Fjallkonan - 28.04.1891, Blaðsíða 4

68
FJALLKONAN.
VIII, 17.
og „Æyintýri á göngufór“. Eins og oft áðr þegar hér heiir
verið leikið, var gerðr góðr rómr að sumum leikendunum, sem
þóttu leika vel, og flestir af þeim þóttu leika fremr vonum, þar
sem undirbúningrinn var mjög stuttr. Einkum var lokið lofs'
■orði á Árna Eiríksson verslunarmann, sem lék Hans i Ævintýr"
inu. Menn verða að játa, að þeir sem bera við að fást við sjón-
leiki hér, gera það oft vonum hetr, þó ólíku sé auðvitað saman
að jafna, þegar talað er um sjónleikamenn, sem temja sér list-
ina frá barnæsku og gera hana að lífsstarfi undir stöðugri til'
sögn færustu manna. — Útbúnaðr allr á leikjunum var svo vand-
aðr sem kostr var á.
Misprentanir. í Fjallk. 9. tbl. stendr í gr. „Sjómenska“
„flytji lítið“, á að vera: Jletji lítið. í 10. tbl. í gr. um „Hnign-
un trúarbragðanna“ stendr: „rautt rúm“, á að veraf antt rúm (i
sumum exempl).
Vátrygginqarfélagið „Conimercial Union“ tekr í
ábyrgð fyrir eldsvoða húseignir bæði í kaupstöðum
og til sveita, alls konar lausafé o. fl., alt fyrir lcegsta
vátryggingargjald. — Tilkynna verðr umboðsmanni
félagsins þegar eiganda skifti verða að vátrygðum
munum, eða þegar skift er um bústað. — Umboðs-
maðr fyrir alt ísland er
Siglivatr Bjarnason
(bankabókari 1 Reykjavlk).
Fatnaður
vandaðr og ódýr fæst nú af ýms-
um tegundum
hjá C. J. Rydén.
Nýkomin sýnishorn af allskonar fataefnum eru til sýnis.
Dr. med. W. Zils, læknir við konunglegu liðs-
manna-spítalana í Berlín, ritar:
Bittirinn Brama-lífs-elexír er framúrskarandi
liolt og magastyrkjandi meðal.
Berlín. Dr. med. W. Zils.
Einkenni á vorum eina egta Brama-lífs-elionr eru firma-
merki vor á glasinu og á merkisskildiuum á miðanum sést j
blátt ljón og grullhani og innsigli vort MB & L í grænu
akki er á tappanum.
Mansfeld-Bullner & Lassen,
sem einir búa til hinn verðlaunaöa Brama-lífs-eliccír.
Kaupmannahöfn.
Vinnustofa: Nörregade No. 6.
■------------------------—..... ...............-..
Exportlcaffið ,.IIekla“ er nú álitið bezt,
Exportkaffið ..Hekla“ er hreint og ósvikið.
Exportkaffið „Hekla“ er hið ódýrasta exportkafli.
Exportkaffið „Hekla“ er nú nálega selt í öllum stærri
sölubúðum í Hamborg.
Ensk-íslenskt fjárkaupafélag.
Um leið og ég þakka mínum viðskiptamönnum
fyrir þessa árs fjárverslun, læt ég yðr hér með vita,
að ég kaupi sauðfé næsta ár, og ef þér þurfið eitt-
hvað að vita viðvíkjandi næsta árs verslun, getið
þér snúið yðr til umboðsmanna minna sem eru þessir:
Hr. Stefán Stephensen á Akreyri
fyrir Þingeyjar og Eyjafjarðarsýslu
— Þorvaldr Arasen á Flugumýri
fyrir Skagafjarðarsýslu.
— Benedikt Blöndal í Hvammi
fyrir Húuavatnssýslu.
— Gruðmundr Einarsson í Nesi og
— Þórður Jónsson í Ráðagerði
fyrir Borgarfjarðar-, Kjósar og Gullbringu-
sýslu.
— Magnús Gunnarsson í Reykjavík og
— Þórðr Guðmundsson í---------
fyrir Árnes- og Rángárvallasýslu.
Reykjavík 1. desember 1890.
Georg Thordahl.
Verslun Kristjáns Þorgrímssonar selr
sxnjör fyrir afarlágt verð mót borgun út í hönd.
t-C fvmmrtftiiT* vandaðar og með góðu vorði
fást hjá Erlendi Arnasyni snikkara.
Á Reykjavíkr Apóteki fæst:
Sherry fl. 1,50
Portvin hvítt fl. 2,00
do. rautt fl. 1,65
Rauðvín fl. 1,25
Malaga fl. 2,00
Madeira fl. 2,00
Cognac fl. 1,25. Rínarvín ‘2,00. Vindlar: Brasil.
Flower 100 st. 7,40. Donna Maria 6,50 Havanna
Uitschot 7,50. Nordenskiöld 5,50. Renommé4,00.
Hollenskt reyktöbak, ýmsar sortir, í st. frá 0,12 — 2,25
Öll þessi vín eru
aðflutt beina leið
frá hinu nafn-
fræga verslunar-
félagi Compania
Holandesa áSpáni
Brúkuð íslenzk frímerki eru keypt á skrifstofu
almennings.
Útgefandi: Valdimar Asmundarson.
Félagsprentsmiðj an.
mælanna og framfaranna, og hefir jafnan síðan fylgt vel tím-
annm, svo að þótt það sé hér í einvist og falið innan um skóg-
ana og hæðirnar, er það samt meðal hinna fremstu safnaðarfélaga
að trúrækni.
Á Norðrlöndum mundu menn kalla þetta „fríþenkjara“ eða trúleys-
ingjakirkju (þótt það sé reyndar fráleit hugmynd, að trúleysingjar
hafi kirkju), hér er það nefnd frjálstrúarleg kirkja og heyrir til
kirkjutélögum Unitara, sem að öðru leyti ljá margskonar hug-
myndum og skoðunum svigrúm innan sinna ummerkja, og leggja
engin bönd á hinar sérstöku kirkjur, sem i þeim ern. Hver kirkja
hefir stjórn sína út af fyrir sig, og hefir sína trúarjátning, er
hún hefir sjált samið og samþykt á safnaðarfundi, eða hún hefir
alls enga trúaTjátningu.
Kirkjan stendr uppi á hóli, þar sem hæst er í þorpinu.
Kirkjufölkið safnast, saman fyrir utan kirkjuna í sólskininu,
gleðr sig við dýrðlega útsjón, heilsast, tekr saman höndum og
skrafar samau brosandi og hlæjandi. Þar er ekkert tilgerðar-
legt, „þvingað“ og affaralegt bænadagssnið. Prestrinn kemr
gangandi upp hólinn með konu sinni, og þegar hann kemr nær,
verða viðræðurnar fjörugri og brosin örvari; hann yrðir á hvern
mann og tekr í hendina á öllum. Svo er klukkunum hringt í
annað sinn og allir fara inn.
Kirkjan er i stærra lagi fyrir þennan litla söfnuð. Hún var bygð
áðr enn sá klofningr varð i kirkjufélaginu sem fyr er getið;
þá hafði þessi bygð þessa kirkju eina, og bygðarmenn vóru þá
hálfu fleiri enn nú, og allir fóru til kirkju. Það er um þessa
fjallbygð eins og aðrar í austrríkjunum, að hún hefir vaxið í
öfuga átt að því er íbúatölu snertir. Menn liafa yfirgefið þessar
hólóttu, grýttu jarðir og leitað vestr á bóginn, þar sem jarðir
eru bæði ódýrari og betri. Því stendr hér margt húsið tómt með-
fram vegunum og raargt bóndabýlið kafið í hrisi og ógresi, og
sumstaðar þar sem áðr var velyrktr akr er nú góðr greni-
skógr.