr sauðarleggnum inn á þing, án þess að
hafa skapað sér minstu hugmyndir um almennings
málefni. Þess má vænta, að þingið fái smámsaman
þann þroska, að flokkarnir verði helzt eigi nema
tveir í aðalþjóðmálum, íhaldsmenn og framhalds-
menn, enda er það æskilegast. Eg lít svo á, að
ekkert sé á móti því, að dálítið sé af íhaldsmönn-
um á þinginu, og mér dettr ekki i hug, að ámæla
slíkum mönnum; hver verðr að fylgja sinni sann-
færingu. Enn víst er það kynlegt, að nálega alt
af hefir stjórnin í kosningum sínum hitt á íhalds-
menn, eða menn, sem draga hennar taum; enn
hafi út af þvi borið og framsóknarmenn hafi orðið
konungkjörnir, hefir það orðið skammgóðr vermir;
þeir hafa ekki verið endrkosnir.
Eg leiði hest minn frá hinum konungkjörnu. af
þeirri ástæðu, að ég skil eigi þeirra politik; hún
er of háfleyg fyrir mig; ég hefi ekki átt kost á að
öðlast „þá æðri og betri þekkingu", er stýrir orð-
um og gerðum Arnljóts Ólafssonar & Co. á þingi.
Nýgræðingar, og að því leyti mestir viðvaningar,
á þessu þingi vóru þeir: Páll Briem, Þorsteinn
læknir, og, ef ég á að þora að nefna þá konung-
kjörnu, amtmennirnir, Júlíus Havsteen og E. Th.
Jónassen, og Jón Hjaltalín.
I.1
Eftir x -\- y.
„Fjallkonan“ hefir áðr tvívegis fært lesöndum
sínum dóma um þingmenn, er hún hefir kallað
„palladóma“, af þvi að þeir hafa verið háðir eða
hugsaðir á áheyrandapöllum alþings. Nú væri það
að bera í bakkafullan lækinn, að kveða upp slíka
dóma um alla þingmenn í ár, þar sem þingmenska
flestra þeirra er áðr kunn, enda mundu dómarnir
verða áþekkir og fyrr, nema að því leyti er þá
þingmenn snertir, sem eigi mega einhamir kallast
og nú hafa brugðizt í áðr óþekt líki.
Reyna mætti að skifta alþingi í þrjá flokka: 1,
ihaldsmenn, og eru það einkum hinir konungkjörnu;
2, kyrlætismenn (Eiríkr Briem o. fl.); 3, fram-
sóknarmenn. Hér að auki eru „niUlin“, sem eftir
eðli sínu heyra engum flokki til. Þó er þetta alt
á reiki, nema hvað „núllin" verða aldrei annað en
„niíll“; jafnvel sumir ihaldsmenn bregðast í flokk
framsóknarmanna í einstöku málum, og á sama
hátt slæðast einstakir íramsóknarmenn í flokk i-
haldsmanna í sumum málum. Þessi^ politisk hring-
') í síðari hluta þessarar greinar, sem kemr frá ritstjóminni,
verðr ljósara sýnd frammistaða hvers einstaks þingmanns.
Eg skal að eins líta á neðri deildina. Þar eru
flestir þingmenn reyndir meira eða minna, og er
þvi óþarfi að orðlengja um þá. Skal ég því að
eins nefna fáeina, einkum af hinum yngri.
Þó skal þess getið, að síra Þórarinn Böðvarsson
virtist i sumar vera horfinn aftr í sitt fyrra eðli,
sem fremr íhaldsmaðr enn framsóknarmaðr1, og
er engum það láandi, þótt hann fylgi sinni nátt-
úru ; mun samkvæmnin við sjálfan sig ávalt verða
mest, þegar eigi er út af því brugðið. — Um
Þorlák í Hvammkoti má með sanni segja, að hann
á þessu þingi kom yfirhöfuð vel fram og gerði
sér far um að koma þeim réttarbótum á, sem mest
varða ástand vort og atvinnuvegi.
Páll Briem er spánnýjastr þingmanna og yngstr
') Lengi vel þótti síra Þórarinn ekki tiltakanlega frjálslyndr
á þingi, enn á seinni árum hefir hanu tekið á sig framsóknar-
vængi og safnað þingmönnum undir þá, „eins og hænan safnar
unguin sínum“. Nú virðist hann helzt vera að fella fjaðrir.
Lesendum „Fjallkonunnar" er víst minnistæðr sá dýrðardiktr,
sem höf. palladóma í Fjallk. 1885 gullliamraði saman um þenn-
an guð sinn í Görðum. Fjallkonau er nú kunnugri þingmönn-
um og þingháttum enn hún var þá, og dylst henni ekki, að
þar hefir verið tekið nógu djúpt í árinni, þótt síra Þórarinn
megi eiga það, að hann er að sumu leyti einn af hinum dug-
legustu og ýtnustu þingmönnum.