Fjallkonan - 08.05.1895, Blaðsíða 3

8. maí 1895.
FJALLKONAN.
79
fyrirtækinu til framkvæmda. Enn þetta ætti að geta
tekizt fyr enn vér sjálfir, eða vorir þjóðar menn verð-
um færir til þess af eigin rammleik.
IV.
Furðu seinþreyttir erum vér Íslendíngar, er vér
enn þolum svo vanhugsað og ófullnægjandi póstsam-
band við önnur löud, sem nú höfum vér. Bæði er,
að ferðirnar eru mikils til of strjálar, enn það sem
heimskulegast er og furðulegast er það, að vér skul-
um til að koma eyju vorri í póstsambaud við um-
heiminn seilast allar götur suðr til Sjálands, hólma
inn í Austrsjó, suðr undir Prússlaudsströndum, í stað
þess að láta oss nægja að ná til næstu landanna,
Bretlands og Noregs, sem er full um ^/s nær oss.
Auk þess, er eins og allir vita, margt sem mælir
með því, að vér stæðum fremur í beiuu póstsambandi
við annaðhvort þessara næstu ianda, enn við Dan-
mörku. Norðmenn eru oss langtum skyldari þjóð, og
líkari að þjóðháttum, enn England miklu betri mark-
aðr, bæði til innkaupa á vörum, er vér þörfnumst,
og til sölu afurðum lands vors. Póstsambandið hefir
mesta þýðingu fyrir verzluniua, og þar sem hún er
oss hagkvæmari við England enn Danmörku, eigum
vér fremr að snúa oss að því, hvað sem stjórnarsam-
bandinu við Danm. líðr. Setjum svo, að Grímsey
lægi undir lögsagnarumdæmi Akreyrarbæjar. Ætli
eyjarskeggjar færu þá eins til Akreyrar að leita lækn-
is í lífsnauðsyn, þó þeir ættu kost á eins góðri eða
betri iæknishjálp á næstu nesjum meginlandsins? Eg
held það væri talið óðs manns æði; enn engu skyn-
samlegra er það fyrir ísleudinga að seilast til Dan-
merkr til aðal-verzlunarviðskifta og póstsambands.
Og margfaldlega eykst þetta hneyksli við hvert ár,
sem það dregst úr þessu, að kippa póstgöngunum við
útlönd í lag. Þær ættu sem alira fyrst að komast í
líkt horf því, er ráðgert var í siglinga- og járnbrauta-
málsfrumvarpinu í fyrra.
V.
Byrjun sú til gufubátaferða á fjörðum og minni
strandasvæðum hér við land. sem þegar er á komin,
er víst æði ófullkomiu. Bátarnir eru eign kaupm.,
sem reka hér verziun, og iáta þá sérstaklegi vinna
að því, að efla hag verzianann ', enn hafa hitt fremr
í hjáverkum, er almenningi má í hag koma. Svona
mun það vera með báta þeirra Ásg. Ásgeirssonar,
er um Djúpið gengr. og Fischersbátinn á Faxaflóa
(og austr með). Eigendr báta þessara eru svo að
segja einráðir: þeir velja bátinn eftir eigin þótta, og
haga ferðunum mikið til að eigin vild. Svo eru bát-
ar þessir styrktir bæði af landssjóði og af sýslufé
lögum og bæjarfélögum, og alt þegið þakksamlcga,
hversu óhagfelt og ófullnægjandi sem fyrirkomulagið
er; ekkert reynt til að fá því kipt í viðunanlegra
horf. Enn ófyrirgefanlegt rænuleysi og framtaksleysi
má slíkt heita, þar sem eins og hér við Faxaflóa svo
mörg sýslufélög eiga hlut að rnáli, og þegar er sýnt,
að veruleg þörf er fyrir betri bát enn (Elíu’ er. Hið
eina, sem kunnugt er að gert hafi verið til að útvega
annan betri bát til Faxaflóaferða, eru afskifti Þorst.
kauprn. Egilssonar í Hafnarfirði af þvi máli, sem hann
liefir skýrt frá í nýútkominni grein, er hiun óhlut-
drægi maðr og alkunni þjóðvinr(H) ritstj. ,ísaf.’ hefir
saltað (eða isað) hjá sér í rúma fjóra mánuði, áðr
enn hann lét hana birtast í blaði sínu. (Meira).
Kaupmaðrinn Björn Kristjánsson lýstr opinber
lygari.
Hér með lýsi ég kaupmann Björn Kristjánsson í
Reykjavík opinberan 1 y ga r a að eftirfylgjandi orð-
um um mig í 48. tbl. (ísafoldar’ f. á., í grein hans þar,
með yfirskriftinni:
tSeilin hans Zöllners’:
(8kuld hans (mín) var um það leyti (við Gráuu-
félagsverzlun á Oddeyri) nm 10 þús. kr. við fé-
lagið, og sá félagið sér ekki annað fært, enn að
strylca út slculdina sem ófáanleya’.
Ég hefi aldrei (skuldað Gránufélagi um 10 þús.
krónur!’ Þegar skuld mín var hæst við þá verzlun,
var hún, að mig minnir, um 1700 kr. Var skuldin
heimtuð af mér öll í einu og var félaginu borgaðr
hver eyrir af henni.
Seyðisflrði, 9. febrflar 1895.
Skapti Jósepsson.
*
* *
P. S. Því miðr leyfir ei rúmið oss að segja kaupm.
Birni Kristjánssyni fleiri sannniæli að þessu sinni,
enn vér skulum hugsa til piltsins seinna við íyrstu
hentugleika. Sk. J.
■*• * *
Samkvæmt beiðni ritstj. Austra er grein þessi tek-
in í Fjallk., sem að sögn hefir sent Isaf. leiðréttingu
um þetta efni ásamt notarial-vottorði, enn afþvíritstj.
Isaf. hefir eins og vant er viljað dyljaa sannleikaun,
hefir hann enn ekki birt grein þessa.
Lausavísur. Áskorunin um lausavísurnar, sem
ítóð í þessu blaði í vetr, hefir fengið beztu undirtekt-
ir, og hafa raargir sent mér talsvert af þess konar
vísnm, sem ég kann þeim öllum þakkir fyrir. Nöfn
þeirra verða síðar; auglýst, og áðr langt líðr mun
koma í blaði þessu leiðbeinandi grein uin þetta efni,
sem er ekki svo ómerkilegt mál sem sumnm kann
| að virðast. Útgef. Fjallk.
Dáinn í gærmorgun að Görðum á Álftanesi
Þórarinn prófaatr Böövarsson,
einn af merkustu prestum þessa lands, eftir stutta
legu í lungnabólgu. Hann var rétt sjötugr að aldri,
fæddr 3. mai 1825. Stúdent varð hann 1849, og vígðr
aðstoðarprestr hjá föður sínum séra Böðvari Þorvalds-
syni á Melstað s. á. Hann fekk Vatnsfjörð 1854 og
Garða á Ál/tanesi 1868. — Helztu æfiatriða hans og
æfistarfa verðr síðar getið nánara í þessu blaði.
Hafnardeild hins ísl. hókmentafélags hélt ársfund
sinn 9. apríl. Forseti, gjaldkeri og skrifari voru
endrkosnir. Cand. mag. Nikulás Runólfsson var kos-
inn bókavörðr. Samkvæmt áskorun Reykjavíkrdeild-
arinnar var samþyktað bjóða Landsbókasafninu haud-
ritasafn félagsins til sölu, og var stjórninni falið á
hendr að annast um sölu safnsins fyrir hönd deild-
arinnar.