Fjallkonan - 02.06.1891, Blaðsíða 3

2. júní 1891.
FJALLKONAN.
87
Enn um laxveiði og um sel.
Eftir
Þorkel Bjarvason.
(Niðrl.) A. F. finst stjórnin sljó í eyðingu selsins.
Það er nú sýnt hvað A. F. vill með selinn, væri ráð-
ura hans í 32. tölubl. Flk. f. á. hlýtt, nfl. að óhelga
hann eins og tóuua. E>ar af leiddi að hver sem vildi
mætti alstaðar vaða inn í selalátr og uppidráp hve
nær sem vera skyldi og drepa þar sel að vild, ekki
fyrir eigendrna að selveiðinni, heldr fyrir sjálfan sig,
og er vonandi að heppnar selaskyttur gætu þá fyrst
um sinn haft góða atvinnu. Ég þykist nú viss um
að A. F. mundi, þó hann ætti arðsama selveiði enn
enga laxveiði, leggja hið sama til í þessu máli, og er
það gott, að vera svo skapi farinn, að vilja sem menn
svo segja leggja sinn síðasta pening fyrir almennings
hag, enn ekki er víst að allir sem selveiði ættu hugs-
uðu svo frjálsmannlega. Mér finst fullt eins líklegt
að margir hverjir kölluðu lög, sem heimiluðu slíkt,
ofbeldis lög, og fyndist stjórnin með því að samþykkja
slíkt sljó í að vernda eignarrétt þegna sinna. Mér
fyrir mitt leyti finnst mjög ósanngjarnt að eyðileggja
selveiði nokkurs manns, sem hann hefir eignast á
réttan hátt, án endrgjalds, meðan sömu eru eigeudr
eða notendr veiðarinnar.
í 4. gr. laxafriðunar laganna er heimilt að skjóta
og styggja sel í veiðiám og ósum þeirra. Þetta ættu
meun rækilega að hagnýta sér, enn að minni ætlun
ætti ekki að fara lengra að sinni, að minsta kosti
ekki fyrr, enn búið væri að fá skýrslur, svo áreiðan-
legar sem hægt væri, um arð af selveiði landsins, sem
að minni ætlun er mikil sumstaðar, t. d. við Breiða-
fjörð. Atvinnuvegirnir hér eru ekki svo margir né
fjölskrúðugir, að vert sé að stökkva til að eyðileggja
nokkurn þeirra, áðr enn menn að minsta kosti hafa
einhverja hugmynd um livað menn eyðileggja. Menn
mundu sannarlega iðrast þess, að liafa eyðilagt sel-
veiðiua, ef það skyldi svo reynast, að laxveiðin batn-
aði ekki, sem ég tel vanséð með samri stundun og
tíðkast hefir síðan laxinn komst í hátt verð. Best
muu að fara gætilega í þessu máli eins og öllum at-
vinnumálum. Yerði selnum útrýmt úr veiðiám og
frá ósum þeirra, sem mér finnst ekki ólíklegt að tak-
ast megi, sé við þvi leitað með skotum, sem hann
fælist mjög, sést hversu mikil bætandi áhrif það hef-
ir á laxveiðina og kynni þá með tíma á þann hátt
að fást sú reynsla, sein gerði það líklegt, að tilvinn-
andi væri að óhelga selinn gersamlega kringum Iand
alt, enn enn sem komið er held ég slíkt sé fullkomn-
asta ráðgáta; þó menn vildu algert óhelga selinn,
; mundi það, eins og nú stendr, meðan eigi er geta
! eða vilji til að eyða honum í veiðiám eða við ósa
þeirra, eða flæma hann þaðan brott, að eins verða
til þess að eyða selalátrunum, enn aldrei til að fækka
honum.
Lausn frá prestskap fékk 26. þ. m. séra Jóu
Bjarnasou í Skarðsþingum.
Laus prestaköll. Gaulverjabær í Flóa, met. 1398.61;
nýtr prestsekkja 710 af öllum tekjum. Skarðsþing,
met. kr. 1115.85; uppgjafaprestr nýtr 2/6 af föstum
j tekjum brauðsins.
Yeitt prestakall. Otrardalr 29. þ. m. kand. theol.
Jóni Árnasyni, samkv. ósk saíuaðarins. Aðrir sóttu
ekki.
Tíðarfár hefir verið nú um tíma kaldlegl og þurt,
og er álitið, að það stafi af liafisnum, sem er allmik-
ill á hrakningi fyrir Norðrlandi, eun hefir þó ekki
hindrað skipaferðir að mun. — Yegna kuldanna og
ofmikils þurks Jítr ilia út með gróðr.
Thordakl kaupmaðr er að sögn væntanlegr hing-
að iunan skainms á gufuskipi með kol o. fl.
Með skipi, sem kom í morgun eftir 9J/2 dags ferð
! frá Liverpool til Christensens verslunar (með salt og
steinolíu) fréttist, að veðrátta hefði verið afarköld er-
i lendis, frost og snjóar á Englandi í miðjum maí. —
Influensa geysaði nú sem ákafast á Englandi og
j liöfðu skipverjar þessir legið í henui.
Nýprentaðar eru í ísafoldar prentsmiðju tvennar
rímur eftir Símon Dalask.; liafa þær það til síns ágætis
fram yfir flestar aðrar rímur Símonar, að í þeim
hvorumtveggja er talsvert af klámi til smekkbætis.
I Þetta lætr biskupsmágr sér sæina að preuta í prent-
smiðju sinni, þessi mikli siðferðis vandlætari, sem í
vetr ætlaði að ganga af göflunum út af því, hvílíka
óhæfu Félagsprentsmiðjan hefði hafst að, er hún
prentaði 1. nr. Reykvíkings.
2]
Najtoleon prins o</ Bismarck.
„Mér sjálfum stendr það á engu, ég er enginn Þjóðverji, ég er
Prússi, Yindlendingr; það má ekki taka mig fyrir háskólakenn-
ara í Heidelbergi; enn í þessu máli ræð ég úrslitum. Þjóðvilj-
inn mundi aldrei leyfa að slept væri einu einasta þýsku þorpi.
Við skulum reyna að finna eitthvað annað. Viljið þér Belgiu?“
„Það gæti verið talsmál. Enn England ... “
„England, hvað segið þér? Já, ef ég væri ameríkskr bað-
mullar-yrkjandi eða indverskr smáfursti, þá kynni ég að kæra
mig um, hvað Englendingar hugsa. enn ég er meginlands stór-
veldi og hirði ekki hótið um England. Hvað getr England? Sett út á
skip 80 þús., 100 þús., í mesta lagi 150 þús. manns. Er það
nokkur ofætlun fyrir okkr að ryðja þeim niðr í Englandssund?“
„Alt þetta gæti verið gott samningsefni; enn ætli ekki væri nógu
gott að setja þetta á pappírinn og semja skjalkorn, sem þá
mætti leggja fyrir keisarann".
Bismarek stóð upp, tók sér nýja pípu og kveykti í fienni,
horfði beint framan í prinsiun og sagði:
„Þér viljið fá leynilegan undirskrifaðan samning. Nei, til
hvers er það? Ef sammælin eru mér í hug, þá kem ég þeim
fram eins fyrir það, þótt þau séu ekki skrifuð, og að öðrum
kosti" ... Hann endaði setninguna með ónefndu látbragði.
„Því hafið þér ekki talað við keisarann eins berum orðum og
við mig?“ — „Við keisarann yðar, kvenroluna þá. Ég býð honum
þúsund hagsmuni, enn hann er hvorki hrár nésoðinn; hanntal-
ar um friðarást sina, réttlætisást sína og þjóðréttinn. Þvílík
fiónska! Eg gef honum knéskot undir borðinn, og hann lætr
eins og hann skilji mig ekki. Ég get þó ekki sagt við hann að
ég vilji hátta ofan í rúmið hjá honum“.
Samtalinu var þá lokið. Nap. prins stóð upp og mælti:
„Herra greifi, ég ætla að hafa samtal okkar upp fyrir keis-
aranum. Viljið þjer heyra hvernig?“
„Talið þér, prins!“
„Herra góðr. Bismarck vill fá okkr með sér í stórkostlegt
fautaæði. Qetum við tekið hann fastan? Vist ekki. Þaðerþá
ekki annað fyrir enn að stela í félagi við hann“.