Fjallkonan - 22.08.1901, Page 4

4
FJALLKCTNAN.
1 m allir fengið skegg!
Veraldírægur ckta rússueskur skeggábarður lætur
möunura vaxa kjálk '.skegg og kampa og htr á liöfð
inu. Litar ekki bárið. Er óskaðlegnr. Trygging fylgir,
að peningarnir verði endurborgaðir, ef lyfið
dugar ekki.
Reyuist þetta ósatt, borga eg
kaupandanum 500 kr.

Verð eftir styrkleik I 3 kr. 75 auv II 5 kr. 75 au., III
(sem verkar 4 2—3 vikum) 8 kr. 75 au. Er sent víðsvegar um ís-
iand með brúkunaríyrirsögn og ábyrgðarskírteini á öilum Evrópu málnm
gegn fyrirframborgun frá aðalútsölumanninum:
QTrft NÍOlSOH- Lundsgade 7, Köbenbavn.
Ef fleiri en einn eru saman um kaupin er borgað undir sendinguna
fyrir fram, annars verðnr að senda 50 au. sem burðargjald. Af þvípóst-
krafa gildir ekki á íslandi, verður að borga vöru þessa fyrir fram.
Fjallkonan
frá 1. júlí þessa árs til ársloka. Blaðið kemur út
í hverri viku.
Þar með fylgir 1 kaupbæti sögusafn blaðs-
ins fyrir 1900 yfir 200 bls. og fyrri sögusöfnin I og III,
ef vill. Kaupbætinn geta menn ekki fengið
nema þeir hafi greitt borgunina. Áskrift að þess-
um árgangi er einnig bindandi fyrir næsta árgang
1902.
Þegar þingi er lokið, verða fyrst um sinn
myndir í hverju blaði, er því verður við komið, eink-
um af ýmsimi núlifandi merkisbændum íslenzkum.
Nýir kaupendur gefi sig fram sem allra fyrst.
Nærsveitamenn, svo sem Kaupeildui* Fjallkonunnar
Árnesingar, Mosfellingar, Kjalnes-
ingar, Kjósungar, Seltirningar og
Strandarmenn eru beðnir að vitja
Fjailkonunnar á heimili hennar í
Þingholtsstræti 18,
eru mintir á að gjalddagi biaðsins var
1. j-ÚLll.
Kaupendur blaðsins í Keykjavik
og nærsveitunum, sem fæstir hafa
enn borgað andvirði blaðsins þetta
ár og margir ekki borgað það árum
saman, eru sérstaklega beðnir að
flýta sér að þvi fyrir haustið.
STÓRAN AFSIÁTT
SAUMASTOFAN
14 iUMvASTIMvH 14
á fataefnum, þar eð farið er að líða á sumarið, og
með „LAl'RA“ nú koma hin ódýrn og vönduðu efni í
Ulstera (yetrarkápur),
8em enginn selur ódýrari.
Vetrarjakka — Buxur — Yfirfrakka —
Kamgarn og Sheviot
í klæðnaði o .fl., sem alt er með jafn lágu verði og undanfarið, gegn
peningum.
Guðm. Sigurðsson.
Kaupendur Fjallkonunnar,
Barnablaðsins og Kvennablaðsins
á "V©StU.rlö.HC3.1 mega borga andvirði þessara blaða
inn í reikning við verzlanir þær sem féiagið „Islandsk Handels og
Fískerikompagui“ áog hr. Rjörn Sigurðsson stend-r fyrir.
Engln verðkækkun
á
KÍÍí A-lífs-elixír
þrátt fyrir tollkækkunina.
Eg hefi komist að því, að ein-
hverir sf kaupsndum Kina-lífs-el-
ixírsins hafa orðið að borga hærra
verð fyrir hann síðan tollhækkunin
komst á. Eg vil því skýra frá* að
eiixírinn er enn seldur kaupmönn-
um sama verði og áður og að útsö’u-
verðið er 1 kr. 50 aur. fyrir flösk-
una, eins og á flöskumiðanum
stendur. Eg bið menn því að láta
mig vita, ef nokkur kanpmaður tek-
ur meira fyrir bitter þenna, því
til þess er engin heimild og mun
verða fundið að þvi.
Hinn ekta gamli Kína-Ufs-elixír
fæst framvegis frá aðalbirgðum min-
um á Fáskrúðsfirði og með því að
snúa sér beint tii verzlunarhússins
TJior E. Tulinius.
Valdemar Petersen,
Frederikshavn.
Ágætt uliarband
mörautt, svart, hvítt og
grátt
er ti! sö!u í
Þingholtsstræti 18.
nr. 7,
1901,
J'úlí-
h 1 a ð i ð, or þessa efnis: — Hús-
stjórnarskólinn. — Bréf frá Parísborg
eftir frk. Þ. Friðriksson. — Hvíta
kaktusbíómið, saga. -Skrítiar.
Munið eftir að borga
Kvennablaðið.
Til anglýsenda, Þeir sem aug
!ý a i „Fjailk.“ verða að tiitaka það
um leið og þeir auglýsa, hve oft
augiýsingin á að standa í blaðinu.
Geri þeir það ekki, verður hún Iátin
standa á þeirra kostnað þar til þeir
ðegja til.
Skrifstofa & birgðir: Nyvej 16,
Köbenhavn V.
Útgefandi: Vald. Ásmundsson.
Félagsprantsmið i an.
74
beldur bana sjálfur en deyja úr hungri. Hann var sannfærðnr um,
að konuefnið hans, hún Lena, mundi syrgja hann, en það áleit
hann betra fyrir hana en að lifa með honum í sulti og seyru.
Hann lagði á stað eitt haustkveld í tunglsljósi og blíðaveðii,
og ætlaði að drekkja sér í ánni skamt frá heimili hans.
Þá mætti honum ókunnur maður, vel búinn. Hann þóttist sjá,
að Pétur mundi ekki vera með sjálfum sér og sagði:
„Hvað gengur að þér, maður?“ og tók í handlegginu á honum.
„Hvað kemur það yður við?“ segirPéturog ætlar að slítasig
af honum.
„Meira en þú heidur“, segir hinn.
„Þú átt eitthvað bágt, og allir sem bágstaddir menn eru bræð-
ur mínir“.
„Ef svo er“, segir Pétur, „þáer eg heilsulaus, peningalausog
nnnustulaus“.
„Og aumingja maðurinn. En ekki vænti eg það hafi nú vil-
jað svo til, að.eg hafi nú fyrirhitt hann Pétur skóara?11
„Sá er maður sami“.
„Er það ekki merkilegt? Þig ætlaði eg einmitt að finna. Mér
hefir verið vísað á þig. Eg er kominn til að segja þér, aðíHom-
dölum vantar skósmið, og að þar geturðu haft of&n af fyrir þér
og konuefni þínu“.
„Hvað ætti eg svo sem að gera þangað aiveg peningalaus?11
„Fyrir því skal verða séð. Eg er vinur fátæklinganna og
hjálpa þeim bæði með ráðum og dáð. Uppi við skógarbrúnina í
Homdölum stendur hús sem er til söiu. Það skaltu kaupa11.
75
„Fyrir hvað?“
„Þú fer til manns í Homdöium sem Bergsteinn heitir; hann er
málfærslumaður fyrir bændur. H nn á að selja húsið fyrir 300
dali. — Hér eru 500, og getnrðu þá keypt þér búshluti og smíða-
efni fyrir afgangicn“.
„Enu — sagði skósmiðnrinn og varð utan við sig af gleði —
„hvað á eg aftur að gera fyrir yður“?
„Ekkert að siuni, annað en að gifta þig og stunda iðá þína.
Getnr verið að eg biðji þig einhvers síðar, en einkis, sem þú þarft
að óttast. Þó verð eg að vita eitt: Geturðu þagað?u
„Já þ&ð get eg“.
„Eg krefst einkis annars af þér, en að þú segir engum frá því,
hvernig þú hefir eignast þessa peninga. Engitm mundi heldur trúa
því, að þú hefðir fengið svo mikla peniaga hjá bráðókunnugum
manni. Ea ef þú þegir, mun engina forvitnast um þaö“.
Að svo mæltu fór hinn ókunni maður.
Með þessu móti varð Pétur eigandi að Skóg&rkotinu.
En þar með var ekki raunum hans iokið.
Áður en haun giftist, hafði hann komist í tvöhundruð daia
skuld við ieðursala, sem hann gat ekki greitt, en leðursalinn lét
sér nægja með að Pétur lofaði að greiða 300 kr. Litlu síðar varð
leðursalinn gjaldþroti, og keypti þá Sténluud kaupmaður kröfuna
fyrir ríkisort eða fimtíu aura.
•Áður hefir verið sagt frá því hvernig Stenlund fekk þesst
peninga og misti þá.