Fjallkonan - 19.05.1891, Síða 2

78
FJALLKON AN.
vm, 20.
Forstöðu prestaskólans hafði hann á hendi í 19
ár, enn biskup var hann í 23. Hefði hann lifað til
3. júní næstk., hefði hann getað haldið 25 ára minn-
ingardag biskupsembættis síns.
Honum hlotnaðist margskonar frami, sem nærri má
geta um slíkan mann. Hann var riddari af dbr.
1852 og síðan dbrm. og kommandör af 1. st. og loks
stórkross dbr.orðunnar, sem enginn íslendingr heflr
hlotið. Hann var og kommandör af Ólafsorðunni.
Hið mikla breska og erlenda bibliufélag gerði hann
að heiðrsforseta sínum æfilangt (honorary governor for
life), enn sá vegr hefir engum öðrum hlotnast í danska
ríkinu.
Pétr biskup var mikilmenni að hæfileikum, gáfu-
maðr og lærdómsmaðr mikill og jafnframt þrekmaðr
og stiltr og hið mesta ljúfmenni.
Hinum vandasömu og jháu embættum, sem hann
hafði á hendi lengst ævi sinnar, gegndi hann með
miklum áhuga og samviskusemi. Munu lærisveinar
hans af prestaskólanum jafnan minnast hans með
virðingu og söknuði. Sem biskup vann hann að
mörgum og mikiisverðum umbótum, er snerta kirkju
og kennilýð; vandaði jafnan hógværlega um óreglu
og ósiðsemi alla, er hann varð var við, og varð honum
með því móti meira ágengt enn þeim verðr, sem
beita hörku og blindum ákafa, enda tók líferni presta
mikium bótum í hans biskupstíð.
Sjálfr var hann hinn mesti reglumaðr og hófsmaðr.
Með hinni miklu starfsemi sinni hefir Pétr bískup
unnið meira í þarfir kirkjunnar hér á landi enn nokk-
ur annar biskup, að undanteknum Guðbrandi biskupi.
Húsiestrabækr hans hafa myndað nýtt tímabil í kenn-
ingarhættinum og áunnið sér svo mikla hylli almenn-
ings, að flestar aðrar húslestrabækr hafa verið lagð-
ar niðr. Með hinni nýju sálmabókarendrbót hefir
Pétr bisk. kveykt nýtt líf í hinni íslensku kirkju, og
munu þessi hans verk lengi halda á lofti minningu
hans.
í stjórnmálum var hann í mörgum greinum frjáls-
lyndr og kom hvarvetna liprlega fram. Hann hefir
átt mikinn þátt í því að kjör presta og prestaekkna
hér á landi hafa talsvert batnað á síðari árum.
Hann var auðmaðr mikill, eflaust með auðugustu
mönnum hér á landi, lifði sparlega, enn var höfðingi
í lund, hjálpfús og ör af fé. Hann gaf iðulega fá-
tækum og vildi helst að enginn vissi um það.
Fyrirspurnir. 1. Er það samkvæmt lögum og venju, að
maður sá, sem þegar er byrjuð sakamálsransókn gegn fvrir
ýmis konar óhæfu í embættis verkum haldi eptir sem áðr áfram
starfa sinum? Svar: Það er undir áliti dómarans; meðan mál-
ið er ekki ransakað til hlítar, er það venjulega ekki gert að
afsetja manninn, nema miklar og augljósar sakir séu.
2. Hreppsnefnd hefur tekið peningalán til þess að koma fá-
tækri fjölskyldu til Ameríku, sem ekki hafði þegið sveitarstyrk
og leggr svo á alla hreppsbáa búsetta og búlausa gjald til
þess að borga þetta peningalán. Hefir hún (hreppsnefndin)
heimild til þess að leggja þetta gjald á vinnumenn og húsmenn
að þeim fornspurðum? Svar: Hvorki á þá né aðra, þvi að
hreppsnefndin hefir enga heimild til að hlutast til um slikt.
Það verðr að gera með frjálsum samskotum.
Napoleon prins.
Prins Jeronte Napöleon var sonr Jerome Napoleons
konungs í Vestfali, bróður Napoleons 1. Hann er
fæddr 9. sept. 1822 í Tríest. Hann ólst upp í út-
legð, og var þá á Svisslandi og Þýskalandi, enn fékk
ekki leyfi til að koma til Frakklands fyr enn 1847,
ári áðr enn Loðvík Filip var rekinn frá ríki. í
febrúarbyltingunui 1848 fylti hann flokk lýðveldis-
manna. Þegar frændi hans Loðvík Napoleon tók að
hefjast til valda, átti hann sæti á löggjafar þingi
Frakka og var þá allandvígr frænda sínum, er þá var
forseti Frakklands. Eftir að stjórnlagarofið var um
garð gengið, gerði hann sér það reyndar að góðu eins
og annan orðinn hlut, sem ekki tjáði um að sakast,
enda var það jafnað við hann með því að hann var
nefndr til að vera keisaraerfingi, herdeildarforingi o.
fl. Prins Napoleon var í Krímstríðinu, og var þar
sakaðr um ragmensku, og fékk því auknafnið Plon-
Plon; sú ásökun mun þó ekki hafa verið á rökum
bygð, enn hitt er víst, að hermenska lét honum ekki
og hann hafði óbeit á henni. Haun var maðr ágæt-
lega gefinn og prýðisvel mentaðr og var höll hans í
Paris stefnustaðr fyrir marga frjálslynda vísinda-
menn, t. d. Renau, Saint Beuve o. fl. — 1859 kvænt-
ist Napoleon Klótildi elstu dóttur Victors Emanúels
og treystist við það sambandið milli Napoleons keis-
ara og Cauvours. Þrem mánuðum síðar hófst fransk-
austrríkski ófriðrinn, sem varð upphaf að eining Italíu.
Napóleon prins studdi þann málstað af fremsta megni
og var mikill Ítalíu vinr, enn hatrsmaðr klerka og
páfadóms; hann var og frjálshyggjandi i trúarefnum.