Fjallkonan - 01.12.1896, Page 3

1. des. 1896.
FJALLKONAN.
191
Annað er skipsbrnninn í Gnfunesi. — Isaf. skýrir frá því
máli, rétt eins og hún hefði haft njðsnir af réttarprðfunum, sem
enn standa yfir, og vekr þannig grun um að réttarvitnin hafi
Ijðstað upp því, sem fram fór fyrir réttinum, sem er mjög ð-
sennilegt. Blaðið skýrir jafnvel út í æaar frá einstökum atrið-
um málsins, og það með svo gleiðum fullyrðingum og aðdrótt-
unum, að lesendrnir hljðti að ímynda sér aðQmennirnir séu sekir.
Blaðið talar um ískyggilega vafninga á eignarumráðum skips-
ins og útbreiðir grun um „að salan hafi verið gerð ;til mála-
mynda, í því skyni að svo yrði litið á, sem hinn rétti eigandi,
seljandinn, væri hlutlaus af allri hagsmunavon af brunanum (!)“
— Það er hreint og beint ðdæði, að hafa í|frammi slíkar að-
drðttanir um menn, meðan málið er ðrannsakað og ekkert hefir
sannazt á þá.
Hinn viðburðrinn er bani Jens Jafetssonar, sem annarsstaðar
er getið hér í blaðinu, eða atvikin að honum.
Þar kemr það aftr fram, að ísaf. or að blaðra með einhverj-
ar upplýsingar, sem fram hafi komið við rannsðkn málains. í
þetta skifti er þð sízt ástæða til að ætla, að réttarvitnin hafi
ljóstað upp því, sem fram hefir farið í rannsókn málBÍns.
Það vill nú svo óheppilega til, að ísaf. verðr hér J tvísaga,
Hún segir að Jens heitinn hafi fundizt liggjandi drukkinn og
ðsjálfbjarga á götum bæjarins og verið farið með hann af lög-
regluþjóninum (þ. e. Þorvaldi lögregluþj —) til nætrgistingar í
tukthúsinu, enn að þegar hann kom upp í tukthúsið (eftir fá-
einar mínútur) „hafi hann virzt vera með því ráði.og svo hress
að hann gæti athafnaö sig sjálfr, háttað o. s. frv.“. — Hann
er þá orðinn sjálfbjarga á fáeinum mínútum, maðrinn.
Handauppálegging Þorvalds hefir verið heilsusamleg, og er
það eins og vant er, þar sem hann leggr að blessaða líknarlðf-
ana sína.
Alt sem ísaf. segir um viðreign Þorvaldsilögregluþj — við
Jens heitinn er auðvitað marklauBt hjal, meðan .það mál er ekki
rannsakað. — Hitt kemr engum á ðvart, "þótt ritstjðri ísaf.
reyni að passa hann Þorvald sinn og þvo honum einhverjum
kÍBUþvotti. Þorvaldr lögregluþj — er svo hundfylgispakr við
Ísafoldar-Björn, að hann skilr ekki við hann heldr enn skottið
við refinn. Innræti þessara aldavina er eitthvað svipað; ,það
dregr sig oftast saman, sem dámlíkast er’. Þegar ritstj. ísaf
ríðr upp í sveit, þá er svo sem sjálfsagt að lögregluþjónnpæjl
arins nr. 1 fari líka, og það þó óhætt sé talið, að sleppa rit-
stjóranum úr bænum án lögreglugæzlu.
Svo mikið er víst, og því neitar jafnvel ekki ísaf., að Jens
heitinn var mjög illa til reika þegar Þorv. lögregluþj — tók
hann og drð í tukthúsið, enn lítið drukkinn, — Jens sálugi var
kunnugr hér i bænum og margir þektu hann; hann átti hér
líka systur, sem fegins hendi mundi hafa tekið móti honum, enn
Þorvaldr kaus heldr að fara með hann lengri og erfiðari leið til
að geta stungið honum — inn i tukthúsið. Hann hafði verið
votr upp í mitti, að sögn, og svona var honum fleygt inn í einn
þenna ískalda, dimma klefa, sem hin mannúðlega lögreglu-
stjðrn hefir handa ósjálfbjarga mönnum, sem finnast ájjalmanna-
færi. Mátti reyndar ganga að því visu, að enginn maðr mundi
þola slika meðferð, þótt fullhraustr hefði verið, hvað þá sextugr
maðr og heilsubilaðr, sem Jens sálugi var.
Þessi framliðni heiðrsmaðr, Jens Jafetsson, var dugandi sjó-
maðr og hafði verið lengi í förum erlendis, og góðr drengr, eins
og hann átti ætt tii, náskyldr Jðni riddara Sigurðssyni og fðstur-
sonr Jens rektors brðður hans, enn ísaf. þykir sæma, jað flytja
þau ein eftirmæli eftir hann, til huggunar eftirþreyjandi ástvin-
um, að hann hafi verið drykkjumaðr frá ungum aldri og farið
á sveitina(!) Það er ekki í fyrsta sinni, að ísaf. legst á ná-
inn, einkum ef bindindismenn eiga ekki í hlut, hvort sem það
er af rangsnúnum hofgæðingsskap (goodtemplarisme) eða annari
ónáttúru.
Meðferðin á Jens heitnum hefir að sögn jverið kærð fyrir
yfirvöldunum, og má búast við að lögreglustjðri sýni rögg af
sér í þessu máli, sem hann mun eiga að rannsaka og dæma,
þótt þar Btandi líkt á og ef húsbóndi ætti að dæma hjú eða
faðirinn son sinn.
Annars er það ekki í fyrsta sinni, ,sem;itiltektir Þorv. lög-
regluþj — hafa verið kSlðar eða vakið almenna gremju. Mörg-
um mun i fersku minni það atvik, er Þorv. tðk mann einn út
úr húsi wpp á sitt eindœmi og fleygði honum i tukthúsið, enn
maðrinn varð síðan brjálaðr. Út af þessu ritaði fjöldi bæjarbúa
undir kæruskjal, og þar með háttstandandi embættismenn, þar
sem meðal annars var borið á Þorvald, að hann, Goodtempiarinn
sjálfr, hefði gint tvo ófermda unglinga til ólöglegra vínkaupa.
Þeim sem kunnugir eru lífsferli Þorv. lögregluþj — og allri
hegðun hans frá því er hann fyrst kom til Reykjavíkr, má
blöskra, að slíkr maðr skuli vera skipaðr til að gæta reglu og
velsæmis í höfuðstaðnum, og er ekki óliklegt, að siðferðistil-
finning bæjarbúa Bé eitthvað geggjuð, þar sem þeir hafa í mörg
ár getað notazt við þetta lögreglutól.
Skipsbruni. Fyrir skömmu brann þilskip (,Neptunus’) er
uppi stðð í Gufunesi. Hafa verið gerðar rannsðknir út af því,
sem enn er“ekki lokið.
Bráðkvaddr varð í tukthúsinu hér nótt 25 f. m. Jéns Ja-
fetsson,* sjómaðr úr Keflavik um sextugt; tók Þorv. lögregluþj —
hann kveldið fyrir lítið eitt drukkinn og dró í tukthúsið votan
í fætr og,illa til reika, og hefir að líkindum orðið innkulsa og
beðið bana af því.
Misprentað í grein um ,Holdsveikismálið’ í Fjallk. 39. tbl.
bls. 158: „Enn ef ætti að fara að rekja ástæður þær“ (sem
læknafundarmenn koma með fyrir fundarályktun sinni um holds-
veikisspítalann) þá mundi það verða ofan á, að hún hefði verið
samþykt til málamyndar, enn ekki að læknarnir æsktu eða von-
uðust eftir að þingið tæki“ (málið að sér).
Dauðadagr Sæmundar próf. í Hraungerði er misprentaðr í
seinasta blaði (12.) á að vera 8. nóv. og aldr 64 ár.
Framhald af sögunni (Maðrinn sem fór í annan heim’ o. s.
frv. kemr í næsta blaði.
Nýkomið í verziun
H. Th. A. Thomsens
með eimskipunum „Vesta“ og „Laura“:
Rág, rúgmjöl, bankabygg, grjón, Victoria-baunir,
hænsabygg, haírar, malt, og aðrar korntegundir.
Jólatré, epli, laukur, kartöflur, valhnetr, skógar-
hnetr, konfekt-rúsínur, og brjóstssykr, krakmöndlur,
brendar möndlur, sterínkerti, jólakerti, spil, barna-
spil og m. fl.
SúkkuLði, margar teguadir, pækilkrydd (sylte-
töj), saft, niðrsoðnir ávextir, niðrsoðið kjöt og fisk-
meti, reykt svíuslær, flesk saltað, margar nýjar teg-
undir af osti, einnig ekta svissneskr ostr.
Rjöltóbak, rullu, reyktóbak, vindla í % % og
*/4 stokkum, portvín, seresvía (Sherry), kampavín,
bankó, bitter, genever, St. Kroixromm, Guava romm,
margar teg. af konjaki, Whisky á 1,60 og 1,80, Rín-
arvín, rauðvin, og mikið af Good Templara-vínum.
Hengi-,:“{borð- og handlampar, lampaglös, og
lampahjálmar, glasburstar, kolakassar, kolasleifar; ofn-
hlífar, ofn-eldverjur, skarnskóflur, steinolíuofnar á
14,00 og 25,00.
Sement, þakpappi, ofnpípur, málning af öllum
litum, fernisolía, lakk og þurkunarefni.
Jólaborðið verðr til sýnis ettir nokkra daga, í
sjerstöku herbergi; á því verðr fjöldi af fallegum og
nytsömum smáhlutum, mjög hentugum til JÓLA-
GJAFA. Jólatréstáss, grímur, Kotillons-orður, þall-
ritblý o. m. fl.
Saga Finnboga ramma,
prentuð á Akreyri, óskast keypt*.