Fjallkonan - 13.12.1901, Blaðsíða 4

4
FJALLKONAN
________ VERZLUNIN ____________
• E D I N B O R G 8
REYKJAVlK. I
Miklai- vörubirgðir alskonar komu nú með s/s „Krónprindsesse
Viktoria“ og s/s „Lanra" svo sem:
í Nýlenduvörudeildina:
Kafíi og sykur alskonar, Reyktóbak margar cýjir teg., ágætar
Sígarettur ótal teg., góðar og billegar. Rúsínur. Sveskjur. Döðlur.
Kúrennur. Syltetau. Niðursoðin matvæli og ávextir o. m. m. fl.
í Vefnaöarvörudeildina:
Allskonar dúkar. Fataofni margskonar. Dowlas. Lakalóréft o. m.
m. fl., er oflangt yrði upp að telja. Þessi deild er ávalt birg af fjöl-
breyttustu, beztu og ódýrustu vefnaðarvöru, sem kostur er á.
1 Pakkhúsin:
Segldúkar ágætir. Línur. Manilla. Skipmannsgarn. Seglsauma-
garn. Netagarn, og yfir höfuð alt er að útgevð lýtur. Nægar birgðir
af allskonar matvöru, sykri og kaffi.
Einnig kom
Jólabasar
sfcærri, fullkomnari og fallegri en nokkru sinni áður Hann er þegar
opnaður.
„Raunin er ólygnust“
Koraiö i sloflið og Jifl raunnfl ianja!
Jólakort — Jólakort
mjög falleg nýkomin stórt úrval —
einnig hefi eg mikið af áteiknuðu
angola og klæði.
Skólavörðustíg' 5.
Svanl. Benediktsdóttir.
í næstu fardögum (1902) fæst
til ábúðar hálf jörðin Hraun í
G-rindavíkur hreppi í Gullbringu-
sýslu að dýrleika öll 15,6 hundruð.
Það er bezta rekajörðin í hrepp-
num, hefir mjög stór og grasgefin
tún víðáttumikið heiðaland góð og
fjörubeit fyrir sauðfó; skipsuppsát-
ur bæði heima og í Þorkötlustaða-
nesi.
Nýtt íbúðarhús getur Ifyigt með
í byggingunni, ef ábúandi óskar.
Um byggingarskilmála, sem
verða mjög aðgengilegir, má semja
við undirritaðan.
Garðhúsum, 25. nóv. 1901
Einar G. Einarsson.
Eg hefi síðustu 6 ár verið þungt
haldinn af geðveiki og brúkað við
því ýmisleg meðul, en áranurslaust,
þar til eg fyrir 5 vikum fór að
b: ;.ka Kínalífselixír 'Waldemars
Petersen í Friðrikshöfn. Þá fókk
eg undir eins reglulegan svefn; og
þegar ég var búinn með 8 glös af
elixírnum, kom verulegur bati, og
vona eg, að mér batni alveg, ef eg
held áfram með hann.
Staddur í Reykjavík
Pjetur Bjarnason frá Landakoti.
Að framanskráð yfirlýsing sé af
íijálsum vilja gefinn og að hluteig-
andi sé með fullri skynsiemi, vottar.
L. Pálsson, prakt. lækuir.
Kína-!ífs elixírinn fæst bjá flast-
um kaupmönnum á íslandi, án nokk-
urrar tollhækkunar, svo að verðið er
ekki nema eius og áður, 1 kr. 50 au.
flaskan.
Til þess að vera viss um, að fá
hinn ekta Kíua-iífs-elSxír, eru kaup-
endur beðnir að líta vel eftir því, að
vf!‘ standi á fiöskunum í grænu
lakki, og eins eftir hinu skrásetta
vörumerki á flöskumiðanum: Kínverji
mað glas í hendi, og firmanafnið
Waldemar Petersen, Frederikshavn,
skrifstofa og birgðahús, Nyvej 16,
Kjöbenhavn.
nýkomnar. Reynsia fengin fyrir að
þær spara mjög eldivið, eru hand-
hægar, fljótar að hita, þurfa engan
reykháf.
Gasolíu-lamparnir
brenna helmiagi minna en steinolíu-
Iampar, og bera helmingi meiri birtu
eða moiri.
Björn Kristjánsson
Keytjavík.
Ben. S. Þórarinsson kaupm.
selur NÝMJÓLK úr VIÐEY,
pottinn á 15 aur.
M alt af nóg mjólk.
V erzlun
Jðns Helpsonar
12 Laugareg 12
selur flestar nauðsynjavörur.
Fataefni, ágætt fyrir yugri og
eldri.
Smálegt, af ýmsu tagi fyrir börn,
sem hvergi fæst annarsstaðar —
Þar á meðal Raketter, Fyrtraad,
etc. — Agceta Jólavindla og Reyk-
tobak af mörgum sortum. — Beztu
tegundir af Eplum og Apeísínum.
— Eun fremur ágætur Lauknr að
allra dómi. — Chocolade, Confect,
Brjöstsykur, Skumfiyurer, Citronolía,
Gerpulver, Kardim., Hveiti prima
sort. — Saft aj öllum sortum.
Edik, Borðsalt o. m. fl.
Sama verzlun tekur góðar ís-
lenzkar vörur sem borgun, eink-
um Smjör, Hangikjöt, Kæfu og
Haustull sem hvergi er betur gefið
fyrir, en í verzluninni á
Laugaveg 12.
Gömul blöð og tímarit.
Þessi BLÖÐ og TÍMARIT kaup-
ir útgefandi Fjallk. háu verði:
EvaDgelisk smárit (einst. númer).
Ármann á alþingi, allur (fjórir árg.).
Fjölnir, sjötta ár.
Búnaðarrit suðuramts bún. fél. 2. b.
síð. d.
Hirðir, allur (fjórir árg.).
Gefn 3.—5. ár éða öll.
Ameríka 1. árg.
Akureyrarpósturinn.
Jón rauði.
Útsynningur.
íslendingur Páls Eyjólfssonar.
Máni, annað ár.
T J T \ T selur engin verzlun
V XI \| hér í bænum batri, en
verzlun B°a. S. Þórarinssonar, og
brennivinið er alþekt hið
bezta,
Útgefandi: Vald. Ásmnndsson.
Pélaa'aprentsmiðian.
134
„Að biðja yður um uppgjöf á vistinni hjá yður“.
„Hvað kemar til?“
„Og það stendur því miður svo á, að ég má ekkisegja yður
frá því.“
„Mér finst þessi beiðni yðar ósanngjörn,“ sagði Hermina.
„Mér hefir fundist yður vera ánægja í samvinnu okkar að bæta
hagi landseta minna, og mér hefir víst ekki skjátlast í því. En
hvað er þá að? Eruð þér óánægður með herbergin? hefir nokkur
af vinnufólkinu gert á hluta yðar, eða nokkar af undirmönnum
mínum? Eða þykir yður kaupið of lágt? Úr öllu þessu mætti bæta
án þess að þú þyrftir að fara“.
„Eg vona frú, að þér gerið mér ekki svo rangt til að ætla
mér, að ég fari burt fyrir þessar sakir. Af hverju ætti ég að
vera óánægður? Ég bý eins og greifi og hefi einhver hæstu laun
sem menn í minni stöðu hafa hér í landi, og að því er fólkið
snertir hafa undirmenn yðar séð mig svo oft í för með yðar, að
þeir hafa álitið að eg væri einskonar fylgifisknr yðar. Ég hefi
enga ástæðu tii óánægju; þér hafið verið mér svo ósegjanlega
góð
„Ekkert skjall,“ herra minn“ sagði hún. „Þetta alt sanuar
ekki annað, en að þér hafið verið vanþakklátur “.
„Þér megið halda það. Eg verð að sætta mig við það; eg á
þá ef til vill hægrá með að skilja við yður“.
„Farið þér þá, farið þangað sem önnur bönd binda yður og
aðrar skyldur kalía á yður“.
„Mig binda engin bönd“, sagði hann. „Eg stend aleinn í
135
heiminum, og eg hefi engum skyldum að gegna nema þeirn sem
hver maður á að gegna við sjálfan sig og almenning. Þér megið
óhætt trúa mér, frú Dahn, eg hefi aldrei farið með nein ósannindi“.
Hermína varð þá að trúa, og hún varð svo glöð, að hún ætl-
aði ekki að geta ráðið við sig. Hún virti hann enn meira fyrir það,
að hann hafði sýnt svo mikls sjálfsafueilun.
„Eg hefi nú skilið yður og kann vel að meta hngsunarhátt
yðar. En segið þér mér: Haldið þér ekki að það yrði haít á
orði og gæti orðið efni í sögu, ef þér færuð nú burt frá mér, og
að það gæti jafnvel spilt áliti yðar?“
„Eg er ekki í neinum vandræðum að geta komist áfram.
Menn geta sagt um þetta hvað sem þeir vilja, en tvent er það,
sem eg vil ekki glata ; virðingin fyrir mér sjálfum og virðingin
fyrir yður, sem eg met enn meira“.
Hermína horfði á hann undrandi og elskandi. Seinast sagði
hún, eins og hún hefði þá afráðið, hvað húa ætlaði sér:
„Hiustaðu nú á mig. Eg get skilið hvað til kemur, að þér
viljið fara í burtu; þér farið af því að þér haldið að menn kalli
yður iukkuriddara. En eg segi yður, fyrir þá sök skuluð þér
ekki fara frá Damsjö“.
Hann leit á hana, eins og hann hefði ekki skilið það sem
hún s&gði. Hún hélt þá áfram:
„Eg var alin upp í ströngustu hlýðni við föður minn ogþorði
aldrei móti honum að mæla, og þvi hafði eg ekki eitt orð á móti
því, að taka þeim manni, sem kann skipaði mér, þó eg vildi það
ekki með sjálfri mér og byggist ekki við að verða frjáls. Eg